Τρίτη, Ιανουαρίου 27, 2015

Οι κινδυνολογίες και ο δεύτερος γιος της παραβολής

Επειδή αντιμετωπίζω καθημερινά πολλές απόψεις, φοβίες, σκανδαλισμούς και πιθανολογίες:Κι εγώ τον ήθελα τον πρωθυπουργό μας να δηλώνει χριστιανός και το ουσιαστικότερο ΝΑ ΕΙΝΑΙ χριστιανός

Είμαι χριστιανός ορθόδοξος ιερέας , αγαπώ την πρόσκαιρη επίγεια πατρίδα μου και με απασχολεί και η ειρήνη της Εκκλησίας, αλλά πάνω απ΄ολα αυτό πού είπε ένας άγιος αββάς! "Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να αγαπούσαν τον Χριστό και να ήταν χριστιανοί". Δεν το είπε με φανατισμό ή με αυτό το μίζερο προσηλυτιστικό πνεύμα πού μας ήρθε από την εξωελληνική χριστιανοσύνη. Ήταν τόσο πλήρης από την χαρά του Χριστού και αγαπούσε τόσο κάθε άνθρωπο ώστε εύχοταν αυτή η χαρά να πληρώνει όλους τους ανθρώπους! 

Αλλά δυστυχώς κατά δήλωσιν του ο Αλέξης δεν είναι χριστιανός. Φυσικά, καθόσον λέει. Με τόση πολιτική και τόσους ελιγμούς στην κομματική Ελλάδα, άντε να ξεχωρίσεις ποιός λέει αλήθεια και ποιός όχι. Είναι και η στάση του καθένα απεναντι στον κόσμο πού τον προβάλει. Και οι πολιτικοί δυστυχώς ενίοτε πουλάνε ή θρησκεία ή αθεΐα , κατά τις απαιτήσεις της αγοράς, και δεν είναι πάντα ειλικρινείς.Πλην όμως να αφήσουμε τις κρίσεις και τις κινδυνολογίες. Να αγαπήσουμε τον άλλο, να ευχόμαστε ο Θεός να τον φωτιζει για την ειρήνη της πατρίδας, την γαλήνη της εκκλησίας, το δίκιο του απλού πολίτη. Έτσι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις να αναπτυσσόμαστε ως χριστιανοί μέσα στον κόσμο αμέριμνα.

Εγώ αν ο Αλέξης είναι όντως άθεος, ένα έχω να ευχηθώ ως ορθόδοξος ιερέας: Να πληρωθεί και αυτός κάποτε με την χαρά του Χριστού! Αν δεν είναι και ειναι κρυπτώς χριστιανός, να το επιδείξει τουλάχιστον στην πράξη και ας μην το πεί λόγω δειλίας. Ο Χριστός είναι ο κριτής του, όχι εμείς. 

Λοιπόν, μη φοβάστε.Δεν είστε μόνον εσείς πού θα θελατε μια Ελλάδα γεμάτη ορθοδοξία. Και να σας πώ και κάτι σημαντικό. Ο έλληνας είτε συνειδητός χριστιανός , ειτε μη χριστιανός την ορθοδοξία την αναπνέει από την κοιλιά της μάννας του. Πρώτα θα εξαλειφθεί το εθνικό χρωμόσωμα και μετά το ορθόδοξο από το ελληνικό πνευματικό dna.Όλη αυτή η αγωνία μου φαίνεται σαν παλαβομάρα του συρμού.
 
Εξήλθεν ο Χριστός του νικήσαι νίκην. Σπάνια πιστεύουμε με βάθιά εμπιστοσύνη σε αυτόν τον κυριακό λόγο θριάμβου και ελπίδας!
 
Και ένα συμπληρωματικό:
 
Ένας πατέρας είχε δύο γιούς και τους έστειλε και τους δυο στο χωράφι. Ο μεν πρώτος συμφώνησε να πάει, αλλά δεν πήγε. Ο δε δεύτερος διαφώνησε, αλλά τελικά πήγε να δουλέψει. Ποιός από τους δύο έκανε το θέλημα του πατέρα;

Η περίπτωση του δεύτερου γιου να είναι αντικείμενο προσευχής μας. Αυτό επιζητούμε και αυτό θα θέλαμε από τους διακόνους του ελληνικού λαού, πού άρτι εκλεχτηκαν . Αυτή είναι η μοναδική ωφέλιμη αγωνία. Με τα αναθέματα απλώς ζούμε προσηλωμένοι σε μια αφόρητη κόλαση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου