Με απόσπασμα από κείμενο του Στρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάννη, το οποίο αναφέρεται στην Εφημερίδα «Εθνική» (με ημερομηνία 23/12/1834), απαντά μέσα από την «Romfea.gr» ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, σε όλους εκείνους που χαρακτήρισαν την ενέργεια του, ως «φαινόμενο ακραίου λαϊκισμού».
Συγκεκριμένα ο Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, απέστειλε στην «Romfea.gr», το παρακάτω απόσπασμα:
Η τοιαύτη αδικία κάμνει σήμερον πολλοὺς Έλληνας να αγανακτούν εναντίον της πατρίδος, οπού εδοκίμασαν τόσους αγώνας, και να βλέπουν ο ένας τον άλλον ως εχθρόν χειρότερον από τον Τούρκον.
Εγώ όμως, Υψηλή Αντιβασιλεία, δεν είμαι άδικος, αλλά ως ευαίσθητος εις την δυστυχίαν τόσων αγωνιστών, παρακινούμαι να φανερώσω την αδικίαν προς την κυβέρνησίν μου, την οποίαν μετά Θεόν σέβομαι και τιμώ και αγαπώ, καθώς χρεωστεί να κάμνη κάθε άνθρωπος αφωσιωμένος εις την πατρίδα του.
Αν η πατρίς μας είναι πτωχή, διατί ημείς μερικοί Έλληνες να παίρνωμεν από χίλιες δραχμές και κάτω τον μήνα, οι δε συνάδελφοί μας να ψωμοζητούν και να περιπατούν γυμνοί και ξυπόλητοι;
Δια την τιμήν και υπόληψιν της πατρίδος και του Βασιλέως μου κρίνω δίκαιον να κόψωμεν ένα μέρος από τον μισθόν μας, δια να δοθή και εις αυτούς τους δυστυχείς.
Εγώ, όταν επληγώθην εις τους Μύλους του Ναυπλίου, έλαβα δώρον από την πατρίδα μου, το οποίον είναι περίπου εκατόν πενήντα δραχμάς τον μήνα· τώρα λαμβάνω πολύ περισσότερον μηνιαίον μισθόν, δηλαδή σχεδὸν τριακόσιας εβδομήκοντα δραχμάς.
Όθεν εγώ πρώτος παρακαλώ την Αντιβασιλείαν να διατάξη να κοπή αυτός ο μισθός μου όλος, εως ότου η Κυβέρνησις να λάβη καιρόν να ευθετήση τα πράγματα και να τα θεραπεύση κατά το καλύτερον, και να με δοθούν πάλιν κατά μήνα αι εκατόν πενήντα δραχμαί εκείναι, καθώς εξ αρχής μ΄ έκρινεν άξιον η πατρίς μου· ο δε μισθος μου ας δοθή εις άλλους δυστυχεῖς συναγωνιστάς μου, των οποίων η γύμνωσις και απελπισία, μα την πατρίδα μου και μα τον Βασιλεά μου, δεν μ΄ αφήνει να κοιμηθώ ησύχως όλην την νύχτα.
Εν Άθήναις τη 15 Δεκεμβρίου 1834
Ιωάννης Μακρυγιάννης
(εκ της εφημερίδος «ΕΘΝΙΚΗ», αρ. 22/23.12.1834)
ΦΩΤΟ: "ROMFEA.GR"
Σχόλιο:Συγκινητική η χειρονομία του Σεβασμιοτάτου. Έχει αποδείξει και άλλοτε πώς έχει ποιμαντικό ήθος και ψυχή. Καν χαρακτηρίστηκε λαϊκισμός και μπορει να θεωρηθεί εύκολα τέτοιος , αυτή η κίνηση, νομίζω πώς είναι αποτέλεσμα καλής θέλησης και μεγαλοψυχίας.
Αλλά να... δεν πείθομαι για την αναγκαιότητα μίας τέτοιας κίνησης, κυρίως για τους εξής λόγους:
Α) Δεν θεωρώ πώς η Εκκλησία αλλά και ο μέσος έλληνας, χρωστά ο,τιδήποτε στην πατρίδα. Η μισθοδοσία των ιερέων είναι κεκτημένο δικαίωμα και όχι "ρετσινιά". Ρετσινιά ίσως είναι ο συβαριτισμός ορισμένων ιερών προσώπων που εκθέτουν σύνολη την Εκκλησία.Παράλληλα, οι Έλληνες από μεσοπολέμου και τούδε δεν απολαμβάνουν αλλά πληρώνουν,οι δε ολίγοι και επιτήδειοι καρπώνονται. Οπότε η φορολόγηση θα έπρεπε να είναι προσωποκεντρική προς όλες τις κατευθύνσεις του δημοσίου και ιδιωτικού βίου.
Β) "Κάτι μου λέει-μάς λέει-" και " χωρίς να μπορέσουμε να το αποδείξουμε" πώς η ρημαδοκρίση είναι τεχνητή , κατασκεύασμα του καπιταλιστικού και πλουτοκρατικού κατεστημένου. Οποιαδήποτε έκτακτη φορολόγηση και "εξυπηρέτηση προς την πατρίδα" είναι μόνο συνεισφορά στον κορβανά των μεγαλοκαρχαριών και των επιτηδείων. Επιπλέον , να αφήσουν την έκφραση "εθνικό θέμα" απ'έξω.Τους μάθαμε τους αρχιυποκριτές και καταδυναστεύοντες των εθνών.
Γ) Επίσκοποι και ιερείς μπορούν να διαθέτουν τον μισθό τους για το κοινό καλό, χωρίς πολλές πολλές προανακοινώσεις. Είναι βέβαια και το επιχείρημα του "καλού παραδείγματος", αλλά εφ'όσον ισχύουν Α και Β δεν συντρέχει λόγος. Αντίθετα μάλιστα η πείνα και η δυστυχία μας κτυπάνε καθημερινά την πόρτα , εντός και εκτός κρίσεως. Οι εν λόγω ιεράρχες είναι ούτως ή άλλως αφιλοχρήματοι και ελεήμονες. Ας μην κάνει η εκκλησία μας τον συνήγορο και τον συνοδοιπόρο του αθλίου κράτους, όταν μάλιστα δεν συντρέχει εθνικός κίνδυνος, αλλά μάλιστα κρατική κομπίνα. Ο κόσμος είναι καταπληγωμένος από την υποκρισία και τα τερτίπια των προσφάτων κυβερνήσεων. Η Εκκλησία είναι γι'αλλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου