Παρακολουθώ με θλίψη, καιρό τώρα, την δριμεία κριτική κατά ιερέων και επισκόπων, από μή θεολόγους και μάλιστα θεολογικά απαίδευτους και άσχετους με την εκκλησιαστική πραγματικότητα ανθρώπους. Βέβαια, συνηθίσαμε και λέμε πώς ο λαός είναι "φύλακας της παραδόσεως" και υποκρινόμενοι τους ζηλωτάς και προασπιστές της πίστεως, οχυρωθήκαμε πίσω απ'αυτό το κάστρο-δόγμα, ώστε να καταλογίζουμε αδιάκριτα αίρεση στον κάθε ιερέα ή επίσκοπο, χωρίς να έχουμε τις προϋποθέσεις, ούτε βέβαια την αυθεντία και αυθεντικότητα, υποκαθιστώντας έτσι την λειτουργία οικουμενικών συνόδων(!) με συγκινητική αφέλεια και αυταρέσκεια υπερορθοδόξου ιεροεξεταστού.
Βέβαια, δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Παρακολουθώντας τα θεολογικά ρεύματα και τις παρεκκλίσεις πολλών "σημαινόντων" και μη εκκλησιαστικών ανδρών και παραγόντων στα της παραδόσεως και μάλιστα με συνείδηση σωτήρος της εκκλησίας(να η άλλη όψη η όμοια του αυτού κάλπικου νομίσματος) μόνο θλίψη και ανησυχία νιώθουμε για την χειραγώγηση μεγάλου μέρους του ποιμνίου, πού όλα τα αποδέχεται ως ορθόδοξα και καλά λίαν, παραμένοντας άσχετο και αποκομμένο από την θεολογική παράδοση και δυνατότητα κρίσης ορθής.
Ωστόσο, το πρόβλημα νεοζηλωτισμού και θα τολμούσα να πώ νεοδονατισμού(ήτοι καμία συμπάθεια προς τους νεοπεπτωκότας της πίστεως και ηθικιστική καυτή απαξίωση σεβαστών ιερατικών προσώπων) παραμένει και οι πεσόντες στην πλάνη των αυτόκλητων προασπιστών της πίστεως πληθαίνουν και οργιάζουν θα τολμούσα να πώ, πέφτοντας αλυσιδωτά σε μεγαλύτερες και θανάσιμες πλάνες. Γιατί όπως βλέπουμε και παρατηρούμε, παραδίδουν στην κόλαση της ....ακοινωνησίας(γιατί νοερώς στην αιώνια κόλαση μας έχουν παραδώσει τους λοιπούς από καιρό, διεκδικώντας την αποκλειστικότητα των παραδεισίων τόπων) ιερείς και θεολόγους με γνήσιο ζήλο μεν και ανησυχία περί τα εκκλησιαστικά, κρίνοντας τους ανάξιους και στολίζοντας τους με εξωφρενικά επίθετα , λαμβάνοντας ρόλο οικουμενικής συνόδου ή προτεσταντίζοντος αυτόκλητου πάπα!
Το πλεόν τραγικό όπως προείπαμε είναι πώς αυτοί οι άνθρωποι υποκινούνται όχι από γνήσιο ζήλο , αλλά από ταπεινά κριτήρια δηλ. αισθήματα αυτοδικαίωσης, αυστηρού εγωκεντρισμού, αίσθηση παντογνωσίας και φαρισαϊκής του ..."όχλου" υπεροχής. Αγνοούν πόσο φρικτή και θανάσιμη αμαρτία(ίσως φρικτότερη απ'αυτά πού καταλογίζουν στους πεπτωκότας) είναι η εκούσια αποκοπή από την Εκκλησία και ο αήθης αναθεματισμός ιερών προσώπων ή λαϊκών τινών. Αγνοούν πόσο μέγιστο και θανάσιμο σφάλμα είναι η άκριτη και εωσφορική διακήρυξη πώς δεν υπάρχει εκκλησιαστική κοινότητα δίχως παρέκκλιση σε αίρεση και άρα αποτελεί αύτη μίασμα και κοιτίδα κολάσεως και απεχθείας. Αγνοούν πώς η Εκκλησία παραμένει αγία, μία, καθολική και αποστολική και άτρωτη και αλώβητη, καίτοι πολλά εξέχοντα ή μη μέλη της έπαψαν να ορθοδοξούν και ζούν σε ψευδαπάτες. Αγνοούν ακόμα πώς δεν διαφέρουν ουσιαστικά απ'αυτούς πού υβρίζουν αφού και την αποστολική αρμοδιότητα και αποκλειστικότητα της Εκκλησίας επί της κριτικής και αποκοπής αμφισβητούν και "υποκαθιστούν" και μάλιστα φτάνουν στο οδυνηρό και ολισθηρό σφάλμα να την παρονομάζουν πόρνη βαβυλώνα, αυτή την ίδια άσπιλη Νύμφη του Εσταυρωμένου Χριστού! Αγνοούν πώς κανείς επίσκοπος ή ιερεύς δεν είναι αυτή η ίδια η εκκλησία και πώς η Εκκλησία έχουσα κεφαλή τον Χριστό και ζωή το άγιο Πνεύμα έχει άρα μηχανισμούς αυτοκάθαρσης και αυτοάμυνας και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής. Αγνοούν το μέγιστο των αμαρτημάτων ήτοι την απελπιστική απιστία και απομάκρυνση από τον Αναστάντα και θριαμβεύοντα Χριστό, τον οποίο έκοχαν σε μικρά μικρά κομματάκια βολεμάρας και έκλεισαν σε μικρά κουτάκια λογιστικής αθεολογίας και τον έκαμαν παντιέρα στους εγωιστικούς τοτς ψευτοαγώνες. Αγνοούν την απλούστατη και ζωντανή αλήθεια, πώς οφείλουν τον απαραίτητο σεβασμό και αφοσίωση στους ιερείς του Θεού και πώς άλλωστε κανείς δεν είναι καθηρημένος ή αφορισμένος(!!!) πριν καθαιρεθεί και αφορισθεί συνοδικά από την καθολική εκκλησία. Παρομοίως, κανείς δεν ονομάζεται αιρετικός αν δεν αποφανθεί ούτως η συνοδική εκκλησία, ακόμα και αν έχει πέσει σε πλάνη και αίρεση και αν δεν απολογηθεί πρώτον σε εκκλησιαστικό συνοδικό σώμα. Αγνοούν τέλος πώς το να αυτοαποκόπτονται οι ίδιοι από την Κοινωνία για να ... λυτρωθούν από το μίασμα , έτσι με "αποκαλυπτικά φόντα εκλεκτών του Θεού", τους καθιστά χειρότερους και από διαβόλους, αφού καταδικάζουν εαυτούς στην αιώνια κόλαση, ψάχνοντας ακριβώς την υπεροχή του πολίτη του παραδείσου!
Έτσι λοιπόν με ταπείνωση, διάκριση και πάνω απ'όλα με στοιχειώδη ανθρωπιά και ευγένεια πρέπει να πορευόμαστε και να καταθέτουμε την αλήθεια και όχι την "αλήθεια" μας ΕΝΤΟΣ της εκκλησίας, πάντα ΕΝΤΟΣ της εκκλησίας, γιατί άλλωστε όλοι αυτοί "οι κακοί αιρετικοί" μπορεί κάποτε να φωτιστούν και να επιστρέψουν και τότε οποία έκπληξις αν οι αυτοονομασθέντες εκλεκτοί του Κυρίου και υπερορθόδοξοι μείνουν εκτός νυμφώνος και έσονται οι έσχατοι πρώτοι, οι δε πρώτοι έσχατοι!
Πολλώ δε μάλλον όταν είμαστε παντελώς άσχετοι και αναρμόδιοι καλό είναι να σιωπούμε εν τω ταμείω ημών και να ορθοδοξούμε εν τω βίω σηκώνοντας τον δικό μας σταυρό και κοιτάζοντας την δική μας αποστολή, αποφεύγοντας τον ρόλο του Ζορό της ορθοδοξίας ,σαν ο διάολος το λιβάνι και δίνοντας παράδειγμα ορθοδοξίας εν τη πράξει και όχι εν τη επαναστάσει. Ο τελευταίος πού θα μπεί στον παράδεισο, αν μπεί, θα είναι ο φαρισαίος, αυτός ο αντάρτης του νοός, ο θέτων εαυτόν εκτός της ... "βδελυρής" .... "οχλικής" εκκλησίας πού ανέχεται τους "νεωτεριστές αμαρτωλούς παπάδες".
(Εδώ για να μην υπάρξει παρεξήγηση δηλώνουμε πώς είμαστε ενάντιοι σε κάθε νεωτερισμό, αλλά πάντα σεβόμεθα και τα πρόσωπα και τα ράσα. Και έχουμε αποδείξει ήδη την αφοσίωση μας στην παράδοση αν και τελικά δεν είμαστε υπόχρεοι να αποδείξουμε τίποτα και σε κανέναν, ως δούλοι του ενός και Μόνου Κυρίου του αμπελώνος).
Ο άγιος Αυγουστίνος, ο διαλεγόμενος και επαναφέρων στα συγκαλά αυτών τους δονατιστάς, βοήθεια μας...
1.Τι να περιμένουμε πλέον; Εδώ ο μόνιμος αρθρογράφος-μοναχός της εφημερίδος μακεδονία, εγκαλεί (!!!) στην τάξη τον Μητροπολίτη (!!!) Πρεβέζης, μόνο και μόνο διότι κότσαρε το "αγιορείτης" μετά το όνομά του!!Γνώμη για όλους και για όλα, ξεχνώντας πως η Εκκλησία έχει ήδη ορίσει ποιες είναι οι φωνές έκφρασής της εν τω κόσμω (πάντως όχι οι μοναχοί).
ΑπάντησηΔιαγραφή2.Τι θα πει "είμαστε αντίθετοι σε κάθε νεωτερισμό;" Τα ρἀσα γιατί τα δέχεσθε τότε;(μια υπόθεση 200-205 ετών;)Τη βυζαντινή μουσική, ως επίσημη λειτουργική μουσική;(επίσης υπόθεση 200-300 ετών). Αυτά δεν ήταν νεωτερισμοί;Γιατί δέχεσθε να υπάρχουν τα Ειρηνικά πριν τη Θεία Λειτουργία; Γιατί να μην είναι η απόλυση στο "..Ευλογία Κυρίου και έλεος.."όπως παλαιότερα;
Κύριοι, αντίθετοι σε κάθε νεωτερισμό είναι οι Προτεστάντες οι οποίοι σε κάθε λατρευτική σύναξη θέλουν να αναπαράγουν την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ατμόσφαιρα του Μυστικού Δείπνου, ήτοι ένα τραπέζι, λίγο κρασί και τ'αγόρι μου, απαλλαγμένα από το βάρος των ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΩΝ της Εκκλησίας που τα "μόλυνε όλα"χτίζοντας ναούς, φτιάχνοντας άμφια και άλλα πράγματα ΕΚΤΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ (κατά τη γνώμη τους)!
Η Εκκλησία έχει δυο πόδια:το ένα πατάει στο Άκτιστο και το άλλο στον κόσμο τούτο, ο οποίος εξελίσσεται, αλλάζουν οι ανάγκες, οι τρόποι έκφρασης και η γλώσσα του. Αν αυτό το πόδι δεν εξελιχθεί, πεθαίνει ή γίνεται ένα τουριστικό αξιοθέατο.
Προσωπικά είμαι υπέρ κάθε νεωτερισμού ο οποίος βοηθάει στην καλύτερη έκφραση, κατανόηση και εγκόλπωση του Σταυροαναστάσιμου μηνύματος του Κυρίου-ακόμη και με το gospel μπορώ να εκφραστώ!
Νομίζω πως πολλοί από μας διύλιζαν και διυλίζουν πολλούς κώνωπες και χάνουν την καμήλα-ίσως για αυτό ο Θεός αρχίζει να μας επιστρέφει στην εποχή του Διοκλητιανού, όπου κάθε διαμάχη για "νεωτερισμούς, προτεσταντισμούς" και άλλα ωραία, μόνο ως ανέκδοτο θα εκλαμβάνεται...
Πάτερ θα σου απαντήσω εν τω συνόλω και όχι επιμέρους: Η μόνη που έχει έχει το δικαίωμα να καινοτομεί και να νεωτεριζει είναι η καθολική και σύνολη παράδοση και εκκλησιαστική έκφραση μέσα στην ιστορία των ανθρώπων και αυτό εξελικτικά,ρεαλιστικά, επί του πραγματικού και βάσει αληθινών αναγκών και συγκυριών και όχι πλαστών υποκειμενισμών και όπως του ....... φανεί του καθενός μια ωραία πρωΐα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανένας μα κανένας, καν έχει διαβάσει 500 βιβλία, έχει 300 διπλώματα-παπλώματα, καν έχει λιώσει στην άσκηση και στον αγιασμό δεν έχει το δικαίωμα να υποδύεται τον ναταβατζή των λαϊκών θελημάτων και της εκκλησιαστικής πορείας και να κάνει ότι του καπνίσει. Ο καθένας μας εξελίσσεται μέσα στην εκκλησία, δεν "σώζει" την εκκλησία και όταν καλείται να την υπερασπιστεί πάλι από την εκκλησιαστική εμπειρία και παράδοση εφάλτεται αλλιώς πλανάται πλάνην οικτρά.
Και δεύτερον ας σπάσουμε το κατεστημένο της μιζέριας και της κακομοιρίας, του πλουτισμού,του καθωσπρεπισμού, της επιστημοσύνης,του αρσακειάδικου καθαρευουσιανισμού, του "χτυπάω στην πλατη τις χρυσοκάνθαρες πόρνες του κόσμου με νόημα για να περνάω καλά" και μετά ας ασχολοηθούμε με το αν έχει η παράδοση κενά και χρειάζεται μπαλώματα. Γιατί η συντήρηση, το κατεστημένο και η οπισθοδρόμηση δεν κρύβεται στην αρχαία γλώσσα και τις "ξεπερασμένες" τελετές αλλά στον μετασχηματισμό με τον κόσμο και την θεούσικη δυσκοιλιότητα μας.
Υπέρ των νεωτερισμών όταν και όπου χρειάζονται. Γιατί άλλωστε όταν η εκκλησιαστική εμπειρία υιοθετεί ή αγκαλιάζει κάτι και το εντασσει στην παράδοση της, παύει να ειναι νεωτερισμός και αποτελεί παράδοση. Αλλά πάντα επί του πραγματικού και καθολική τη συνειδήση. Όχι υποκειμενισμός, ΠΟΤΕ! Αρνιέμαι να γίνομαι το πιόνι του καθένα!
Πάντως το άρθρο αν κατάλαβες,πού μάλλον κατάλαβες, δεν αναφέρεται στους νεωτεριστές, αλλά αυτούς που τους εξουθενώνουν δίχως ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ και ΑΓΑΠΗ και σεβασμό, φτάνοντας στο άλλο άκρο.
Ενωτικός θά'μαι πάντα Ενωτικός για να βρούμε στο κέντρο την χρυσή τομή, να μην πέσουμε σε πλάνη.
Τώρα εδώ πού τα λέμε, σχετικά με τον γέροντα Μωϋσή και τον γέροντα Μελέτιο, έχεις κάποιο δίκιο.Στην εκκλησία οι ρόλοι του καθένα μας είναι διακριτοί. Άλλος ο επίσκοπος , άλλος ο μοναχός, αλλος ο λαϊκός. Επειδή με πονά λίγο ο εγωισμός μου, γιατι τους θαυμαζω και του δυο, για αντίθετους και διαφορετικούς λόγους,δυσκολεύομαι να το γράψω, αλλά ωστόσο θα το κάνω: Ούτε ο πρώτος είναι επίσκοπος, ούτε ο δεύτερος αγιορείτης. Γιατί, άλλωστε δικαίωμα του μοναχού να νουθετεί και να παραινεί και να υπερασπίζεται την παράδοση(και καθήκον) αλλά είναι μοναχός πώς να το κάνουμε, δεν είναι αρθρογράφος σε κοσμική εφημερίδα. Αλλού το ταμπούρι του. Αλλά και ο επίσκοπος είναι επίσκοπος του λαού, στον κόσμο, στην έδρα που του ενεπιστεύθη ο Κύριος, δεν είναι πλεον αγιορείτης.Αγιορείτης είναι αυτός που μονάζει στον Άθω και τις μονές του. Για άλλα θα πρέπει να καυχάται ο γέρων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓνώμη εκκλησιαστική με κάθε διάθεση ταπείνωσης.
Φίλτατε,
ΑπάντησηΔιαγραφήυπάρχουν μοναχοί που έκατσαν κάποιο καιρό στο Όρος και μετά επέλεξαν να φύγουν από εκεί και να πάνε κάπου αλλού. Δικαίωμά τους. Κράτησαν όμως το προσωνύμιο "αγιορείτης" διότι πουλάει μούρη (να τα λέμε έξω από τα δόντια). Έχεις απόλυτο δίκαιο λέγοντας πως αγιορείτης είναι εκείνος που κάθεται στο άγιο όρος και προσεύχεται. Με ποιο δικαίωμα "άνοιξε υποκαταστήματα" ο Εφραίμ στην Αριζόνα, ΜΕΣΆ ΣΕ ΑΛΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ; Γιατί άνοιξε μετόχια το Άγιο όρος στην Αυστραλία,ΜΕΣΆ ΣΕ ΑΛΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ; Ας μάθουν πρώτα να σέβονται τους ιερούς εκκλησιολογικούς κανόνες και μετά ας μάθουν πως δεν μόνασαν για να είναι οι κριτές της Οικουμένης! Ο Θεός-Λόγος λατρεύεται μια χαρά και στα ορθόδοξα μοναστήρια της Αλάσκας, δεν έχει κάποιος το δικαίωμα ...χρησικτησίας!