Αγαπητοί Χριστιανοί,
Γενικά, από τους πολλούς νομίζεται πώς η αποταγή και η άρνηση του κόσμου , αφορά κυρίως τους μυημένους στο αγγελικό σχήμα μοναχούς και πώς είναι υπόθεση σχετική και περιορισμένη για τους λοιπούς χριστιανούς,κληρικούς και λαϊκούς. Ο Κύριος βέβαια σ'αυτήν την φοβερά και τελευταία προσευχή προς τον Πατέρα, λίγο πριν το Πάθος, ζήτησε απ'Αυτόν τον μέγα Ελεοδότη να μην μας πάρει από τον κόσμο , αλλά να μας προφυλάξει απ'αυτόν. Συγκεκριμμένα, ενοούσε αυτόν τον σφετεριστή άρχοντα του κόσμου και θεομπαίχτη διάβολο. Ο κόσμος που είναι και σημαίνει στολίδι,κόσμημα, δημιούργημα του Θεού και οίκος του Ανθρώπου έγινε ένα πεδίο διαστροφής,μηδενισμού και αντίποδας της παραδείσιας κατάστασης. Το μεγάλο στοίχημα άλλωστε που δίνεται στο ευαγγέλιο και μας προκαλεί θα λέγαμε είναι ακριβώς στο ερώτημα: "τί ωφελεί τον άνθρωπο, αν κερδήσει τον κόσμο ολόκληρο και χάσει την ψυχή του;".
Οι απόστολοι της σημερινής περικοπής , Σίμων Πέτρος και Ανδρέας,Ιωάννης και Ιάκωβος, ζούσαν φαινομενικά μακάριοι στον μικρόκοσμο τους . Ήταν συνέταιροι σε αλιευτική επιχείρηση και κέρδιζαν το ψωμί τους τίμια και με τον ιδρώτα τους. Έτρεφαν τις οικογένειες τους με την εργασία τους και τιμούσαν τον πατέρα τους, τον Ιωνά και τον Ζεβεδαίο αντίστοιχα. Επιπλέον ήταν θρησκευτικά συνεπείς προς τον Νόμο του Μωσέως και αγαπούσαν τον Θεό του Ισραήλ και τη γενιά τους με αφάνταστο ζήλο. Ήταν αγνοί,καλοί και τίμιοι. Με τα σημερινά δεδομένα ήταν αξιοζήλευτοι εργατικοί,ηθικοί και θρησκευτικοί άνθρωποι που κοίταζαν την δουλειά τους και απολάμβαναν κάποιας εκτιμήσεως. Και όμως! Τους έλειπε το μεγάλο στοιχείο, ο απαραίτητος εκείνος σπινθήρας που θα επλήρωνε την ζωή τους ανατρέποντας την και εξελίσσοντας την από τον μικρόκοσμο της λίμνης της Γαλιλαίας στον μακρόκοσμο και υπέρκοσμο της βασιλείας του Θεού.
Ο Χριστός ήρθε στην κρίσιμη στιγμή, στο απόγειο της κοσμικής τους ευτυχίας που τους περιόριζε σε νόμο φυσικό και μοιραίο να τους χαρίσει την αληθινή μακαριότητα, την ζώσα χαρά. Από αλιείς ψαριών τους κάλεσε στην αλιεία ψυχών. Από εργάτες της θάλασσας τους κάλεσε στον σταυρό του εργάτη του ευαγγελίου. Πήρε την μικροζωή τους την ασήμαντη και εσφραγισμένη με την πνοή του θανάτου και την έκαμε πλατειά,ουσιαστική,μεγάλη ζωή. Τάραξε την ακύμαντη και μονότονη ευτυχία τους και τους κάλεσε σε οδό στενή και τεθλιμμένη για να τους χαρίσει την αιώνια ζωή. Οι απόστολοι από άνθρωποι τίμιοι και απλοί έγιναν πολύτιμοί και ιερείς. Από αφανείς και καθημερινοί έγιναν επίσημοι και φωτιστές της οικουμένης. Η ψυχή τους έπαψε πλέον να αρκείται στον υδαρό και ψεύτικο κόσμο της ρουτίνας. Πήρε κάποιον προορισμό,έλαβε νόημα , έγινε μεστή ,αληθινή με σκοπό τον αγιασμό,την μαρτυρία,το μαρτύριο, την συμβασιλεία.
Οι άνθρωποι σήμερα αδελφοί μου, είναι σκυμμένοι πάνω από τα μικροπροβλήματα τους, τον κόσμο των ανταγωνισμών, της βιοτικής μέριμνας, της υλικής ή και πνευματικής πτωχείας,του μίσους,του άγχους, των πολλών μα ανούσιων επιλογών. Κάτι τους λείπει, κάτι φωτεινό που θα γεμίσει και θα ορίσει την ζωή τους. Και αυτό είναι ο Χριστός. Η ζωή εν Χριστώ. Η ζωή του θεϊκού έρωτος, της δια Χριστόν αποταγής και μωρίας, της ευαγγελικής οδού, της μυστηριακής μέθεξης του θείου. Λείπει η σφραγίδα του Χριστού από την ζωή μας. Κωφεύουμε και αδρανούμε μπροστά στην αιώνια κλήση του Χριστού: Δεύτε προς με... Ιδού έστηκε στην θύρα και κρούει ο Χριστός και περιμένει να του ανοίξουμε την πόρτα, την θύρα της ζωής μας. Να τον αφήσουμε να μπει ελευθερωτής στον άδη της ψυχής μας, πνοή βιαία και ισχυρά και ανατρεπτική μέσα στην ζωή μας. Μας προσκαλεί έξω από την μιζέρια και την κατάντια της αμαρτίας και της δουλείας του κόσμου. Ο μεγάλος φόβος του σταυρού, ο μεγάλος φόβος να αποτινάξουμε από πάνω μας την μικροψυχία της λογικής του κόσμου, των σχολίων, της πολεμικής, η αγάπη για την βολεμάρα μας, η δέσμευση στην ρουτίνα μας κρατούν μακρυά απ'αυτό το μεθύσι,το γλέντι , την θεϊκή τρέλα και αγάπη του Χριστού, μας κρατούν σ'εναν κόσμο εμφαινόμενο από τον θάνατο.
Αδελφοί μου, στο χέρι μας είναι να νικήσουμε αυτό το μικρό και ασήμαντο τελώνιο του φόβου, της ραθυμίας και να ανταποκριθούμε στο μεγάλο κάλεσμα του Νυμφίου μας. Στο χέρι μας είναι να γυρίσουμε την πλάτη στο φόβητρο των πειρασμών και να μπούμε στον δρόμο της χαράς και της θεϊκής πανηγύρεως. "Δεύτε προς με"! Ναι, Κύριε Ιησού ανταποκρινόμαστε στο κάλεσμα σου, ποίησον ημάς αξίους της βασιλείας σου. ΑΜΗΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου