To έκκλητον υπό αμφισβήτησιν

του Νίκου Παπαχρήστου

«Θεωρώ περιφρόνηση προς το Πατριαρχείο τον τρόπο με τον οποίο το αντιμετωπίζει η Εκκλησία της Ελλάδος». Ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Θεόκλητος, με αυτή τη δήλωση του στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, έστειλε σαφές μήνυμα στην Αθήνα αλλά και στην Κωνσταντινούπολη. Και ως φαίνεται δεν είναι ο μόνος αφού πληροφορίες εμφανίζουν πολλούς Ιεράρχες να εκφράζουν προς κάθε κατεύθυνση την έκπληξη και συνάμα τη δυσαρέσκεια τους από την απόφαση της ΔΙΣ να παρακάμψει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και το δικαίωμα του εκκλήτου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι αρκετοί Αρχιερείς, σε ιδιωτικές τους συζητήσεις, εκφράζουν τον έντονο προβληματισμό τους για το πώς είναι δυνατόν να συμμετάσχουν σε μια Σύνοδο Ιεραρχίας που στην πραγματικότητα θα ακυρώσει ένα από τα κορυφαία αρχαία Κανονικά δικαιώματα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, στο οποίο θεμελιώνεται η οικουμενικότητα του. Ταυτόχρονα όμως θα απεμπολήσουν και μια δυνατότητα που οι Ιεροί Κανόνες παρέχουν σε όλους τους επισκόπους της οικουμένης, να καταφεύγουν στην πρωτόθρονη Εκκλησία και τον Οικουμενικό Πατριάρχη προκειμένου να κρίνει τις υποθέσεις τους. Και πράγματι, στο παρελθόν, η έκκλητος προσφυγή φάνηκε πολλές φορές χρήσιμη σε Ιεράρχες και της Εκκλησίας της Ελλάδος αλλά και άλλων εκκλησιαστικών δικαιοδοσιών.

Τώρα η ΔΙΣ, μέσα από το πολιτειοκρατικό πνεύμα και τις αγκυλώσεις του ελλαδικού εκκλησιαστικού βίου, προέβαλε ως δικαιολογία τους κοσμικούς νόμους για να αποφύγει να εφαρμόσει όλα όσα προβλέπουν οι Ιεροί Κανόνες. Και όλα αυτά, δήθεν, για να κλείσει η πολύκροτη υπόθεση του κ.Παντελεήμονα Μπεζενίτη με την οποία στην πραγματικότητα απέφυγε συστηματικά να ασχοληθεί η εκκλησιαστική δικαιοσύνη. Ίσως εμποδιζόμενη από την ατολμία και τη διάχυτη υποκρισία κάποιων εκκλησιαστικών ταγών. Έτσι η Εκκλησία της Ελλάδος, επιβεβαιώνοντας ότι αποτελεί γνήσιο πολιτειοκρατικό δημιούργημα, προτίμησε να συρθεί από τους νόμους, τα πολιτικά δικαστήρια και τους εισαγγελικούς λειτουργούς, εμφανιζόμενη ανίκανη να διαχειριστεί τα του Οίκου της. Τώρα δείχνει να πιέζεται. Θέλει να κλείσει βιαστικά την υπόθεση και άρον άρον να προχωρήσει στην πλήρωση των μητροπόλεων που προέκυψαν από τη διχοτόμηση της μητρόπολης Αττικής η οποία κατέστη δυνατή ύστερα από επίμονες παρακλήσεις της προς την Πολιτεία.

Είναι φανερό ότι στο επίκεντρο του ζητήματος δεν βρίσκεται ο κ.Παντελεήμονας και το μέλλον του. Άλλωστε στη συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας ο πρώην μητροπολίτης έχει καταλάβει την θέση που του αναλογεί.

Στο επίκεντρο δεν βρίσκονται ούτε οι αρχιερατικές εκλογές που όπως φαίνεται αποφάσισε πριν τη ΔΙΣ, το φημολογούμενο άτυπο «αρχιεπισκοπικό διευθυντήριο», κινούμενο προφανώς από ταπεινά ελατήρια μεταξύ των οποίων και η επιθυμία για την τακτοποίηση ενός ακόμα πνευματικού τέκνου.

Το διακύβευμα είναι το δικαίωμα του εκκλήτου. Επίσης είναι ο σεβασμός των Ιερών Κανόνων. Είναι η ανεξαρτησία της Εκκλησίας από κάθε επιρροή της κοσμικής εξουσίας.

«Όσον μεγαλύτεροι είμεθα, όσον υψηλότερα ιστάμεθα, όσον σπουδαιοτέρας και πλέον υπευθύνους θέσεις κατέχομεν, τόσον προσεκτικώτερον και με άκραν συνέπειαν και ευλάβειαν «νομοφυλακείν οφείλομεν», κατά την έκφρασιν του Μεγάλου Φωτίου, δηλαδή οφείλομεν να τηρούμεν τους Νόμους. Όχι μόνον τους υπό του Θεού τεθέντας και υπό της Εκκλησίας του, αλλά και τους Νόμους της Πολιτείας, τους Νόμους του Κράτους, εις το οποίον διαβιούμεν, εφ’ όσον, εννοείται, οι τελευταίοι δεν συγκρούονται με τους πρώτους, διότι τότε ισχύει απροφασίστως το: «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον, η ανθρώποις» είχε υπογραμμίσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, σε ομιλία του, στις 2 Φεβρουαρίου, στον Ιερό Ναό της Υπαπαντής στην Καλαμάτα.

Την περασμένη εβδομάδα η ΔΙΣ επιχείρησε να ξεπεράσει τον σκόπελο αναιρώντας τον εαυτό της και επιχειρώντας να κάνει τους πάντες να πιστέψουν ότι δεν καταλαβαίνουν τι βλέπουν, τι ακούν και κυρίως τι διαβάζουν. Η συνέπεια προφανώς δεν ήταν οδηγός των αποφάσεων της.

Ας ευχηθούμε ότι τις επόμενες ημέρες, μέσα στην ατμόσφαιρα της ανυπόκριτης σιωπής και περισυλλογής της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, οι Συνοδικοί Ιεράρχες θα επανεξετάσουν την απόφαση τους και θα αποφύγουν να συνδέσουν το όνομά τους με τη μεγαλύτερη αμφισβήτηση, στην ιστορία, ενός κανονικού προνομίου της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.

amen.gr