Η σημερινή Παγκόσμιος Ημέρα Περιβάλλοντος είναι μία αφορμή και συγχρόνως μία μεγάλη ευκαιρία δια να αναλογισθώμεν όλοι, ασχέτως θρησκευτικού φρονήματος, την περιβαλλοντικήν κρίσιν.
Κατά τάς ημέρας μας, περισσότερον από ποτέ, προβάλλει αδήριτος η ανάγκη να κατανοήσωμεν όλοι ότι η περιβαλλοντική προστασία δέν αποτελεί ρωμαντικήν ιδεοληψίαν ωρισμένων ολίγων.
Με την περιβαλλοντικήν κρίσιν και ιδιαιτέρως την κλιματικήν αλλαγήν να αποτελή πλέον την μεγίστην απειλήν δια κάθε μορφήν ζωής εις τον πλανήτην μας, είναι προφανής ηευθεία διασύνδεσις της προστασίας του περιβάλλοντος με όλας τάς εκφάνσεις της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.
Δια τήν Ορθόδοξον ημών Εκκλησίαν, η προστασία του περιβάλλοντος, ως θείας κτίσεως, αποτελεί μεγίστην ευθύνην δια τόν άνθρωπον, ανεξαρτήτως τών υλικών η άλλων οικονομικών ωφελειών τάς οποίας δύναται αύτη να αποφέρη.
Τον κόσμον τούτον, τον «καλόν λίαν», ο Παντοκράτωρ Θεός εκληροδότησεν εις τήν ανθρωπότητα με τήν εντολήν «εργάζεσθαι και φυλάσσειν» αυτόν.
Η ευθεία όμως διασύνδεσις αυτής της θεοσδότου υποχρεώσεως δια προστασίαν της κτίσεως με κάθε πτυχήν της συγχρόνου οικονομικής και κοινωνικής ζωής, ενδυναμώνει τελικώς την παγκόσμιον προσπάθειαν διάαναχαίτισιν τής ήδη εκδηλωθείσης κλιματικής αλλαγής μέσω τής αποτελεσματικής διεισδύσεως της περιβαλλοντικής διαστάσεως εις όλους τους τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας.
Με τήν έναρξιν της τρίτης χιλιετίας, τα περιβαλλοντικά προβλήματα -ορατά ήδη από τον 20ον αιώνα- απέκτησαν μίαν νέανοξύτητα και ήλθαν εις το κέντρον τής επικαιρότητος. Συμφώνως προς τήν αντίληψιν της Χριστιανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, το φυσικόν περιβάλλον αποτελεί μέρος της Δημιουργίας, άρα χαρακτηρίζεται από ιερότητα.
Δια τούτον τον λόγον, ηυποβάθμισις και καταστροφή αυτού αποτελεί πράξιν ιερόσυλον και αμάρτημα, ως περιφρόνησις προς το έργον του Θείου Δημιουργού.
Το ανθρώπινον γένος είναι επίσης μέρος της Δημιουργίας. Η έλλογός του φύσις και η δυνατότης επιλογής μεταξύ του καλού και του κακού παρέχουν εις τόν άνθρωπον ιδιαίτερα προνόμια, αλλά και σαφείς υποχρεώσεις.
Δυστυχώς όμως, η ανθρωπίνη ιστορία παρέχει πλείστα όσα παραδείγματα καταχρήσεως των προνομίων τούτων, όπου η χρήσις και διαφύλαξις των φυσικών πόρων μετετράπη εις άφρονα εκμετάλλευσιν και συχνάκις εις τήν ολοσχερή καταστροφήν των, πράγμα τό οποίον ωδήγησε κατά καιρούς εις την πτώσιν μεγάλων πολιτισμών.
Πράγματι, η μέριμνα και φύλαξις της Δημιουργίας αποτελεί ευθύνην όλων εις ατομικόν και συλλογικόν επίπεδον.
Βεβαίως, αι πολιτικαί ηγεσίαι εκάστης χώρας έχουν ιδιαιτέραν ευθύνην δια να αξιολογήσουν τας καταστάσεις, να προτείνουν δράσεις, μέτρα και ρυθμίσεις, να πείσουν τας κοινωνίας δια τήν ορθότητα αυτών και να τάς εφαρμόσουν.
Είναι όμως σημαντική και η ευθύνη εκάστου ατόμου τόσον εις την προσωπικήν του ζωήν και εις τας οικογενειακάς του δραστηριότητας, όσον και εις τον ρόλον του ως ενεργού πολίτου.
Προσκαλούντες άπαντας εις εγρήγορσιν δια την διαφύλαξιν αλωβήτου της φύσεως και συμπάσης της δημιουργίας, τήν οποίαν λίαν καλώς και με τοιαύτην θαυμαστήν σοφίαν έκτισεν ο Θεός, ευλογούμεν από του Οικουμενικού Πατριαρχείου την Παγκόσμιον Ημέραν Περιβάλλοντος, δοξολογούντες τον Δημιουργόν τών απάντων, εις τόν Οποίον ανήκει πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου