ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν’ απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.(Αλεξ. Παπαδ.)

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 30, 2012

«Ποιητής ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων»






 

«Ποιός άνθρωπος είναι πατέρας της βροχής και ποιός γέννησε τις χοντρές σταγόνες της δροσιάς;» (Ιώβ 38, 28). Ποιός πύκνωσε τον αέρα σε σύννεφα και τα πρόσταξε να κρατούν τα νερά της βροχής, ποιός τα φέρνει κατά καιρούς από το βορρά πορφυρόχρυσα και φωτεινά, ποιός αδιάκοπα αλλάζει τις μορφές και τα σχήματά τους σε ποικίλους κυκλικούς και χίλιους δυό άλλους σχηματισμούς; Ποιός έχει τέτοια δύναμη σοφίας, ώστε να μετράει τα σύννεφα; Γι’ αυτόν λέει ο Ιώβ: «Αυτός ξέρει τον τρόπο να διαλύει τα σύννεφα» (Ιώβ 37, 16) και τον ουρανό τον κατέβασε στη γη. Επίσης λέει: «Αυτός που με τη σοφία Του μετράει τον αριθμό των σύννεφων» (Ιώβ 38, 37) και το: «Κανένα σύννεφο δεν σπάζει κάτω από τον ουρανό» (Ιώβ. 26, 8). Τόσο νερό έχουν τα σύννεφα και δεν σπάζουν, αλλά πέφτει το νερό στη γη με τόση τάξη! «Ποιός βγάζει τους ανέμους από το θησαυροφυλάκιο τους;» (Ψαλμ. 134, 7) και «Ποιός», όπως ξανάπαμε, «γεννάει τις χοντρές σταγόνες της δροσιάς;» (Ιώβ 38, 28). «Από τίνος την κοιλιά βγαίνει ο κρύσταλλος;» (Ιώβ 38, 29). Γιατί η φύση του κρυστάλλου είναι υδάτινη, ενώ η ενέργειά του είναι σαν του λιθαριού; Άλλοτε το νερό γίνεται χιόνι, άσπρο σαν μαλλί. Άλλοτε το νερό στα χέρια του Δημιουργού γίνεται ομίχλη και ραντίζεται σαν σκόνη στάχτης, στην επιφάνεια της γης (Ψαλμ 147, 5) κι άλλοτε γίνεται σκληρό σαν λιθάρι, γιατί ο Δημιουργός τιμονεύει το νερό όπως κι αν θελήσει. Η φύση του νερού είναι μία. Έχει πάντοτε τα ίδια συστατικά, αλλά η ενέργειά του λειτουργεί πολυδύναμα. Το νερό γίνεται στα αμπέλια κρασί, που ευφραίνει την καρδιά του ανθρώπου και λάδι στις ελιές, που ομορφαίνει το πρόσωπό του (Πρβλ. Ψαλμ. 103, 15). Μεταβάλλεται ακόμα και σε ψωμί, που στηρίζει την καρδιά του ανθρώπου και σε πολλούς και διάφορους άλλους καρπούς.
Τί έπρεπε λοιπόν για όλα αυτά να γίνεται; Να βλασφημείται ο Δημιουργός ή περισσότερο να προσκυνείται; Και ακόμα δεν έχω αναφέρει όλα τα δημιουργήματα της σοφίας Του, που είναι αόρατα. Παρατήρησε την Άνοιξη και τα λουλούδια. Όλα έχουν την ίδια φύση, αλλά ξέχωρη εμφάνιση. Το κατακόκκινο χρώμα του τριαντάφυλλου και το κάτασπρο του κρίνου. Όλα είναι φυτεμένα στο ίδιο χώμα και τα ποτίζει το ίδιο νερό, αλλά ποιός τα ξεχωρίζει σε είδη, ποιός τα δημιουργεί; Παρατήρησε την ακρίβεια. Όλα τα δέντρα έχουν μια και την αυτή φύση. Όμως άλλα απ’ αυτά χρησιμεύουν για ξύλευση και άλλα για να παράγουν καρπούς κατάλληλους για τροφή και μάλιστα διάφορους το κάθε είδος. Και όλα αυτά είναι δημιουργήματα του ίδιου Δημιουργού. Από το ίδιο αμπέλι, άλλα κλαδιά χρησιμοποιούνται για τη φωτιά, άλλα τα αφήνουν να πετάξουν βλαστάρια, άλλα κάνουν φύλλωμα, άλλα τους έλικες και άλλα τα σταφύλια. Θαύμασε πόσους κόμπους έχουν τα καλάμια, που έφτιαξε ο τεχνίτης. Από την ίδια γη βγαίνουν όλα τα ερπετά, θηρία και κτήνη και τα ξύλα και οι τροφές και το χρυσάφι και το ασήμι και ο χαλκός και ο σίδηρος και οι πέτρες. Από την ίδια φύση του νερού προέρχονται και τα υδρόβια ζώα και τα πτηνά. Και όμως, ο ίδιος Δημιουργός τα έκανε έτσι ώστε, με όση ευκολία τα υδρόβια κολυμβούν στα νερά, με άλλη τόση να πετούν στον αέρα τα πτηνά.
«Αυτή η θάλασσα η μεγάλη και ευρύχωρη, εκεί υπάρχουν αναρίθμητα ερπετά» (Ψαλμ. 103, 25). Ποιός μπορεί να διηγηθεί την ομορφιά των ψαριών που υπάρχουν μέσα στη θάλασσα; Ποιός μπορεί να περιγράψει το μέγεθος των κητών και να παρουσιάσει την οργανική κατάσταση των αμφίβιων ζώων; Πώς ζουν και συντηρούνται και στην ξηρά και στη θάλασσα; Ποιός μπορεί να παραστήσει το βυθό και το πλάτος της θάλασσας ή την ορμή των πελώριων κυμάτων; Αυτή όμως σταματάει στα όρια που της έθεσε Εκείνος που είπε: «Μέχρις εδώ θα φτάσεις και δεν θα ξεπεράσεις αυτό το όριο. Και μέσα σου θα συντρίβονται τα κύματά σου»



ολόκληρο εδώ 


από τις Κατηχήσεις , αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων

Ἡ συγχώρηση (Μία ἀληθινή ἱστορία)


Πρίν πολλά χρόνια καί μετά τήν λήξη τοῦ ἐμφυλίου σπαραγμοῦ καί τοῦ ἀδελφοκτόνου πολέμου, σέ κάποιο χωριό, ἔγινε ἕνας φόνος, γιά πολιτικούς μᾶλλον λόγους καί ἐξαιτίας τοῦ μεγάλου φανατισμοῦ, πού ἐπικρατοῦσε ἐκείνη τήν ἐποχή. Κατηγορήθηκε, λοιπόν, κάποιος χωριανός, ὁ Πέτρος Γ. καί μέ τίς μαρτυρίες πέντε συγχωριανῶν του δικάστηκε καί καταδικάστηκε σέ 30 χρόνια φυλάκιση. Ὁ κατηγορούμενος ὅμως ἰσχυρίζετο συνεχῶς ὅτι ἦτο ἀθῶος. Κλείσθηκε σέ ἀγροτικές φυλακές, ἀλλά μέρα-νύχτα διαλαλοῦσε καί μονολογοῦσε ὅτι ἦτο ἀθῶος.
Σ’ αὐτές τίς φυλακές πήγαινε μιὰ φορά τόν μήνα ἕνας εὐλαβέστατος ἱερεύς καί λειτουργοῦσε στό ἐκκλησάκι πού ὑπῆρχε καί κατόπιν ἐδέχετο γιά ἐξομολόγηση ὅσους ἐκ τῶν φυλακισμένων τό ἐπιθυμοῦσαν. Ὕστερα ἀπό 5-6 μῆνες, πῆγε καί ὁ ἐν λόγω χωριανός στόν εὐλαβῆ ἐκεῖνον ἱερέα καί ἐξομολόγο, καί ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Θεοῦ καί μπροστά στό πετραχήλι τοῦ Πνευματικοῦ, βεβαίωνε μέ ὅρκους ὅτι ἦταν ἀθῶος.
Ἀπό τότε πού ἐξομολογήθηκε μέσα στίς φυλακές ὁ Πέτρος Γ., ἄλλαξε τελείως διαγωγή καί ἔγινε ὁ ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς καί τῆς μελέτης τοῦ Εὐαγγελίου, πού τοῦ δώρησε ἐκεῖνος ὁ καλός ἱερεύς. Μέσα σ’ ἕναν χρόνο ἀλλοιώθηκε τόσο πολύ, πού ὅλοι οἱ συγκρατούμενοί του καί βαρυποινίτες ἄρχισαν νά τόν σέβωνται καί νά τοῦ φέρωνται φιλικά. Καί μέ τήν Χάρι καί τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ γρήγορα πείσθηκε ὁ εὐλαβής ἱερεύς γιά τήν ἀθωώτητά του, ὥστε τοῦ ἐπέτρεπε νά κοινωνῆ κάθε φορὰ πού λειτουργοῦσε στίς φυλακές.
Ὁ ἱερεύς προσπάθησε κάτι νά κάμη μέσω κάποιων δικηγόρων, ἀλλά οἱ μάρτυρες ἦσαν ἀπολύτως κατηγορηματικοί, γιατί ἦσαν δῆθεν παρόντες στόν φόνο. Παρά ταῦτα ὁ Ἐξομολόγος πίστευε ὅτι ὄντως ἦτο ἀθῶος καί θύμα σκευωρίας. Ὁ Πέτρος Γ. ὄχι μόνο προσηύχετο μέ τό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού τό ἔμαθε ἀπό τό βιβλίο «Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ», ἀλλά μελετοῦσε τό Εὐαγγέλιο καί κοινωνοῦσε τῶν ἀχράντων Μυστηρίων, σκορπώντας σέ ὅλους τοὺς συγκρατουμένους του πολλή καλωσύνη. Συγχωροῦσε δέ μέ ὅλη του τήν καρδιά καί τούς κατηγόρους του καί αὐτόν ἀκόμα τόν ἄγνωστο φονιά. Δέν φταῖνε, οἱ καημένοι, ἔλεγε. Φταίει τό πολιτικό καί ἰδεολογικό πάθος, φταίει καί ὁ διάβολος πού τούς σκοτεινίασε τό μυαλό κι ἔτσι κρύψανε τήν ἀλήθεια. Θεέ μου, συγχώρεσέ τους· καί ἀπό μένα νά ‘ναι συγχωρεμένοι. καί χάρισέ τους πλούτη καί ἀγαθά πολλά, ἀλλά χάρισέ τους προπαντός καί ἰδιαιτέρως φωτισμό καί ὑγεία.
Ἔτσι πέρασαν 19 χρόνια. Κατόπιν, λόγω τῆς καλῆς καί ἀρίστης διαγωγῆς καί ἐπειδή ἔκανε καί στίς τότε ἀγροτικές φυλακές, ὅπου ἐμειώνετο ἡ ποινή, ἀποφυλακίσθηκε. Ἦτο πλέον 50 ἐτῶν. Στό χωριό ὅμως δέν ἔγινε δεκτός, ἐπειδή τόν πίστευαν ὅλοι γιά φονιά καί κυρίως οἱ συγγενεῖς τοῦ φονευμένου. Ἔτσι, μετακόμισε σέ μία γειτονική πόλι καί ἔκαμε τόν ἐργάτη, τόν οἰκοδόμο καί κυρίως τόν μαραγκό, δουλειά πού τήν ἔμαθε στήν φυλακή. Ἡ ζωή του ὅμως ἐξακολουθοῦσε νά εἶναι ζωή ἑνός ἀληθινοῦ χριστιανοῦ, μέ τήν ἀκριβῆ συμμετοχή στά Μυστήρια, μέ τήν σωστή τήρηση τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν καί ἰδιαιτέρως μέ τήν προσευχή. Ἡ προσευχή ἦταν τό ὀξυγόνο τῆς ζωῆς του. Ἡ Εὐχή καί τό Εὐαγγέλιο ἦσαν γι’ αὐτόν «ἄρτος ζωῆς» καί «ὕδωρ ζῶν».
Μία κοπέλα 42 ἐτῶν, θεολόγος σέ κάποιο Γυμνάσιο τῆς περιοχῆς, πληροφορήθηκε ἀπό τόν Πνευματικό τῶν φυλακῶν, πού ἦτο καί δικός της Πνευματικός, τά πάντα γιά τόν Πέτρο Γ. καί ἰδιαιτέρως γιά τό πόσο ἦτο ἀφοσιωμένος στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία Του. Πῆγε, τόν βρῆκε καί κατόπιν τόν ζήτησε ἡ ἴδια σέ γάμο!. Ἀπό τόν εὐλογημένο αὐτό γάμο προῆλθαν δυό παιδιά, ὑγιέστατα.
Ὕστερα ἀπό μερικά χρόνια, στό χωριό πού ἔγινε ὁ φόνος, κάποιος ἀρρώστησε βαρειά μέ ἀνεξήγητους φοβερούς πόνους σέ ὅλο του τό σῶμα. Ἡ ἐπιστήμη μέ τούς γιατρούς καί τίς κλινικές ἐξετάσεις, πού ἦσαν προηγμένες, στάθηκαν ἀδύνατον νά τόν βοηθήσουν!!! Οὔτε κἄν τήν αἰτία δέν μπόρεσαν νά ἐντοπίσουν!
Ἔτσι, μιὰ βραδυά στό σπίτι του, ἀφοῦ ἐπέστρεψε ἀπό τό νοσοκομεῖο, σ’ αὐτήν τήν φοβερή κατάστασι, ἄρχισε νά κραυγάζη μέσα στούς φοβερούς του πόνους ὅτι αὐτός ἦτο ὁ φονιάς καί μέ τούς 4 ψευδομάρτυρες, τούς ὁποίους ἐξηγόρασε μέ μεγάλα χρηματικά ποσά, κατηγόρησαν τόν Πέτρο Γ., ποὺ συμπτωματικά περνοῦσε ἀπό ἐκεῖνο τό σταυροδρόμι, τήν ὥρα πού ἔγινε ὁ φόνος.
Φώναξαν τόν ἀστυνόμο τοῦ τμήματος τοῦ χωριοῦ, ὑπέγραψε τήν ὁμολογία του κατονομάζοντας καί τούς 4 ψευδομάρτυρες καί συνεργούς του. Ποιά νομική διαδικασία ἀκολουθήθηκε μετά, δέν γνωρίζω. Ἡ ὁμολογία του ὅμως ἔκανε κρότο στό χωριό, προκαλώντας σύγχυσι, ταραχές καί πολλές κατάρες, οἱ ὁποῖες βάραιναν τόν φονιά.
Παρά ταῦτα, ἡ ψυχή τοῦ φονιᾶ δέν ἔφευγε. Κι αὐτός ἐξακολουθοῦσε νά τσιρίζη καί νά κραυγάζη. Ὁ Πέτρος Γ., ὅπως ἦτο ἑπόμενον, τό ἔμαθε. Δέν κίνησε ὅμως καμιά διαδικασία γιά τήν ἀποκατάστασι τῆς τιμῆς του μέ ἀναθεώρησι τῆς δίκης, μέ μηνύσεις κατά τῶν ἐνόχων καί ἄλλων ἐνδίκων νομίμων μέσων. Ἀλλά τί ἔκανε; Πῆγε στό σπίτι τοῦ φονιά!…Οἱ πάντες πάγωσαν. Οἱ περισσότεροι χωρικοί, ὅταν τόν εἶδαν νά περνάη μέσα ἀπό τό χωριό, ἀπό τήν ντροπή τους κρύφθηκαν. Πάγωσε καί ὁ φονιάς ὅταν τόν ἀντικρυσε, καί μέ γουρλωμένα τά μάτια ἀπό τήν ἔκπληξι καί τήν φρίκη, τόν ἄκουσε νά τοῦ λέη: Γιῶργο, σέ συγχωρῶ μέ ὅλη μου τήν καρδιά. Καί σ’ εὐχαριστῶ, γιατί ἤσουν ἡ αἰτία νά γνωρίσω τόν Χριστό μέ τήν Ἐκκλησία Του καί τά ἅγια Μυστήριά της. Εὔχομαι νά Τόν γνωρίσεις κι ἐσύ, μέ μετάνοια καί προσευχή! Τόν ἀγκαλίασε, τόν φίλησε καί ἔφυγε, ἐνῶ κάποια δάκρυα κρυφά ἔτρεχαν ἀπό τά μάτια του.
Ὁ θρίαμβος τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ ἦλθε, ὕστερα ἀπό 35 χρόνια! Ἀλλά ὑπῆρξε καί θρίαμβος τῆς ἐμπιστοσύνης, τῆς πίστεως καί τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς τοῦ ἀδικημένου Πέτρου Γ. στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Καί ταυτόχρονα στέφανος δόξης στήν ὑπομονή καί μακροθυμία, πού ἔδειξε τόσα χρόνια. Εὐλογήθηκε ἡ μετέπειτα ζωή του, ὅπως προείπαμε, μ’ ἕναν χριστιανικό γάμο καί μέ οἰκογένεια πού ἦτο «κατ’ οἶκον ἐκκλησία» καί μέ δύο τρισευλογημένα παιδιά. Καί μάλιστα, μετά τήν ὁλοκάρδια συγχώρησι πού ἔδωσε καί τήν ἀγάπη πού ἔδειξε πρός ὅλους, πολλαπλασιάσθηκε ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ στό σπιτικό του. Εἶχε τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ πάνω του, τήν εὐλογία τῆς Παναγίας, τήν προστασία τῶν Ἁγίων καί τήν συμπαράστασι τῶν Ἀγγέλων.
Ἐκοιμήθη ὁσιακῶς σέ ἡλικία 80 ἐτῶν, τό 1999. Παρών στήν κοίμησί του ἦτο καί ὁ ἐννενηντάχρονος ἱερεύς τῶν φυλακῶν, πού μοῦ διηγήθηκε αὐτό τό γεγονός, γιά νά μέ διαβεβαιώση ὅτι λίγο πρίν τό τέλος τοῦ Πέτρου Γ., Ἄγγελοι καί Ἀρχάγγελοι πλημμύρισαν τό δωμάτιό του, τούς ὁποίους ἔβλεπε ὄχι μόνο ὁ ψυχορραγῶν μέ τά μάτια του, ἀλλά καί ὁ ἐν λόγω ἱερεύς. Αὐτοί καί παρέλαβαν τήν ψυχή του, μετά τό τελευταῖο σημεῖον τοῦ σταυροῦ πού ἔκανε ὁ Πέτρος Γ., λέγοντας:
- Ἄγγελέ μου! Ἄγγελέ μου!, δέν τήν ἀξίζω αὐτή τήν τιμή. Καί τοῦτο εἰπών, ἐκοιμήθη!.

Ὁ ἄνθρωπος αὐτός, παρ’ ὅλο πού ἦταν ἔγγαμος καί ζοῦσε μέσα στόν σημερινό κόσμο, μετά ἀπό τήν τεράστια καί ἄδικη δοκιμασία καί ταλαιπωρία του στήν φυλακή, μαζί μέ βαρυποινίτες, εἶχε καρπούς τῆς Εὐχῆς, τῆς θείας Κοινωνίας καί τῆς εὐαγγελικῆς ζωῆς. Ἡ ἔγγαμη ζωή του δέν τόν ἐμπόδισε νά λέγη μέρα-νύχτα τήν Εὐχή, ὅπως τήν ἔμαθε ἀπό τό βιβλίο «Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ».

(Ἀπὸ τὸ βιβλίο, Ἡ Εὐχή μέσα στόν Κόσμο, Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Ἀναγνωστόπουλου)


το βρήκα εδώ

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 28, 2012

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ:Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού








Η ΑΓΑΠΗ 


Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα, έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού.
Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής, που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ' άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό. Είναι αδύνατον όμως ν' αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη, όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα.
Εκείνος που φοβάται το Θεό, έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη. Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού. Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του, τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους, και πως απ' όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο. Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό, τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του, τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη.
Εκείνος που αγαπάει το Θεό, ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη. Νηστεύει και αγρυπνεί, ψάλλει και προσεύχεται, και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό.
Η ανέκφραστη ειρήνη, που έχουν οι άγιοι άγγελοι, οφείλεται σ' αυτά τα δύο: στην αγάπη προς το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους όλων των αιώνων. Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας, ότι σ' αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται όλος ο νόμος και η διδασκαλία των προφητών. (Ματθ. 22, 40).
Όποιος αγαπάει το Θεό, δεν είναι δυνατό να μην αγαπήσει και κάθε άνθρωπο σαν τον εαυτό του. Και όσους ακόμα είναι υπόδουλοι στα πάθη τους, κι αυτούς τους αγαπάει σαν τον εαυτό του, και χαίρεται με αμέτρητη και ανείπωτη χαρά, όταν τους βλέπει να διορθώνονται.
«Όποιος με αγαπάει», λέει ο Κύριος, «θα τηρήσει τις εντολές μου» (Ιω. 14, 23). «Και η δική μου εντολή είναι να αγαπάτε ο ένας τον άλλο» (Ιω. 15,12). Εκείνος λοιπόν που δεν αγαπάει τον πλησίον του, αθετεί την εντολή του Κυρίου. Και όποιος αθετεί την εντολή του Κυρίου, ούτε τον Κύριο είναι δυνατό ν' αγαπήσει.
Σε όλες μας τις πράξεις ο Θεός εξετάζει το σκοπό για τον οποίο τις εκτελούμε, αν δηλαδή τις κάνουμε γι' Αυτόν ή για κάτι άλλο. Όταν λοιπόν θέλουμε να κάνουμε ένα καλό, ας μην έχουμε σκοπό ν' αρέσουμε στους ανθρώπους, αλλά μόνο στο Θεό. Σ' Αυτόν ν' αποβλέπουμε και όλα να τα κάνουμε για τη δική του δόξα. Διαφορετικά, θα κουραζόμαστε χωρίς να κερδίζουμε τίποτα.
Έργο αγάπης είναι η ολόψυχη ευεργεσία προς τον πλησίον μας, η μακροθυμία και η υπομονή που δείχνουμε απέναντί του, καθώς επίσης και η φρόνιμη και συνετή χρησιμοποίηση των πραγμάτων.
Η διάθεση της αγάπης δεν φανερώνεται μόνο με την παροχή χρημάτων, αλλά πολύ περισσότερο με τη μετάδοση πνευματικού λόγου και με τη σωματική διακονία.
Εκείνος που αγαπάει το Χριστό, Τον μιμείται όσο μπορεί. Ο Χριστός, για παράδειγμα,
-δεν έπαψε να ευεργετεί τους ανθρώπους
-έδειχνε μακροθυμία, όταν του συμπεριφέρονταν με αχαριστία και Τον βλαστημούσαν
-υπέμεινε, όταν Τον χτυπούσαν και Τον θανάτωναν, χωρίς καθόλου να σκέφτεται για κανέναν το κακό που Του έκανε.
Αυτά τα τρία έργα είναι εκφραστικά της αγάπης προς τον πλησίον. Χωρίς αυτά, απατάται εκείνος που λέει ότι αγαπάει το Χριστό ή ότι θα κερδίσει τη βασιλεία Του. Γιατί ο Κύριος μάς βεβαιώνει: «Δεν θα μπει στη βασιλεία των ουρανών εκείνος που μου λέει «Κύριε, Κύριε», αλλά εκείνος που κάνει το θέλημα του Πατέρα μου» (Ματθ. 7,21). Και πάλι: «Όποιος με αγαπάει, θα τηρήσει τις εντολές μου» (Ιω. 14,15).

«Εγώ σάς λέω», είπε ο Κύριος, «αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευεργετείτε όσους σάς μισούν, προσεύχεστε για όσους σάς βλάπτουν» (Ματθ. 5,44). Γιατί έδωσε αυτές τις εντολές; Για να ελευθερώσει από το μίσος, τη λύπη, την οργή και τη μνησικακία και να σε αξιώσει ν' αποκτήσεις την τέλεια αγάπη. Αυτή είναι αδύνατο να την έχει όποιος δεν αγαπάει εξίσου όλους τους ανθρώπους, όπως και ο Θεός τους αγαπάει όλους εξίσου.
Όποιος έχει την τέλεια αγάπη, δεν κάνει διακρίσεις στους ανθρώπους. Ξέρει πως όλοι μας έχουμε την ίδια ανθρώπινη φύση, και γι' αυτό ανεξαίρετα τους αγαπάει όλους το ίδιο. Τους εναρέτους τους αγαπάει ως φίλους, ενώ τους κακούς τους αγαπάει ως εχθρούς και τους ευεργετεί και μακροθυμεί και υπομένει, αν τον βλάψουν, χωρίς να υπολογίζει καθόλου το κακό που του γίνεται. Αντίθετα, αν το καλέσει η περίσταση, πάσχει για χάρη τους, για νά τους κάνει κι αυτούς φίλους, αν είναι δυνατόν. Κι αν αυτό δεν το κατορθώσει, δεν αλλάζει τη διάθεσή του, αλλά συνεχίζει να τους αγαπάει όλους εξίσου. Αγωνίσου, όσο μπορείς, ν' αγαπήσεις κάθε άνθρωπο. Αν αυτό δεν μπορείς να το κάνεις ακόμα, τουλάχιστον μη μισήσεις κανέναν. Αλλά ούτε αυτό θα μπορέσεις να το πετύχεις, αν δεν καταφρονήσεις τα πράγματα του κόσμου.
Αν «η αγάπη δεν κάνει κακό στον πλησίον» (Ρωμ. 13,10), εκείνος που φθονεί τον αδελφό και λυπάται για την προκοπή του και με ειρωνείες προσπαθεί να κηλιδώσει την υπόληψή του ή τον επιβουλεύεται με κάποια κακοήθεια, αυτός ο άνθρωπος δεν αποξενώνει άραγε τον εαυτό του από την αγάπη και δεν τον κάνει ένοχο για την αιώνια καταδίκη;
Ο Χριστός δεν θέλει να έχεις εναντίον κανενός ανθρώπου μίσος ή λύπη ή οργή ή μνησικακία οποιασδήποτε μορφής και για οποιοδήποτε πρόσκαιρο πράγμα. Κι αυτό το διακηρύσσουν παντού τα τέσσερα Ευαγγέλια.
Η λύπη είναι στενά συνδεδεμένη με τη μνησικακία. Όταν λοιπόν ο νους σκέφτεται το πρόσωπο του αδελφού και αισθάνεται λύπη, είναι φανερό ότι του κρατάει κακία. «Οι δρόμοι όμως των μνησικάκων οδηγούν στον πνευματικό θάνατο» (Παρ. 12,28), γιατί «ο κάθε μνησίκακος είναι παραβάτης του νόμου» (Παρ. 21,24).
Την ώρα της ειρήνης σου, μη θυμάσαι εκείνα που σου είπε ο αδελφός όταν σε στενοχώρησε είτε σ' εσένα κατά πρόσωπο τα είπε, είτε σε άλλον και μετά τα άκουσες-, για να μην πέσεις στο πάθος της μνησικακίας.
Όταν συνομιλείς με άλλους, πρόσεχε μήπως εξαιτίας της λύπης, που διατηρείς ακόμα κρυμμένη μέσα σου, νοθεύσεις τους επαίνους σου για τον αδελφό, αναμειγνύοντας ασυναίσθητα στα λόγια σου την κατηγορία. Να χρησιμοποιείς στις συνομιλίες σου αγνό έπαινο για τον αδελφό και να προσεύχεσαι γι' αυτόν ειλικρινά, σαν να προσεύχεσαι για τον εαυτό σου. Έτσι, πολύ σύντομα θα ελευθερωθείς από το ολέθριο μίσος.
Αν θέλεις να μην ξεπέσεις από την αγάπη του Θεού, μην αφήσεις τον αδελφό σου να κοιμηθεί λυπημένος μαζί σου ούτε κι εσύ να κοιμηθείς λυπημένος μαζί του. Πήγαινε, συμφιλιώσου με τον αδελφό σου, και τότε πρόσφερε στο Χριστό το δώρο της αγάπης σου με καθαρή συνείδηση και θερμή προσευχή.
Μην αφήσεις τ' αυτιά σου ν' ακούνε τα λόγια όποιου καταλαλεί, ούτε και τα δικά σου λόγια να φτάνουν στ' αυτιά του φιλοκατήγορου, μιλώντας ή ακούγοντας με ευχαρίστηση κατά του πλησίον σου, για να μη χάσεις τη θεία αγάπη και βρεθείς απόκληρος της αιώνιας ζωής.
Δεν υπάρχει βαρύτερος πόνος της ψυχής από τη συκοφαντία, είτε στην πίστη συκοφαντείται κάποιος είτε στη διαγωγή. Και κανείς δεν μπορεί να μένει αδιάφορος όταν συκοφαντείται, παρά μόνο εκείνος που στρέφει τα μάτια του στο Θεό, τον μόνο που μπορεί να μάς λυτρώσει από τον κίνδυνο, να φανερώσει στους ανθρώπους την αλήθεια και να παρηγορήσει την ψυχή με την ελπίδα.
Όσο εσύ προσεύχεσαι μ' όλη σου την ψυχή για εκείνον που σε συκοφάντησε, τόσο και ο Θεός πληροφορεί για την αθωότητά σου όσους σκανδαλίστηκαν εξαιτίας της συκοφαντίας.
Γνήσιος φίλος είναι εκείνος που, στον καιρό του πειρασμού, συμμερίζεσαι αθόρυβα και ατάραχα τις θλίψεις, τις ανάγκες και τις συμφορές του πλησίον, σαν να είναι δικές του.
Δεν έχει ακόμα τέλεια αγάπη ούτε βαθειά γνώση της θείας πρόνοιας εκείνος που σε καιρό πειρασμού δεν κάνει υπομονή για όσα λυπηρά του συμβαίνουν, αλλ' αποκόπτεται από την αγάπη των πνευματικών αδελφών.
Αν εκείνος που έχει όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, δεν έχει όμως αγάπη, τίποτα δεν ωφελείται, όπως λέει ο θείος Απόστολος (α' Κορ. 13,2), άραγε πόση προθυμία και ζήλο οφείλουμε να δείξουμε για να την αποκτήσουμε;
Πολλοί βέβαια έχουν πει πολλά για την αγάπη. Αν όμως την αναζητήσεις, θα τη βρεις μόνο στους μαθητές του Χριστού, γιατί μόνο αυτοί είχαν για δάσκαλό τους στην αγάπη την αληθινή Αγάπη, το Χριστό, και έλεγαν: «Αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και να γνωρίζω όλα τα μυστήρια, κι αν έχω όλη τη γνώση, αλλά δεν έχω αγάπη, σε τίποτα δεν ωφελούμαι» (α' Κορ. 13,2).
Εκείνος λοιπόν που απέκτησε την αγάπη, απέκτησε τον ίδιο το Θεό, γιατί «ο Θεός είναι αγάπη» (α' Ιω. 4,16). Σ' Αυτόν ανήκει η δόξα και το κράτος στους αιώνες. Αμήν.



 (απο enoriaka.gr)

Πού να βρεθεί η αγάπη όταν σήμερα αυτοί πού υποτίθεται πώς οφείλουν να την ασκούν , αρέσκονται να επιβιώνουν μεμονωμένοι στον  εκλεκτό κύκλο  της μοναξιάς τους μακράν των άλλων;

Η αγάπη κατήντησε ψυχαναλυτικό αντικείμενο από περισσότερο σοφούς και δυνατούς ανθρώπους, και "άθλιο" γνώρισμα των αδυνάτων της γης. Μόνον. Γι'αυτούς.

Όποιος αγαπά την αγάπη είναι ηλίθιος , ενώ όποιος απλά την φιλοσοφεί , ισχυρός.

Αυτός πού αναγνώθει συγκεκινημένος ιστορίες αγάπης , χωρίς να γνωρίζει τί κρύβει η πόρτα του "αιρετικού" αδύναμου διπλανού του...

Ο Θεός να με/μας λυπηθεί!

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 27, 2012

Οι δύο "Παΐσιοι" και η ένωση των διεστώτων κατά του Χριστού






Aς το παραδεχτούμε. Θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο στην μνήμη του μακαριστού αγίου γέροντα και μια καινή πράξη ειλικρίνειας, που θα μας αποφορτίσει από ψευδαισθήσεις και ιδεοληψίες: 


Υπάρχουν δυό "Παΐσιοι".

Ο ένας Παΐσιος είναι ο αληθινός δούλος του Θεού. Ο άγιος Γέροντας πού καθοδήγησε και διαφώτισε και ανάπαυσε ψυχικά τους έλληνες των εσχάτων χρόνων με τις προσευχές και τις νουθεσίες του.Εκεί πού βρήκε παράκληση και ύδωρ ζων αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον κάθε πονεμένος και προβληματισμένος άνθρωπος, οποιασδήποτε τάξης, φυλής και θρησκεύματος. Ο ασκητής Παΐσιος πού συμφιλιώθηκε με τον Θεό και την κτίση και συνομιλούσε με τους Αγίους του Παραδείσου και τους αμαρτωλούς τούτης δώ της ζωής. Αυτός που απέπτη εις ουρανούς ως αξία τρυγών φιλερημος και τετελειωμένο πνεύμα για να μεσιτεύει αιώνια για όλους μας, εδώ κάτω στην βιοτική παλαίστρα, βλάσφημους και καθαρούς, "εχθρούς" άμα και φίλους.Αυτός μας άφησε παρακαταθήκες αββάδικες με οσμή Χριστού και αγίου Πνεύματος.

Υπάρχει και ο " Παΐσιος" πού όμως είναι κατασκεύασμα των καθε λογής φαντασιόπληκτων και επιτηδείων, χριστιανών και παραχριστιανών. Ο "Παΐσιος" των "καλών μαθητών" "πατριωτών"  με τις δήθεν προφητείες και διδασκαλίες πού εφαρμόζουν στα μεγάλα και τα ταπεινά της ελλαδικής καθημερινότητας. Αυτός πού προείπε σαν άλλος Αγαθάγγελος το πάρσιμο της Πόλης, δήλωσε την εύνοια του για το "ξανθόν γένος" και την απαρέσκεια του για την κατώτατη "γύφτικη φυλη των γειτόνων", άφησε διδασκαλίες πού θυμίζουν Άπω Ανατολή,αυτός που εμφανίζεται σε επιλεγμένους επιλεκτικά ανθρώπους για να τους ενημερώσει για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και πολεμικές συρράξεις.  Ο "Παΐσιος" πού έγινε προμετωπίδα και φτηνό ρομάντσο σε εφημερίδες συγκεκριμμένων χρωματισμών, άσχετες με την ορθοδοξία και το πνεύμα της πριν 20 χρόνια, γιατι εν καιρώ κρίσης "πουλούσε" σαν ζεστό ψωμί.

 Ο "Παΐσιος" ενός ετερόκλητου πλήθους, δάσκαλων αποκρυφιστικών τεχνών, νεοναζιστικών ομάδων και σεχτών,χριστιανών πού αντικατέστησαν και την μυστηριακή ζωή ακόμα με την εσχατολογική προφητολογεία, τηλεβιβλιοπωλών με κρυφοπαγανιστικές πεποιθήσεις και άλλων ασχέτων με το ορθόδοξο πνεύμα.Ακόμα και άνθρωποι της Εκκλησίας, ρασοφόροι και μη, εκμεταλλεύτηκαν τον Γέροντα και την πλατειά ανταπόκριση του επί του ποιμνίου εύκολα, γιατί οι έλληνες έχασαν κάθε ελπίδα και στράφηκαν σε "πνευματικότερες" αναζητήσεις και ανέξοδες λύσεις εξ'ουρανού.

Το "ο Παΐσιος είπε" και "ο Παΐσιος προείπε" είναι στις καθημερινές συζητήσεις νεοχριστιανών μας, πού δεν ξέρουν τί θα πεί Αγία Κοινωνία ή Εξομολόγηση, ξέρουν όμως με κάθε λεπτομέρεια το τί είπε ή το τί αποδίδουν στον Γέροντα ότι είπε την τάδε χρονολογία για το τάδε ποιμαντικό, κοινωνικό, εκκλησιαστικό ή εθνικό θέμα. Και είναι αξιοσημείωτο και απορίας άξιον το πότε πρόλαβε ο σεμνός ασκητής της ησυχίας να τα πεί όλα αυτά μαζεμένα και πόση αξία και υπεροχή λαμβάνουν ανάμεσα στον κοινωνικό τους θρησκευτικό κύκλο οι διασώσαντες ή "διασώσαντες" τα λόγια του! 

Τα δε blogs και οι ιστοσελίδες πού αναπαράγουν τα σχετικά γνώρισαν υψηλή επισκεψιμότητα και αναρωτόμαστε αν έχουν καταλάβει πώς με την ορθοδοξία επάντρεψαν την πλάνη και πόση είναι η ευθύνη τους για το φαινόμενο.Και μιλάμε για σελίδες ορθοδόξων χριστιανών με τις καλύτερες προθέσεις. Αφήνουμε έξω τις πολιτικολογούσες και των αλλοτρίων συμφερόντων ιστοσελίδες, πού ούτως ή άλλως ποτέ δεν μας ενδιέφεραν.

Όχι! Δεν αμφισβητώ το προφητικό χάρισμα ενός αγίου. Μόνο ένας μίζερος ορθολογιστής θα το απέρριπτε για δικούς του λόγους. Το χάρισμα της προφητείας ως πρόβλεψης γεγονότων μακρυνών ή κοντινών είναι κοινό στην Γραφή και τα Συναξάρια. Δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό ή μεγάλο και άλλοτε προέρχεται από το άγιο Πνεύμα , άλλοτε πάλι όχι. Για την ορθοδοξία το θαύμα δεν είναι τέχνασμα ή εντύπωση ή κατι το πολύ σπουδαίο σε σχέση με την ανώτατη αρετή και την κατάσταση της αγάπης πού φτάνουν οι λίγοι , είναι σημείο. Ίσως ο Γέροντας είχε το χάρισμα από τον Θεό να προλέγει, αλλά αυτό που πρόεχει είναι πώς ήταν ευλογημένος από τον Θεό να αγαπά. Και αυτό έχει κύρια σημασία. Δεν έχω όμως κανένα πρόβλημα να αμφισβητήσω την πατρότητα πολλών προφητειών πού "διασώθηκαν" σε βιβλία πάντα τρίτων για ποικίλλους λόγους και είναι αυτά που εντυπωσιάζουν αποκλειστικά τους αδύναμους στην πίστη. Σίγουρα γύρω από το ιερό πρόσωπο στήθηκε μια βιομηχανία. Οι προθέσεις δεν παίζουν καθόλου ρόλο. Επίσης, ας μην ξεχνάμε πώς κανένας άγιος δεν είναι αλάθητος ή αυθεντία. Κάποτε ο παρακλητικός λόγος προς τρίτους ή οι προσωπικές επιθυμίες μας μπορούν να παρεξηγηθούν ως προφητεία και μία προφητεία να προσαρμοστεί σε χίλιες περιπτώσεις. Είναι ταπεινή η διάνοια και η επιθυμία του ανθρώπου.Όταν μάλιστα δεν έχει υγιή σχέση με την Εκκλησία.

Με αυτά τα τελευταία δεν θέλουμε να αμνηστεύσουμε την αισχρή διάθεση των τάχα σατιριστών του αγίου, επειδή κάποιοι από μας τρελάθηκαν και "καβάλησαν το καλάμι". Την προσβολή μνήμης νεκρού δεν την αμνηστεύει τίποτα και επιμένουμε στο δαιμονοκίνητο του θέματος . Δεν έχουν στόχο οι ανοησίες τον Παΐσιο ή τους οπαδούς του Παΐσιου , αλλ'αυτή την Εκκλησία. Τα άλλα είναι νομικά κόλπα για την διάσωση ενός πανικοβλημένου νεαρού με καθόλου χιούμορ , πού νιώθει ξαφνικά ο ήρωας της ημέρας και αυτή την ψευδαίσθηση την τρέφουν άνθρωποι με ελάχιστο έως μηδαμινό ήθος.

Άνθρωποι πού επικαλούντο ένα διαφορετικό ανθρωπιστικό -ας το πούμε έτσι - τρόπο ζωής και κοσμοθεωρίας συνεργάζονται με το κατεστημένο και τον αντιχριστιανικό φονταμενταλισμό για να υποστηρίξουν το δικαίωμα στην βλασφημία. Ειναι πλέον προφανές πώς εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν αντεκκλησιαστικό πόλεμο και αυτό συνάγεται από το ότι δεν είχαν στόχο τους οπαδούς του Γέροντος Παϊσίου ή του "Παϊσίου" αλλά την απαξίωση της εκκλησιαστικής παρουσίας στα δημόσια πράγματα. Όταν παντρεύονται οι εθνικιστες παγανιστες με τους διεθνιστές αριστερους, όταν ενώνονται τα διεστώτα κατα κοινού στόχου είναι όλα ξεκάθαρα. Τουλάχιστον αποδεικνύεται πώς ο Χριστός πάντα ενώνει τα διεστώτα, τον ηρώδη με τον πιλάτο, έστω και με αυτόν τον εξ ευωνύμων τρόπο. 

Αναρωτιέμαι, παρενθετικά, αν ζούσαν σήμερα οι υπεραριστεροί ποιητές Βάρναλης, Ρίτσος, ο γλυκύς Βρεττάκος και ο ευαίσθητος Λουντέμης πώς θα αντιμετώπιζαν το θεμα. Σίγουρα δεν θα επιδοκίμαζαν την βίαιη χυδαιότητα του Παστιτσίου, όπως κάνουν άλλοι "λογοτέχνες της αριστεράς", πολύ κατωτέρου πνευματικού επιπέδου από τους προαναφερθέντες. Πού πήγε το περιβόητο ήθος της Αριστεράς; Αναρωτιέμαι επίσης γιατί ενώ η βλασφημία τιμωρούνταν στην αρχαία Ελλάδα και μάλιστα με φρικτό θάνατο, οι νεοπαγανιστές-ημιμαθείς ως επί το πλείστον- είναι τόσο χαλαροί με το όλο θέμα και μιλούν για δημοκρατία Ελληνική. Μα η ελληνική δημοκρατία έδωσε στον Σωκράτη το κώνειο, γκρέμισε τον Αίσωπο από τις Φαιδριάδες και κατηγόρησε τον Περικλή και τον Φειδία για την χάραξη των πορτραίτων τους, από τον δευτερο, στην ασπίδα της παλλάδας. Ήταν δε τόσο αυστηροί οι έλληνες στα θέματα βλασφημία και ύβρεως ώστε έφτασαν στο σημείο να τιμωρήσουν τους παραπάνω εκούσια, έχοντας ήδη την σχηματισμένη γνώμη πώς μάλλον διαπράττουν αδικία εναντίον τους.

Ζούμε σε μια εποχή δίχως ήθος. Μια εποχή που θεοποιείται και ειδωλοποιείται η κόπρος και η υποκρισία. Όχι δεν είμαι βέβαιος , φίλοι μου, πώς ο Γέροντας βλέπει κάπου από κει πάνω και χαμογελά για όλα αυτα, αν και ζει την μακαριότητα.

Πιστεύω ότι σε κάποιο σημείο, όχι τουλάχιστον σούπερ μαντικό όπως τον θέλουν οι βεβλαμμένοι στον νου,αλλά τουλάχιστον προφητικό, κάποια στιγμή στην ζωή του τα κατανόησε όλα πολύ καλά.

Συγχώρεσε την ανθρώπινη μικρότητα και ανοησία, απαρνήθηκε την ματαιότητα του κόσμου και έζησε αποκλειστικά για τον Χριστό. 

Αληθώς ματαιότης τα ανθρώπινα....

Η αθλιότητα της υποκρισίας των Χρυσαυγιτών και η εν τω κρανίω σφηνομένη τυρόπιτα (ή το Παστίτσιο μάλλον) των Ελλήνων Προοδευτικάριων.

ένα καίριο άρθρο από το Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΜΕΣΟΠΕΛΑΓΑ πού καλό θα έκανε σε πολλούς αριστερούς αδελφούς να το διαβάσουν με προσοχή





Όταν μια κοινωνία φτάνει να ασχολείται με τη ''σύγκρουση'' βουλευτών της Χρυσής Αυγής και ελληνικών κομμάτων της Αριστεράς για το θέμα του" Παστίτσιου" ,την ώρα που η χώρα βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας,τότε τα πράγματα έχουν ξεφύγει....

 Δε θα προβώ σε βαθυστόχαστη ανάλυση( δεν έχω και την ικανότητα άλλωστε),θα κοιτάξω να είμαι σύντομος και σαφής .
α)Προ ημερών αποπειράθηκα να επισκεφτώ τη σελίδα του λεγάμενου στο FACEBOOK...Για να είμαι ειλικρινής,(παρ'ότι δε φημίζομαι για το σεμνότυφον του χαρακτήρα μου)αηδίασα .Δε μιλάμε για σάτιρα, ούτε για χιούμορ αλλά για χυδαιότητα .Αλήθεια από πότε το χιούμορ μπορεί να έχει σχέση με την εξύβριση ενός νεκρού.Η ζωή και η ιστορία μας έμαθε ότι τους νεκρούς, όσοι έχουν στοιχειώδες ήθος, τους σέβονται.

β)Πριν τον συγκεκριμένο τυπά, υπήρξαν πολλοί που δε σεβάστηκαν τον γέροντα. Αρχικά οι συγγραφείς  και εκδότες, (ευτυχώς όχι όλοι) στη συνέχεια κάτι χριστέμποροι και τέλος  κάποιοι  πνευματικοί καθοδηγητές της πλάκας που χρησιμοποιώντας αποσπασματικά νουθεσίες του γέροντα,πραγματικές ή φανταστικές φρόντιζαν να καλύπτουν τις ανεπάρκειές τους και ταυτόχρονα να ανεβάζουν τις μετοχές τους στο χώρο των "στάρετς" της δύσμοιρης Ελλαδικής Ορθοδοξίας.(Orthodox life style).


Η αθλιότητα της υποκρισίας των Χρυσαυγιτών

Και ξαφνικά το κόμμα που επί χρόνια πολέμησε την Ορθοδοξία,το κόμμα που από τα έντυπά του εξυμνούσε τους αγώνες του Ιουλιανού εναντίον της "χριστιανικής παρακμής" (βλ.http://e-theologia.blogspot.gr/2012/09/blog-post_7713.html),το κόμμα που υποστήριζε δεκαετίες τώρα μάλιστα μέσα από τη Διακήρυξη των Ιδεολογικών του αρχών ότι" ο Ιουδαιοχριστιανισμός εμφύτευσε τον Εβραϊκό σκοταδισμό στην Ευρώπη"(βλ.http://e-theologia.blogspot.gr/2012/06/blog-post_10.html)  έρχεται με σκοπό να υπεραμυνθεί του γέροντα Παίσιου και της Ορθοδοξίας.Δε μας είπε ποια Ορθοδοξία.Αυτή που πρεσβεύει ο νέος βουλευτής του κ.Ματθιόπουλος;;;(βλ.http://e-theologia.blogspot.gr/2012/07/blog-post_7036.html)  .Και ένας τελειόφοιτος βρεφονηπιακού σταθμού μπορεί εύκολα να αντιληφθεί γιατί δεν μπορεί ένας χριστιανός να είναι και ναζιστής.Το γεγονός ότι ζούμε στην εποχή της πλήρους αγραμματοσύνης και του μη αυτονόητου μας αναγκάζει εντός της επομένης εβδομάδος(ελπίζω) να ασχοληθούμε εκτενέστερα με το θέμα.


Η εν τω κρανίω σφηνομένη τυρόπιτα (ή το Παστίτσιο μάλλον) των Ελλήνων Προοδευτικάριων.


Η διαφορά του προοδευτικού με τον Προοδευτικάριο είναι ότι ο πρώτος πορεύεται με γνώμονα την αλήθεια,έχει ανοικτό μυαλό,δε φοβάται,ρισκάρει,ψάχνεται,διαλέγεται, συνθέτει...Ο  Προοδευτικάριος είναι κλασική περίπτωση βολεμένου μικροαστού φλώρου, κουλτουριάρη ή μη .Αρέσκεται να παρουσιάζεται ως προοδευτικός χωρίς βέβαια ποτέ να ρισκάρει τίποτε.Περιπτώσεις σαν αυτή του "Παστίτσιου" είναι λόγος ύπαρξης για τους Προοδευτικάριους. Μια δήλωση και τέλος.Για ένα εξάμηνο τουλάχιστον καταγράφηκαν ως προοδευτικοί.Είναι γνωστό σε όλους πλέον ότι ο πιο εύκολος τρόπος για να δώσεις εικόνα προοδευτικού στην Ελλάδα είναι να πετάξεις καμιά αντιεκκλησιαστική κορώνα ή να βγάλεις καμιά εγκύκλιο τύπου Στυλιανίδη και καθάρισες(δεν εννοώ να κάνεις κριτική στο εκκλησιαστικό κατεστημένο,πράγμα πολύ υγειές).Το τραγικό είναι ότι ένα τμήμα διανοούμενων ή και στελεχών της Αριστεράς ερμηνεύει και αντιμετωπίζει γεγονότα και καταστάσεις με επιπολαιότητα που θυμίζουν κατά πολύ τις εκτιμήσεις των προοδευτικάριων.Οι ερμηνείες αυτές έρχονται βούτυρο στο ψωμί κάθε συντήρησης.Οι εκτιμήσεις πολλών Αριστερών στην Ελλάδα για ζητήματα  που σχετίζονται με τη θρησκεία είναι τόσο επιφανειακές και τόσο εκτός πραγματικότητας, όσο αυτές της Διοίκησης της Εκκλησίας για τη σχέση των νέων με την Εκκλησία.(Είναι ελκυστικό και πολύ βολικό για τις ηγεσίες να ζουν στην κοσμάρα τους) .Αυτό φάνηκε και από τις πρόσφατες δηλώσεις κομμάτων της Αριστεράς για την πρόσφατη δίωξη.Ντρέπεσαι να τις διαβάσεις.Αλήθεια σύντροφοι, κατά πόσον είναι σάτιρα η εξύβριση ενός νεκρού;; Εσείς που έχετε στις τάξεις σας μάρτυρες και ήρωες,ανθρώπους που πέθαναν στις εξορίες ,περίμενα τουλάχιστον να έχετε και κάποιες περισσότερες ευαισθησίες.Δε σας αφήνει όμως να το κάνετε( το λέω με πολύ πόνο και καθόλου υβριστικά) η "σφηνομένη τυρόπιτα",αυτό το ιδεολόγημα  πού έχετε στον εγκέφαλο ,πως κάθε τι που έχει σχέση με τη θρησκεία είναι οπωσδήποτε συντηρητικό, ανήκει στο παρελθόν, μυρίζει θεοκρατία.Αυτή η " τυρόπιτα "είναι που διώχνει από τις τάξεις σας χιλιάδες πιστούς που πιστεύουν στην κοινωνική δικαιοσύνη που θέλουν να αγωνιστούν μαζί σας και σεις τους στέλνετε στο περιθώριο  ή πακέτο στη δεξιά και παραπέρα.



Ανδρέας Χ. Αργυρόπουλος

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 26, 2012

"Η Ελλάδα πεινάει κι εμένα θα μου βάλετε ...τηλέφωνο;(!)"


(Νικόλαος Πλαστήρας, πρωθυπουργός της Ελλάδας με άνεργο αδερφό....) ΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΔΕΛΦΟΙ !! ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙ ΠΟΛΛΑ !!!!!


Η φτώχεια του πρώην πρωθυπουργού Ν. Πλαστήρα, δεν αποτελεί παράδειγμα για τους σημερινούς κηφήνες της πολιτικής! "Η Ελλάδα πεινάει κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο", είχε πει, ενώ ο αδελφός του ήταν άνεργος. Μεταφέρουμε μερικά από τα πολλά αξιόλογα συμβάντα της ζωής του, τα οποία χαρ

ακτηρίζουν τον άνδρα και τον καθιστούν πρότυπο, παράδειγμα προς μίμηση για παλιότερους αλλά και σημερινούς, δεδομένου ότι, τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι, έμπαιναν πλούσιοι στην πολιτική και έβγαιναν πάμφτωχοι.

Ο αείμνηστος Ανδρέας Ιωσήφ - πιστός φίλος του - αναφέρει:

Ο στρατηγός είχε απαγορεύσει στους δικούς του να χρησιμοποιούν το όνομα "Πλαστήρας" όπου κι αν πήγαιναν. Ο αδελφός του ήταν άνεργος. Το εργοστάσιο ζυθοποιίας «ΦΙΞ» ζητούσε οδηγό κι εκείνος έκανε αίτηση. Ο αρμόδιος υπάλληλος τον ρώτησε πώς λέγεται: Κι επειδή αυτός δίσταζε να πει το όνομά του, ενθυμούμενος την εντολή του στρατηγού, τον ξαναρώτησε και δυο και τρεις φορές, ώσπου αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι τον λένε Πλαστήρα. Παραξενεμένος ο υπεύθυνος ζητάει να μάθει αν συγγενεύει με το στρατηγό και πρωθυπουργό. Μετά από πολύ δισταγμό του αποκαλύπτει ότι είναι αδελφός του. Αφού η αίτηση, ικανοποιήθηκε, παρακάλεσε να μη το μάθει ο αδελφός του. Ο στρατηγός το έμαθε κι αφού τον κάλεσε αμέσως στο σπίτι του τον επέπληξε και του απαγόρευσε να αναλάβει αυτή την εργασία λέγοντάς του: «Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου». Και δεν πήγε.

Ο Πλαστήρας ήταν άρρωστος -έπασχε από φυματίωση - κι έμενε σ' ένα μικρό σπιτάκι στο Μετς, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Του πρότειναν να του βάλουν ένα τηλέφωνο δίπλα στο κρεβάτι αλλ' αυτός αρνήθηκε λέγοντας: «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πένεται κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;».


Πολλές φορές με τρόπο έστελνε και αγόραζαν ψωμί, ελιές και λίγη φέτα. Τότε οι γύρω του, του υπενθύμιζαν ότι είχε ανάγκη καλύτερου φαγητού λόγω της αρρώστιας κι εκείνος με απλότητα τους απαντούσε: «Τι κάνω. σκάβω για να καλοτρώγω;».


Ο Βάσος Τσιμπιδάρος, δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ακρόπολη», περιγράφει το εξής περιστατικό:

Κάποτε, ο στενός του φίλος Γιάννης Μοάτσος, είχε πάρει την πρωτοβουλία να του εξασφαλίσει μόνιμη στέγη, για να μην περιφέρεται εδώ και εκεί σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Πήγε λοιπόν σε μια Τράπεζα και μίλησε με τον διοικητή. «Τι;», απόρησε εκείνος. «Δεν έχει σπίτι ο κύριος πρωθυπουργός Πλαστήρας; Βεβαίως και θα του δώσουμε ό,τι δάνειο θέλει και μάλιστα με τους καλύτερους όρους!»

Ο Μοάτσος έτρεξε περιχαρής στον Πλαστήρα, του το ανήγγειλε και εισέπραξε την αντίδραση: «Άντε ρε Γιάννη, με τι μούτρα ρε θα βγω στο δρόμο, αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;». Έσχισε το έντυπο στα τέσσερα και το πέταξε.


Ο Δημήτρης Λαμπράκης «δώρισε» κάποια στιγμή στον Πλαστήρα ένα ωραίο χρυσό στυλό κι αφού ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα του λέει:

- Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω.
- Μα θα προσβληθεί.
- Δεν πειράζει. Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα!

Το 1952, πρωθυπουργός ακόμη ο Πλαστήρας, ήταν κατάκοιτος από την αρρώστια που τον βασάνιζε, όταν μία μέρα δέχθηκε την επίσκεψη της Βασίλισσας Φρειδερίκης. Μπαίνοντας εκείνη στο λιτό ενοικιαζόμενο διαμέρισμά του, εξεπλάγη όταν είδε τον πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί ράντζο για τον ύπνο του, και τον ρώτησε με οικειότητα: «Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;» και η απάντηση ήρθε αφοπλιστική. «Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, το ράντζο από το στρατό και δεν μπορώ να το αποχωριστώ.».


Ο στρατηγός Νικόλαος Σαμψών, φίλος του Πλαστήρα, σε επιστολή του περιγράφει, το παρακάτω:

Όταν πέθανε ο Πλαστήρας, δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες. Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!». Βρέθηκε επίσης στα ατομικά του είδη ένα χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι που είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δρχ. με σημείωση να δοθούν στο Δημόσιο για την αξία του κρεβατιού, ώστε να μην χρωστά στην Πατρίδα».

Όταν πέθανε ο Πλαστήρας στις 26/7/1953 τον έντυσαν το νεκρικό κοστούμι, που το αγόρασε ο φίλος του Διονύσιος Καρρέρ - γιατί ο ίδιος τον μισθό του τον πρόσφερε διακριτικά σε άπορους και ορφανά παιδιά - ο δε γιατρός, που ήταν παρών και υπέγραψε το σχετικό πιστοποιητικό θανάτου, μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί του: 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα.
 
 
από τo FB

Η ελιταρία του τίποτα!







Τί αφάνταση υποκρισία Θεέ μου! Όλοι αυτοί πού εξεγείρονται για την σύλληψη του νεαρού και μιλάνε για την ποινικοποίηση της ελευθερίας της έκφρασης, δεν έχουν ούτε ανθρώπινο ενδιαφέρον για τον περι ου, ούτε καίγονται για "δημοκρατικά δικαιώματα". Είναι οι ίδιοι που αιτούν αποποινικοποίηση της βλασφημίας. Ουσιαστικά, θέλουν να δημιουργήσουν δεδικασμένο για να μπορούν να εκφράζουν ελεθεριόστομα τα απωθημένα τους ενάντια στην Εκκλησία, ανενόχλητοι. Οι καταβολές τους είναι πασίγνωστες. Είναι αποδεδειγμένο πως αυτοί ακριβώς είναι πού δεν αντέχουν την σάτιρα πού στοχοποιεί το πρόσωπο ή τις ιδέες τους. Το έχω κάνει και ξέρω.Εκεί απαιτούν σιγή και "σεβασμό". Τραγικό είναι πού αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν στον "πνευματικό" ή πολιτικό χώρο. Εκδίδονται, θαυμάζονται, εκλέγονται, επηρεάζουν. Τί χρεωκοπημένη πνευματικά κοινωνία! Είδωλα με επιβαρυμένη πνευματική υγεία,χωρίς ίχνος ήθους και συναίσθησης. Ε, ρε να βράσω την κουλτούρα σας. Χίλιες φορές με τους "αγράμματους"!

Κανένας δεν γνωρίζει την ψυχοσύνθεση του λαού πού προτίθεται να κυβερνήσει. Ζούνε στις Βερσαλίες τους οι αχαρακτήριστοι!Θρησκευόμενος ή άθεος ο Έλληνας έχει κάποιες ευαισθησίες. Βρίζουν έναν κεκοιμημένο μοναχό και δεν τρέχει κάστανο; Οι Έλληνες έχουμε την ευαισθησία μας σε κάτι τέτοια θέματα σεβασμού των νεκρών. Αυτοί νομίζουνε πώς είναι κάπου σε μια φοιτητική καφετέρια και παίζουν ακόμα τους ροβεσπιέρους. Δεν κατάλαβαν ότι εκλεχτηκαν από έλληνες φορολογούμενους,τους οποίους πρέπει να σέβονται. Η ελιταρία! Οι πατρίκιοι της λόρδας!Διεκδικούν και την κυβέρνηση οι επηρμένοι! Σίγουρα κάθε πρωί ξυπνάνε και σιχτιρίζουνε την τύχη τους που δεν γεννήθηκαν στο Παρίσι ή το Αμστερνταμ, αλλά γεννήθηκαν "ψωροέλληνες". Ελληνικό Κοινοβούλιο!Για να μην περιλάβω και τους πεφωτισμένους συγγραφείς! Βγάζεις ένα βιβλιαράκι της πλάκας και νομίζεις πώς έγινες φωστήρας του Γένους και εχεις το δικαίωμα να μανιπουλάρεις τις "μάζες". Ο τσελεμεντές είναι πιο πρακτικός και με καλύτερες , ειλικρινέστερες προθέσεις!

Μεθυσμένοι ανόητοι πού απολαμβάνουν την ασυλία του ελληνικού λαού, επειδή κρατάνε μια δυναμική στάση ενάντια στο μνημόνιο.Αλλά έως πότε;


σχόλια από το FB

Θαυμάσιο πατερικό κείμενο για τον Αγίο Αποστόλο και Ευαγγελιστή Ιωάννη τον Θεολόγο


Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς είναι κυρίως γνωστός ως δογματικός θεολόγος, ως ο θεολόγος του ακτίστου φωτός. Αλλά διέπρεψε και ως κήρυκας του θείου λόγου. Εξεφώνησε ωραιότατες ομιλίες από τους άμβωνες των εκκλησιών ιδίως της μητροπολιτικής περιφερείας του, της Θεσσαλονίκης. Οι ομιλίες του αυτές, εφόσον εκφωνούνταν ως προφορικός λόγος θείου κηρύγματος την ώρα της θείας λατρείας, δεν καταγράφηκαν όλες. Κι από αυτές που καταγράφηκαν χάθηκαν πολλές. Αλλά σώζονται εξήντα τρεις χαριέστατες ομιλίες του.
Η ΜΕΤΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ-Τοιχογραφία στην Παναγία την Μαυριώτισσα στην Καστοριά   /πηγή

 Η τεσσαρακοστή τέταρτη είναι αφιερωμένη «Εἰς τον ἅγιον ἀπόστολον καί εὐαγγελιστήν καί τῷ Χριστῷ ἐξόχως ἠγαπημένον Ἰωάννην τόν θεολόγον» (ΕΠΕ 11, 4650). Εκφωνήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου, ημέρα που γιορτάζουμε την εορτή της μεταστάσεως του αγίου Ιωάννου. 
* * * * * *
  Από την ομιλία του αυτή θα παραθέσουμε μερικά ευώδη άνθη σε ελεύθερη απόδοση εννοιών, για να τα αφιερώσουμε κι εμείς στη μνήμη του αγαπημένου αγίου αποστόλου και ευαγγελιστού Ιωάννου.
       Γιορτάζουμε σήμερα τη γιορτή ενός από τους προκρίτους Αποστόλους του Χριστού. Του πλέκουμε εγκώμιο, γιατί τον θεωρούμε πατέρα όλων όσοι φέρουν το όνομα του Χριστού. Τον θεωρούμε πατριάρχη όσων γεννήθηκαν όχι από αίματα, ούτε από θέλημα σαρκός, ούτε από θέλημα ανδρός, αλλά από τον Θεό. Δώδεκα γιούς είχε ο Ιακώβ, από τους οποίους δημιουργήθηκαν οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Δώδεκα μαθητές επέλεξε και ο Χριστός, για να μαθητεύσουν το Ευαγγέλιο σε όλα τα έθνη και να κρίνουν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ.
      Ο Ιωάννης ως ένας από τους δώδεκα Αποστόλους έχει όλα τα κοινά γνωρίσματα των αγίων Αποστολών, όπως κοινή έχει και την υψηλή κλήση που τους έκανε ο Κύριος να τους καλέσει στο αποστολικό αξίωμα. Αλλά υπάρχουν και γνωρίσματα που αποδίδονται μόνο στους τρεις πρωτοκορυφαίους Αποστόλους, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Ο Ιωάννης δεν είναι μόνο κλητός Απόστολος, αλλά συναριθμείται με τους εκλεκτούς, και μάλιστα είναι ο εκλεκτός των εκλεκτών και ο κορυφαίος του κορυφαίου χορού των Αποστόλων, ομόστοιχος με τον Πέτρο και τον Ιάκωβο, τους τρεις προκρίτους και πρωτοκορυφαίους Αποστόλους. Στο όρος Θαβώρ τον Ιωάννη επέλεξε ο Χριστός μαζί με τον Πέτρο και τον Ιάκωβο, για να δουν «το υπερφυές θέαμα» της θείας Μεταμορφώσεώς του. Είδε «την υπεραστράπτουσαν αίγλην» του φωτός της θεότητος του Υιού και άκουσε τη φωνή του Θεού Πατρός «οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. ιζ 5)! 
            Ο άγιος Ιωάννης κοινό έχει και το γνώρισμα του ευαγγελιστού μαζί με άλλους τρεις που συνέγραψαν ιερό Ευαγγέλιο, αν και στη μεγαλοφωνία και στο ύψος της θεολογίας υπερτερεί κατά πολύ. Αλλά υπάρχουν και γνωρίσματα που αποδίδονται μόνο στον Ιωάννη. Μόνον αυτός απ’ όλους τους Αποστόλους και απ’ όλους τους φημισμένους άνδρες της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης καλείται «Παρθένος». Διότι φύλαξε παρθενία σώματος, ψυχής, νου και αισθήσεων. Φύλαξε «την ακριβή παρθενίαν», που είναι «η προς πάσαν κακίαν ασυνδύαστος γνώμη». Μόνον αυτός απ’ όλους τους Αποστόλους ονομάζεται «ηγαπημένος». Διότι ζούσε ζωή καθαρότητος και αγιασμού και αγαπούσε τον άγιο Θεό με όλη την ψυχή και την καρδιά του. Γι’ αυτό και αγαπήθηκε από τον Χριστό περισσότερο απ’ όλους. Είναι «ὁ μαθητής ὅν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς», «ὃς καὶ ἀνέπεσεν ἐν τῷ δείπνῳ ἐπὶ τὸ στῆθος αὐτοῦ» (Ιω. κα’ 20). Μόνον αυτός απ’ όλους τους Αποστόλους ονομάζεται «υιός Παρθένου», και μάλιστα της μητροπαρθένου και Θεομήτορος, αφού έγινε γι’ αυτήν κατά χάριν ό,τι ο Χριστός της είναι κατά φύσιν. Εάν δε μόνον αυτός απέκτησε την ίδια με τον Χριστό μητέρα, είναι και ο μόνος αδελφός του επάνω από όλους και συγγενής και αφομοιωμένος με τον Υιό του Θεού. Υιός αγαπητός του Θεού Πατρός ο Κύριος; Και ο Ιωάννης μαθητής αγαπητός του Κυρίου. Στον κόλπο του Πατρός ο Κύριος; Στον κόλπο του Υιού ο Ιωάννης. Παρθένος ο Κύριος; Και αυτός διά της χάριτος Εκείνου παρθένος. Παρθένου υιός ο Κύριος; Της ιδίας υιός κατά χάριν και αυτός, εφόσον ο Κύριος επάνω από τον σταυρό στον Ιωάννη εμπιστεύθηκε την Παναγία μητέρα του λέγοντας «’Ιδού ἡ μήτηρ σου» (Ιω. ιθ’ 27). «Εβρόντησε από τον ουρανό ο Κύριος»; Και ο Ιωάννης «βροντή» και «υιός βροντής» ονομάζεται (Μάρκ. γ’ 17). Και μάλιστα είναι βροντή θεολογικότατη, που αντηχεί σε όλα τα πέρατα της γης και θεολογεί λέγοντας «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.» (Ιω. α’ 1). 
        Είναι το φως το αληθινό ο Κύριος που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο και διά του Οποίου δημιουργήθηκαν τα πάντα; Και ο Ιωάννης γίνεται κάτοπτρο που αντανακλά το φως του Χριστού. Επίσης ο άγιος Ιωάννης είναι ο μαθητής της αγάπης που μας διδάσκει να αγαπούμε τον άγιο Θεό όχι μόνο «ἐν λόγῳ καί γλώσσῃ», αλλά και «ἐν ἔργῳ καί ἀληθείᾳ» (Α’ Ιω. γ’ 18)

Είθε να αγαπούμε κι εμείς τον άγιο Θεό, όπως Τον αγαπούσε ο Ιωάννης! Να τιμούμε κι εμείς τον αγαπημένο μαθητή του άγιο Ιωάννη τον θεολόγο, όπως τον τιμούσε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς! Για να αξιωθούμε κι εμείς της Βασιλείας των Ουρανών και να γίνουμε κληρονόμοι ζώνης αιωνίου. Αμήν

 
από προσκυνητης

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 25, 2012

Άλλο Άθεος και άλλο Αντίχριστος!




Πολλοί εμφανίζονται ως "άθεοι" στις συζητήσεις μαζί μας, είτε σε φόρουμ, είτε σε ιδιωτικά μηνύματα, είτε μέσω αρθρογραφίας τους, είτε προφορικά. Αυτοί αυτοπροβάλλονται ως "φορείς της προοδευτικότητας", "ορθολογιστές", "μορφωμένοι", "ψαγμένοι", κλπ. Όλοι αυτοί όμως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, που τους διαφοροποιεί από τους απλούς άθεους ή τους αθεϊστές:Τρέφουν μανιώδες μίσος ειδικά για τον Χριστιανισμό.
Ένας άθεος, απλώς δεν έχει πεισθεί για την ύπαρξη του Θεού. Όμως δεν τρέφει καμία εμπάθεια για όσους πιστεύουν, ή για τα σεβάσματά τους. Δεν δογματίζει για τη μη ύπαρξη του Θεού. Απλώς ο ίδιος δεν έχει πεισθεί, και είναι ανοιχτός σε κάθε λογίκευση, χωρίς παρωπίδες και εμμονές. Ο άνθρωπος αυτός, ουσιαστικά ταυτίζεται με τον Εμπειρικό Αγνωστικιστή, και μόνο οι λέξεις διαφέρουν.
Από την άλλη, ένας αθεϊστής είναι δογματικός στις απόψεις του ότι δεν υπάρχει Θεός. Το αποκλείει με βεβαιότητα, και με θρησκευτικό ζήλο. Ο άνθρωπος αυτός θρησκεύει μια αντίθετη θρησκεία από την πίστη. Η φιλοσοφία του καταντά θρησκεία, στο βαθμό που ο δογματισμός του απολυτοποιείται και τον ωθεί σε ανάλογους επηρεασμούς της ζωής του.
Ο Αντιχριστιανός όμως, είναι κάτι διαφορετικό. Αν και συχνά εμφανίζεται ως "άθεος", ή "αθεϊστής", (και έτσι θέλει να εμφανίζεται), στην πραγματικότητα αυτό που τον ωθεί στις ενέργειές του, δεν είναι ούτε η απιστία, ούτε η πίστη σε κάτι, ούτε ο δογματισμός πως δεν υπάρχει Θεός. Η κινητήρια δύναμη που τον ωθεί, είναι το μίσος κατά του Χριστιανισμού, και ευρύτερα ενάντια σε ό,τι έχει σχέση με αυτόν.

Κατ' αρχήν, αν οι Αντιχριστιανοί ήταν άθεοι, δεν θα είχαν μίσος. Θα είχαν ουδέτερα συναισθήματα, όχι μόνο στην πίστη του Χριστιανικού, αλλά και άλλων "θεών". Ή αν ήταν αθεϊστές όπως ισχυρίζονται, θα αρνούνταν κάθε είδος "θεού", οποιασδήποτε θρησκείας, ή θα έτρεφαν μίσος εξ ίσου για κάθε είδος "θεού", ανεξαρτήτως θρησκείας.
Όταν όμως παρατηρούμε, να γίνεται μια άνιση επίθεση ενάντια ειδικά σε οτιδήποτε έχει σχέση με τον Χριστιανισμό, και να ξεχνιούνται, ή ακόμα και να "λιβανίζονται" "θεοί" άλλων θρησκειών από αυτούς, εδώ είναι εμφανές ότι κάτι άλλο συμβαίνει, και πως οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ιδεολόγοι, αλλά εμπαθείς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου εμπαθούς Αντιχριστιανού, έχουμε παρουσιάσει στην ιστοσελίδα μας, τον Ιωάννη Ρούσσο. (Εν μέρει μόνο τον έχουμε παρουσιάσει, γιατί δεν είναι δυνατόν να δημοσιεύσουμε σε δημόσια θέα τα όσα βλάσφημα και αισχρά μας γράφει κατά καιρούς, ενάντια στην πίστη του Χριστού και σε ιερά πρόσωπα). Ο ίδιος παριστάνει τον Αθεϊστή. Όμως κάθε άλλο παρά Αθεϊστής είναι. Τα κείμενά του, φέρουν όλα τα χαρακτηριστικά ενός αναξιόπιστου και εμπαθούς κειμένου, που γράφτηκε για να παραπληροφορήσει. Και είναι χαρακτηριστικός ο σεβασμός και η ευγνωμοσύνη που τρέφει για πολυθεϊστές σαν τον Μαρίνη, οι οποίοι του μετέδωσαν όλο αυτό το μίσος που έχει κατά των Χριστιανών. Γιατί δεν είναι δυνατόν να είναι Αθεϊστής (όπως ισχυρίζεται), και να δοξάζει τον πολυθεϊσμό!
Φυσικά άνθρωποι σαν τον ανωτέρω Αντιχριστιανό, δεν είναι εξαίρεση. Είναι ο κανόνας! Παρόμοια συμπεριφορά βρίσκουμε και στον συνεργάτη του κο Καλόπουλο, ο οποίος έχει παρόμοια νοοτροπία, και (τι σύμπτωση!) συνεργάζεται και αυτός με αρχαιοπλήκτους που διατυμπανίζουν "τα καλά" του αρχαίου πολυθεϊσμού!
Την ίδια συμπεριφορά, παρατηρούμε φυσικά και στο ίδιο το στρατόπεδο των φανερών Νεοπαγανιστών. Για παράδειγμα, γνωστός Αντιχριστιανός Επικούριος, που αν και ως Επικούρειος υποτίθεται ότι πιστεύει ότι οι "θεοί" δεν ασχολούνται με το σύμπαν μας, και παριστάνει τον "ορθολογιστή" ανέλαβε τη διοργάνωση των εορτών προς τιμήν των "θεών του Ολύμπου" το 2005! Πολλοί από αυτούς μάλιστα, δηλώνουν ευθαρσώς ότι δεν πιστεύουν τους "θεούς" τους, αλλά όμως τους τιμούν! Και άλλοι από αυτούς τους "ορθολογιστές", τους προσφέρουν θυμίαμα, όχι ως σε "θεούς", αλλά ως "προσωποποίηση των δυνάμεων της φύσης", λες και οι δυνάμεις της φύσης χρειάζονται θυσίες, ή ότι αυτοί ωφελούνται έτσι περισσότερο από τις δυνάμεις αυτές! Τόσο "ορθολογιστές" είναι!

Χαρακτηριστικά και καταβολές των Αντιχριστιανών 
Όλοι αυτοί, έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Με βάση τα χαρακτηριστικά τους αυτά, θα προσπαθήσουμε να τους εντοπίσουμε ψυχολογικά, φιλοσοφικά και ιδεολογικά.
Κοινό χαρακτηριστικό τους, είναι κατ' αρχήν, το μίσος κατά των Εβραίων. Ο ρατσισμός τους αυτός, ξεκινάει από το μίσος τους ενάντια στον Χριστιανισμό, και όχι το αντίθετο, όπως ισχυρίζονται. Δηλαδή, ενώ οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι μάχονται τον Χριστιανισμό, επειδή δήθεν είναι "Ιουδαϊκό παρακλάδι", η αλήθεια είναι ότι μισούν τους Εβραίους, μόνο και μόνο επειδή υπήρξαν ο κορμός από τον οποίο φύτρωσε η Χριστιανική Εκκλησία.
Παραδείγματα γι' αυτό, πάμπολλα! Για παράδειγμα, πώς γίνεται ενώ κάποιοι ισχυρίζονται ότι μισούν τους Εβραίους, να αποδέχονται και να χρησιμοποιούν με ενθουσιασμό αντιχριστιανικά κείμενα Εβραίων; Προφανώς όταν Εβραίοι καταφέρονται ενάντια στον Χριστιανισμό είναι γι' αυτούς καλοί! Κάτι που ισχύει φυσικά και για τον αρχαίο Αντιχριστιανό Εβραίο Πορφύριο, που οι σύγχρονοι Αντιχριστιανοί τον ηρωοποιούν και παπαγαλίζουν τα ανόητα επιχειρήματά του. Νομίζουμε όμως ότι αυτά τα δύο παραδείγματα αρκούν.
Αναζητώντας την πηγή αυτής της αντιχριστιανικής μανίας, θα εξετάσουμε το φαινόμενο του "Αντιβυζαντινισμού". Οι άνθρωποι αυτοί, έχουν επίσης σφοδρό μίσος και προκατάληψη κατά του "Βυζαντίου", (καθώς ακολουθούν την ονοματολογία του Καρλομάγνου, που υπήρξε κατά κάποιον τρόπο ιδεολογικός τους πρόγονος).
Κατά τη γνώμη τους, (χωρίς σχεδόν εξαίρεση), το Βυζάντιο δήθεν κατέστρεψε τον αρχαίο πολιτισμό, δήθεν ήταν θεοκρατικό (άρα κατά τη γνώμη τους μεμπτό), δήθεν έκαιγε βιβλία και κατέστρεφε αρχαιότητες, δήθεν είχε ιερά εξέταση, δήθεν αποτελείτο από "αγράμματους του μεσαίωνα", και δήθεν δίωκε τους αλλοθρήσκους. Δηλαδή, όλα όσα έκανε ο Παπισμός, τα μεταφέρουν αυτούσια στο Βυζάντιο, έχοντας όλοι τους άγνοια και της ιστορία, και του Βυζαντίου (δηλαδή της Χριστιανικής Ρώμης).
Οι άνθρωποι αυτοί, από τον πιο αγράμματο μεταξύ τους, μέχρι τους ιστορικούς που υπάρχουν στις τάξεις τους, διαστρεβλώνουν συστηματικά την ιστορία, και αποκρύπτουν συστηματικά τα αρχαιολογικά ευρήματα και τις αρχαίες μαρτυρίες για όλα αυτά.
Ποιος είναι ο στόχος τους; Να χτυπήσουν την Εκκλησία, επειδή το Βυζάντιο ήταν Χριστιανικό! Παράλληλα, όλοι αυτοί, υπερτονίζουν τα καλά του προχριστιανικού πολιτισμού, αποκρύπτοντας πλήρως όλα τα στραβά του.
Αυτό το κάνουν, για να υποστηρίξουν ότι ο Χριστιανισμός δήθεν κατέστρεψε κάτι καλό, για να τον κατηγορήσουν. Δηλαδή, ακόμα και η αρχαιλατρία, ξεκινάει από αντίδραση στον Χριστιανισμό! Και φυσικά το επόμενο βήμα αυτής της αρχαιολατρίας, είναι η κατάντια του να λατρεύουν αυτοί οι "ορθολογιστές" ξόανα!
Ήδη όμως, από αυτά, έχουν αποκαλυφθεί οι καταβολές των Αντιχριστιανών. Πρόκειται για ανθρώπους φανατισμένους και ποτισμένους από τα δόγματα του Διαφωτισμού. Γιατί ο Διαφωτισμός ήταν αυτός που ξεκίνησε όλη αυτή την διαστρέβλωση της ιστορίας, για να χτυπήσει τον Παπισμό (και καλά του έκανε).
Όταν όμως ο Διαφωτισμός μεταφέρεται έτσι άκριτα στην Ανατολή, όπου δεν είχαμε ποτέ Παπισμό αλλά Ορθοδοξία, τότε οδηγεί σε τραγικές ανιστόρητες δηλώσεις, περί δήθεν Ανατολικού Μεσαίωνα. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι, ΥΠΟΘΕΤΟΥΝ ότι αυτά που συνέβαιναν στον Παπισμό, συνέβαιναν και εδώ. Και αυτοί είναι άνθρωποι που ούτε ιστορία ξέρουν, ούτε Θεολογία, και έχουν μηδενική ως πολύ ρηχή γνώση της Φιλοσοφίας. Είναι άνθρωποι μειωμένης αντίληψης, που αποδέχονται άκριτα όλα όσα τους σερβίρουν τα συμφέροντα του Γαλλικού Διαφωτισμού, που θέλει μια ανθρωπότητα υποταγμένη στα αυθαίρετα δόγματά του.
Εδώ είναι λοιπόν το ζουμί της όλης υπόθεσης. Οι Αντιχριστιανοί, είναι άνθρωποι με κακοπροαίρετη κρίση, που έχουν ποτισθεί μέχρι φανατισμού από τα διδάγματα του Διαφωτισμού. Έχουν αποδεχθεί έτσι άκριτα και ανόητα, ότι η πίστη στον Θεό είναι κάτι κακό, ότι η Εκκλησία ταυτίζεται με τον Μεσαίωνα και με την οπισθοδρόμηση, ότι ένα κράτος οφείλει να είναι κοσμικό και να μην έχει καμία θρησκεία, ότι πρέπει οι άνθρωποι να ζουν χωρίς ηθικές δεσμεύσεις και χωρίς ταμπού, και ότι η ανθρωπότητα θα προοδεύσει μόνο όταν πάψει η πίστη σε οποιαδήποτε θρησκεία.
Όμως επειδή παρά τις μεγαλοστομίες του Διαφωτισμού, η Χριστιανική πίστη παραμένει όρθια και δυνατή τόσους αιώνες τώρα, και μάλιστα τον νικάει, αυτό τους κάνει να αγριεύουν. Μισούν αυτό που θεωρούν εμπόδιο στην επέκταση των ιδεών τους. Και επειδή πάντοτε το εμπόδιο στις ανοησίες που πιστεύουν οι Διαφωτιστές, αποδεικνύεται η Χριστιανική πίστη, μισούν οτιδήποτε Χριστιανικό. Χάνουν τη μάχη και το βλέπουν, όμως δεν θέλουν να το ξέρουν. Γι' αυτό μάχονται με φανατισμό και απάτες. Άλλωστε, γι' αυτούς το ήθος είναι "ταμπού"!
Πρόκειται για ανθρώπους με υπερφίαλο εγωισμό, που θεωρούν τους εαυτούς τους φωτοδότες και σωτήρες της ανθρωπότητας. Νιώθουν σαν τον Δον Κιχώτη που πολεμούσε ανεμόμυλους για γίγαντες. Και πολεμούν την αλήθεια ως οπισθοδρόμηση, και γίνονται θύματα των συμφερόντων της Νέας Εποχής.
Με αποτέλεσμα, ενώ θεωρούν τους εαυτούς τους "ορθολογιστές", να καταντούν στη λατρεία ειδώλων και μυθικών "θεών". Γιατί η πίστη είναι κάτι έμφυτο στον άνθρωπο. Και όταν του αφαιρέσεις την ορθή και εποικοδομητική πίστη, αναπληρώνει αυτό το κενό με ανοησίες και μύθους.
Το δόγμα των Αντιχριστιανών, είναι ένα: "Ο Χριστιανισμός πρέπει να χαθεί". Αυτό ζητάνε, και όχι την αλήθεια. Αυτό επιδιώκουν, και όχι τη δικαιοσύνη. Αυτό επιθυμούν, και όχι το καλό. Γι' αυτό έχουν τόσο συγκεχυμένη και αντιφατική πίστη σε οτιδήποτε άλλο, και μόνο σε αυτό συμφωνούν μεταξύ τους.
Γι' αυτό βλέπουμε ότι όλα όσα κάνουν, περιστρέφονται γύρω από την πολεμική κατά του Χριστιανισμού. Τα περιοδικά τους, (ειδικά τα αρχαιολατρικά), αντί να κοσμούνται με φιλοσοφικές αναλύσεις, βρίθουν από αντιχριστιανικά συνθήματα και λασπολογία. Το δόγμα τους, δεν είναι ούτε ο πολυθεϊσμός, ούτε ο Αθεϊσμός. Το δόγμα τους είναι μόνο ένα: Ο Αντιχριστιανισμός.
Και αυτό είναι εμφανές σε κάθε περίπτερο που θα κοιτάξουμε τους τίτλους τέτοιων ανόητων περιοδικών, και σε κάθε εκπομπή, όπου οι δημοσιογράφοι για λόγους ακροαματικότητας, θα καλούν σχεδόν πάντοτε κάποιον Αντιχριστιανό για να συκοφαντεί και να καταστρέφει τη συζήτηση, μετατρέποντάς τη σε λασπολογία.
Όταν λοιπόν βλέπουμε αυτούς τους αξιολύπητους ανθρώπους, να γίνονται μαριονέτες παρωχημένων ιδεών και σύγχρονων συμφερόντων, είναι καλό να τους παρατηρούμε. Να βλέπουμε στα μάτια τους το μίσος που κρύβουν, και στα λόγια τους την αμάθεια και τη διαστροφή. Για να θυμόμαστε σε τι κατάσταση οδηγεί έναν άνθρωπο πλασμένο κατ' εικόνα του Θεού η απομάκρυνση από τον Θεό, και να παρακαλάμε τον Θεό να τους ελεήσει.
 

Γ. Κ.
Πηγή: oodegr.com

Δεν είναι άμοιροι ευθυνών οι προφητολάγνοι για το αίσχος του "Παστιτσίου"

(το παρακάτω κείμενο πάσχει στην σύνταξη και τίθεται σε άμεσο λόγο, γιατί πρόκειται ουσιαστικά για μιαν ανάρτηση μου στο Facebook. Περιέχει σκληρές αλήθειες και δεν συνιστάται η ανάγνωση του από "ευαίσθητους αδελφούς")

Ειστε ελεύθεροι εν Χριστώ άνθρωποι, απαλλαγμένοι από κάθε αγωνία και φόβο, με προσήλωση στην βασιλεία του Θεού και μόνον σ αυτήν. Μη δίνετε βάση σε μοντέρνες ψευδοπροφητείες πού αποδίδονται σε σύγχρονους Γέροντες και αποκοιμίζουν κάθε πνευματικό αισθητήριο, τρέφοντας κοσμικές και υλικές φιλοδοξίες,έστω και αν ξεστομίζονται από σεβαστούς αγιορείτες ή γηραιούς επισκόπους ή το ελεεινότερο αποδίδονται σε αυτούς. 
ΚΑΝ ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΑΣ ΔΙΔΑΞΕΙ ΜΗΝ ΔΕΧΕΣΤΕ ΑΛΛΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ.

Ο Γέροντας Παΐσιος δεν μίλησε μόνο για "σπανάκια" και στρατιωτικές επιτυχίες. Κυρίως μίλησε για πνευματικά θέματα σαν παλαιός αββάς της ερήμου και ωφέλησε με τους λόγους και τα θαύματα του χιλιάδες ψυχές. Έψαχνα νά βρω ένα απόφθεγμα του στο διαδίκτυο και δεν το έβρισκα γιατί έπεφτα συνεχως σε σελίδες και προφητολογίες πού αφορούν τα εθνικά μας, με τις οποίες ενθουσιάζονται μάλιστα τα πιο ετερόκλητα στοιχεία, ορθόδοξοι, γοχ, παγανιστές, άθεοι ,ευσεβείς χριστιανοί και ασεβείς χριστιανοί ή ετερόθρησκοι και δεν συμμαζεύεται, σαν να πρόκειται για κάποιον ουφολόγο προφήτη της μόδας πού συγκινεί τις πλατειές μάζες! Αυτός είναι ένας περίεργος...συγκρητιστικός εμπαιγμός της πίστης μας και βλασφημία του ιδίου του προσώπου του Γέροντα.

Η Βασιλεία του Θεού δεν περνά μέσα από την επανάκτηση της Πόλης αλλά από τον ίδιο τον ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ.ΗΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΩΜΑ ΤΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ μέσω των μυστηρίων εντός του εκκλησιαστικού σώματος και της βιωματικής απόλυτης σχέσης με το θείο κατά την αποστολική και πατερική παράδοση και πρακτική. Δεν χωράνε συμπληρώματα εδώ.

Και για όσους από σας είστε πατριώτες και συγκινείστε και ενθουσιάζεστε σαν και μένα από κάθε πατριωτική ιδέα, (γιατί δεν κρυβω , σχεδόν σκανδαλιστικά μάλιστα προβάλω την περηφάνεια του να είσαι Έλληνας) να ξέρετε πώς τέτοιες προφητείες δεν κάνουν καλό στο Γένος μας, δεν είναι πατριωτικές,δεν είναι αφυπνιστικές,αλλά αποκοιμίζουν τον λαό και τον αφήνουν να βρίσκεται σε μια παθητική κατάσταση, χωρίς να προσπαθεί για το καλύτερο, αφού άλλωστε όλα είναι "γραμμένα να συμβούν προς όφελος του"!ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ αλλων ΕΘΝΩΝ και εμείς δεν πρέπει να επιστρεψουμε σ Αυτόν, ξεκολλώντας από την πλάνη του περιουσίου!ΕΜΕΙΣ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΑΝ ΓΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΟΛΛΑ! ΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΕΧΕΙ ΔΩΡΕΑΝ ΑΔΙΑΚΡΙΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!Εμείς είμαστε οι αχάριστοι πού όχι μόνον Τον βλασφημάμε, όχι μόνον Τον παραγνωρίζουμε, αλλά και απαιτούμε από αυτόν να περιχαρακώνεται αποκλειστικά στα εθνικά μας συμφέροντα σαν τον Θεό των Ιουδαίων.Και το πιο τραγικό;Είμαστε λαός αποστάτης και αναπολόγητος, γιατί εμείς Τον γνωρίσαμε, οι άλλοι ξερουν κάποιο διεστραμμένο είδωλο Του.


ΤΕΤΟΙΕΣ ΓΡΑΩΔΕΙΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ περι μελλουμένων ΟΠΩΣ ΘΑ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΡΩΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΟΗΤΟΥ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΣΑΝ ΤΟΝ "ΠΑΣΤΙΤΣΙΟ" ΚΑΙ ΕΙΡΩΝΕΥΕΤΑΙ ΤΑ ΙΕΡΑ προσωπα ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. ΑΣ ΜΗΝ ΠΥΡΟΔΟΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥΣ.


Κάποτε η Εκκλησία θα πρέπει να ξεκαθαρίσει την κατάσταση αυτή καίρια, άμεσα και αποφασιστικά. Ας μην είναι μόνον αργά για την πνευματική μας κατάσταση... ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ Ή ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΟΥΦΟΛΟΓΙΑ. ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ.ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ του διδασκαλου αλλοτρίων δογμάτων ΠΑΡΑΣΥΡΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ!


ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΣΙΓΟΥΡΟ ΛΙΝΤΣΑΡΙΣΜΑ Ή ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΑΞΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ.Μπορεί όμως να ακούτε ακριβώς μια φωνή μέσα σας , η οποία επαναλαμβάνει συχνά τα λόγια μου,την οποία φωνή απωθείτε με φόβο συνεχώς όλο και πιο βαθιά
.

Αποφασίστε εσείς. Δεν θέλω να κάνω τον δάσκαλο κανενός!Απλά προσεύχομαι για σας και σείς κάνετε το ίδιο για μένα!Να ξέρετε όμως πώς αφορμή για όλα όσα έγραψα είναι οι εξής αντιδράσεις νέων ανθρώπων όπως περιγράφονται στο παρακάτω κείμενο. Αυτή είναι η σχέση και άποψη τους για την Εκκλησία και στο μέλλον θα γίνουν οι χειρότεροι Διοκλητιανοί της , αν δεν κατανυχθούν από την δική μας στάση και πολιτεία ΈΓΚΑΙΡΑ. Διαβάστε και κλάψτε.KAI META AN EXETE KΟΥΡΑΓΙΟ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΣΑΣ ΙΔΙΩΤΕΙΑ. ΕΓΩ ΤΕΛΕΙΩΣΑ.-
http://www.silvercity.gr/index.php/2012-09-20-11-11-08/576-twitter
 Δείτε επίσης τί γράφει ο blogger Καρτέσιος(του οποίου αγνοώ τις ευρύτερες πεποιθήσεις και αυτόν τον ίδιο.) Κάποια πράγματα απο αυτα με αγγίζουν και άλλα με βρίσκουν επιφυλακτικό εως και αρνητικό. Όμως δηλώνουν καθαρά τί σκέφτεται ένας μέσος ας το πούμε Έλληνας για το θέμα .
ΤΙ ΗΡΕΜΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!
Μέγα το χάσμα μεταξύ εταίρων και ετέρων!


Επίσης διαβάστε και κάποιες σταράτες κουβέντες εδώ:
 http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2012/09/blog-post_24.html

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 24, 2012

Κατέβηκε η βλάσφημη σελίδα με τον "Παστίτσιο"-Προεκτάσεις και προβληματισμοί







Συνέλαβαν τον μικρό ανόητο που διακωμωδούσε τον Γέροντα Παΐσιο με την σελίδα "Γέρων Παστίτσιος".Βέβαια, πολύ καλώς κατέβηκε η σελίδα και ευχόμαστε να κατέβουν κι άλλες, όμως εδώ θα προβούμε σε κάποιους προβληματισμούς.

Εκατοντάδες ήταν οι αναφορές από όλες τις χώρες του κόσμου για την βλάσφημη και προκλητική αυτή σελίδα πού διακωμωδούσε μία σεβαστή και πνευματική μορφή της Ορθοδοξίας. Τελικά, η Δίωξη του Ηλεκτρονικού Εγκλήματος εισήκουσε σε σχετική επερώτηση ακροδεξιού βουλευτή και εδέησε να πράξει τα νόμιμα, επιτέλους.Και εν παρενθέσει, είμαι αρκετα φιλύποπτος ως προς την όψιμη σπουδή των Αρχών να ενδιαφερθούν για το κατέβασμα της σελίδας , αμέσως μετά την ενεργοποίηση του συγκεκριμμένου κόμματος. Πώς είναι δυνατόν να κώφευε σε χιλιάδες αναφορές και να ενδιαφέρθηκε ακριβώς τώρα; Ο λογισμός μου, μου λέει πάρα πολλά και καθόλου κολακευτικά για το πώς επιχειρούν να προβάλλουν και να ταυτίσουν την δίκαια αγανάκτηση των χριστιανών με συγκεκριμμένους χρωματισμούς. Εκτός αν βάρυνε η πολιτική ιδιότητα των καταγγελόντων, γιατί έτσι συνήθως λειτουργούν οι σύγχρονες δημοκρατίες.Αδυνατώ να παίζω με τις πιθανότητες, όταν όλα τη σήμερον είναι πλέον πιθανά...

Ομολογώ , πώς η ύπαρξη και το "ήθος" της σελίδας έτρεφαν για καιρό την οργή μου. Φανταζόμουν πίσω από αυτήν την τεράστια διαδικτυακή βλασφημία τους γνωστούς- αγνώστους του διαδικτύου, πού επιδίδονται σε έναν αντίχριστο και αντεκκλησιαστικό πόλεμο, προερχομένους κυρίως από νεοπαγανιστικούς μασονικούς χώρους με το επίχρισμα του φιλελεύθερου ή αριστερού πολίτη. Όλους αυτούς πού ξερνούν τα μένεα εναντίον της Εκκλησίας και της πίστης με ρυπαρογραφήματα και troll παρωδίες , επικαλούμενοι την "ελευθερία της έκφρασης" και καταφέρνοντας να λησμονήσουν πώς η ελευθερία διαφυλάττεται με το να μην ξεπερνά κανείς τα όρια  και να μην προσβάλει τα ιερά των άλλων. Ή μάλλον ακριβέστερο είναι πώς είναι πολύ επιλεκτικοί στο όλο θέμα, υποστηρίζοντας μάλλον τα δίκαια ετεροθρήσκων, με την κοσμοθεωρία μάλιστα των οποίων, δεν θα ήταν δυνατόν να συμβαδίζει το ιδεολογικό τους προφίλ σε κανονικές συνθήκες. Φανταζόμουν λοιπόν κάποια καθάρματα πού φιρί φιρί το πήγαιναν να "φάνε τις ψιλές τους" , από τους πιο θερμόαιμους και φανατικούς προσβληθέντες (κακώς σίγουρα) και ασφαλώς έχοντας προφανείς αντεκκλησιαστικούς λόγους για να προβάλλουν τα αίσχη τους.

Ένοιωσα ειλικρινά έκπληξη και πόνο όταν αποκαλύφθηκε πώς πίσω από την βλάσφημη σελίδα κρύβοταν ένας 27 χρονος, ο οποίος κατέστρεψε τα νιάτα του και την ζωή του, για μια τεράστια ανοησία. Ένας νέος άνθρωπος πού υποκινήθηκε από δαιμονική αφροσύνη και την πλέον κατώτατης υποστάθμης μισαλλοδοξία εναντίον ενός κεκοιμημένου Γέροντα που έζησε για να προσφέρει μόνον παράκληση, αγάπη και διακονία στο συνάνθρωπο. 

Είναι οδυνηρό το πώς παρασύρονται από τα διαφθορεία της κοινωνίας , πού λέγονται τηλοψία, διαδίκτυο και κομματικά πορνεία οι νέοι και πώς πέφτουνε θύματα της πλέον ανίερης συνομωσίας, πού λέγεται αντεκκλησιαστική μανία. Οι παράφρονες πού δυνάστευσαν τους λαούς, οι πιο αιμοβόροι δικτάτορες προέβησαν στην εξης τακτική πού δηλητηρίασαν ολόκληρους λαούς και έθνη: ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΝΕΟΛΑΙΑ.Όποιος έχει στο χέρι την νεολαία είναι νικητής εκ των προτέρων, δήλωνε κυνικά ο πατέρας του ναζισμού. Και κάτι ανάλογο μαγειρεύεται και κατορθώνεται σήμερα.

Το πιο καίριο και ανησυχητικό; Οι εκατοντάδες υποστηρικτές του νεαρού, πού απαιτούν την αμνήστευση βλάσφημων πράξεων ως δημοκρατικών εκφράσεων και μάλιστα υγιών. Στην φυλακή βρίσκεται ένας, όμως οι ομοιδεάτες είναι πολύ περισσότεροι. Και οι πραγματικα ένοχοι απολαμβάνουν την ελευθερία και τα μεγαλεία τους πίσω από την υγιή ταυτότητα του δεφένσορα της δημοκρατίας και την ασυλία του άσπιλου λευκού κολλάρου.


Η Εκκλησία μας πρέπει να αγκαλιάσει και να προστρέξει άμεσα στο παραπλανημένο της παιδί.Είναι ανησυχητικό το πώς υποδέχτηκαν ορισμένοι "χριστιανοί" ή χριστιανοί την συγκεκριμμένη είδηση. Με εκδικητικους αλαλαγμούς πού παραπέμπουν στις χτεσινές διαδηλώσεις των μελαψών ...φιλοξενουμένων μας. Καλλιεργείται , ενώ έλαβε πέρας το όλο θέμα, μια ρεβανσιστική ιεροεξεταστική  αντιμετώπιση, η οποία επιφανειακά φαίνεται αιτιολογημένη, αν φανταστεί κανείς το ήθος και την μανία των υποστηρικτών της σελίδας και την άκρα υπομονή των πιο υγιών καταγγελόντων , αλλά ουσιαστικά δεν είναι.  Και δεν δικαιολογείται κανένα συναίσθημα πέρα από ένα: την θλίψη.

Δεν θα ήταν φανταστικό, παρμένο σαν την πλέον συγκινητική ιστορία μέσα από την Καινή Διαθήκη και τις Αββάδικες Ιστορίες, η Εκκλησία να επλήρωνε την εγγύηση του φυλακισμένου νεαρού και να του παρείχε πνευματική βοήθεια; Μετά την αποφυλάκιση του αυτός θα βίωνε την μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής του! Και ίσως την μετάνοια. 

Πρόκειται για ένα χαμένο πρόβατο πού δεν γνώρισε ποτέ την αλήθεια, αλλά επέλεξε για πολλούς λόγους την μισαλλοδοξία και τον φανατισμό.Θα υπήρχε ιερότερο καθήκον, μεγαλύτερη πράξη αγάπης και ακακίας από αυτή; 

Υπάρχει πιο πληρωμένη απάντηση σε όλους αυτούς που συκοφαντούν την Εκκλησία και μιλάνε για ταλιμπανισμό και μεσαίωνα , κατηγορώντας αυτούς ακριβώς πού προσέβαλαν , με το θράσος του θύτη που ενοχοποιεί το θύμα; Η Εκκλησία μας πρέπει να αγκαλιάσει και να προστρέξει άμεσα στο παραπλανημένο της παιδί. Ίσως αυτή η καίρια και υψηλότατη πράξη καθήκοντος να συνταράξει όλους αυτούς τους παραπλανημένους, κυρίως νεαρούς πού επιμένουν στην υπεράσπιση μιας βίαιης ασέβειας. Γιατί , μόνο αυτή αύτη η ύπαρξη τέτοιων ψυχών καταγγέλει την ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ της εποχής μας. Και αυτό είναι το ΚΑΙΡΙΟ και ΦΛΕΓΟΝ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ.

Η Εκκλησία γνωρίζει να συγχωρεί , να αγκαλιάζει και να μεταμορφώνει. Άλλωστε ο άγιος Γέροντας Παΐσιος είχε πεί:  

"Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη, διαφέρει από τον τρόπο των νοµικών.

Η Εκκλησία βλέπει τα πάντα µε µακροθυµία και κοιτάζει να βοηθήσει τον καθένα, ό,τι και αν έχει κάνει, όσο αµαρτωλός και αν είναι."


Αυτή είναι η δυνατότερη και αποτελεσματικότερη "εκδίκηση"...





---------------------------
Σημείωση των 14:56 : Πικρά διαπίστωση...Θέλω να ποστάρω θέματα αγιοτικά, μυρόβλητα, με την χαρά και την γαλήνη της ορθόδοξης οπτικής, να σας γεμίζουν ελπίδα και ασφάλεια στην πίστη. Με προλαβαίνει πάντα η κακία και η θλίψη του κόσμου....

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης-Η διάκρισις του καλού και του κακού








Απόλυτος είναι μόνον ο Θεός. Το κακόν, μη ον αυθύπαρκτον αλλ’ απλώς αντίθεσις του ελευθέρου δημιουργήματος κατά της ανάρχου Υπάρξεως, του Θεού, δεν δύναται να είναι απόλυτον. Διά τούτο το κακόν εις καθαράν, τουτέστιν απόλυτον μορφήν δεν υπάρχει και δεν δύναται να υπάρξει. Παν κακόν, τελούμενον υπό των ελευθέρων κτισμάτων, ζη αναγκαίως ως παράσιτον επί του «σώματος» του αγαθού. Είναι απαραίτητον εις το κακόν να εύρη δι’ εαυτό δικαίωσιν, να εμφανισθή ενδεδυμένον το ένδυμα του αγαθού, και ουχί σπανίως και του υψίστου αγαθού. Το κακόν αναμιγνύεται πάντοτε και αναποφεύκτως μετά τινός δόσεως θετικής αναζητήσεως, και ένεκα τούτου «πλανά» τον άνθρωπον. Την θετικήν αυτού άποψιν το κακόν προσπαθεί να παρουσιάσει εις τον άνθρωπον ως αξίαν τοσούτον σπουδαίαν, ώστε διά την επιτυχίαν αυτής να είναι επιτρεπτά όλα τα μέσα.

(...)
Επίστευεν ο Γέρων ότι το κακόν πάντοτε ενεργεί «διά της απάτης», δι’ επικαλύμματος καλού, ενώ το καλόν δεν έχει ανάγκην της συνεργασίας του κακού διά την πραγμάτωσιν αυτού, και διά τούτο, όπου εμφανίζονται κακά μέσα (πονηρία, ψεύδος, βία και τα όμοια), εκεί άρχεται περιοχή ξένη προς το πνεύμα του Χριστού. Το καλόν δεν επιτυγχάνεται διά κακών μέσων, ούτε ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. «Το καλόν ουκ έστι καλόν, αν μη καλώς γένηται». Αύτη είναι η διαθήκη την οποίαν παρέδωκαν εις ημάς οι Απόστολοι και οι Άγιοι Πατέρες. Εάν ενίοτε νικά το καλόν και διά της εμφανίσεως αυτού διορθώνει το κακόν, θα ήτο σοβαρόν σφάλμα να σκέπτηταί τις ότι το κακόν ωδήγησεν εις το καλόν, ότι το καλόν υπήρξεν αποτέλεσμα του κακού. Τούτο είναι αδύνατον. Η δύναμις όμως του Θεού είναι τοιαύτη, ώστε, εκεί όπου εμφανίζεται, να ιατρεύη το παν, διότι ο Θεός είναι το πλήρωμα της ζωής και δημιουργεί την ζωήν εκ του μηδενός.

Αρχ. Σωφρονίου: Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης,
(σελ. 157-158 Η διάκρισης του καλού και του κακού-αποσπάσματα)
πηγή εδώ



Κυριακή, Σεπτεμβρίου 23, 2012

Η Σύλληψη του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΠΑΤΡ/ΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ)



Δος μας, Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου; Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του.

Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Ας μιλήσουμε τώρα για τη θαυμαστή σύλληψη του Τιμίου Προδρόμου. Και πριν από τη σύλληψή του, αυτός φανερώθηκε πως θα γίνει μέγας και τρανός και πως θα υπηρετήσει την προσδοκία των ανθρώπων για πολύ πιό μεγάλες και σωτήριες υποθέσεις, εφόσον δεν θα έμενε άσχετος από τις συνέπειες που είχε για όλο το ανθρώπινο γένος η πτώση των πρωτοπλάστων και η αποστασία από το Θεό. Και ο νόμος της Παλαιάς Διαθήκης βρήκε το πλήρωμά του στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Όλοι οι δίκαιοι άνδρες και προφήτες περίμεναν με ιερή λαχτάρα τη λύτρωση του ανθρωπίνου γένους και την ποθούσαν και το εύχονταν με ειδικές δεήσεις και το ζητούσαν από το Θεό. Όπως ο Αβραάμ, ο Δαυίδ και τόσοι άλλοι, μάλιστα δε και ο Συμεών που το πέτυχε να Τον δεχθεί στην αγκαλιά του.

Ανάμεσα σε τέτοιους ανθρώπους διακρινόταν και ο πρεσβύτης και ιερέας Ζαχαρίας, που τα χρόνια του είχαν περάσει και μαζί με τη σωματική παρακμή είχαν φέρει και το θάνατο πιό κοντά του. Αυτός προσευχόταν στο Θεό συχνά και επίμονα – γιατί η γλώσσα του δεν είχε δεθεί – να μη στερηθεί ένα τέτοιο θέαμα, που όλοι το περίμεναν, ούτε να βρει το θάνατο, που ήταν τόσο κοντά στη πόρτα του, πριν να δει το Σωτήρα του Κόσμου.

Αυτή τη προσευχή πάντοτε την έκανε ο άγιος αυτός γέροντας στο Θεό, παρακαλώντας τον, τόσο να κάνει ώστε το φως της σωτηρίας να λάμψει γρήγορα, όσο και να του επιτρέψει του ίδιου να δει την ανατολή αυτού του φωτός. Και για να μη τον αρπάξει ο θάνατος αμέτοχο αυτής της θεωρίας, ακριβώς τη στιγμή που θα έφτανε το πλήρωμα του χρόνου γι’ αυτή τη προσευχή, αλλά περισσότερο τότε που ως ιερέας πρόσφερε στο Θεό τις λατρευτικές του υπηρεσίες, σύμφωνα με το Νόμο.

Τον παρακαλούσε λοιπόν η πραγματοποίηση αυτής της υποσχέσεως να γίνει γρήγορα, ώστε όσο το δυνατόν πιό πνευματικά και πιό τέλεια, να λυτρωθούν από το βάρος της αμαρτίας όλοι εκείνοι που μοιράζονταν μαζί του την ιερωσύνη. Αυτό το έκανε κάθε φορά που στο καιρό της εφημερίας του έμπαινε στα Άγια των Αγίων να προσφέρει θυμίαμα. Εκεί που μιά φορά το χρόνο έμπαινε μονάχα ο Αρχιερέας, έχοντας ραντισμένα τα χέρια του με αίμα και δηλώνοντας έτσι τόσο φανερά, με αυτή τη πράξη του, τη θυσία του Σωτήρα μας Χριστού, η οποία θα ήταν η μοναδική και πραγματική θυσία, που την πρόσφερε στο Θεό και πατέρα Του ο Ίδιος και σαν Αρχιερέας και σαν θύμα, σαν αμνός που θυσιάστηκε για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων.

Μέσα στα Άγια των Αγίων λοιπόν είχε βρεθεί ο Ζαχαρίας, γιατί ήταν άξιος και είχε τον ιερατικό βαθμό για μια τέτοια υπηρεσία. Καθώς λοιπόν βρισκόταν στο θυσιαστήριο, δέχθηκε μέσα στην επίμονη προσευχή του, την επίσκεψη ουρανίου αγγέλου. Τον είδε να στέκεται δεξιά από το θυσιαστήριο που προσφερόταν το θυμίαμα και να του μιλάει για τον ερχομό του Λόγου του Θεού στη γη, χαρίζοντάς του έτσι την πιο ουράνια και πιο ευχάριστη αγγελία.

Ο Άγγελος που έφερε αυτά τα σπουδαία μηνύματα ήταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Αυτός και μόνο με το όνομά του φανερώνει τη σημασία που είχαν τα μηνύματα που έφερνε. Γιατί αυτός ήρθε στο θυσιαστήριο να αναγγείλει θαυμαστά γεγονότα, που θα γινόταν πριν από την ενανθρώπιση του Θεού, για την οποία και ο ιερέας Ζαχαρίας τόσο επίμονα παρακαλούσε. Αυτόν τον Ζαχαρία τον είδε ο άγγελος του Θεού να συγκλονίζεται από το όραμα της παρουσίας του και κατάλαβε ότι όσο πιο πολύ φοβόταν τόσο πιο πολύ κλονιζόταν. Ο τρόμος του Ζαχαρία (Λουκ.1,12) φανέρωνε ότι έφτανε ο χρόνος που θα σταματούσε η απόλυτη ισχύς του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης και ότι ήρθε ο καιρός που οι άνθρωποι θα ακολουθούσαν το δρόμο του Ευαγγελίου. Διώχνει λοιπόν το φόβο από το Ζαχαρία και στη συνέχεια του δίνει τα ευχάριστα μηνύματα. Τι φοβάσαι σεβάσμιε γέροντα, τώρα που παίρνεις αυτά που ζητάς; Τώρα που λυτρώνεσαι από το βάρος της νομικής λατρείας; Τώρα που βλέπεις το φως μετά από τη σκιά;

Αντίθετα πρέπει να χαρείς και να ευχαριστηθείς μαζί μου, γιατί αυτά από τη φύση τους είναι πρόξενα χαράς και ευφροσύνης. Η λύτρωση των ανθρώπων βρίσκεται πιο κοντά τους, έφτασε η ώρα να σηκωθούν οι πεσμένοι. Ο νόμος βρήκε το σκοπό του. Έχει πια ανατείλει ο καιρός της Θείας Χάριτος. Θα δεις το Θεό Λόγο να σαρκώνεται από τη Παρθένο, να γεννιέται όπως όλοι εμείς οι άνθρωποι και να σώζει όλο το ανθρώπινο γένος. Όχι μόνο να θαυμάσεις αυτά που τόσο πολύ επεθύμησες, αλλά και να τα υπηρετήσεις.

Για να πιστέψεις δε στα λόγια μου, του λέγει ο αρχάγγελος, προσθέτω – και σε παρακαλώ να πιστέψεις – ένα αξιοθαύμαστο γεγονός και σου αποκαλύπτω ότι θα γίνουν πραγματικότητα εκείνα για τα οποία είχες χάσει την ελπίδα σου. Ποιά είναι αυτά; <<Η γυναίκα σου η Ελισάβετ, θα σου γεννήσει γιό και θα τον ονομάσεις Ιωάννη. Και θα δοκιμάσεις χαρά και αγαλλίαση και πολλοί θα χαρούν για τη γέννησή του. Αυτός θα αναδειχθεί μεγάλος ενώπιον του Κυρίου και δεν θα πιεί κρασί και οινοπνευματώδη ποτά, και θα γεμίσει από Άγιο Πνεύμα, από το καιρό ακόμα που θα βρίσκεται στη κοιλιά της μάνας του. Και πολλούς απογόνους θα επαναφέρει με τη μετάνοια στο Κύριο και Θεό τους. Θα προπορευθεί πριν από Αυτόν, και θα ετοιμάσει όλους που θα έχουν καλή προαίρεση, ώστε να δεχθούν τον Κύριο.>> (Λουκ.1,13-18).

Και ο Σαμουήλ γεννήθηκε από στείρα γυναίκα, αλλά δεν ήταν γηρασμένη, και ο Ιακώβ και ο Ιωσήφ ήταν καρποί στείρων γυναικών, ο δε Ισαάκ γεννήθηκε μεν από γηρασμένους γονείς, αλλά κανείς δεν πληρώθηκε από Άγιο Πνεύμα όταν ακόμα ήταν στη κοιλιά της μάνας του, ούτε η γέννησή τους προξένησε τόση χαρά, όση αξιώθηκε ο Πρόδρομος της παγκόσμιας χαράς και κανείς δεν έγινε στρατάρχης τουν παρθενικού τάγματος όπως ο Ιωάννης. Πόσο δε μεγάλη απόσταση υπάρχει μεταξύ παρθενίας και ηθικής ακεραιότητας, το μαρτυρούν μόνες τους αυτές οι ίδιες αρετές.

Μπροστά στα υπέροχα και ανυπέρβλητα δώρα του Ιωάννη και ο ιερέας Ζαχαρίας, έμεινε κατάπληκτος και η πολλή του αμηχανία τον έκανε να δεχτεί με το νου του το κεντρί της δυσπιστίας. Και αποτόλμησε να εκφράσει προς τον άγγελο εκείνα τα φοβερά λόγια της δυσπιστίας: <<Τι είναι αυτό που θα με κάνει να πιστέψω αυτά που μου λες, αφου είμαστε γέροι;>> Αυτά βέβαια δεν τα είπε ως πατέρας του Ιωάννη, αλλά ως εκπρόσωπος του στενόφωνου και βραδύγλωσσου νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Γι’ αυτό το λόγο αμέσως σιώπησε, ως τιμωρία της δυσπιστίας του, για να προσημάνει ότι η ισχύς του Μωσαϊκού Νόμου θα σταματήσει, μόλις φανερωθεί πλέον ως άνθρωπος, ο Σαρκωμένος Λόγος, ο Μεγάλος Νομοθέτης της Χάριτος, Ιησούς Χριστός.

Έπρεπε να δεχτεί με απλή πίστη ότι ο Θεός μπορούσε να κάνει, αν ήθελε, οποιοδήποτε αξιοθαύμαστο και υπερφυσικό έργο. Τα πίστεψε όμως όλα αυτά ο Ζαχαρίας, όταν ο Γαβριήλ του επέβαλε τη σιωπή, μέχρι να γίνουν αυτά που του φανέρωσε.

Αυτό το σημείο θα έχεις να είσαι βουβός, επειδή δεν πίστεψες τα λόγια μου. (Λουκ. 1,19-20). Εφόσον λοιπόν δυσπίστησε για τη γέννηση της φωνής του Λόγου, ήταν δίκαιο να στερηθεί και τη δική του φωνή.

Ο Ιωάννης λοιπόν βλάστησε στην άγονη γη, δηλαδή στη στείρα μήτρα της μάνας του και κήρυξε στην έρημο την Ιουδαϊκή, δηλαδή στις ψυχές, που δεν είχαν καρπούς πίστεως.

Γιατί πως θα μπορούσε ποτέ να μη πειστεί στα χαρμόσυνα αυτά μηνύματα ο σεβάσμιος αυτός γέροντας και ιερέας, που όχι μόνο πίστευε στο Νόμο, αλλά δίδασκε και τους άλλους να περιμένουν το Μεσσία και προσευχόταν επίμονα γι’ αυτό. Προτύπωνε λοιπόν και συμβόλιζε ο ίδιος της δυσπιστία όλων εκείνων που θα έμεναν έξω από τη πίστη στο Χριστό.

Ο μεγάλος λοιπόν αυτός ιερέας δυσπίστησε μυστικά και πιο μυστικά χάνει τη φωνή του, για να φανερώσει με το τρόπο αυτό πόσο παράλογη θα είναι η δυσπιστία των Ιουδαίων για τον αναμενόμενο Μεσσία.

Ο Ζαχαρίας ετοιμάσθηκε από το Θεό και στάθηκε στα χέρια του Θεού ένα τέλειο και κατάλληλο όργανο. Το πνευματικό του ανάστημα φανερώνεται από αυτά που προφήτευσε για το παιδί του λέγοντας: <<Και συ παιδί μου, θα ονομαστείς προφήτης του Υψίστου, γιατί θα προηγηθείς πριν από το Κύριο, για να ετοιμάσεις στις καρδιές των ανθρώπων τους δρόμους Του.>> (Λουκ.1,76-78). Άρα όπως είναι γραμμένο, ο Ζαχαρίας πληρώθηκε από το Άγιο Πνεύμα και δεν θα γινόταν πατέρας του Ιωάννη, αν δεν ήταν άξιος για μια τέτοια τιμή.

Η ευαγγελική μαρτυρία που αναφέρεται στους γονείς του Ιωάννη, φανερώνει ότι ζούσαν πάνω στην ακρόπολη των αρετών, γι’ αυτό τους αποκάλεσε δίκαιους, ενώπιον του Κυρίου. Και συλλαμβάνεται στη κοιλιά της αγίας μάνας του, που ήταν κοσμημένη με προφητικό χάρισμα, από τον ιερέα και προφήτη πατέρα του. Ο Ιωάννης που μόνος από τους ανθρώπους αξιώθηκε να προφητεύσει, όντας ακόμα στη κοιλιά της μάνας του, όταν αξιώθηκε να αναγνωρίσει το Δεσπότη Χριστό, μέσα στη κοιλιά της Παρθένου. Έτσι και πριν από την ώρα του έγινε προάγγελος του ερχομού του Χριστού, γιατί δεν στάθηκε τίποτε ικανό να τον εμποδίσει, ούτε που δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα του, ως βρέφος με τα σκιρτήματά του φώναζε ότι τώρα βρίσκεται μπροστά του Αυτός που θα μας λυτρώσει. Και η μητέρα του θα πει τότε στη Μακαρία Παρθένο: <<Ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου.>> Αυτό είναι κήρυγμα του Ιωάννη, έστω και αν έχει διακηρυχθεί από το στόμα της Ελισάβετ.

Και βέβαια γνωρίζουμε ότι λύθηκε η αφωνία του Ζαχαρία όταν έδωσε το όνομα του Ιωάννη, που σημαίνει δώρο, Χάρη Θεού.

Εμείς που αξιωθήκαμε να γνωρίσουμε το τρόπο που ανέτειλε ο λύχνος, που χαρίζει σε μας την ανταύγεια του Αγίου Πνεύματος να προσπαθήσουμε να ζήσουμε και να μεταδώσουμε τα μυστικά αυτά νοήματα που κρύβονταν στη σύλληψη και το όνομα του Ιωάννη.

______________________________

Εορτάζει η Εκκλησία μας όχι μόνο την γέννηση, αλλά και τη σύλληψη των αγίων μας και έτσι φαίνεται πόσο εγκληματικό πράγμα είναι οι εκτρώσεις στα ανυπεράσπιστα έμβρυα.

(Απόσπασμα: ΤΟ ΘΕΪΚΟ ΛΥΧΝΑΡΙ-ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΡΕΑ-ΛΟΓΟΣ Ε’)

 

 

εδώ