Το μεγάλο ΝΑΙ από μία ταπεινή...

Τον μήνα τον έκτο της εγκυμοσύνης της Ελισάβετ, ήρθε απεσταλμένος από τον Θεό ο αρχάγγελος Γαβριήλ στο καταφρονεμένο χωριό της Ναζαρέτ σε μια παρθένα δεκαπεντάχρονη και ασήμαντη κόρη την Μαριάμ΄, για να της ευαγγελιστεί πώς θα γεννήσει τον Χριστό του Κυρίου!

Ασήμαντη; Ναι. Ασήμαντη για τους ανθρώπους. Ένα στοιχείο αδιάφορο στην τερατική ρωμαϊκή αυτοκρατορία,σε μια επαρχία τόσο κακόφημη και αποχαρακτηρισμένη από τους προκατειλλημένους, κάπου σε μια γωνιά του χαοτικού κράτους. Η Μαριάμ ήταν μια φτωχή παιδούλα για τους γύρω της. Ορφανή από πατέρα και μητέρα, μεγαλωμένη με έξοδα του ναού, κάτω από την προστασία ενός φτωχού και γέρου ξυλουργού που έφερε τον τίτλο μνήστωρ. Η δαβιτική καταγωγή της ένα στοιχείο τυχαίο μέσα στην αχλύ του αιώνα.Οι προοπτικές της να ζήσει ως χωριατοπούλα δίπλα σε έναν χωριάτη, θεοσεβούμενο μεν αλλά οι ανθρώποι συνήθως δεν νοιάζονται για τέτοια "ανόητα" και "ψιλά" πράγματα. Οι ιερείς λοιπόν συνέχιζαν να προσφέρουν θυσίες στον Ιαχβέ,οι γραμματείς έσκυβαν πάνω από τον νόμο και έσχιζαν τρίχες πασχίζοντας να διακρίνουν το θείο θέλημα. Η Ιουδαία γέμισε με ζηλωτές και ψευδοπροφήτες που έπαιρναν στο λαιμό τους αθώο κόσμο και έσερναν το ανάθεμα πάντων και στην μακρυνή Ρώμη ο "θείος Αύγουστος" καμάρωνε αλύγιστος πάνω στο θρόνο του "θηρίου της αποκαλύψεως", "θεϊκός" και "κύριος της οικουμένης". Και αυτή η αμαρτία βασίλευε σαν ψηλαφητό σκοτάδι στον κόσμο, ενώ κάθε μέρα περιγελούσαν τις επαγγελίες των Δικαίων και των προφητών. Το ευλογημένο "λείμμα" από την άλλη, ατένιζε καθημερινώς τον ναό για να δει τον "άγγελο Κυρίου" και σε κάθε γέννηση αγοριού έψαχνε σημεία και αποκαλύψεις στον ουρανό...

Ασήμαντη όμως; Ότι για τους ανθρώπους είναι υψηλό για τον Θεό είναι βδελυρό. Και ο Κύριος από κοπρίας ανιστά πένητα, καθαίρει δυνάστες από θρόνους και υψώνει ταπεινούς,ευαρεστείται στους πτωχούς και εξουθενώνει τους πλουτούντας κενούς. Αυτή η "ασήμαντη" ήταν η σημαντικότερη θυγατέρα του Αδάμ που πέρασε από την γη. Δεν ήταν μόνο η αγνότητα της και η ζωή της στο Ναό που την κοσμούσε με θείες χάριτες, ήταν με δύο λόγια η "προεκλελεγμένη" από τους αιώνες. Η Μαριάμ της Ναζαρέτ ήταν εκείνη που έγινε Παναγία και Θεοτόκος. Η σιών στην οποία ο βασιλιάς αναπαυτηκε. Ο δρόμος του Θεού ειναι να σημαίνει αυτούς που περιφρονούν οι κοινοί και πολλοί. Ο Κύριος βλέπει την μυστική ζωή, την αγνοτητα, τα δάκρυα , την πίστη, τις προσευχές, την άσκηση στις αρετές. Ότι για εμάς παράδοξο και δύσκολο για Εκείνον καλό και ευλογημένο. Η Παναγία παρθένα ήταν το άστρο της οικουμένης, το σφραγισμένο κοχύλι που θα αποκάλυπτε τον νοητό μαργαρίτη. Αλήθεια ποιός θα μπορούσε να το φανταστεί; Δεν έμενε παρά μόνο το μεγάλο "ΝΑΙ". Η Μαριάμ υπέγραψε διαθήκη με τον Θεό! Τότε τα πάντα ανεστράφησαν, η Ιστορία πήρε τον δρόμο της , ο Ερχομός του Μεγάλου θεού βρήκε την δίοδο και την στιγμή του μέσα στον δικό μας χωροχρόνο. Η ταπεινή Κόρη της Ναζαρέτ με τη συνέργεια της στο Μεγάλο Σχέδιο είχε πεί το "ΝΑΙ" για να σωθεί ο κόσμος....