Στις 8 Ιουνίου η Εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη της Αγίας Καλλιόπης, της Παρθενομάρτυρος. Γεννήθηκε περίπου το 230 μ.Χ. στη Ρώμη από γονείς για τους οποίους δεν έχουμε επαρκή στοιχεία, όπως δεν έχουμε στοιχεία και για την ανατροφή της. Εκείνο όμως που γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι ότι η Αγία Καλλιόπη ήταν προικισμένη με σπάνια χαρίσματα, ήταν δε ευσεβής και πολύ ενάρετη. Διακρίνονταν για την ομορφιά της ψυχής που την κοσμούσαν όλες οι χριστιανικές αρετές αλλά και τη σωματική της ομορφιά που για τους νέους της εποχής ήταν μια διαρκής πρόκληση. Ήταν διατεθειμένοι να θυσιάσουν τα πάντα, προκειμένου να της αποσπάσουν την προσοχή της. Ήθελε και προσπαθούσε ο καθένας με το δικό του τρόπο να την κάνει δικιά του. Εκείνη απέρριπτε όλες τις προτάσεις μετά βδελυγμίας απ’ όπου και να προέρχονταν. Περιφρονούσε όλες τις φορές τα πλούτη τους και δεν έδιδε καμιά σημασία στις τιμές και τα αξιώματά τους. Είχε πολύ καλά αξιολογήσει τα πράγματα και ποτέ δεν έκαμε σύγχυση στις αξίες. Για την Αγία, προτεραιότητα είχαν τα πνευματικά, τα ουράνια και τα αιώνια, ενώ τα προσωρινά και τα γήινα την άφηναν αδιάφορη.
Για το σκοπό αυτό άρχισε να αγωνίζεται καθημερινά προκειμένου να πετύχει όλες τις αρετές εκείνες που ο Θεός θέλει. Έπρεπε πρώτα να απαλλαγεί από τις ανθρώπινες αδυναμίες και από τα όποια ελαττώματά της, που δε δυσκολεύτηκε και πολύ να τα εξασφαλίσει, με νηστείες, προσευχές και αγρυπνίες σε καθημερινή βάση. Αναπτύσσει μεγάλη δραστηριότητα για τη φροντίδα των πιστών αλλά και των ασθενών, προσφέροντας τη βοήθειά της στις καθημερινές τους ανάγκες. Επισκέπτεται συχνά τα αναξιοπαθούντα άτομα, προσφέροντάς τους βοήθεια και κρατώντας τους συντροφιά, προκειμένου να τους γλυκάνει έστω και λίγο τον ανθρώπινο πόνο.
Με το ίδιο ενδιαφέρον ασχολείται και με τη διάδοση του Χριστιανισμού, που πολλές φορές έθετε σε κίνδυνο τη ζωή της, προκειμένου να στηρίξει τους δοκιμαζόμενους χριστιανούς καλύτερα. Έδωσε τη μάχη με τους ειδωλολάτρες και τους άπιστους, που με χριστιανικά επιχειρήματα προσπάθησε να τους επαναφέρει στην ορθή χριστιανική διδασκαλία. Ήταν μερικοί από τους στόχους που είχε προτάξει στη ζωή της η Αγία.
Όμως ήταν φοβερά άτυχη γιατί ευτύχησε να ζήσει σε μια εποχή δύσκολη για τους Χριστιανούς που διώκονταν καθημερινά. Έζησε στην εποχή του αγριότερου ίσως διωγμού της Εκκλησίας μας στον οποίο προέβη ο αυτοκράτορας Δέκιος (249-251). Ήταν η εποχή που οδηγούνταν οι χριστιανοί στο μαρτύριο ανά ομάδες, αποτελούμενες από πολλές εκατοντάδες. Όμως δε λύγισε μπροστά στα φρικτά και απάνθρωπα βασανιστήρια που εκτελούσαν τα τέρατα της φύσης, μεθυσμένα από αθώο χριστιανικό αίμα. Απ’ αυτό το βάρβαρο μεθύσι του αλκοολισμού και του σαδισμού, δεν ήταν δυνατό να ξεφύγει και η νεαρή Αγία. Την καλλιπάρθενο Καλλιόπη αφού την συνέλαβαν, την οδήγησαν μπροστά στο στημένο κριτή να την ανακρίνει τυπικά και να βγάλει την καταδικαστική απόφασή του. Όμως έμεινε εμβρόντητος, μόλις αντίκρισε την καταπληκτική ομορφιά της.
Έτσι αρχίζει μια Μαραθώνια ανάκριση που δεν ήταν μια απλή ανάκριση ρουτίνας, αλλά σιγά-σιγά μπαίνει και το ανθρώπινο συναίσθημα, του έρωτα. Την ερωτεύεται σφόδρα ο ανακριτής και κάνει τα αδύνατα δυνατά να την πείσει να αλλάξει γνώμη και να την κάνει γυναίκα του. Της υπόσχεται « λαγούς με πετραχήλια» προκειμένου να της αποσπάσει, το ναι. Ήθελε να τραβήξει η ανάκριση όσο γίνονταν περισσότερη ώρα για να την αισθάνεται δίπλα του και να την κοιτάζει ασταμάτητα. Αυτές τις σκέψεις και αυτά τα όνειρα έκανε το τέρας της φύσης, χωρίς να υπολογίζει στη θέληση και στην υπομονή της Αγίας, που στάθηκε αλύγιστη στην αφοσίωσή της στο Χριστό.
Εμένα τύραννε του απαντά, δε με ενδιαφέρουν τα ενδιαφέροντα τα δικά σου ούτε μου προκαλούν καμιά εντύπωση, γιατί εγώ βρήκα ανώτερα τα ουράνια, τα αιώνια και τα πνευματικά, που εσύ δεν μπορείς να τα καταλάβεις. Σου απαντώ λοιπόν ότι είμαι Χριστιανή και δε θα αρνηθώ ποτέ το Χριστό μου, ούτε με τις υποσχέσεις σου, αλλά ούτε και με τα βασανιστήριά σου.
Η απάντηση ήταν καταπέλτης για τον ανακριτή. Η ομολογία της Αγίας ήταν ασυγχώρητη. Οι όποιες του προσδοκίες χάθηκαν απότομα. Στην καρδιά του άρχισε να εμφανίζεται το μίσος που ήταν όμοιο με της φύσης τα τέρατα. Οι συμπάθειες εξαφανίστηκαν και δίδεται η εντολή στους δήμιους που περίμεναν σαν κοράκια πεινασμένα να παραλάβουν την Αγία και να επιβάλουν τους νόμους.
Η ηλικία της Αγίας ήταν μόλις 19 χρόνων και της έμελλε να γνωρίσει το τρυφερό, νεανικό και παρθενικό της κορμί, τη λυσσαλέα μανία των δήμιων βασανιστών. Ξεκινούν με τον πιο ήπιο βασανισμό του ξυλοδαρμού, μήπως καταφέρουν να την τρομάξουν και την κάμψουν ευκολότερα. Της γέμισαν το νεανικό της κορμί με πληγές, που έτρεχε άφθονο το αγνό της παρθενικό αίμα. Την χτύπαγαν ώρες ατέλειωτες χωρίς έλεος και εκείνη υπόμενε καρτερικά τους φρικτούς πόνους. Οι θεατές που παρακολουθούσαν τον ξυλοδαρμό κοίταζαν αμήχανα ο ένας τον άλλο που η Αγία δεν έβγαζε την παραμικρή κραυγή και το παραμικρό βογγητό. Ήταν σαν να χτύπαγαν σε πέτρες και σίδερα, γιατί η Αγία προσευχότανε στο Χριστό και Του ζητούσε να της δώσει τη δύναμη Του να αντέξει.
Ο σαδιστής τύραννος που ήταν και αυτός ανάμεσα στους θεατές που παρακολουθούσαν το θέαμα, έδωσε εντολή να σταματήσει ο ξυλοδαρμός και να ακολουθήσει το επόμενο στάδιο βασανισμού. Άρχισαν να της κόβουν τις σάρκες από το σώμα της με τέτοια λύσσα που δεν εξαίρεσαν ούτε και τους μαστούς Της. Εκείνη συνέχεια προσεύχονταν και Άγγελος Κυρίου της επούλωνε τις πληγές της. Οι θεατές άρχισαν να ζητωκραυγάζουν και με μια φωνή αναφωνούσαν « Είμαστε Χριστιανοί». Μόνο ο πωρωμένος τύραννος έμενε απαθής μπροστά στο γεγονός, γιατί ο διάβολος του κράταγε κλειστά τα μάτια και δεν του επέτρεπε να τ’ ανοίξει. Γι’ αυτό και δίδει εντολή να ακολουθήσει το επόμενο μαρτύριο.
Την έσυραν επάνω σε σπασμένα μυτερά κεραμίδια και της γέμισαν το νεανικό της κορμί με πληγές μέσα στις οποίες έβαζαν αλάτι. Πήρανε στη συνέχεια αναμμένα δαυλιά και καίγανε τις πληγές της. Ο πόνος ήτανε ανυπόφορος και δυσβάστακτος. Η μυρωδιά της καμένης σάρκας απλώθηκε παντού. Το αθώο αίμα της κοκκίνισε σε μεγάλη έκταση το έδαφος και η Αγία αναφωνούσε συνέχεια « Είμαι Χριστιανή, Δόξα σοι ο Θεός».
Πολλοί ήταν εκείνοι που παρακολουθούσαν το θέαμα και δόξαζαν το Θεό της Αγίας. Όμως η εντολή δόθηκε και για το τελευταίο στάδιο του βασανισμού που σήμαινε την πιο γρήγορη λύτρωση. Ήταν ο αποκεφαλισμός που η Αγία το άκουσε με ξεχωριστή χαρά. Το αμαράντινο από τη δόξα στεφάνι, στεφάνωσε το κόκκινο από τα αίματα του μαρτυρίου κεφάλι της Αγίας.
Έτσι στο νέφος των Μαρτύρων της Εκκλησίας μας προστέθηκε και η νίκη της Παρθενομάρτυρος Καλλιόπης.
Για το σκοπό αυτό άρχισε να αγωνίζεται καθημερινά προκειμένου να πετύχει όλες τις αρετές εκείνες που ο Θεός θέλει. Έπρεπε πρώτα να απαλλαγεί από τις ανθρώπινες αδυναμίες και από τα όποια ελαττώματά της, που δε δυσκολεύτηκε και πολύ να τα εξασφαλίσει, με νηστείες, προσευχές και αγρυπνίες σε καθημερινή βάση. Αναπτύσσει μεγάλη δραστηριότητα για τη φροντίδα των πιστών αλλά και των ασθενών, προσφέροντας τη βοήθειά της στις καθημερινές τους ανάγκες. Επισκέπτεται συχνά τα αναξιοπαθούντα άτομα, προσφέροντάς τους βοήθεια και κρατώντας τους συντροφιά, προκειμένου να τους γλυκάνει έστω και λίγο τον ανθρώπινο πόνο.
Με το ίδιο ενδιαφέρον ασχολείται και με τη διάδοση του Χριστιανισμού, που πολλές φορές έθετε σε κίνδυνο τη ζωή της, προκειμένου να στηρίξει τους δοκιμαζόμενους χριστιανούς καλύτερα. Έδωσε τη μάχη με τους ειδωλολάτρες και τους άπιστους, που με χριστιανικά επιχειρήματα προσπάθησε να τους επαναφέρει στην ορθή χριστιανική διδασκαλία. Ήταν μερικοί από τους στόχους που είχε προτάξει στη ζωή της η Αγία.
Όμως ήταν φοβερά άτυχη γιατί ευτύχησε να ζήσει σε μια εποχή δύσκολη για τους Χριστιανούς που διώκονταν καθημερινά. Έζησε στην εποχή του αγριότερου ίσως διωγμού της Εκκλησίας μας στον οποίο προέβη ο αυτοκράτορας Δέκιος (249-251). Ήταν η εποχή που οδηγούνταν οι χριστιανοί στο μαρτύριο ανά ομάδες, αποτελούμενες από πολλές εκατοντάδες. Όμως δε λύγισε μπροστά στα φρικτά και απάνθρωπα βασανιστήρια που εκτελούσαν τα τέρατα της φύσης, μεθυσμένα από αθώο χριστιανικό αίμα. Απ’ αυτό το βάρβαρο μεθύσι του αλκοολισμού και του σαδισμού, δεν ήταν δυνατό να ξεφύγει και η νεαρή Αγία. Την καλλιπάρθενο Καλλιόπη αφού την συνέλαβαν, την οδήγησαν μπροστά στο στημένο κριτή να την ανακρίνει τυπικά και να βγάλει την καταδικαστική απόφασή του. Όμως έμεινε εμβρόντητος, μόλις αντίκρισε την καταπληκτική ομορφιά της.
Έτσι αρχίζει μια Μαραθώνια ανάκριση που δεν ήταν μια απλή ανάκριση ρουτίνας, αλλά σιγά-σιγά μπαίνει και το ανθρώπινο συναίσθημα, του έρωτα. Την ερωτεύεται σφόδρα ο ανακριτής και κάνει τα αδύνατα δυνατά να την πείσει να αλλάξει γνώμη και να την κάνει γυναίκα του. Της υπόσχεται « λαγούς με πετραχήλια» προκειμένου να της αποσπάσει, το ναι. Ήθελε να τραβήξει η ανάκριση όσο γίνονταν περισσότερη ώρα για να την αισθάνεται δίπλα του και να την κοιτάζει ασταμάτητα. Αυτές τις σκέψεις και αυτά τα όνειρα έκανε το τέρας της φύσης, χωρίς να υπολογίζει στη θέληση και στην υπομονή της Αγίας, που στάθηκε αλύγιστη στην αφοσίωσή της στο Χριστό.
Εμένα τύραννε του απαντά, δε με ενδιαφέρουν τα ενδιαφέροντα τα δικά σου ούτε μου προκαλούν καμιά εντύπωση, γιατί εγώ βρήκα ανώτερα τα ουράνια, τα αιώνια και τα πνευματικά, που εσύ δεν μπορείς να τα καταλάβεις. Σου απαντώ λοιπόν ότι είμαι Χριστιανή και δε θα αρνηθώ ποτέ το Χριστό μου, ούτε με τις υποσχέσεις σου, αλλά ούτε και με τα βασανιστήριά σου.
Η απάντηση ήταν καταπέλτης για τον ανακριτή. Η ομολογία της Αγίας ήταν ασυγχώρητη. Οι όποιες του προσδοκίες χάθηκαν απότομα. Στην καρδιά του άρχισε να εμφανίζεται το μίσος που ήταν όμοιο με της φύσης τα τέρατα. Οι συμπάθειες εξαφανίστηκαν και δίδεται η εντολή στους δήμιους που περίμεναν σαν κοράκια πεινασμένα να παραλάβουν την Αγία και να επιβάλουν τους νόμους.
Η ηλικία της Αγίας ήταν μόλις 19 χρόνων και της έμελλε να γνωρίσει το τρυφερό, νεανικό και παρθενικό της κορμί, τη λυσσαλέα μανία των δήμιων βασανιστών. Ξεκινούν με τον πιο ήπιο βασανισμό του ξυλοδαρμού, μήπως καταφέρουν να την τρομάξουν και την κάμψουν ευκολότερα. Της γέμισαν το νεανικό της κορμί με πληγές, που έτρεχε άφθονο το αγνό της παρθενικό αίμα. Την χτύπαγαν ώρες ατέλειωτες χωρίς έλεος και εκείνη υπόμενε καρτερικά τους φρικτούς πόνους. Οι θεατές που παρακολουθούσαν τον ξυλοδαρμό κοίταζαν αμήχανα ο ένας τον άλλο που η Αγία δεν έβγαζε την παραμικρή κραυγή και το παραμικρό βογγητό. Ήταν σαν να χτύπαγαν σε πέτρες και σίδερα, γιατί η Αγία προσευχότανε στο Χριστό και Του ζητούσε να της δώσει τη δύναμη Του να αντέξει.
Ο σαδιστής τύραννος που ήταν και αυτός ανάμεσα στους θεατές που παρακολουθούσαν το θέαμα, έδωσε εντολή να σταματήσει ο ξυλοδαρμός και να ακολουθήσει το επόμενο στάδιο βασανισμού. Άρχισαν να της κόβουν τις σάρκες από το σώμα της με τέτοια λύσσα που δεν εξαίρεσαν ούτε και τους μαστούς Της. Εκείνη συνέχεια προσεύχονταν και Άγγελος Κυρίου της επούλωνε τις πληγές της. Οι θεατές άρχισαν να ζητωκραυγάζουν και με μια φωνή αναφωνούσαν « Είμαστε Χριστιανοί». Μόνο ο πωρωμένος τύραννος έμενε απαθής μπροστά στο γεγονός, γιατί ο διάβολος του κράταγε κλειστά τα μάτια και δεν του επέτρεπε να τ’ ανοίξει. Γι’ αυτό και δίδει εντολή να ακολουθήσει το επόμενο μαρτύριο.
Την έσυραν επάνω σε σπασμένα μυτερά κεραμίδια και της γέμισαν το νεανικό της κορμί με πληγές μέσα στις οποίες έβαζαν αλάτι. Πήρανε στη συνέχεια αναμμένα δαυλιά και καίγανε τις πληγές της. Ο πόνος ήτανε ανυπόφορος και δυσβάστακτος. Η μυρωδιά της καμένης σάρκας απλώθηκε παντού. Το αθώο αίμα της κοκκίνισε σε μεγάλη έκταση το έδαφος και η Αγία αναφωνούσε συνέχεια « Είμαι Χριστιανή, Δόξα σοι ο Θεός».
Πολλοί ήταν εκείνοι που παρακολουθούσαν το θέαμα και δόξαζαν το Θεό της Αγίας. Όμως η εντολή δόθηκε και για το τελευταίο στάδιο του βασανισμού που σήμαινε την πιο γρήγορη λύτρωση. Ήταν ο αποκεφαλισμός που η Αγία το άκουσε με ξεχωριστή χαρά. Το αμαράντινο από τη δόξα στεφάνι, στεφάνωσε το κόκκινο από τα αίματα του μαρτυρίου κεφάλι της Αγίας.
Έτσι στο νέφος των Μαρτύρων της Εκκλησίας μας προστέθηκε και η νίκη της Παρθενομάρτυρος Καλλιόπης.
Απολυτίκιο της Αγίας Καλλιόπης:
Του Σωτήρος το κάλλος εκ ψυχής αγαπήσασα, καλλιπάρθενε κόρη, Καλλιόπη πανεύφημε, ηγώνισαι στερρώς υπερ αυτού, και δόξης ηξιώθης θεϊκής. δια τούτο σου την μνήμην την ιεράν, τιμώμεν εκβοώντές σοι. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω χορηγούντι δια σου, ημίν πταισμάτων άφεσιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου