Ενός λεπτού σιγή

Στην θέση του πλουσίου του σημερινού ευαγγελίου είμαστε λίγο πολύ όλοι μας. Και αυτό όχι μόνο γιατί είμαστε απλά περιφερόμενες κοιλιές και ακόρεστοι νόες πού ζούν μόνο  για υλικές και αισθησιακές εμπειρίες και ικανοποίηση του εγώ, αλλά κυρίως γιατί μεμψίμοιροι και φοβισμένοι, κάναμε το έγκλημα να βάζουμε την αγάπη σε δεύτερο πλάνο. 

Δίπλα μας πτωχολάζαροι πολλοί οι αδελφοί μας, λιμώττοντες ή χορτασμένοι, γυμνοί ή πορφυροντυμένοι, ασθενείς ή σκασμένοι από υγεία ζητούν ένα μόνο πράγμα : α γ ά π η. 

Αγάπη, ενδιαφέρον, σεβασμό, μέριμνα. Ο σημερινός άνθρωπος ξεχνά να σκύψει πάνω από τον διπλανό του για να δεί τον εαυτό του να καθρεφτίζεται στο έτερο πρόσωπο. Είμαστε αξιολύπητα αυτείδωλα. Να μάθουμε να ζούμε και να υπάρχουμε με αλληλοπεριχώρηση. Να οριζόμαστε από την αγάπη μας για τον άλλο.

¨Ολοι μας κατά τραγική ειρωνία είμαστε ταυτόχρονα "πλούσιοι" και "λάζαροι". Πλούσιοι γιατί είμαστε έμπλεοι του αυτάρεσκου εγώ. Λάζαροι γιατί περιδεείς αναζητάμε την αγάπη και το ενδιαφέρον του άλλου. Ας σπάσουμε το χρυσό κλουβί του εγωισμού για να ελεήσουμε και να ελεηθούμε. Να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. Να υπάρξουμε σαν εκκλησία και κοινωνία και όχι αυτονομημένες αξιολύπητες μονάδες. Εγώ είμαι ο άλλος.

Πιό πολύ από το ψωμί σήμερα, αναγκαίο είναι το ενδιαφέρον και η μέριμνα. Να σπάσει ο φόβος, να σπάσει ο εγωτισμός. Να γίνουμε διάκονοι του ετέρου, πού δεν θα είναι πια έτερος αλλά αυτός ο ίδιος ο εαυτός. ΝΑ  ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟ!

Ἑνὸς λεπτοῦ σιγή

Ν. Χριστιανόπουλος

Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπά σας
κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,
ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,
ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,

κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,
ἔστω καὶ μία φορά;
Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;

(ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ἀνυπεράσπιστος Καημός»)