Τρία ποιήματα πασχαλινά

Διονύσιος Σολωμός

Καθαρώτατον ήλιο επρομηνούσε

της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,

σύγνεφο, καταχνιά δεν απερνούσε

τ' ουρανού σε κανένα από τα μέρη.

Και από κει κινημένο αργοφυσούσε

τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ' αγέρι,

που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:

Γλυκειά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.



Χριστός Ανέστη! Νέοι, γέροι, και κόρες,

όλοι, μικροί μεγάλοι, ετοιμαστείτε.

Μέσα στες εκκλησιές τες δαφνοφόρες

με το φως της χαράς συμμαζωχτείτε.

Ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες

ομπροστά στους Αγίους, και φιληθείτε.

Φιληθείτε γλυκά χείλη με χείλη,

πέστε Χριστός Ανέστη, εχθροί και φίλοι.



Δάφνες εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι,

και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μαννάδες.

Γλυκόφωνα, κοιτώντας τες ζωγραφι-

σμένες εικόνες, ψάλλουνε οι ψαλτάδες.

Λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι,

από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες.

Κάθε πρόσωπο λάμπει απ' το αγιοκέρι,

οπού κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι.

(Από τον Λάμπρο)


* * *


Γκανάς Μιχάλης

Είχαμε πάρει το μονοπάτι για το σπίτι
θάλασσα ολούθε μπαμπακιά ο Απρίλης
κι όσο χωνόμαστε μες στα πλατάνια
τόσο σωπαίναν δε φυσούσε
μόνο που με κοιτάζαν από μέσα μου
νωπά τα μάτια της απ’ τα κεριά
και σφύριζα θυμάμαι το Χριστός Ανέστη.

Ο ουρανός που λίγο πριν αστροφορούσε
σ’ άσπρο σεντόνι γύριζε και σε βρεγμένο.

Δυο βήματα απ’ τη βρύση ο αδερφός της,
έσταζε το βρακί και το παγούρι του
―Χριστός Ανέστη, πώς περνάς, τι να περνούσε
κόντευε χρόνο πεθαμένος.
Γύρισε να μας δει κι έφεξε ο τόπος
σαν κάποιος να μας φωτογράφιζε τη νύχτα.


(από το Μαύρα Λιθάρια, Καστανιώτης 1993)


* * *

Γιώργος Δελής

«Καγώ εάν υψωθώ εκ της γης, πάντας
ελκύσω προς εμαυτόν».
ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ


Δεν ωφελεί στενοί οι καιροί να λέμε

και να πλέμε

από της γνώσης τα θολά ακρωτήρια

προς νέα ακρογιάλια κι άγνωρα ολοένα·

να ξαναχτίζουμε ούτε και να καίμε

πίσω μας όλα τα γιοφύρια

προς τα παλιά και προς τα πεθαμένα.

Τι εμπρός δεν έχει μήτε πίσω πια

για τη δική μας τη γενιά εδώ κάτου.

Ένας μονάχα δρόμος απομένει

μια σωτηρία,

από τη νύχτα του χαμού και του θανάτου:

να πάρουμε όλοι ζωντανοί και πεθαμένοι,

να πάρουμε όλοι προς τ' απάνω την πορεία

προς την Αλήθεια την Εσταυρωμένη.