Δύο περιστατικὰ μὲ τὸν ἅγιο Γέροντα ποὺ καταδεικνύουν τὴν διάκριση μὲ τὴν ὁποία πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὸν πλησίον
Ἡ κοπέλα μὲ τὸ “σοῦπερ μίνι” ἔχει ὑπέροχη ψυχή!
Πρὸ
ἐτῶν, ὅταν ὁ Γέροντας ὑπηρετοῦσε ἀκόμη στὴν Πολυκλινικὴ Ἀθηνῶν, μιὰ
μέρα, καθὼς περπατοῦσε στὴν περιοχὴ τῆς Ὁμόνοιας μαζὶ μὲ δύο δικές του
κοπέλες, πνευματικά του παιδιά, εἶδε ἀπὸ ἀπέναντι νὰ ἔρχεται μιὰ νεαρὴ
μὲ προκλητικὴ ἐμφάνιση. Φοροῦσε τὸ γνωστὸ “σοῦπερ μίνι”, ποὺ ἦταν μόδα.
Μόλις τὴν ἀντίκρισαν, λέει ὁ Γέροντας:
- Τι λέτε; Τί σκέπτεσθε; Τήν κατακρίνετε αὐτὴ τὴν κοπέλα;
- Ὄχι, Γέροντα, ἀπάντησαν αὐτές, γνωρίζοντας τὶς θέσεις του.
-
Καλά κάνετε καὶ δὲν τὴν κατακρίνετε, είπε ὁ Γέροντας. Νά μὴν κρίνετε
τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση. Αὐτὴ ἡ κοπέλα ποὺ βλέπετε
ἔχει θαυμάσια ψυχή! Ἔχει δυναμισμὸ ψυχῆς. Αὐτὸ ποὺ κάνει τώρα, δηλαδὴ
ποὺ προκαλεῖ, ὀφείλεται στὴ δύναμη τῆς ψυχῆς της. Φαντασθεῖτε τί θὰ
γίνει ἂν αὐτὴ ἡ κοπέλα γνωρίσει τὸν Χριστό, ἐὰν μάθει ὅλα ὅσα ἐσεῖς
ξέρετε. Τότε ἀσφαλῶς θὰ φθάσει πολὺ ψηλά!
Αὐτὸς ἦταν ὁ τρόπος τῆς συμβουλευτικῆς καὶ τῆς παιδαγωγικῆς τοῦ πατρὸς Πορφυρίου. Καθοδηγοῦσε τοὺς....
ἀδελφοὺς βιωματικὰ καὶ ἐποπτικά.
Ἦρθαν στὸν Γέροντα μὲ ἄσεμνη ἐμφάνιση
Μιὰ
ἡμέρα, ποὺ πῆγα στὸν Γέροντα, συνάντησα ἐκεῖ κάποιες κοπέλες, ποὺ εἶχαν
πάει κι αὐτὲς νὰ τὸν δοῦν. Ἦταν, ὅμως, ἄσεμνα ντυμένες. Κουβέντιαζε,
λοιπόν, μαζί τους ὁ Γέρων Πορφύριος γιὰ διάφορα πνευματικὰ θέματα, ἀλλὰ
δὲν τοὺς ἔκανε καμία παρατήρηση γιὰ τὴν ἐμφάνισή τους. Ἐγώ,
ὁμολογουμένως, ἀγανάκτησα ἐσωτερικὰ μ’ αὐτὲς τὶς κοπέλες, ποὺ πῆγαν σ’
ἕνα τέτοιο ἅγιο Γέροντα ντυμένες κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἀλλὰ
σκανδαλίσθηκα καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ γέρων Πορφύριος δὲν τοὺς ἔκανε
παρατήρηση.
Ὅταν
ἔφυγαν οἱ κοπέλες, χαμογελώντας μοῦ εἶπε: “Κύριε τάδε, ἐγὼ δὲν εἶμαι
αὐστηρός, ὅπως εἶσαι ἐσύ”. Βέβαια, ἀμέσως κατάλαβα ὅτι εἶχε συλλάβει τὴ
σκέψη μου καὶ τὸν σκανδαλισμό μου. Ὅμως, τὸν ρώτησα: “Γιατί τὸ λέτε
αὐτό, Γέροντα;”. Μοῦ εἶπε τότε: “Ἦρθαν αὐτὲς οἱ κοπέλες ἐδῶ μ’ αὐτὴ τὴν
ἐμφάνιση καὶ δὲν τοὺς ἔκανα παρατήρηση. Ἐγὼ ἔχω μιὰ ἄλλη τακτική. Διότι,
ἀκόμη κι ὰν τοὺς μιλοῦσα γιὰ τὴν ἐμφάνισή τους, ἀφοῦ δὲν ἔχουν πίστη
στὸν Χριστό, δὲ θὰ συμμορφώνονταν. Προσπαθῶ πρῶτα νὰ τὶς φέρω στὴν πίστη
τοῦ Χριστοῦ καί, τότε, μόνες τους θὰ καταλάβουν τὸ λάθος τους καὶ θὰ
διορθωθοῦν”.
Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 168,169
Ναι, ρε πατριώτ'!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είναι και καλλίγραμμη η ομορφονιά αυτή που φοράει τα μίνια, όλοι οι άνθρωποι του Θεού, ας ειναι και καλόγεροι, ΔΕΝ την κατακρίνουν.
Βλέπουν, καλέ, την κρυμμένη...ψυχική ομορφιά που ΜΠΟΡΕΙ να έχει!
Τι θα εγίνετο , όμως, αν τα μίνια τα μπούρλιαζε μια πατσουρόγρια και πήγαινε στο... παζάρι;
Θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον να μάθουμε την αντίδραση των παπάδων, χαχα!
;-)
Οι άνθρωποι του Θεού , όπως ο άγιος γέροντας Πορφύριος,βλέπουν τους ανθρώπους στα μάτια.Είναι γεμάτοι από τον έρωτα του Θεού και πλήρεις από αγνότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα οσον αφορά τους στερημένους και τα λιγούρια όλοι εκεί πέφτει το μάτι τους. Και δώστου και φτύνουν και τους κόρφους τους.
Από την άλλη η ταπεινή αιδημοσύνη είναι όμορφο θεάρεστο πράγμα. Η κατάκριση είναι;
Διάκριση
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαππούλη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήμακάρι να είναι όπως τα λες.
Θα ήθελα πάρα πολύ να είναι όπως τα λες, όμως ΟΥΔΕΙΣ όσο φορεί σάρκα είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙ, Νεκρός για τον Κόσμο, και ΟΥΔΕΙΣ όσο αναπνέει βρίσκεται στο απυρόβλητο.
Οι διαόλοι ΠΑΝΤΑ "στέκονται στ'ατσάλι" για επίθεση.
Και αν η όποια ομορφονιά έχει και ωραία μάτια, τον καλόγερο, άνετα τον κόλασαν ΚΑΙ τα μάτια της.
Μη σου πώ ότι πιο πειρασμικά μπορεί να είναι τα μάτια από τα σούπερ μίνια.
Ο Θεός ας σκεπάζει κάθε αγωνιζόμενη ψυχή.
Ειδικά, οι κακόμοιροι οι άντρες, την σήμερον, τραβάνε τον Αλίμονο, και ΟΥΔΕΙΣ νιώθει τον πόνο τους.
Ευχαριστώ για τη μακροθυμία και τη φιλοξενία.
Καλό Καλοκαίρι, εκεί στην υπέροχη Κάλυμνο...εν Ειρήνη...
;-)