Ενός λεπτού σιγή

Στην θέση του πλουσίου του σημερινού ευαγγελίου είμαστε λίγο πολύ όλοι μας. Και αυτό όχι μόνο γιατί είμαστε απλά περιφερόμενες κοιλιές και ακόρεστοι νόες πού ζούν μόνο  για υλικές και αισθησιακές εμπειρίες και ικανοποίηση του εγώ, αλλά κυρίως γιατί μεμψίμοιροι και φοβισμένοι, κάναμε το έγκλημα να βάζουμε την αγάπη σε δεύτερο πλάνο. 

Δίπλα μας πτωχολάζαροι πολλοί οι αδελφοί μας, λιμώττοντες ή χορτασμένοι, γυμνοί ή πορφυροντυμένοι, ασθενείς ή σκασμένοι από υγεία ζητούν ένα μόνο πράγμα : α γ ά π η. 

Αγάπη, ενδιαφέρον, σεβασμό, μέριμνα. Ο σημερινός άνθρωπος ξεχνά να σκύψει πάνω από τον διπλανό του για να δεί τον εαυτό του να καθρεφτίζεται στο έτερο πρόσωπο. Είμαστε αξιολύπητα αυτείδωλα. Να μάθουμε να ζούμε και να υπάρχουμε με αλληλοπεριχώρηση. Να οριζόμαστε από την αγάπη μας για τον άλλο.

¨Ολοι μας κατά τραγική ειρωνία είμαστε ταυτόχρονα "πλούσιοι" και "λάζαροι". Πλούσιοι γιατί είμαστε έμπλεοι του αυτάρεσκου εγώ. Λάζαροι γιατί περιδεείς αναζητάμε την αγάπη και το ενδιαφέρον του άλλου. Ας σπάσουμε το χρυσό κλουβί του εγωισμού για να ελεήσουμε και να ελεηθούμε. Να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. Να υπάρξουμε σαν εκκλησία και κοινωνία και όχι αυτονομημένες αξιολύπητες μονάδες. Εγώ είμαι ο άλλος.

Πιό πολύ από το ψωμί σήμερα, αναγκαίο είναι το ενδιαφέρον και η μέριμνα. Να σπάσει ο φόβος, να σπάσει ο εγωτισμός. Να γίνουμε διάκονοι του ετέρου, πού δεν θα είναι πια έτερος αλλά αυτός ο ίδιος ο εαυτός. ΝΑ  ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟ!

Ἑνὸς λεπτοῦ σιγή

Ν. Χριστιανόπουλος

Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπά σας
κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,
ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,
ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,

κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,
ἔστω καὶ μία φορά;
Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;

(ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ἀνυπεράσπιστος Καημός»)

Στο περιθώριο της παραβολής του πτωχού Λαζάρου

Ασκητικά

“Κλοπή είναι η οπωσδήποτε και οθενδήποτε αποκτηθείσα ιδιοκτησία”

( η ιδιοκτησία είναι κλοπή, από όπου και όπως κι αν αποκτήθηκε).

Ομιλία προς Πλουτούντας ( = αυτούς που πλουτίζουν)

«Ως πότε θα είναι παντοδύναμο το χρήμα, ως πότε θα κυβερνά ο πλούτος, η αιτία όλων των πολέμων, για τον οποίο κατασκευάζονται τα όπλα και ακονίζονται τα ξίφη;»

Καθελώ μου τας αποθήκας (= αδειάζω τις αποθήκες μου)

«Ή ο μεν ενδεδυμένον απογυμνών λωποδύτης ονομασθήσεται, ο δε γυμνόν μη ενδύων , δυνάμενος τούτον ποιείν, άλλης τινός προσηγορίας άξιος; Του πεινώντος εστιν ο άρτος, ον συ κατέχεις, του γυμνητεύοντος το ιμάτιον ο συ φυλάσσεις εν αποθήκαις, του ανυποδήτου το υπόδημα ο παρά σοι κατασήπεται, του χρήζοντος το αργύριον ο κατορύξας έχεις. Ώστε τοσούτους αδικείς, όσους παρέχειν ηδύνασο».

( Αν αυτός που γυμνώνει τον ντυμένο, ονομάζεται λωποδύτης, αυτός που δεν ντύνει τον γυμνό, ενώ μπορεί, αξίζει διαφορετική ονομασία;

Το ψωμί που κατέχεις είναι του πεινασμένου, το ρούχο που φυλάς στην αποθήκη σου είναι του γυμνού, το παπούτσι που δεν χρησιμοποιείς είναι του ξυπόλητου, το χρήμα που καταχωνιάζεις είναι του φτωχού.

Ολους αυτούς που θα μπορούσες να τους τα δώσεις, αλλά δεν το κάνεις, τους κλέβεις).

 M Baσίλειος

Ἡ δέηση τοῦ ἡγουμένου παπα-Φιλόθεου Ζερβάκου

Μὰ τὸ πιὸ μεγάλο, τὸ πιὸ ἀληθινὸ δῶρο τῶν φυλακισμένων Ἱερέων πρὸς τοὺς συγκρατούμενούς τους ἦταν ἡ Θεία Λειτουργία ποὺ τελοῦσαν.
«... Ἀπὸ καιροῦ σὲ καιρὸ οἱ δεσμοφύλακες ἄφηναν τοὺς φυλακισμένους νὰ ἐκκλησιάζωνται. Κάθε Κυριακὴ καὶ μεγάλη γιορτή, στὸ προαύλιο τῶν φυλακῶν ἢ μέσα σὲ ἕνα μεγάλο θάλαμο ἐγίνετο ἡ λειτουργία ἀπὸ τὸν πιὸ ἡλικιωμένο παπά, μὲ συλλειτουργοὺς τοὺς ἄλλους φυλακισμένους ἱερωμένους. Δὲν ὑπῆρχε ἱερό, δὲν ὑπῆρχαν ἄμφια, δὲν ὑπῆρχαν κεράκια καὶ δισκοπότηρα γιὰ τὰ ἅγια τῶν ἁγίων. Ὑπῆρχε ὅμως μιὰ βαθειά, ἀπαράμιλλη πίστις, ποὺ ἔκανε τὸ περίεργο ἐκεῖνο ἐκκλησίασμα πιὸ εὐλαβικό, πιὸ συγκινημένο, πιὸ βαθειὰ παραδομένο στὴν παραμυθητικὴ ἐπίδραση τῆς Θρησκείας. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι κάθε λειτουργία ἐτελείωνε μὲ τὸ "Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τὰ νικητήρια" ποὺ τὸ ἔψαλλαν ὅλοι μαζί»...

Στὶς 13/7/1943, στὶς φυλακὲς Καλλιθέας, ἔγινε νυκτερινὴ κατανυκτικὴ Δέηση γιὰ τέσσερους ἡρωικοὺς Παριανοὺς ἀγωνιστές, ποὺ καταδικάστηκαν ἀπὸ Ἰταλικὸ στρατοδικεῖο σὲ θάνατο καὶ τὴν ἑπομένη ἐπρόκειτο νὰ μεταφερθοῦν, ὡς μελλοθάνατοι, στὶς φυλακὲς Ἀβέρωφ.

«Ὁ βασανισμένος Παριανὸς Ἡγούμενος -πρόκειται γιὰ τὸν ἀείμνηστο Ἀρχιμανδρίτη Φιλόθεον
Ζερβάκον- τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας τῆς Λογγοβάρδας, ποὺ εἶχε καταδικασθεῖ καὶ αὐτὸς τὸ ἴδιο πρωΐ σὲ ἀρκετὰ χρόνια φυλάκιση, ἐτελετούργησε μὲ ξεσχισμένο ράσο. Χωρὶς ἄμφια, χωρὶς ἀναλόγια, χωρὶς θυμίαμα ἔγινε ἡ λειτουργία. Ἀλλὰ εἶναι ζήτημα, ἂν ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν πρώτων χριστιανικῶν λειτουργιῶν στὶς κατακόμβες τῆς Ρώμης ἢ τῆς Μήλου... ἐκκλησίασμα ἄλλο εὑρέθηκε τόσο κοντὰ πρὸς τὸ ἀληθινὸ πνεῦμα καὶ τὴν ἀνώτερη ἔννοια τῆς Θρησκείας τοῦ Θεανθρώπου.

Χαμηλόφωνα, προσεκτικά, ὁ σεβάσμιος καὶ καλοκάγαθος Ἡγούμενος, ἀπήγγελε τὶς δεήσεις καὶ χαμηλόφωνα ἐπίσης, γιὰ νὰ μὴν ἀκούσουν τυχὸν οἱ Ἰταλοὶ δεσμοφύλακες ἀπ' ἔξω, ὁ πανύψηλος νεαρὸς καλόγερος ἀπὸ τὸ ἴδιο Μοναστῆρι ἔψελνε. Μπροστά, ὄρθιοι ἀπέναντί των οἱ τέσσερις καταδικασμένοι σὲ θάνατο καὶ γύρω των ὅσοι ἄλλοι φυλακισμένοι χωροῦσαν μέσα στὸ θάλαμο, βαθειὰ συγκινημένοι, ἀνέπεμπαν μὲ ὅλη των τὴν ψυχὴ τὴν προσευχὴ των πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὴν Θεοτόκον, νὰ κάνουν τὸ θαῦμα των καὶ νὰ σώσουν τοὺς ἀγαπημένους συναδέλφους. Κι ὅταν ἐτελείωσε ἡ μυσταγωγία, οἱ τέσσερις μελλοθάνατοι, αὐθόρμητα καὶ σὰν νὰ εἶχαν συμφωνήσει ἀπὸ πρίν, ἔψαλαν τὸ "Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τὰ νικητήρια", σὰν μιὰ τελευταία ἐκδήλωση τῆς ἀφοσιώσεώς των στὴν πατρίδα καὶ τῆς πεποιθήσεώς των ὅτι ἐπλησίαζε ἡ νίκη, γιὰ τὴν ὁποία ἐκείνη τὴ στιγμὴ οἱ ἴδιοι προσέφεραν τὴν ζωήν των...

Κι ἡ Παναγία ἔκανε τὸ θαῦμα της: Λίγες μέρες ἀργότερα ἔπεφτε ὁ Μουσσολίνι καὶ μέσα στὴν γενικὴ Ἰταλικὴ σύγχυση ποὺ ἐπηκολούθησε, ἡ θανατικὴ καταδίκη τῶν τεσσάρων Παριανῶν δὲν ἐξετελέσθη».

Μυριόβιβλος 
anavaseis

28 Οκτωβρίου 1940

Σε πείσμα των καιρών. Κόντρα...

Η Θεσσαλονίκη δοξάζει τον έξοχο προστάτη άγιό της!

Στον Άγιο Δημήτριο, (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Ο άγιος Δημήτριος, υπηρέτης του Υψίστου.

Δημήτριος ο στρατηγός,

Υπηρέτης του Δημιουργού και Θεού

Ο άγιος Παύλος πότισε τη Θεσσαλονίκη με τα δάκρυα του,

Ο Δημήτριος την πότισε με το αίμα του.

Δημήτριος ο στρατηγός,

Υπηρέτης του Δημιουργού και Θεού

Τα δάκρυα του Αποστόλου και το αίμα του μάρτυρος είναι η δόξα, η σωτηρία και το καύχημα της Θεσσαλονίκης.

Δημήτριος ο στρατηγός. Υπηρέτης του Δημιουργού και Θεού.

Ας υμνήσουμε κι εμείς τον στρατιώτη του Χριστού, τον μυροβλύτη άγιο και ανδρείο μεγαλομάρτυρα, Δημήτριο τον στρατηγό, υπηρέτη του Δημιουργού και Θεού.

πηγή

Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος

(23 Οκτωβρίου)

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Ο άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος είναι ο πρώτος Ιεράρχης των Ιεροσολύμων. Ήταν γιός του Ιωσήφ, του μνήστορος της Υπεραγίας Θεοτόκου, από την πρώτη του γυναίκα και ενομίζετο από τους Ιουδαίους ως αδελφός του Κυρίου. Αλλά εκτός αυτού ονομάζεται Αδελφόθεος για τους εξής λόγους: “Πρώτον, για την θαυμαστή πολιτεία του και τις πολλές αρετές του, εξ αιτίας των οποίων ονομαζόταν από όλους δίκαιος. Δεύτερον, επειδή δεν ήταν συγκαταριθμημένος στον χορό των δώδεκα Αποστόλων και δεν είχε το προνόμιο να ονομάζεται Απόστολος, του δόθηκε το προνόμιο να ονομάζεται Αδελφόθεος και τρίτον, επειδή έκανε τον Χριστό συγκληρονόμο στο μερίδιο της πατρικής περιουσίας, ενώ οí άλλοι τρεις αδελφοί του αρνήθηκαν να πράξουν το ίδιο”. (Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, Επτά Καθολικαί Επιστολαί, σελ. 2). Ετιμάτο περισσότερο από όλα τα αδέλφια του και αυτό φαίνεται και από τα όσα λέγει ο ιερός Χρυσόστομος για τους συγγενείς του Χριστού κατά σάρκα. Ότι, δηλαδή, ονομάζονταν από όλους τους πιστούς Δεσπόσυνοι, αλλά ο άγιος Ιάκωβος “εθεωρείτο ο πρώτος των Δεσποσύνων απάντων”. (ένθ’ ανωτ., σελ. 2). Ετιμάτο, επίσης, από όλους τους Αποστόλους και η γνώμη του ελαμβάνετο σοβαρά υπ’όψιν, όπως μαρτυρούν και οι “Πράξεις των Αποστόλων”.

Την μοναδική Επιστολή που συνέγραψε, την απευθύνει όχι προς τους πιστούς μίας συγκεκριμένης τοπικής Εκκλησίας, αλλά προς όλους καθολικώς τους πιστούς, προς όλους τους Ιουδαίους, που πίστευσαν στον Χριστό και ήσαν διεσπαρμένοι σε όλα τα μέρη του κόσμου, και γι’ αυτό ονομάζεται καθολική Επιστολή. “Στην επιστολή αυτή διδάσκει, πρώτον, την διαφορά που έχουν οι πειρασμοί. Ποιός πειρασμός γίνεται στον άνθρωπο κατά παραχώρηση του Θεού και ποιός προξενείται από την επιθυμία του ανθρώπου. Δεύτερον, ότι οι Χριστιανοί πρέπει να δείχνουν την πίστη τους όχι μόνον με λόγια αλλά κυρίως με έργα. Τρίτον, παραγγέλλει να μη προτιμώνται στην Εκκλησία οι πλούσιοι περισσότερον από τους πτωχούς, αλλά μάλλον να επιπλήττονται οι πλούσιοι ως υπερήφανοι. Τέταρτον δε και τελευταίο, αφού παρηγορεί ο Άγιος εκείνους που αδικούνται και τους παρακινεί να μακροθυμούν και να υπομένουν μέχρι την Δευτέρα παρουσία του Χριστού, δείχνοντάς τους με το παράδειγμα του Ιώβ το πόσον χρήσιμη είναι η υπομονή, παραγγέλλει στους ασθενείς να προσκαλούν τους ιερείς να τους χρίουν με έλαιο. Και όλοι οι πιστοί να προσπαθούν να επαναφέρουν στο δρόμο της αλήθειας αυτούς που έχουν πλανηθεί από αυτή, επειδή σε αυτούς δίδεται μισθός από τον Κύριο, η άφεση των αμαρτιών τους”. (Αγίου Νικοδήμου, ένθ’ ανωτ., σελ. 2).

Ο άγιος Ιάκωβος συνέγραψε την πρώτη θεία Λειτουργία, η οποία είναι κατανυκτική και διασώζει τον τρόπο λατρείας των Χριστιανών των Αποστολικών χρόνων. Τελείται και σήμερα, την ημέρα της εορτής του, αλλά και την δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων.

Ο Αδελφόθεος Ιάκωβος, σύμφωνα με τον άγιο Θεοφύλακτο, ονομαζόταν μικρός σε αντιδιαστολή με τον Απόστολο Ιάκωβο, τον αδελφό του αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού, ο οποίος εκαλείτο μέγας, επειδή ανήκε στον χορό των δώδεκα Αποστόλων. “Ήσαν δε και γυναίκες από μακρόθεν θεωρούσαι, εν αίς και Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία Ιακώβου του μικρού και Ιωσή μήτηρ” (Μάρκ. ιε΄, 40). Η δεύτερη Μαρία είναι η Θεοτόκος, η οποία ενομίζετο μητέρα του Ιακώβου και του Ιωσή.

Το τέλος της ζωής του ήταν μαρτυρικό. Επειδή με τον ένθεο ζήλο του οδήγησε πολλούς στην θεογνωσία, τον γκρέμισαν οι Ιουδαίοι από το πτερύγιο του Ναού και όταν είδαν ότι εξακολουθούσε να ζη τον λιθοβόλησαν μέχρι θανάτου.

Η επιστολή του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου είναι ένα καταπληκτικό κείμενο, το οποίο προξενεί στην ψυχή αληθινή παρηγοριά, ανεκλάλητη χαρά και αποδιώχνει κάθε είδους απελπισία. Ρυθμίζει κατά τον καλύτερο τρόπο τις διαπροσωπικές σχέσεις.Τονίζει, ότι δεν πρέπει να χωρίζονται οι άνθρωποι σε ομάδες, ανάλογα με τα χρήματα και τα αξιώματα που διαθέτουν, αλλά θα πρέπη να επιδεικνύεται προς όλους ο ίδιος σεβασμός, επειδή είναι εικόνες του Χριστού. Υποδεικνύει την οδό της καθάρσεως, της θεραπείας της ψυχής από τα πάθη, για να φωτισθή ο νούς και να αποκτήση ο άνθρωπος προσωπική γνώση του Θεού. Αλλά δεν παραλείπει να τονίση και την αξία της παρουσίας του Ιερέως - Θεραπευτού - καθώς και την χρησιμοποίηση υλικών στοιχείων, όπως το λάδι, το οποίο αγιάζεται και δι’ αυτού ενεργεί η άκτιστη Χάρη του Θεού.

Επίσης, κάνει λόγο για την ανθρώπινη σοφία και την αντιπαραβάλλει με την σοφία την “άνωθεν κατερχομένην”, την οποία ονομάζει αγνή, ειρηνική, επιεική, ευπειθή, γεμάτη ευσπλαχνία και αγαθούς καρπούς, αμερόληπτη και ειλικρινή, επειδή είναι απαλλαγμένη από τα πάθη, τα οποία προκαλούν έριδες, μαλώματα, ακαταστασία “καί πάν φαύλον πράγμα”. Υπάρχουν σοφοί κατά Θεόν και σοφοί κατά κόσμον, αλλά υπάρχουν και εκείνοι που κατέχουν και τις δύο σοφίες. Άλλωστε, η ανθρώπινη σοφία πλουτίζει την διάνοια, ενώ η σοφία του Θεού η ενυπόστατος, που είναι ο ίδιος ο Χριστός, πλουτίζει την καρδιά με την άκτιστη θεία Χάρη και της χαρίζει όλα εκείνα τα αγαθά που αποζητά ο άνθρωπος και τα απαριθμεί ο Απόστολος Παύλος, δηλαδή αγάπη, χαρά, ειρήνη κ.λ.π. Με την λογική κατανοεί ο άνθρωπος το γράμμα των όσων ακούει ή αναγινώσκει, ενώ με τον φωτισμένο νού έχει την δυνατότητα να εισδύη στο βάθος των λεγομένων και αναγινωσκομένων και έτσι μπορεί να κατανοή το πνεύμα και το βαθύτερο νόημά τους και να τα ερμηνεύη σωστά.

Η μελέτη του βίου και της επιστολής του αγίου Ιακώβου βοηθά τον πιστό να ενταχθή στην προοπτική της θεραπείας, δια της οποίας αποκτά αληθινή γνώση του εαυτού του, εμπειρική γνώση του Θεού και πραγματική κοινωνία με τους συνανθρώπους του.

parembasis

Εσπερινή σύναξη-Ευχέλαιο

Σήμερα Πεμπτη στις 6 μμ ξεκινάμε συν Θεώ τις εσπερινές μας συνάξεις. Φέτος θα διαβάζουμε ερμηνευτικά αποσπάσματα από το βιβλίο του πατρός Στεφάνου Αναγνωστοπούλου " Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία".

Επίσης την Παρασκευή 22 Οκτωβρίου και ώρα 6 θα τελέσουμε Ιερό Ευχέλαιο επί τη μνήμη του αγίου Ιακώβου Αδελφοθέου.  Θα προηγηθεί εσπερινός και  σύντομος ομιλία για τον άγιο Ιάκωβο και ερμηνευτικά τινά για το μυστήριο του αγίου Ελαίου. Την επομένη, Σάββατο θα τελεστεί η λειτουργία του Χρυσοστομου. Σας περιμένουμε με χαρά στην χαρά του Κυρίου μας.

(ΙΜΝ Σωτήρος Χριστού Καλύμνου)

Γράμματα από παιδιά στον Θεό

Αυτά τα γράμματα , τα έγραψαν μικρά παιδιά στο Θεό........είναι απλά υπέροχα.......απολαύστε τα!!!!


Με συγχωρείς που δεν σου έγραψα νωρίτερα.
Μόλις αυτή τη βδομάδα έμαθα να γράφω.

Μάρθα

Αγαπητέ Θεέ,γιατί πρέπει να προσεύχομαι αφού έτσι κι αλλιώς
ξέρεις τι θέλω; Αν όμως σ' ευχαριστεί αυτό θα προσεύχομαι.

Σιού


Αγαπητέ Θεέ, αν ζούμε μετά το θάνατό μας,τότε γιατί να πεθάνουμε;
Ρόν



Αγαπητέ Θεέ, το αντρόγυνο στο διπλανό διαμέρισμα τσακώνεται για τα καλά όλη την ώρα.Θα έπρεπε ν' αφήνεις να
παντρεύονται μόνο οι πολύ καλοί φίλοι.

Νάν


Αγαπητέ Θεέ, πώς έγινε και δεν εφεύρες κανένα καινούργιο ζώο τελευταία; Έχουμε πάντα τα ίδια τα παλιά.
Τζόννυ


Αγαπητέ Θεέ, ξέρω που λέει να γυρίζεις και το άλλο σου μάγουλο, τι γίνεται όμως

αν η αδερφή σου σε χτυπήσει στο μάτι;

Με αγάπη Τζέρεσσο



Αγαπητέ Θεέ, αν δεν πάρεις πίσω το μωρό,δεν θα καθαρίσω το δωμάτιό μου.

Τζόυ


Αφού δεν θέλεις οι άνθρωποι να λένε κακά λόγια, γιατί τα εφεύρες;

Ευγένιος




Αγαπητέ Θεέ, ο Ντόναλντ έσπασε τη γυάλα,όχι εγώ.Τώρα πια το έχεις και γραφτό.
Τζαίην

Αγαπητέ Θεέ, ήθελες πράγματι η καμηλοπάρδαλη να είναι έτσι,ή μήπως έκανες λάθος;
Νόρμα


Αγαπητέ Θεέ, θα μπορούσες να γράψεις μερικές ακόμα ιστορίες;
Τις διαβάσαμε όλες αυτές που έγραψες και τις ξαναρχίσαμε.
Με ευγνωμοσύνη Έμιλυ


Διαβάσαμε ότι ο Θωμάς Έντισονανακάλυψε το φως. Εγώ νόμιζα ότι το είχες ανακαλύψει
εσύ.

Ντόνα


Αγαπητέ Θεέ, είσαι πλούσιος ή μόνο διάσημος;
Στήβεν

Πώς ήξερες ότι ήσουνα Θεός;
Τσάρλυ


Αγαπητέ Θεέ, στις απόκριες θα ντυθώ διάβολος. Σε πειράζει;

Μάρνιε

Αγαπητέ Θεέ, η δασκάλα λέει ότι οι μέρες άλλοτε μικραίνουν κι άλλοτε

μεγαλώνουν. Δεν μπορείςνα καταλήξεις σε μια απόφαση;

Μίντυ

 

 

Αντί ν' αφήνεις τους ανθρώπους να πεθαίνουν και να φτιάχνεις άλλους, γιατί δεν κρατάς αυτούς που έχεις τώρα;

Τζέην


Αγαπητέ Θεέ, είναι καλύτερα τ' αγόρια από τα κορίτσια;Ξέρω πως είσαι αγόρι,αλλά προσπάθησε να είσαι δίκαιος.

Σύλβια

Αγαπητέ Θεέ, ελπίζω να μην έχουν καμιά ιδιαίτερη αξία τα μυρμήγκια, γιατί τα πατάω όλη την ώρα.
Ντένις

 

 

Φώτης Κόντογλου, Τα σχολειά μας!

«Τα σχολειά, αν βγάλει κανείς λίγα στη μπάντα, τάλλα όλο δουλεύουνε για να βγάλουνε λεβαντίνους, κι’όχι Έλληνες , μ’όλα τα ψευτοελληνικά εξωτερικά πασαλείμματα. Οι περισσότεροι απ’αυτούς που διδάσκουνε τα παιδιά μας, κινήσανε από το χωριό, και πέσανε με τα μούτρα στα "μοντέρνα". Γινήκανε θεριακλήδες του μοντερνισμού. Ο νους κι’ ο λογισμός τους, μέρα-νύχτα, στριφογυρίζει στις μοντέρνες ανοησίες.
Την Ελλάδα δεν θέλουνε μήδε να την ακούσουνε, την Ψωροκώσταινα! Δεν υπάρχει πιο αντιπαθητικό και πιο μικρόμυαλο πλάσμα από τον ξιπασμένο άνθρωπο, που αρνήθηκε το γάλα της μάνας του και ρεμπεύεται κι’ όλας γι’αυτό το κατόρθωμα.

Λοιπόν από τέτοιους δασκάλους τι θα μάθουνε τα παιδιά μας, τα κακόμοιρα τα παιδιά μας; Θα μάθουνε πώς για να γίνει κανένας σπουδαίος και για να φαίνεται πως είναι έξυπνος, πρέπει να μην έχει τίποτα το Ελληνικό απάνω του. Ακόμη και το μόρτικο ύφος, που είναι σήμερα της μοντέρνας μόδας, πρέπει να είναι ξενικό, τεντιμποϊκό.

Είτε βιβλίο, είτε τραγούδι, είτε παιδικό θέατρο, είτε χορός, είτε προσευχή, ‘ολαν πρέπει να μην είναι Ελληνικά, για να είναι καλά για τους μαθητές των σχολειών μας…

Λοιπόν θαρρώ πως άνθρωπος που έχει έστω και μια στάλα ελληνικό αίμα μέσα στις φλέβες του, ή και μονάχα λίγη φυσική ευαισθησία, θαρρώ, λοιπόν, πως δεν μπορεί ν’ αντέξει τέτοια παράσταση, τόση αηδία, τόση βλακεία, τόση ασυναρτησία, ακαλαισθησία, προχειρότητα, χοντράδα, κακομοιριά κάθε λογής θα δει και θ’ακούσει, που θα πάρει τα βουνά.



-------Τέτοια λοιπόν μασκαραλίκια βλέπουνε κι’ακούνε τα παιδιά μας, κι’ η ψυχή τους πλάθεται ελληνοπρεπώς. Φτάνει που τραγουδάνε με ευρωπαϊκή μουσική ( όχι με ελληνική), για τα’ όνομα του Θεού!), πως η Ελλάδα δεν θα πεθάνει!

Τι κάνει άραγε το Υπουργείο Παιδείας;

Κακόμοιρη Ελλάδα! Άλλες φορές παίδευες τον κόσμο κι’ έκανες παιδιά σου τους ξένους. Μα τώρα απόμεινες άκληρη, γιατί και τα δικά παιδιά δεν θέλουνε να σε ξέρουνε»
(«Η πνευματική Ξενοδουλεία μας»)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5014
σαντορινιός

Ο Μακρακισμός και οι σύγχρονες οργανώσεις

Τι κοινό υπάρχει στις πλάνες του Μακράκη και στις ‘εκσυγχρονισμένες’ Οργανώσεις; Η απαξίωση και η επιλεκτική χρήση των Πατέρων, προκειμένου να επικυρωθούν αιρετικές διδασκαλίες και νεωτερισμοί. Η αυθεντία του ηγέτη ή των ηγετών μαζί με μια δόση «καθαρότητας», η υποβάθμιση της Ιερωσύνης ώστε να αντικατασταθεί από τους ‘καθαρούς’ «ιερείς» των οργανώσεων και ο ίδιος προτεσταντικός ατομισμός και η υποκειμενική ερμηνεία της αλήθειας της Εκκλησίας που δημιούργησε 24.000 ‘εκκλησίες’ – σωματεία.

Ο «άγιος των γραμμάτων» έλεγε: «Εγώ είμαι τέκνον γνήσιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας εκπροσωπουμένης υπό των επισκόπων της. Εάν δε τυχόν πολλοί τούτων είναι αμαρτωλοί, αρμοδία να κρίνη είναι μόνον η Εκκλησία, και μόνον το άπειρον έλεος του Θεού ημείς πρέπει να επικαλώμεθα. Το κύρος και την ενότητα της Εκκλησίας ημείς δεν τα συγχέομεν με τας αμαρτίας των προσώπων, καθώς οι παρασυνάγωγοι σεις». Παρασυνάγωγους ονομάζει τα σωματεία/ομάδες του Μακράκη ο οποίος παρά την πραγματι καλή του διάθεση να ωφελήσει την Εκκλησία, οδηγηθηκε στην αίρεση.

Η Εκκλησία δεν είναι ούτε οργανώσεις ούτε ομάδες ούτε σύλλογοι αλλά Σώμα Χριστού και συμμετοχή εις το Κοινό Ποτήριο. Όπου υπάρχουν Οργανώσεις εκεί παύει να υπάρχει το πνεύμα του Ευαγγελίου και η ελευθερία του Προσώπου. Ο Θεός βοηθός.

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΜΑΚΡΑΚΗ (απόσπασμα)

[...] Αυ­τός δεν α­πε­φάν­θη ό­τι «οι Πα­τέ­ρες … εν τω πε­ρί ψυ­χής ζη­τή­μα­τι ε­σφά­λη­σαν και ε­πλα­νή­θη­σαν, μη ερ­μη­νεύ­σαν­τες ορ­θώς την Α­γί­αν Γρα­φήν, και ε­πο­μέ­νως η­γνό­η­σαν, προ­κα­τει­λημ­μέ­νοι όν­τες, την τρι­με­ρή του αν­θρώ­που σύ­στα­σιν»^[15], ε­νώ η δι­κή του γνώ­σις, ως «τε­λει­ο­τέ­ρα», δι­έ­φε­ρε της γνώ­σε­ως ε­κεί­νων; ^[16]. Και, ό­ταν το 1878 κα­τε­δι­κά­σθη α­πό την Σύ­νο­δον ως αι­ρε­τι­κός, δεν ε­καυ­χά­το ό­τι «η Ορ­θό­δο­ξος πί­στις κρα­τεί­ται σή­με­ρον πα­ρά των δύ­ο Συλ­λό­γων, του Θρη­σκευ­τι­κού και του Πο­λι­τι­κού, οί­τι­νες εί­ναι οι δύ­ο μάρ­τυ­ρες της α­λη­θεί­ας (πρβλ. Α­ποκ. ι­α΄ 3)· η δε νο­μι­ζο­μέ­νη Ι­ε­ρά Σύ­νο­δος … την μεν δι­δα­σκα­λί­αν του Α­γί­ου Πνεύ­μα­τος πε­ρί της τρι­συν­θέ­του συ­στά­σε­ως του αν­θρώ­που κα­τε­δί­κα­σεν ως αί­ρε­σιν, την δε σκό­τιον και α­μάρ­τυ­ρον ε­τε­ρο­δι­δα­σκα­λί­αν … πε­ρί του δι­συν­θέ­του συ­νι­στά ως δόγ­μα πί­στε­ως...»; ^[17].

Αλ­λά και ό­σον α­φο­ρά στην εκ­θει­α­ζο­μέ­νη αν­τι­σι­μω­νια­κή του δρά­σι, η ο­ποί­α, ό­πως εγ­καί­ρως ε­πε­σή­μα­νε ο α­εί­μνη­στος Γέ­ρων Δα­νι­ήλ Κα­του­να­κι­ώ­της, «ε­νέ­σπει­ρεν το προς ά­παν­τας εν γέ­νει τους τε Αρ­χι­ε­ρείς και λοι­πούς Κλη­ρι­κούς, ά­σπον­δον μί­σος», τι έ­χει αυ­τή να εμ­πνεύ­ση σή­με­ρα, ό­ταν α­πο­δε­δειγ­μέ­νως συ­νυ­φαί­νε­το με την δι­ά­χυ­τη στον κύ­κλο του πε­ποί­θη­σι, ό­τι η α­λη­θής Εκ­κλη­σία εί­ναι η «νυν δι­ω­κο­μέ­νη» στο πρό­σω­πό του, η ο­ποί­α α­πο­κα­λύ­πτε­ται «ουκ α­πό τίτ­λων και τύ­πων και συμ­βό­λων και α­ξι­ω­μά­των ε­ξω­τε­ρι­κών, αλ­λ’ α­πό λο­γι­κό­τη­τος και η­θι­κό­τη­τος και α­ρε­τής των ταύ­της με­λών»; ^[18]. Αλ­λά, και με την δη­μο­σί­α εκ­πε­φρα­σμέ­νη πί­στι του, ό­τι η χά­ρις του Πα­να­γί­ου Πνεύ­μα­τος δεν ε­νερ­γεί «εις α­μα­θείς και βε­βή­λους και εγ­κλη­μα­τί­ας, δι­ό­τι η πα­ρά­νο­μος Ι­ε­ρω­σύ­νη με­τα­στρέ­φει τα Μυ­στή­ρια της ζω­ής εις θα­νά­του και α­πω­λεί­ας μέ­σα και όρ­γα­να»^[19], διο και η α­να­νέ­ω­σις της κα­τ’ αυ­τόν «νε­νε­κρω­μέ­νης» εκ της σι­μω­νί­ας Εκ­κλη­σί­ας θα συ­νε­τε­λεί­το «δια ποι­μέ­νων νέ­ων, λα­βόν­των την χει­ρο­το­νί­αν εν τω ου­ρα­νώ α­π’ ευ­θεί­ας και α­μέ­σως πα­ρά του Θε­ού»; ^[20].

πηγή:Εγκόλπιον,santorinios

Τί θέλει ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς;

 Ἕνα ἐρώτημα βασανίζει κάθε ἄνθρωπο : Τί θέλει ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς; Τίποτα περισσότερο ἀπό τό νά δουλέψουμε μέ συνέπεια καί μεθοδικότητα στό πρόγραμμά μας π.χ. οἰκογενειακό, ἐπαγγελματικό, μοναστηριακό, φιλικό καί, ἀφοῦ τό ἐφαρμόσουμε τέλεια, νά ἐξέλθουμε ἔπειτα ἀπό αὐτό ἀπό ἀγάπη γιά τόν πλησίον, τόν κάθε δηλαδή πάσχοντα ἀδελφό μας. Αὐτό μας διδάσκει ἡ παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτη καί τῆς Μελλούσης Κρίσεως. Ἐδῶ στηρίζεται  ἡ ἔμπνευση ὡς δύναμη πού προάγει τό ἀνθρώπινο πνεῦμα καί τήν πρόοδο στόν κόσμο. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἐφευρετική, ἀναζητᾶ τρόπους γιά νά προσφέρει χαρά καί ἐνθουσιασμό στόν πονεμένο. Καμιά φορά χρειάζεται νά κάνεις τόν καραγκιόζη προκειμένου νά γλυκάνεις κάποιον.

Ἕνας μεγάλος θεολόγος, ὁ Σμέμαν, παρατηρεῖ εὔστοχα : «Τό Χριστό τόν προσέγγισαν οἱ πολύ ἁμαρτωλοί καί οἱ Ἅγιοι, ὄχι οἱ θρησκευτικοί ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς Του». Τούς ἁμαρτωλούς ἀνθρώπους τούς ἐκπροσωπεῖ ἡ παραβολή τοῦ ἀσώτου καί τούς Ἁγίους ἡ παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτη καί τῆς Μελλούσης Κρίσεως.

Νά πώς χαράσσεται ἡ πορεία ἑνός ἀνθρώπου πού βαδίζει πρός τή λύτρωση. Ἀπομακρύνεται ἀπό τόν Παράδεισο τοῦ Πατέρα, ξοδεύει τήν περιουσία του σέ ἀσωτεῖες καί μετανιωμένος ἐπιστρέφει (Ἄσωτος). Μπαίνει στό πρόγραμμα τοῦ Πατέρα του μέ μεράκι καί αὐταπάρνηση  τό ἀκολουθεῖ καί ἀφοῦ τό χωνέψει καλά, βγαίνει ἀπό αὐτό γιά νά προσφέρει τά δῶρα τοῦ Πατέρα στούς πάσχοντες ἀδελφούς (Καλός Σαμαρείτης).

Παραθέτω ὁρισμένα παραδείγματα πού φανερώνουν πώς μόνο ὅποιος βγῆκε ἀπό τό πρόγραμμά του ἀπό ἀγάπη καί μεράκι γιά τούς ἄλλους κατόρθωσε κάτι πολύ ὄμορφο στή ζωή του :

1. Κάποιος δουλεύει στά περπατημένα μουσικά μονοπάτια, στίς μουσικές φόρμες τίς παραδεδομένες καί τίς ἀφομοιώνει. Στή συνέχεια βγαίνει ἀπό αὐτά καί δημιουργεῖ τά δικά του μουσικά κομμάτια. Ἔτσι προάγεται ἡ μουσική.

2. Ὅλες οἱ ἐφευρέσεις στηρίζονται στήν καλή ἐφαρμογή τῶν παραδεδομένων θεωριῶν, διδασκαλιῶν καί ἀξιωμάτων καί κατόπιν στήν ὑπέρβασή τους.

3. Ὅταν ἔχεις χωνέψει πλήρως καί λειτουργεῖς ἄψογα τό πρόγραμμά σου στόν χῶρο ἐργασίας σου, τότε μπορεῖς χάριν τῆς ἀγάπης νά κάνεις κινήσεις ἀνιδιοτέλειας : γιά παράδειγμα, νά μείνεις περισσότερη ὥρα στήν ὑπηρεσία. Τότε μεγαλουργεῖς.

4. Ἕνας μοναχός λειτουργεῖ ἄψογα τό μοναστηριακό του πρόγραμμα, τό ἐφαρμόζει πλήρως καί νιώθει χαρά. Τότε μπορεῖ νά βγεῖ ἀπό τό πρόγραμμά του ἀπό ἀγάπη γιά τούς πληγωμένους ἀδελφούς του.

5. Μία οἰκοκυρά, λειτουργεῖ ὅλες τίς παραδεδομένες συνταγές τῆς μαγειρικῆς. Κατόπιν, μέ μεράκι καί ἀγάπη, φτιάχνει τίς δικές της συνταγές.

6. Τό ἴδιο ἰσχύει καί μέ τόν θεολογικό λόγο. Ὅταν τόν χωνέψεις καί δουλέψεις χρόνια μέ αὐτόν, γίνεσαι θεολόγος νοῦς καί προσφέρεις λόγο ἔνθεο πού ἔχει τήν προσωπική σου σφραγίδα. Ὁ Γέρων Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ ἔλεγε : «Ἡ ἔμπνευση δέν σταμάτησε ποτέ μέσα μου».

7. Ἀκόμα καί στόν ἀθλητισμό ὁ Τζόρνταν, ἕνας ἀπό τούς καλύτερους μπασκετμπολίστες πού πέρασαν ποτέ, ἀφοῦ ἔμαθε τέλεια ὅλους τους κανόνες τοῦ μπάσκετ καί καθημερινά ἐφάρμοζε μέ ὅλη του τή δύναμη τίς κλασικές τεχνικές, ἔφτιαξε τό δικό του στύλ καί ὅλοι τόν θαύμαζαν γιά τήν μοναδική δεξιοτεχνία του νά βάζει δύσκολα καλάθια.  

 Συμπέρασμα : Ὅταν ὅλους ἐμᾶς τούς ἀσώτους ὁ οὐράνιος Πατέρας μας ξεπλύνει ἀπό τίς ἁμαρτίες καί μᾶς προσφέρει τά δῶρα Του, δέν μποροῦμε παρά νά βγοῦμε ἀπό τό καβούκι μας καί νά προσφέρουμε αὐτά τά δῶρα στούς πεινασμένους πνευματικά ἀδελφούς μας. Αὐτός εἶναι ὁ τέλειος δρόμος πού μας διδάσκει τό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Κωτσόπουλου, "Ἐκπλήξεις Χάριτος", Ἀθήνα 2010, σελ. 503-505

Ο παρήκοος οσιομάρτυρας

Σήμερα, 15 Οκτωβρίου, η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη ενός ανώνυμου μάρτυρα μοναχού.
Ο μοναχός αυτός ζούσε σε μία σκήτη της Αιγύπτου, και για αρκετά χρόνια έκανε υπακοή σε γέροντα. Από φθόνο όμως του μισόκαλου δαίμονα αθέτησε την υπακοή του κι έφυγε από την καθοδήγηση του γέροντα, χωρίς να υπάρχει εύλογη και βλαπτική για τη ψυχή του αιτία. Καταφρόνησε μάλιστα και το επιτίμιο, με το οποίο τον κανόνισε ο γέροντάς του.
Έφυγε λοιπόν και κατέβηκε στην Αλεξάνδρεια. Αλλά εκεί τον έπιασε ο ειδωλολάτρης άρχοντας του έβγαλε το μοναχικό σχήμα και τον πίεζε να θυσιάσει στα είδωλα. Καθώς όμως με κανένα τρόπο δεν τον έπειθε να το κάνει, πρόσταξε πρώτα να τον δείρουν αλύπητα με βούρδουλα, κι έπειτα να τον αποκεφαλίσουν με ξίφος. Έτσι κι έγινε. Άρπαξαν το μοναχό οι ειδωλολάτρες, του έκοψαν Το κεφάλι και πέταξαν το σώμα του έξω από την πόλη για να το φάνε τα σκυλιά.
Μερικοί όμως ευσεβείς χριστιανοί ήρθαν τη νύχτα και το σήκωσαν. Το άλειψαν με μύρα, το τύλιξαν με σεντόνια και το έβαλαν μέσα σε λάρνακα. Ύστερα το τοποθέτησαν στο άγιο βήμα ενός ναού της πολιτείας για να τιμάται σαν μαρτυρικό λείψανο.
Κάθε φορά όμως που γινόταν θεία λειτουργία και ο διάκονος εκφωνούσε  το « όσοι κατηχούμενοι προέλθετε, οι κατηχούμενοι προέλθετε», έβλεπαν όλοι τη λάρνακα να βγαίνει μόνη της έξω από το ιερό! Χωρίς να την αγγίζει ανθρώπινο χέρι, έφτανε μέχρι το νάρθηκα της εκκλησίας κι έμενε εκεί μέχρι την απόλυση.  Έπειτα γυρνούσε πάλι μόνη της πίσω στο ιερό!
Όλοι έμεναν εκστατικοί μ’ αυτό που γινόταν. Το πληροφορήθηκε κι ένας από τούς διακριτικούς πατέρες, και παρακάλεσε το Θεό να του δώσει εξήγηση.
Δεν άργησε να του φανερωθεί η αιτία του θαύματος. Άγγελος παρουσιάστηκε μπροστά του και του λέει:
-Γιατί θαυμάζεις και απορείς γι’ αυτό που συμβαίνει; Δεν έλαβαν οι απόστολοι του Χριστού, καθώς γνωρίζεις, εξουσία «του δεσμείν και λύειν»; Κι από κείνους πάλι οι διάδοχοί τους, κ.ο.κ.; Αυτόν λοιπόν τον αδελφό, που αξιώθηκε να χύσει το αίμα του για το Χριστό και όμως δεν του επιτρέπεται να βρίσκεται μέσα στο ιερό βήμα όσο τελείται η αναίμακτη θυσία, μάθε πως άγγελος τον διώχνει μέχρι το νάρθηκα. Γιατί, ενώ ήταν υποτακτικός του τάδε συνασκητή σου, αθέτησε την υπακοή. Κι όταν ο γέροντάς του εύλογα τον επιτίμησε με κανόνα, εκείνος τον άφησε κι έφυγε δεμένος με το επιτίμιο· και σαν μάρτυρας μεν, έλαβε το μαρτυρικό στεφάνι. Σαν δεμένος όμως με επιτίμιο από το γέροντά του, δεν μπορεί να βρίσκεται μέσα στο ιερό, όταν τελείται η θεία λειτουργία.  Εκτός κι αν του λύσει τον κανόνα ο γέροντάς που τον έδεσε». Σαν τα ‘μαθε αυτά ο άγιος εκείνος ασκητής, πήρε το ραβδί του, πήγε στο γέροντα του μάρτυρα και του διηγήθηκε τα πάντα. Έπειτα τον πήρε και κατέβηκαν μαζί στην Αλεξάνδρεια
Πήγαν στο ναό, όπου βρισκόταν το μαρτυρικό λείψανο.  Άνοιξαν τη θήκη, που περιείχε το σώμα του μάρτυρα, και του έδωσαν κι οι δύο τη συγχώρηση. Έπειτα, αφού τον ασπάστηκαν, στάθηκαν και προσευχήθηκαν δοξολογώντας το Θεό.
Από τότε, όταν γινόταν θεία λειτουργία, παρέμενε ο μάρτυρας μοναχός ασάλευτος στη θέση του μέσα στο άγιο βήμα.

πηγή: Διηγήσεις φοβερές και ωφέλιμες, Έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου
vatopaidifriend

Ένα πρωτότυπο κήρυγμα-Θαυμαστή ακτημοσύνη

Ένας μοναχός πεζοπορούσε στην έρημο. Στον δρόμο τον συλλαμβάνει μια συμμορία ληστών. Του ζητούν να τους δώσει όλα τα λεφτά που είχε στο πουγκί του.

- Τα λεφτά σου ή τη ζωή σου, του λένε άγρια.

- Δεν έχω ούτε μια πεντάρα επάνω μου, τους απαντά.

Η ματιά του ήταν πολύ γλυκιά και καλοσυνάτη. Τους έκανε εντύπωση, κι’ ο αρχηγός τους τον λυπήθηκε.

- Κανονικά θα’ πρεπε να σε σκοτώσουμε, του λέει, αφού δεν μας δίνεις τίποτε. Αλλά ίσως έχεις κάτι να μας δώσεις. Κάνε μας ένα κήρυγμα και αν το πετύχεις, θα σ’ αφήσουμε να φύγεις. Διαφορετικά….

Ο μοναχός δεν τους χάλασε το χατίρι. Σκέφθηκε λίγο και ύστερα τους είπε:

- Αδελφοί μου, η ζωή σας μοιάζει με τη ζωή του Χριστού. Όπως Εκείνος, έτσι κι’ εσείς γεννηθήκατε σ’ έναν στάβλο ή κάπου χειρότερα.

Σαν Εκείνον, περάσατε τα νιάτα σας χωρίς να έχετε που να γείρετε το κεφάλι.

Σαν Εκείνον θα πεθάνετε, καρφωμένοι σ’ ένα ξύλο, μέσα στους χλευασμούς του όχλου.

Και σαν Εκείνον θα κατεβείτε στον Άδη. Μόνο, που θα μείνετε εκεί, χωρίς ν’ αναστηθείτε όπως Αυτός. Είναι η μόνη διαφορά που βλέπω. Μετανοήστε αδελφοί μου τώρα που είναι καιρός. Αυτό σας εύχομαι, για να λείψει κι’ αυτή η διαφορά.

Τα λόγια του έπιασαν τόπο στις καρδιές τους. Φιλοτιμήθηκαν να μοιάσουν σε όλα με τον Χριστό.

Κι’ άλλαξαν από εκείνη τη στιγμή τη ζωή τους. 

***************************

Ένας πλούσιος άρχοντας πήγε να επισκεφθεί τη σκήτη των Πατέρων. Μαζί του είχε πολλά χρήματα για να τους φιλοδωρήσει και τα έδινε στον Πρεσβύτερο να τα μοιράσει, ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός.

Οι Γέροντες δεν χρειάζονται χρήματα, του είπε ο Πρεσβύτερος.
Επειδή όμως επέμενε ο άρχοντας, τα έβαλε σʼ ένα σακκούλι και το κρέμασε στην πόρτα της εκκλησίας.

Την Κυριακή που πήγαν οι Πατέρες να λειτουργηθούν, ο Πρεσβύτερος τους είπε:
Όποιος χρειάζεται χρήματα, ας πάρει από κείνο το σακκούλι.

Κανένας όμως δεν πλησίασε να πάρει. Οι πιο πολλοί μάλιστα δε γύρισαν καν να κοιτάξουν προς τα εκεί.

Γύρισε τότε ο Πρεσβύτερος και είπε στον άρχοντα, που στεκόταν παράμερα και παρακολουθούσε:

Βλέπεις πως οι μοναχοί αποστρέφονται τα χρήματα. Πάρε τα λοιπόν και μοίρασέ τα στους φτωχούς. Ο Θεός δέχτηκε την καλή σου προαίρεση.
Ο άρχοντας έφυγε, θαυμάζοντας την αφιλοχρηματία των Πατέρων.

Από το Γεροντικό.

Πελαγία και Ταϊσία.Οι δύο πόρνες που αγίασαν

Η Οσία Πελαγία .

Ζούσε στην Αντιόχεια και ανήκε στην τάξη των ελαφρών γυναικών. Ήταν πόρνη. Ή ζωή της ήταν βουτηγμένη μέσα στον οίστρο των αμαρτωλών ηδονών. Ή ακολασία είχε πωρώσει τόσο τη συνείδηση της, ώστε καμιά έννοια μετανοίας να μη μπορεί να εισχωρήσει στην ψυχή της. Επομένως, θα μπορούσε να πει κανείς, ήταν καταδικασμένη εξαιτίας των πονηρών έργων της. Όμως όχι! Ο πολυεύσπλαχνος Κύριος μας διαβεβαίωσε ότι “οι τελώναι και αϊ πόρνοι προάγουσιν υμάς εις την βασιλεία ν του Θεοϋ”(Ματθαίου, κα’ 31). Δηλαδή, οι τελώνες και οι πόρνες, πού στην αρχή έδειξαν απείθεια στο Νόμο του Θεού, αλλά κατόπιν ειλικρινά μετάνιωσαν, προλαμβάνουν στη βασιλεία του Θεού εσάς, πού μόνο με τα λόγια δείξατε υπακοή στο Θεό, στην πράξη όμως υπήρξατε απειθείς και άπιστοι. Πράγματι ή Πελαγία τυχαία σε κάποια σύναξη χριστιανών άκουσε θερμό κήρυγμα περί αγνότητας, του επισκόπου Νόννου. Τα λόγια του ήλεγξαν και συγκλόνισαν την ψυχή της. Με τη χάρη του Θεού, απαρνήθηκε την άσωτη ζωή της, πούλησε τα διάφορα κοσμήματα της και τα χρήματα διαμοίρασε στους φτωχούς. Αφού κατηχήθηκε και βαπτίσθηκε, μετά οκτώ μέρες πήγε στην Ιερουσαλήμ,στο όρος των Ελαιών, όπου με σκληρή άσκηση πέρασε την υπόλοιπη ζωή της.

Απολυτίκιο. Ήχος δ’. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Εξ ακανθών καθάπερ ρόδον ευώδες, τη Εκκλησία Πελαγία εδείχθης, ταις εναρέτοις πράξεσιν ευφραίνουσα ημάς· όθεν και προσήγαγες, ως όσμήν ευωδίας, τω σε θαυμαστώσαντι, τον σον βίον Οσία. Όν έκδυσώπει σώζεσθαι ημάς, παθών παντοίων, ψυχής τε και σώματος.

Η Αγία  Ταϊσία

Ή ομορφιά της ήταν από τις σπάνιες. Πλεονέκτημα, πού αποβαίνει ολέθριο, όταν δεν είμαστε σε θέση να το διατηρούμε αγνό με το φόβο του Θεού, τη φωτεινή διάκριση, την αδιάλειπτη προσευχή και την ταπεινοφροσύνη. Δυστυχώς για την Ταϊσία, αυτή πού επιβουλεύτηκε την τιμή της ήταν ή ίδια ή μάνα της. Γυναίκα χυδαία, πού ήθελε πολύ πλούτο, και δεν δίστασε να εκμεταλλευτεί την κόρη της για να τον αποκτήσει. Έτσι ή Ταϊσία, παρασύρθηκε στο δρόμο της ατιμίας μόλις 17 ετών. Έγινε και ή ίδια πλούσια αλλά και πόρνη. Οι τίμιοι άνθρωποι την απεχθάνονταν. Καμιά οικογενειακή πόρτα δεν ήταν ανοικτή γι’ αυτήν. ΟΙ ίδιοι οι εκμεταλλευτές της σάρκας της, ποτέ δεν θα την έφερναν να γνωριστεί με τις μητέρες τους και τις αδελφές τους. Διότι είχε καταντήσει ένα αντικείμενο σαρκικής Ικανοποίησης και τίποτα περισσότερο. Τότε ή Ταϊσία έπεσε σε θλίψη μεγάλη, αλλά και ή Εκκλησία μπορεί να έχασε ένα πρόβατο, όμως δεν έπαψε να το αναζητεί. Όταν λοιπόν ο Παφνούτιος από τη Σιδώνα έμαθε την ψυχική της κατάσταση, προσευχήθηκε και αποφάσισε να εργαστεί για την ψυχή της. Και δεν αστόχησε. Την επισκέφθηκε και με τη χάρη του Θεού πέτυχε το θαύμα! Καυτά δάκρυα μετανοίας κύλησαν στα μάγουλα της Ταϊσίας. Πέταξε όλα της τα πλούτη στη θάλασσα, διότι το τίμημα της ατιμίας δεν άξιζε να χρησιμοποιηθεί στο Ιερό έργο της ελεημοσύνης. Από τότε έζησε φτωχά, αλλά πλούσια σε πίστη, σε μετάνοια, σε σωφροσύνη, σε προσευχή, σε υπακοή, σε ταπείνωση και καλοσύνη. Έγινε δεκτή σε ευσεβή όμιλο γυναικών και πέθανε φροντίζοντας αρρώστους και ανήμπορους ανθρώπους,περί το 340 μΧ.

Ο αββάς Παύλος ο απλούς είδε σε όραμα την ψυχή της μετανοημένης πόρνης να απολαμβάνει τα αγαθά της Βασιλείας του Θεού,δίνοντας μεγάλη χαρά στον γέροντα Παφνούτιο.

πηγη.Μisha.pblogs.gr

Για τον Γιάννη και τον Παρίση(διαδώστε το)

Πολλοί από εσάς μας γνωρίζετε ήδη από κοντά ,οι υπόλοιποι θα μας γνωρίσετε μέσα από αυτή την σελίδα,γι αυτό πρέπει να συστηθούμε.Ονομαζόμαστε Ιωάννης και Παρίσης,αδέρφια δίδυμα.Σήμερα είμαστε φοιτητές του Α.Π.Θ. στο Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής θεολογίας.Πάσχουμε από σπαστική τετραπάρεση ή παραπληγία ,που δυσχεραίνει την κινητικότητα των ποδιών με ορθοπαιδικές συνέπειες.Από νηπιακή ηλικία ως σήμερα(21 περίπου χρόνια) ,μια ζωή δηλαδή κινούμαστε με βοηθήματα βάδισης, γιατί δεν έχουμε ισσοροπία και πρέπει να κρατιόμαστε συνεχώς .Κατά καιρούς έχουμε υποβληθεί σε διορθωτικές επεμβάσεις για αντιμετώπιση των ορθοπαιδικών συνεπειών όπως, του λυγίσματος των γονάτων και του ότι πατούσαμε στις μύτες των ποδιών.Μέσα από αυτή την ομάδα ζητάμε την στήριξη σας με οποιονδήποτε τρόπο για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα.Η Θεραπεία που θέλουμε να κάνουμε γίνεται με βλαστοκύτταρα ,στην Ρωσία .Παίρνοντας το ίδιο μας το αίμα απομονώνουν τα βλαστοκύτταρα ,τα οποία επιστρέφουν στην κυκλοφοριά του αίματος και πηγαίνουν στον εγκέφαλο.Ταυτόχρονα όλο το διάστημα γίνονται φυσικοθεραπείες .Οι γιατροί μετά από εξετάσεις που στείλαμε μας είπαν ότι θα περπατάμε μόνοι μας,δηλαδή θα έχουμε ισσοροπία και δεν θα χρειαζόμαστε βοήθεια.
Τα λεφτά που πρέπει να συγκεντρωθούν και για τους δυο μας ανέρχονται στα 150.000€ για το σύνολο της θεραπείας.

Μπορείτε να καταθέτετε την αγάπη σας στην:
******Παρακαλώ αν είναι εύκολο να καταθέτετε τα χρήματα κατευθείαν στα καταστήματα των αναγραφώμενων τραπεζών που έχουν ανοιχτεί οι λογαριασμοί αλλιώς γίνετε παρακράτηση περίπου 20Ευρώ απ ότι ενημερωθήκαμε από μέλος της ομάδας(εκτός των από το εξωτερικό)

Εμπορική Τράπεζα Αριθμός Λογαριασμού: 66973859 (αυτός ο αριθμός είναι μόνο για κατάθεση απευθείας σε κατάστημα της Εμπορικής),για κατάθεση από εξωτερικό και paypal IBAN GR73 0120 5080 0000 0006 6973 859
με εμφανιζόμενους δικαιούχους Λαζαρίδη Παρίση και Λαζαρίδη Ιωάννη καθώς και την μητέρα μας.

Eurobank EFG Αριθμός Λογαριασμού:0026-0219-27-0101661198(αυτός ο αριθμός είναι μόνο για κατάθεση απευθείας σε κατάστημα της Eurobank)),για κατάθεση από εξωτερικό και paypal GR7902602190000270101661198
με εμφανιζόμενους δικαιούχους Λαζαρίδη Παρίση και Λαζαρίδη Ιωάννη
******Παρακαλώ αν είναι εύκολο να καταθέτετε τα χρήματα κατευθείαν στα καταστήματα των αναγραφώμενων τραπεζών που έχουν ανοιχτεί οι λογαριασμοί αλλιώς γίνετε παρακράτηση περίπου 20Ευρώ απ ότι ενημερωθήκαμε από μέλος της ομάδας(εκτός των από το εξωτερικό)

Να ελέγχετε τα στοιχεία των λογαριαμών στη διάρκεια της κατάθεσης σας για αποφυγή λάθους!

Έστω και 1Ευρώ για εμάς έχει πάρα πολύ μεγάλη αξία!!
Παρακαλούμε προωθείστε και γνωστοποιήστε την!!!

Ευχαριστούμε για την βοήθεια ,ο Θεός να σας έχει καλά!