Δευτέρα, Ιουνίου 21, 2010

Απλά λόγια για πολυσύνθετες καταστάσεις

Ο τρόπος ζωής που μας άφησε ο Χριστός μας
καθιστά ελεύθερους. Είναι εφαρμογές και στάση ζωής που έχει ως κέντρο την λιτότητα,την λαθότητα και την ολιγάρκεια. Ό,τι πραγματικά αξίζει είναι μόνο πνευματικό. Κανείς δεν μπορεί να άρει τον θησαυρό που κρύβεις εντός σου. Τον Χριστιανό δεν τον αγγίζει καμία κρίση. Λίγη περισσότερη γενναιότητα χρωστάμε στον εαυτό μας και τίποτ'αλλο.


Οσο για την Ελλάδα; Ήταν πάντα υπόδουλη σαν κράτος στην κάθε Βαβυλώνα. Η δουλεία μας αξίζει 100%. Ρίξανε τα δολώματα εδώ και δεκαετίες και εμείς
τσιμπήσαμε. Ουσιαστικά δεν άλλαξε τίποτα. Δεν αλλάξαμε καν ...σφαίρα επιρροής. Μας αξίζουν τα πάντα.


Για το θέμα αδικία; Ημέρα Κυρίου επί
πάντα υβριστήν και υψηλόν και μετέωρον. Τόσο απλά. Τόσο επιγραμματικά. Τόσο σίγουρα.

Και βέβαια πονώ. Και βέβαια δεν επικροτώ την αδικία, την υποκρισία,το άρπαγμα της μπουκιάς μέσα από το στόμα την εκμεταλλευση. Όμως αφ'ης στιγμής αποστατούμε από την πνευματικότητα και βάζουμε σαν πρώτη προτεραιότητα τον υλιστικό ευδαιμονισμό και τον κτηνώδη καταναλωτισμό, μας αξίζει ο,τιδήποτε έρχεται. Ο δούλος είναι πάντα δούλος. Όποιος ζούσε ελεύθερος σε καιρό ελευθερίας ή "ελευθερίας" εξακολουθεί να παραμένει ελεύθερος. Και ο νοων νοείτω...

Χάσαμε πολλές ευκαιρίες σαν λαός. Είχαμε ή μάλλον έχουμε την ορθοδοξία, σαν βασικό στοιχείο της ταυτότητας ή του πολιτισμού μας και ποιά ήταν η στάση μας;

Ή ψωροπερηφανευτήκαμε γι'αυτήν ως άλλος τίς περιούσιος λαός του Θεού, χωρίς όμως να μπούμε στην διαδικασία να καταλάβουμε τί εστί ορθοδοξία και πώς μπορούμε και σε εθνικό επίπεδο να βαδίσουμε ορθόδοξα. Όχι ως civitates dei. Όχι ως θεοκρατία. Απλά ορθόδοξα. Αξιοποιώντας κάποιες βασικές αλήθειες πού ήταν αυτονόητες για τον "βυζαντινό" παππού μας.



Ή απλώς την απορρίψαμε σαν κάτι αρχαίο,ξεπερασμένο, ακόμα και ανθελληνικό(!) για να ακολουθήσουμε ξενόφερτες κουλτούρες ή συνηθέστερα υποκουλτούρες.



Περηφανευόμαστε για την ελληνική μαγκιά μας. Ε, λοιπόν δεν είμαστε μάγκες. Ειμαστε ψωροπερήφανοι βαλκάνιοι πού δεν αξίζουν την κληρονομιά τους.
Να σώσουμε ό,τι ακόμα σώζεται. Εκεί είναι το στοίχημα.


Αν έχει μείνει πνευματικός άνθρωπος σ'αυτόν τον τόπο, πνευματικός με την ορθόδοξη έννοια, ας πολιτεύεται ανάλογα. Θα νικήσουν τα πρόσωπα. Να νικήσουν τα πρόσωπα. Η μάζα θα είναι πάντα μάζα και όσο δεν απαρνιέται την φύση και την μοίρα της θα συντρίβεται. Τόσο απλά,τόσο επιγραμματικά και τόσο σίγουρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου