"Η ζωή δεν είναι πρόβα-η κάθε μέρα είναι πρεμιέρα", έλεγε ο Peter Daniels. Μια πιό οικεία και αρχαιότερη εμπειρία από τα δικά μας τα γεροντικά θέτει την ανάγκη στο να "βάζουμε αρχή" κάθε μέρα και στιγμή. Να λοιπόν που φτάσαμε στην ημέρα της οποίας την "εσπέραν ιδείν ουκ ηλπίζομεν". Στην έξοδο της μεγάλης τεσσαρακοστής, όταν όλα λογικά θα μοιάζουν χαλαρότερα και πιο "φωτεινά" γιατί πλησιάζει η χαρά και η δικαίωση του Πάσχα, η Εκκλησία αντιπροτείνει μεγαλύτερη εντατικότητα στην άσκηση, εντονότερη ανάγκη για μετάνοια και προσευχή και επιστροφή. Κάθε μέρα των νηστειών είναι μια Καθαρά Δευτέρα. Ο πιστός καθημερινά ορμά σε πνευματικούς αγώνες και ζητά την πολυπόθητη κάθαρση. Όμοια κάθε μέρα της τεσσαρακοστής είναι μια σταυροπροσκύνηση. Ο πιστός έχει εμπρός του νοερά τον σταυρό και τον εσταυρωμένο. Μυείται στο σταυροαναστάσιμο ήθος. Σταυρώνεται για τον κόσμο για να δει την ανάσταση. Τέλος , κάθε μέρα της σαρακοστής είναι ένα μεγάλο Σάββατον. Κάθε μέρα και στιγμή σαρακοστινή φέρει κάτι απο την κρυφή γοητεία και προσμονή του μεγάλου Σαββάτου. "Τί σήμερον; Σιγή πολλή"! Η Εκκλησία μας ζητά να ψηλαφήσουμε το μυστήριο του τάφου και του θανάτου, μέσα από τον δικό μας εκούσιο τάφο που έσκαψε η μετάνοια. Όχι πλέον τον ανθοστολισμένο της αμαρτίας τάφο στον οποίο κρύβονται μέσα σε ηδονή τεχνητή οι ανίδεοι, αλλά σε τάφο ζωής, νεκρώσιμης χαράς. Το ψηλαφητό σκοτάδι της σαρακοστής είναι πρόσκαιρος Άδης Ελπίδας και όχι απελπισίας. Εντός ολίγου θα λάμψει το ανέσπερο φως που θα λούσει ουρανόν και γη και τα καταχθόνια. Ας βάλουμε αρχή λοιπόν για να φωτιστούμε. Από τώρα θα λάμψει για μας. "Έλαμψεν η χάρις σου Κύριε" και ιδού και αυτή την ώρα την ενδεκάτη ακόμα "καιρός ευπρόσδεκτος" ακόμα καιρός μετανοίας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου