Στον απόηχο των εορτών

Οι εορτές που πέρασαν ήταν για ακόμα μια χρονιά μια μεγάλη αποκάλυψη για όλους μας.
Οι ημέρες των εορτών ήταν ένα σχολείο όλο "ομορφιά" και "χάρη". Νιώθω τρισμακάριος που ζω στην Ελλάδα , στη "χώρα του φωτός" όπου ο " Κύριος ηυδόκησε" και όλα είναι "φωτεινά", "αιώνια" και "ευλογημένα".

-Τί καλό λοιπόν αποκόμισες πάτερ Παντελεήμον από τις εορτές; Τί εδιδάχθης;
-Ω! Πολλά και θαυμαστά!

Πρώτον έμαθα την αξία της ανθρώπινης ζωής. Διδάσκαλος μου η νομιμοφροσύνη και η παλληκαρωσύνη ενός ειδικού φρουρού. Ένας "δεκαπεντάχρονος αλιτήριος" πήρε για καλά το μάθημα του. Ξαπλωμένος και αιμόφυρτος στις πλάκες του πεζοδρομίου από έναν άγρυπνο φρουρό του δικαίου, παύει πλέον να αποτελεί απειλή για την αξιόπρεπη ζωή μου.

Δεύτερον. Έμαθα την αξία του να ασκεί κάποιος φέρελπις και δίκαιος διάκονος της δικηγορίας την ορθή επιχειρηματικότητα του υπερασπιστού της έννομης τάξης. Τον είδα ως άλλον προφήτη του Θεού να επικαλείται το θέλημα Του. Εξεπλάγην με το τόσο θάμβος ...σοφίας και ...ανθρωπιάς που διακρίνει τον νέον αυτόν Δον Κιχώτη της παρθένου θεάς Θέμιδος.

Τρίτον. Εϊδα με χαρά και ανακούφιση τις ομάδες της "δημοκρατίας" και του "αγώνα" να τα κάνουν όλα λαμπόγυαλο στο κέντρο της Αθήνας , καβαλώντας τη διαμαρτυρία αγνών νέων και μαθητών και διαπίστωσα το πόσο οδυνηρό είναι να είσαι αγνός σε αυτή τη χώρα.
Σου κλέβουν το δίκιο από το στόμα τα αδέρφια σου και το παρουσιάζουν για δικό τους δίκιο. Είδα να φορτώνουν όλη τους την ανωμαλία οι "επαναστατικοί πηρύνες της λευτεριάς" , όλες τις απ' αιώνος τους διεκδικήσεις στις αμόλευτες απαιτήσεις των παιδιών.

Τέταρτον. Είδα μια "πεφωτισμένη" κυβέρνηση, προασπίστρια των "παραδοσιακών αξιών" και της "ελληνικής δημοκρατίας" ανίκανη να αντιδράσει στο οτιδήποτε. Την είδα ως τυφλό τέρας να χτυπάει αθώους και να "κάνει τα στραβά μάτια" μπροστά στους ενόχους.
Είδα να αποκαλεί τα θύματα της "τραμπούκους" και "εχθρούς της δημοκρατίας", την ώρα που οι εγκάθετοι της ανακάτευαν τα χνώτα τους με τους διαδηλωτές.

Πέμπτον. Είδα μια "λογική αντιπολίτευση" όλο τιμιότητα και ... "σθένος". Είδα την δεξιά παράταξη να ανασύρει απόψεις και πρακτικές παλαιών ημερών που πλέον έχουν ταγγίσει στα στόματα των εκφραστών τους και αποπνέουν αηδία. Είδα μια αριστερά να αλληλοτρώγεται και να μαστίζεται από τη ψηφοθηρική της εγωπάθεια, ξένη και αδιάφορη από τον σφυγμό του -υποτίθεται-λαού της. Είδα αρθρογράφους και νοήμονες(;) εστέτ της διανόησης να ομιλούν για "λαϊκή αλητεία" και ομηρεία των εντίμων πολιτών, κλεισμένοι μέσα στο καβούκι της Μαρίας Αντουανέττας.

Έκτον. Είδα στους διαύλους του κατινίστικου αρμαγεδδώνος(βλ TV) θαυμαστά τέρατα και σημεία. Δυνάμεις των ΜΑΤ να φυλάνε το χριστουγεννιάτικο δέντρο-"το δεντράκι μας καλέ"- και δι' αυτού το "άγιον"΄ των εορτών πνεύμα. Είδα εσένα να αγανακτείς και να ωρύεσαι που δεν μπορείς "να κατέβεις στο κέντρο για τα απαραίτητα ψώνια σου" , ενώ ο κόσμος παραδίπλα πάλευε για τα κεκτημένα του. Είδα εσένα έξαλλο να μιλάς "για τους κακοαναθρεμμένους νέους των β. προαστίων" και το "σκάνδαλο της παρουσίας τους στα αναρχικά Εξάρχεια". Είδα το νέο να ζητάει ένα κόσμο πνευματικότερο και ένοιωσα ο φτωχότερος άνθρωπος στη γη. Είδα πόνους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και φόνους.

Έβδομον. Οι εορτές εκορυφώθησαν μέσα σε ένα ....παραλήρημα εγκόσμιας ειρήνης. Τα φώτα πλέον εστράφησαν στη μαρτυρική Παλαιστίνη. Είδα διαμελισμένα πτώματα παιδιών,οικογένειες να ξεκληρίζονται, αποκλεισμένους ανθρώπους να πεθαίνουν από δίψα και πείνα. Είδα ένα νέο ολοκαύτωμα, μια καθαρή γενοκτονία, τους υψηλούς ταγούς της παγκόσμιας εξουσίας να ομιλούν για έναν αμυνόμενο Ισραήλ. Είδα εσένα και πάλι μια να ταυτίζεσαι με τον πόνο και μια να δικαιώνεις τον κυνισμό. Σε είδα να κρατάς μια άψογη και αναίμακτη ουδετερότητα. Σε είδα να άγεσαι και να φέρεσαι, εγκλωβισμένος σε πομφόλυγες φωτισμένων αναλυτών. Σε είδα και δεν σε γνώρισα , αδελφέ μου.

Και τέλος είδα τον Μεγάλο Επισκέπτη και Κύριο των Ημερών να έρχεται για να δώσει απλόχερα τις απαντήσεις και τις λύσεις στο δράμα της ανθρώπινης ύπαρξης και ιστορίας.
Τον είδα ταπεινό στη φάτνη να φέρνει την ουσιαστική, πνευματική ειρήνη, δοξασμένο στον Ιορδάνη να προσφέρει τη δυνατότητα απεγκλωβισμού και σωτηρίας. Τον είδα στα μάτια των απλών, Τον διέγνωσα στις καρδιές των ταπεινών, Τον συνάντησα στις ψυχές των μωρών διά τον κόσμο. Ήρθε για ακόμα μια φορά, ο αιωνίως Ερχόμενος και αιωνίως προσφερόμενος για να φέρει μιαν αλλιώτικη ευημερία, την ευδοκία του Θεού που καθαγιάζει την πνευματικότητα και καθαίρει την αμαρτία της ιστορίας.

Και είδα πώς έγινε αντιληπτός και δεκτός πάλι και μόνον από τους λίγους και εκλεκτούς Του, τους "καθαρούς τη καρδία", τους "πτωχούς τω πνεύματι".

Ω Κύριε! Μην καταλογίσης αμαρτία στον παράλογο αυτόν κόσμο. Σώσε μας από τον βύθιο δράκοντα που μας επιβουλεύεται. Σώσε τον κόσμο σου. Πριν εις τέλος απόλλυται... σώσε τον.


(Εικόνα: Ιερωνύμου Μπος, Η Κρίση του Κόσμου)