Παρασκευή, Αυγούστου 28, 2015

ὁ Βαπτιστὴς ἀπετέμνετο, καὶ ο Ἡρῴδης ἐταράττετο...


Ξημερώνει και πάλι η ματοβαμμένη μνήμη αυτού πού ονομάστηκε από το αψευδές στόμα του Κυρίου, μεγαλύτερος από όλους τους ανθρώπους. 

Το μαρτύριο του δεν είναι μόνο καιρός περισυλλογής και μετά σεβασμού και δέους τιμής, είναι και μια ευκαιρία να φιλοσοφήσουμε απάνω στον θύτη και το θύμα. 

Ο Πρόδρομος θανατώνεται και μάλιστα ατιμωτικά και όντας αθώος, αλλά δεν είναι αυτός αξιολύπητος, αλλά ο δήμιος του ο Ηρώδης.

Ο ομώνυμος του Προδρόμου, άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, στους περίφημους ύμνους του στον προστάτη του άγιο, γράφει πώς ο Βαπτιστής απετέμνετο, αλλά ο Ηρώδης εταράττετο. Και νεκρός ο προφήτης, ελέγχει την άνοια και την τυρρανία και και την κακία του σφαγέα. Και δή τώρα πού είναι μάρτυρας, ελέγχει με τον θάνατο του, τον άδικο βασιλιά, τον μοιχό και δολοφόνο. Το αίμα το τίμιο το μαρτυρικό, κατά την προσφυή παράσταση ενός ποιητού, γίνεται ποτάμι φρικτό πού πνίγει τους τυρράνους, τους δυνάστες. Δύναμη έχει ο μάρτυρας της αληθείας, ο άγιος και όχι ο τύρρανος, πού ελέγχεται από τύψεις κολάσεως και ταραχή δειλίας. Αυτός πού θανατώνει τον δίκαιο το κάνει από φόβο! Και αυτός πού θανατώνεται κοιτώντας κατάματα τον θάνατο, είναι ο νικητής! 

Ο δε Γερμανός Πατριάρχης, υμνογράφος των ιδιομέλων της λιτής, μας καλεί λευχειμονούντας να πανηγυρίσουμε το μαρτυρικό του Προδρόμου τέλος. 
Αυτό είναι το ήθος το εορταστικό της εκκλησίας μας. Εκεί πού οι άλλοι βλέπουν ένα τέρμα,την ήττα, εμείς βλέπουμε ένα τέλος και τέλος στην ελληνική σημαίνει τελείωση, νίκη, αναγωγή στον θρίαμβο , στον κόσμο του Θεού, πού πρωτοπόροι είναι οι μάρτυρες. 

Αυτή την μαρτυρική χαρά, την διά του θανάτου νίκη, μόνο η ορθοδοξία την προσφέρει σε όλες τις διαστάσεις. Γιατί δεν είναι ένα σύμβολο, μια αφετηρία για μίμηση όπως συμβαίνει με τους αγωνιστές του κόσμου και ως εκεί, είναι η ανατολή στον όντως κόσμο, στην όντως ζωή. 

Η Εκκλησία μας το ονομάζει, μετά Χριστού συμβασιλεία.Kαι εμείς βασιλικά τιμούμε τον μέγα Ιωάννη!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου