Ο ιεράρχης Παϊσιος.

Θέλω να μιλήσω για τον Παϊσιο, τον επίσκοπο Καλύμνου και ποιμενάρχη μας. Ξέρω πώς τέτοιες αναρτήσεις κάποιοι τις βλέπουν με καχυποψία γιατί ίσώς, σκέφτονται, πώς μπορεί να κρύβεται από πίσω τους κολακεία και υστεροβουλία, μια και ο γράφων είναι εφημέριος στη μητρόπολη που ποιμαίνει. Ας είναι όμως θα μιλήσω αντρίκια και ας είναι μάρτυς μου ο Θεός.

Στα τέσσερα χρόνια ποιμαντορίας του στην Κάλυμνο και στα άλλα νησιά της μητροπόλεως, ο σεβασμιότατος Ιεράρχης έγινε αγαπητός σε όλους, μικρούς και μεγάλους, εντός και εκτός εκκλησίας. Φιλάνθρωπος από καρδιά και μαθητεία στον Χριστό και τον Λόγο Του και όχι από προσποίηση και ξερό καθήκον.Τροφέας πεινασμένων, ένδυμα για τους γυμνούς, σκέπη για τους αστέγους, πατέρας για τους ξένους, παρηγοριά των πονεμένων, συχνός και κατανυκτικός λειτουργός, κήρυκας του απλού και αληθινού λόγου. Με τον ερχομό του , έλαμψε η εκκλησία. Φάνηκε τί σημαίνει και τί ορίζεται Εκκλησία σε όλα τα επίπεδα. Πατέρας και όχι δεσπότης στους ιερείς του. Δίκαιος και μειλίχιος, αυστηρός και πράος. Ένα χαμόγελο απροσποίητης αγάπης για όλους ανεξαιρέτως. Τον επίσκοπο που γυρνά απλούς και καταδεκτικός στους δρόμους του νησιού και δεν κρύβεται πίσω από δεσποτική βλοσυρότητα και σοβαροφάνεια σε ένα μητροπολιτικό αποστειρωμένο διοικητικό χώρο, τον ξέρουν όλοι εντός και εκτός Καλύμνου με το μικρό όνομα. Είναι ο ΠΑΙΣΙΟΣ και αυτό τα λέει όλα. Είναι ο Παϊσιος που έφερε τους νέους στην Εκκλησία. Αυτός που εξασφάλισε ελπίδα στους απελπισμένους και τροφή στους πεινασμένους. Είναι ο ΠΑΙΣΙΟΣ που τρέχει και δεν σταματά. Αυτός που γνωρίζει από ποιμαντική στην πράξη και όχι από τα υψηλά έδρανα. Ο φίλος των πλέον ταπεινών , των οποίων γνωρίζει τα μικρά ονόματα και γίνεται αυτόματα Ο ΔΙΚΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ . Με λίγα λόγια ας ανατρέξει κάποιος στους ορισμούς του ποιμένα στα συγγράμματα των μεγάλων πατέρων από Χρυσοστόμου έως Βασιλείου και θα τον βρει μέσα. ¨Ολα αυτά χωρίς καμιά διάθεση υπερβολής και υπερπροβολής. Αυτοί που γνωρίζουν , γνωρίζουν ότι μαρτυρώ και την αλήθεια.

Διάβασα σε γνωστό ιστολόγιο που όλα τα κρίνει και όλα τα γνωρίζει, όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει πως ο επίσκοπος είχε μία σημαντική πτώση σε θέματα πίστης γιατί κήδεψε λέει μια μουσουλμάνα με χριστιανική κηδεία. Ο καθένας ας πιστεύει ότι θέλει και ότι γράφουν οι εφημερίδες. Ζούμε στην κοινωνία της δημοσιοποίησης, της πληροφορίας, αδιασταύρωτης και μη και της κρίσης των πάντων. Την ορθοδοξία του ΠΑΙΣΙΟΥ ας την κρίνει ο καθένας αφού τον γνωρίσει πρώτον εκ του σύνεγγυς. Ο αρθρογράφος λοιπόν του Blog διατείνεται πώς το "μόνο που σώζει" τον Παίσιο είναι ότι καλεί άγιους γέροντες για να κηρύξουν στο ποίμνιο του. Δηλαδή με λίγα λόγια ο ποιμενάρχης μας δεν είναι καλός και άξιος γιατί είναι ελεήμων, φιλορθόδοξος, φιλάνθρωπος και αληθινός και άντρας αλλα είναι καλός γιατί έχει κοινούς γνωστούς με τον κύριο αρθρογράφο που κάνουν χαριτωμένες ομιλίες. Εντάξει! Όλα καλά! Ευτυχώς όμως, Κύριε, ευτυχώς που το χριστεπώνυμο πλήρωμα διψά και μαθαίνει και γνωρίζει τί εστί παράδοση και ορθοδοξία στις μέρες μας και τα ηθικιστές των πάλαι ποτέ παραθρησκευτικών οργανώσεων και γνωριμιών χάνουν έδαφος στην συνείδηση του. Ο άνθρωπος είναι άξιος από τις πράξεις του και όχι από τις γνωριμίες του.

Χαιρόμαστε και πορευόμαστε. Ο ηθικισμός και η μικρόνοια ας κρατούν.
Ωστόσο όμως υπάρχουν ακόμα άξιοι ποιμένες και έξυπνοι άνθρωποι και ας είναι ευλογητός ο Κύριος.