Όταν...

Όταν όλα σου πάνε στραβά με βλαστημάς και όταν απλόχερα στα δίνω όλα ξεχνάς να με ευχαριστήσεις.

Όταν οι άνθρωποι κτίζουν Βαβέλ τους προσκυνάς και τους μακαρίζεις και εγώ είμαι ανύπαρκτος. Όταν πάλι οι ίδιοι άνθρωποι σφάζουν τους αδερφούς τους είμαι άξαφνα υπαρκτός, σκληρός και αδιάφορος και σηκώνεις γροθιά εναντίον μου!

Όταν σου λέω να αποφύγεις το δηλητήριο της αμαρτίας με λες σκληρό και αυστηρό και άρπαγα της ζωής σου. Όταν το πιείς και πικραθείς μου πετάς πέτρες που δεν σε προφύλαξα.

Όταν σου συνιστώ υπομονή στην αρρώστια εσύ είσαι πεπεισμένος για τον σαδισμό μου και όμως τις ώρες της υγείας σου δεν σου βρίσκεται λίγο λιβανωτό στην ψυχή σου ευγνωμοσύνης.

Μου ζητάς να είμαι δίκαιος στη μοιρασιά των αγαθών της γης και συ ο ίδιος στερείς το ψωμί από αυτόν που στο ζητάει.

Υψώνεσαι και καλλωπίζεσαι, τρέφεις την αυταρέσκεια σου και όμως την ταπείνωση τη θεωρείς βλακεία. Και ιδού όταν ταπεινώνεσαι μου ζητάς τα ρέστα για την άχαρη ζωή σου.

Απαιτείς να γίνω τιμωρός, κριτής για τους εχθρούς σου. Και όμως οι αδικούμενοι μάταια την πόρτα σου χτυπάνε.

Για σένα είμαι Εβραίος, τρελός, άπονος, καταστροφέας, νόθος και απατεώνας. Και όμως στην κλίνη του θανάτου την Κρίση μου φοβάσαι και με προσκαλείς για σωτηρία.

Πιστεύεις τον σταυρό και την ανάσταση μου για μύθο και φλυαρία και όταν γνωρίσεις τον θάνατο δικού σου βοάς: Ανάστησε τον άνθρωπο μου!

Ζητάς να έρθω επί γης μαζί σου να δειπνήσω και όμως το Ποτήρι μου περιφρονάς της Κοινωνίας.

Μου λες είσαι μονάχος σου, κανείς δεν σε γνωρίζει και ιδού κοντά σου βρίσκομαι στα πρόσωπα των ελαχίστων…

Προς διαφόρους: Μοιάζει γυμνός και εύθραυστος. Έχει δε αφάνταστη υπομονή και ανεξικακία έως παρεξήγησης. Λιθοβολείστε Τον όσο και όπως σας παίρνει.... Είστε άλλωστε δυνατοί, σοφοί και γενναίοι!