Το γεγονός της Πεντηκοστής μεταξύ άλλων φανερώνει ότι ένα από τα πρώτα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος είναι η δυνατότητα της επικοινωνίας. Ο
άνθρωπος, που έχει το πνεύμα του Θεού, μπορεί να μιλάει και να
καταλαβαίνει τη γλώσσα του συνανθρώπου του ξεπερνώντας οποιοδήποτε
σχετικό εμπόδιο.
Το περιστατικό του Πύργου της
Βαβέλ είναι ως προς αυτό το σημείο το αντίθετο με την Πεντηκοστή στην
θεία αποκάλυψη. Στο περιστατικό αυτό φαίνεται, πως ακριβώς ο
άνθρωπος που ειδωλοποίησε τον εαυτό του και έτσι έχασε το πνεύμα του
Θεού, έχασε ταυτόχρονα και την δυνατότητα να μιλάει και να καταλαβαίνει
τη γλώσσα του συνανθρώπου του. «Γλώσσαι ποτέ συνεχύθησαν, δια
την τόλμην της πυργοποιίας γλώσσαι δε νυν εσοφίσθησσν, δια την δόξαν της
θεογνωσίας. Εκεί κατεδίκασε Θεός τους ασεβείς τω πταίσματι ενταύθα
εφώτισε Χριστός τους αλιείς τω πνεύματι. Τότε κατειργάσθη η αφωνία, προς
τιμωρίαν άρτι καινουργείται η συμφωνία, προς σωτηρίαν των ψυχών ημών».
(Δοξαστικό Λιτής Εσπερινού Κυριακής Πεντηκοστής).
Η σύγχυση, που επικρατεί
συχνά στην ανθρώπινη επικοινωνία είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης
αμαρτίας. Ο Θεός δεν έκανε τους ανθρώπους «αλλόγλωσσους». Αν ο
άνθρωπος δεν είχε αμαρτήσει και δεν είχε στερηθεί της Χάριτος, τώρα
«πάσα η γη χείλος ην, και φωνή μία πάσι».
Η δυσκολία στην ανθρώπινη
επικοινωνία είναι αποτέλεσμα του ανθρωπίνου εγωκεντρισμού, που κάνει τον
άνθρωπο να βλέπει όλους τους συνανθρώπους του, ακόμη κι αυτούς που
είναι πολύ κοντά του σαν εχθρούς ή σαν ανταγωνιστές, που έχουν αυτό που
θέλει να έχει εκείνος ή που μπορούν να του πάρουν αυτό που εκείνος έχει.
Αυτό το κλίμα του κρυφού πολέμου κάνει αδύνατη την ανάπτυξη εμπιστοσύνης.
Αυτή η τραγική ανθρώπινη πραγματικότητα είναι η αιτία της πιο βασανιστικής μοναξιάς, που τελικά είναι το πιο αφόρητο μαρτύριο του σύγχρονου ανθρώπου.
Το πνεύμα του Θεού αποκαθιστά την
εμπιστοσύνη και την επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους, γιατί δεν είναι
πνεύμα ανταγωνισμού αλλά πνεύμα προσφοράς. Ο άνθρωπος που έχει το
πνεύμα του Θεού δεν σκέπτεται τι θα πάρει από τον άλλο, αλλά τι θα του
δώσει. Δεν βλέπει τον συνάνθρωπό του σαν ανταγωνιστή αλλά σαν
συναγωνιστή, δεν προσπαθεί να εξασφαλίσει για τον εαυτό του την
καλλίτερη θέση αλλά να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του να την πάρει.
Ένα τέτοιο κλίμα, είναι κλίμα απόλυτης εμπιστοσύνης που δεν έχει ανάγκη από επιφυλάξεις και από κρυπτογραφημένα μηνύματα.
Αυτό ήταν το κλίμα της Πεντηκοστής και γι' αυτό έδωσε την δυνατότητα σε
όλους να μιλούν και να καταλαβαίνουν όλων τις γλώσσες. «Η του
Θείου Πνεύματος επιδημήσασα δύναμις, την μερισθείσαν πάλαι φωνήν, κακώς
ομονοησάντων, εις μίαν αρμονίαν θείας συνήψε, γνώσιν συνετίζουσα πιστούς
της Τριάδος». (Ωδή γ' Κανόνος Πεντηκοστής).
Η δυνατότητα της επικοινωνίας είναι
ένα χάρισμα του πνεύματος του Θεού που δεν μπορεί να την έχει όποιος
δεν έχει αυτό το πνεύμα.
Ο Χριστός ετήρησε την υπόσχεση που έδωσε και την ημέρα της Πεντηκοστής έστειλε στους μαθητές το Πανάγιο Πνεύμα. Έτσι «Πεντηκοστήν εορτάζομεν, και Πνεύματος επιδημίαν, και προθεσμίαν επαγγελίας, και ελπίδος συμπλήρωσιν». (Στιχηρό Ιδιόμελο Εσπερινού Πεντηκοστής)
« Η του Πνεύματος πηγή,
επιδημούσα τοις εν γην εις πυρφόρους ποταμούς, μεριζομένη νοητώς τους
Αποστόλους εδρόσιζε φωταγωγούσα και γέγονεν αυτοίς, νέφος δροσώδες το
πυρ, φωτίζουσα αυτούς, και υετίζουσα φλόξ, δι' ων ημείς ελάβομεν την
χάριν, δια πυρός τε και ύδατος. Το φως επέστη, του Παρακλήτου και τον
κόσμον εφώτισε». (Κάθισμα Κυριακής Πεντηκοστής)
Το Άγιο Πνεύμα επεδήμησε
στους Αποστόλους, στην Εκκλησία και δι'αυτών σ' όλους όσοι ανοίγουν σ'
αυτό την πόρτα της ψυχής τους. Δια του Αγίου Πνεύματος «πάσα ψυχή
ζωούται» και «περικρατείται πάντα τα ορατά συν τοις αοράτοις». Δια του
Αγίου Πνεύματος «πάσα η κτίσις καινουργείται», δι' αυτού «ο πας πλούτος
της δόξης, εξ ου χάρις και ζωή πάση τη κτίσει» δι' αυτού «πάσα ψυχή
ζωούται», δι' αυτού «τα σύμπαντα το είναι έχει». Το Άγιον Πνεύμα
«αναβλύζει τα της χάριτος ρείθρα αρδεύοντα άπασαν την κτίσιν, προς
ζωογονίαν». Το Άγιο Πνεύμα είναι «ζωαρχική αξία εξ ου παν ζώον
εμψυχούται» είναι «ενθέωσις τοις πάσιν, ευδοκία, σύνεσις, ειρήνη, και η
ευλογία» είναι «πηγή θείων θησαυρισμάτων» είναι «βυθός χαρισμάτων,
πλούτος δόξης, κριμάτων βάθος μέγα» είναι «πανσωστική αίτια». (Αναβαθμοί
Όρθρου) «Το Πνεύμα το Άγιον φως, και ζωή, και ζώσα πηγή νοερά. Πνεύμα
σοφίας. Πνεύμα συνέσεως, αγαθόν, ευθές, νοερόν, ηγεμονεύον, καθαίρον τα
πταίσματα. Θεός και θεοποιούν, πυρ εκ πυρός προϊόν, λαλούν ενεργούν,
διαιρούν το χαρίσματα, δι' ου προφήται άπαντες, και Θεού Απόστολοι, μετά Μαρτύρων εστέφθησαν». (Στιχηρό Ιδιόμελο Αίνων Πεντηκοστής).
Από το
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
π. Φιλόθεος Φάρος
Από το βιβλίο
«ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ: Από την Ανάσταση στην Εκκλησία»
Έκδοση Α' Απρίλιος 1983 ΑΚΡΙΤΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου