ΠΕΡΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ

Οι άγιοι Πατέρες με πολύ σοφία, έβαλαν μπροστά στη θύρα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, την ανάμνησιν της εξορίας του Αδάμ από τον Παράδεισο. Πριν αρχίσει η νηστεία, η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δείχνει την εικόνα του Αδάμ, που επειδή παρέβη τη θεία εντολή της νηστείας, διώχθηκε από τον κήπο της Εδέμ: «εξεβλήθη Αδάμ του Παραδείσου, δια της βρώσεως: διο και καθεζόμενος απέναντι τούτου, ωδύρετο ολολύζων, ελεεινή τη φωνή και έλεγεν: Οίμοι, τι πέπονθα ο τάλας εγώ! Μίαν εντολήν παρέβην, την του Δεσπότου, και των αγαθών παντοίων εστέρημαι!» ιδού η αιτία του δράματος της εξορίας του Αδάμ: Η παράβαση της εντολής της νηστείας. Κι αν η παράβαση της εντολής της νηστείας έβγαλε τον Αδάμ από τον Παράδεισο, σήμερα είναι σίγουρο ότι η παράβαση της νηστείας – με όλα, φυσικά, τα επακόλουθα- μας ανοίγει την πόρτα της αιωνίου κολάσεως. Γι αυτό τα δάκρυα του Αδάμ μπορούν να γίνουν αιτία σωτηρίας για μας, όταν η αιτία της εξορίας του αντιμετωπισθεί από εμάς με θεοσέβεια και υπακοή στην εντολή της νηστείας.

Μα η νηστεία δεν είναι ένας τύπος μόνον, που πρέπει αδιάφορα να τηρούν οι χριστιανοί. Είναι ένας θεοσύστατος θεσμός- όπως πολύ καθαρά φαίνεται στην εξορία των Πρωτοπλάστων- πολύ ωφέλιμος και αναγκαίος για τη σωτηρία μας. Πολλοί λόγοι είναι εκείνοι που ακόμα και για τους αδιάφορα θρησκευτικά ανθρώπους, επιβάλλουν την νηστεία ως απαραίτητη στον κάθε άνθρωπο. Αφήνουμε τους παιδαγωγικούς, οικονομικούς, υγιεινούς, κοινωνικούς και λοιπούς λόγους, για να πούμε δυο λόγια για τους πνευματικούς λόγους που επιβάλλουν την πραγματική νηστεία. Κι αυτό πρέπει να το έχει κάθε χριστιανός υπ’ όψιν του, πως η νηστεία δεν πρέπει να είναι μόνον σωματική, μα και πνευματική: «Νηστεύοντες, αδελφοί, σωματικώς νηστεύσομεν και πνευματικώς, λύσωμεν πάντα σύνδεσμον αδικίας». Η νηστεία έτσι, γίνεται ένας χαλινός που μας συγκρατεί από κάθε αμαρτία, όχι μονάχα σωματική, αλλά και πνευματική. Και είναι χαρακτηριστική η έξαρση την οποία δίνουν οι άγιοι Πατέρες στην πνευματική νηστεία, χωρίς την οποία η σωματική νηστεία δεν έχει καμμιά απολύτως αξία και μένει ένας υποκριτικός και φαρισαϊκός τύπος. Είναι επιγραμματική η φράση του αββά Υπερεχίου: «Καλόν φαγείν κρέα και πιείν οίνον, και μη φαγείν εν καταλαλιαίς σάρκας αδελφών» Η νηστεία –και αυτό τονίζουν μαζί οι άγιοι Πατέρες και η κατανυκτική υμνογραφία των ημερών αυτών- είναι η ατμόσφαιρα με το κατάλληλο κλίμα, όπου μπορούν να γίνουν πιο συστηματικά οι πνευματικοί αγώνες του χριστιανού για την κάθαρση των παθών και την απόκτηση των αρετών. «Τον της νηστείας καιρόν φαιδρώς απαρξώμεθα, προς αγώνας πνευματικούς εαυτούς υποβάλλοντες» «έφθασε καιρός, η των πνευματικών αγώνων αρχή, η κατά των δαιμόνων νίκη, η πάνοπλος εγκράτεια, η των αγγέλων ευπρέπεια, η προς Θεόν παρρησία».

ΕΡΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Π.Β. ΠΑΣΧΟΥ

πηγη Ζωής