Πέμπτη, Μαΐου 21, 2009

Τρία ποιήματα αγιολογικά


Hμερολόγιο ήσυχο στον τοίχο, μια ημερομηνία κι οι άγιοι σιωπηλοί, χλωμοί κι αναμάρτητοι, σημειωμένοι μόνο με το μικρό τους όνομα, όπως τους φώναζε η μητέρα τους.
Kύριε, κανείς δεν ήθελε να μεγαλώσει.

(Τάσος Λειβαδίτης,Αγιότητα)

Tα μάτια στις βυζαντινές εικόνες,
αγίων και μαρτύρων, τα εκστατικά,
είναι διαφορετικά απ' των αρχαίων αγαλμάτων.

- Ω δόξα της πατρίδας μου διπλή κι' απέραντη
χαρά η προσφορά, ανθρώπινη,
δική σου παρηγοριά και διδαχή σου.

Σ' ολόκληρη την όρθωση, την άρθρωση
του ωραίου σώματός των, είναι υπεροπτικά
σχεδόν, τα ελληνικά αγάλματα
και στην ευγενική θωριά, το βλέμμα
δείχνει αλλού να θεωρεί.

Oι άγιοι μονάχο δε σ' αφήνουνε,
το στρογγυλό τους μάτι ολάνοιχτο,
κι' ωσάν έκπληκτο, σε παρακολουθεί
σε μυστικήν, ενδόμυχη ατένιση σε οδηγεί
για να πιστέψεις στο δικό τους όραμα
με πάσαν την υποταγή.
  Όχι πια φοβισμένη,
μα φωτισμένη απ' της ψυχής το νόημα

που αντελήφθη και ομολογεί.

(Ζωή Καρέλλη,Τα Εικονίσματα ΙΙΙ)

Τρίτη
Τί ἔχει μιά Τρίτη ἐννιὰ Φεβρουαρίου
Μοῦ φαίνεται μιά ἄσημη ἡμέρα
Προσωποποίηση τῆς Ἄσημης Ἡμέρας
Οἱ ἄνθρωποι θὰ σηκωθοῦνε θὰ πλυθοῦνε θὰ ντυθοῦνε
θὰ φύγουνε γιὰ τὶς δουλειές τους
Καὶ τὸ 1903 ἐπὶ Παλαμᾶ
Καὶ τὸ 1933 ἐπὶ Παλαμᾶ
Πῶς ἦταν αὐτὴ ἡ Τρίτη ἐννιὰ Φεβρουαρίου
Πῶς ἦταν αὐτὲς οἱ ἄσημες ἥμερες

Κι ὅμως
Ὑπάρχει μιά Κυριακὴ μέσα σὲ κάθε μέρα 
Κρυμμένη ἴσως σὲ κάποιο λεπτὸ σὲ κάποιαν ὥρα 
Καὶ πιὸ πολὺ κρυμμένη στὴν ψυχὴ 
(Σὲ μέρος ποὺ ἴσως ἔχουμε κι ἐμεῖς ξεχάσει) 
Γιατί μιά ξεχασμένη μέρα 
Δὲν παύει νὰ'ναι μιά μέρα τοῦ Θεοῦ 
Μιά Τρίτη ἐννιὰ Φεβρουαρίου νὰ'ναι μιά μέρα 
Νικηφόρου μάρτυρος Μαρκέλου Παγκρατίου 
Νὰ 'ναι μιά μέρα Ὡραίων Ὀνομάτων 
Ὀνόματα ποὺ ξέχασαν τὴ λήθη 
Κλητοὶ αἰώνια μέσα σ' ἕνα Φῶς
Πού κάθε μέρα Ἑορτάζει 
Μεσ' στὸ φῶς τῆς μέρας.

(Γιάννης Πατίλης, Εορτολόγιο)

Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού,Μυριόβιβλος




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου