19 Μαΐου: Επέτειος της γενοκτονίας των Ποντίων. Οι πόντιοι, ο ρωμαίικος ηρωϊκός λαός με την μακραίωνη παράδοση, την αρχαιοελληνική διάλεκτο, την έντονη εθνική και κοινωνική συνείδηση, την ορθόδοξη πίστη και κοινωνική δραστηριότητα. Ένας λαός που έχει κάτι από το πονεμένο μεγαλείο του Πάθους του Χριστού και την στιβαρή αίγλη της βασιλικής παράδοσης του Γένους. Έρμαιο στην τουρκική βαρβαρική λαίλαπα και στον ελληνοτσολιάδικο πολιτικάντικο κυνισμό, ο λαός που έφερε την χρυσή σφραγίδα της ρωμαίικης μεγαλωσύνης, πέρασε δια πυρός και σιδήρου, μέσα από πόνο και λεπίδι και εξορία, μα δεν νικήθηκε. Και αν ακόμα χάθηκε η αλησμόνητη εκείνη πατρίδα του ελληνικού Πόντου, ωστόσο ο Πόντος ζει στις ψυχές και την ζωή των απογόνων με την ιστορία, τους θρύλους, την παράδοση, την κοινωνική και πολιτική δράση, την λαογραφία, την μουσική. Στοιχεία όχι φολκλορικά και ψυχρά που μυρίζουν μουσειακή μούχλα και θάνατο, αλλά στοιχεία ζωηφόρα και αεί παρόντα που αποδεικνύουν ότι παράδοση σημαίνει αεί εξέλιξη και αειφορία. Οι Πόντιοι κοντά στα άλλα είναι ο τύπος του αγωνιστή λαού, του αγωνιστή ανθρώπου , του ανθρώπου εκείνου που είναι "συνόκαιρος του κόσμου" και κανείς δεν μπορεί να τον μετακουνήσει .
Εντωμεταξύ στη φίλη Τουρκία, η 19 Μαΐου είναι ημέρα "Νεολαίας και Αθλητισμού". Μια κεμαλική γιορτή που θυμίζει Βερολίνο του Μεσοπολέμου αφιερωμένη στην ανδρεία και στο αιέν αριστεύειν. Με λίγα λόγια εσωτερική εθνικιστική κατανάλωση και κρυφοφασιστικά ιδεώδη και άλλα "εμπριμέ". Συγκρίνετε λοιπόν τους δύο πολιτισμούς και βγάλετε συμπεράσματα. Από τη μια ο διωκόμενος που σφάχτηκε και ατιμάστηκε και πέρασε μέσα από τη φωτιά και "ιδού ζεί" και διατηρεί την Αληθινότητα του αναστημένος στους αιώνες. Από την άλλη ο διώκτης: πόπολο έρμαιο πολλών δικτατοριών που προσπαθεί να προσδιοριστεί εθνικά και πολιτιστικά μέσα από εορτές 80 μόλις χρόνων που θυμίζουν σοβιέτ, μέσα δηλ από τον "πολιτισμό της μάζας" και της χειραγώγησης. Ένας λαός δυστυχισμένος. Όπου το θύμα ενός δημίου δεν είναι μόνο αυτός που σφάζεται αλλά και αυτός που σφάζει. Να που ο διώκτης είναι και ο διωκόμενος της Ιστορίας...
Χωρίς παρεξήγηση, η συμπάθεια μου είναι και για αυτούς που ακόμα κατά-διώκονται...
Μέσα στα πλαίσια της "αναθεώρησης της Ιστορίας", εκτός από τη λύσσα εναντίον του Κρυφού Σχολειού, υπάρχει και η ρεπούσεια ιστοριογραφία κάποιων, όπως του Νακρατζά, στην οποία οι Πόντιοι είναι εκείνοι που κάνουν τις σφαγές(!!!) και ο τουρκικός λαός-θύμα απλά..αντιστάθηκε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυδέν σχόλιον.
Η παραχάραξη της ιστορίας, όταν μάλιστα υπάρχει από πίσω αίμα ανθρώπινο, συνιστά έγκλημα ειδεχθέστερο του φόνου.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Και τί θα κάναμε χωρίς αυτούς όλους τους προφεσόρους που καλύτερα θα ξέρανε πολλά αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά..."