Η πλάνη της eurovision

Κάποτε για ν'αναφερθούμε  στην πολιτιστική παρακμή ενός λαού και τα διάφορα "όπια" που τον κρατούσαν σε κατάσταση αποβλακωτικής μέθης, ομιλούσαμε για "άρτον και θεάματα". Σήμερα που ο "άρτος", λόγω οικονομικής κρίσης, έγινε αντικείμενο αναζήτησης ( για τον μέσο βιοπαλαιστή της πενίας πάντοτε τέτοιο υπήρξε) μπορούμε να μιλάμε πλέον μόνο για θεάματα. Και τί θεάματα! Και τί είδωλα! Ο κλασσικός επονείδιστος "τικιτάγκας" της ηθικής τάξης των περασμένων δεκαετιών, έγινε σήμερα το πρότυπο-είδωλο της pop βιομηχανίας και ο "από μηχανής" ήρωας στον οποίο εναποθέτουμε εθνικές -παρακαλώ- προσδοκίες και αξιώσεις καταξίωσης μας στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο βαβυλώνιο στερέωμα.

Έτσι λοιπόν το ισχυρό μέσο πολιτιστικής δικτατορίας που λέγεται "τηλεόραση" και το λεγόμενο star system έρχεται ως νέα αποκαλυπτική πραγματικότητα να μας επιβάλει τον τηλε-κεχρισμένο της προμηθέα, που θα μας βγάλει από το σκοτάδι της κοινωνικής απελπισίας και αφόρητης ρουτίνας, προς το glamourάδικο φως της πλαστικής ευχαρίστησης και "εθνικής"  δικαίωσης και φυσικά να αποδείξει "οπισθοδρομική" και "κακόβουλη" κάθε προσπάθεια προς  πολιτική και πολιτιστική αφύπνιση και αντίδραση ,με την ισχύ και το κύρος της επίσημης "λατρείας του λαού".

Η απόλυτη κακογουστιά και σεξολατρεία(βλ. μάλλον σύμπτωμα χρόνιας στέρησης της ερωτικής ποιότητας και θεοποίηση της πολιτείας των χοίρων) που υποτιμά το έτσι και αλλιώς αποτιμημένο ώς χαμηλό πολιτισμικό μας επίπεδο, η κακοποίηση της μουσικής τέχνης, η απαξίωση της κλασσικής ευρωπαϊκής μουσικής κληρονομιάς, η εκούσια περιφρόνηση της πάτριας γλώσσας στον στίχο και της πρωτοτυπίας στην σύνθεση, τα τεράστια ποσά που αποκομίζουν οι πάτρωνες της φιέστας από διαφημίσεις, ο τηλεβομβαρδισμός  των "αθώων" με ειδήσεις τύπου "πώς παίρνει τον καφέ του ο αοιδός" και τέλος όλος αυτός ο "πολιτισμός του σκουπιδοτενεκέ" που γνωρίζει τη νομιμοποίηση του με σφραγίδα ευρωπαϊκού πρεστίζ, είναι τα στοιχεία αυτά που υποβιβάζουν τον διαγωνισμό σε ένα πανηγύρι αισχρότητας, ανοησίας, μαζικής αποβλάκωσης, επικίνδυνης υποκρισίας, ηθικού ξεπεσμού.

Προσηλωμένοι λοιπόν στους τηλεκαναπέδες μας μπορούμε να επιλέξουμε μεταξύ του απεταξάμην ή του συνεταξάμην. Ή και καλύτερα, καταφέρνοντας να αποτινάξουμε την δυναστεία της τηλεκαθήλωσης , να επιδοθούμε σε μιαν ανώτερη μύηση και τέχνη: την τέχνη της Ζ(ζ)ωής...