Από τον Ελισσαίο ως τον Νήφωνα και ως τον Ιουστίνο

Ευτυχής συγκυρία σήμερα εβδομάδα των αγίων πάντων, η Εκκλησία να εορτάζει τον άγιο Ελισσαίο τον προφήτη και τον όσιο Νήφωνα που έζησε τον14ο αιώνα και ταυτόχρονα τον νέο όσιο Ιουστίνο. 

Η Εκκλησία είναι μια πορεία αγίων μέσα στην φρικτή ανθρώπινη ιστορία. Από την σκοτεινή εποχή των προφητών, όπου η νήψη και η αγιότητα ήταν γνώρισμα των λίγων, ως την θαβώρεια έκρηξη του νέφους των νεομαρτύρων.

Οι άγιοι είναι η περιφερόμενη και ζωντανή βασιλεία του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους. Όσοι ζητάνε μετά παρατηρήσεως και επιμονής να δουν πότε έρχεται αυτή η βασιλεία μοιάζουν με ουρανοσκόπους χαλδαίους που ψάχνουν διαστημόπλοια και ufo. Όσοι περιμένουν μια εγκόσμια βασιλεία δε είναι σαν αυτά τα μικρά παιδιά που τους πήραν το γλυκό και ζητούν να έρθει η μαμά να τις βρέξει στα παλιόπαιδα.

Οι άγιοι όμως έζησαν και ζουν ανάμεσα μας. Σαν οάσεις αναψυχής σε πνευματική ερημιά. Σαν μικρά χαριτωμένα νησιά σε φουρτουνιασμένο αρχιπέλαγος. Πόσο μάταια είναι τα έργα των ανθρώπων! Πόσο μικρή η σοφία τους και πόσο παιδαριώδης έως συμπόνοιας μοιάζει η αγωνία τους, όταν είναι κοντόφθαλμοι και δεν μπορούν να οσμιστούν ή να αγγίξουν την αγιότητα. Όταν δοξάζουν αμμόκτιστα είδωλα και εξαρτώνται από τεχνητά κοσμοείδωλα. 

Οι άγιοι όμως είναι η απάντηση του Θεού στο ερώτημα του ανθρώπου: γιατί ήρθα εδώ και ποιός είναι ο σκοπός μου; 

Τίποτα άλλο από την αγιότητα.

Ούτε λιγότερο,ούτε περισσότερο.

Η αγιότητα είναι η πληρότητα και ο σκοπός του ανθρώπου.