...Κατά το πρότυπο του Κυρίου, η αγία μας Εκκλησία προσκαλεί κι εμάς πάντοτε, ιδιαίτερα δε κατά την περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής, αν επιθυμούμε να επιστρέψουμε στον Παράδεισο της υπακοής και της αγαπητικής σχέσης και κοινωνίας με τον Θεό, να συμμορφωθούμε με τον σταυρικό τρόπο ζωής του Κυρίου μας. Με τη νηστεία, την εγκράτεια των επιθυμιών, τη συγχωρητικότητα, την υπέρβαση των επίγειων θησαυρών, που φθείρονται και αφανίζονται, με την προσευχή, τη συμμετοχή στα Μυστήρια και τις εκκλησιαστικές ακολουθίες, μας καλεί η Εκκλησία να καθαρθούμε από τα πάθη μας, για να συμμετάσχουμε -έστω και λίγο- στον σταυρό του Κυρίου μας. Να σταυρώσουμε και νεκρώσουμε τις αμαρτίες μας, τις αυτόνομες ενέργειες της σαρκικής φύσης μας, τα πάθη μας, που ικανοποιούν το «φρόνημα της σαρκός» και είναι μετάβαση «εκ του θανάτου εις την ζωήν». Είναι η «διά βίου» μετάνοια των Αγίων, που έζησαν σταυρικά, για να έχουν «κοινωνία ζωής» με τον Χριστό. Η συμμετοχή μας στην ανάσταση της ζωής ως αγάπης και κοινωνίας με τον Θεό, θα είναι ανάλογη με τη συμμετοχή μας στον σταυρό της άσκησης, για θάνατο καθημερινό του «φρονήματος της σαρκός». Είναι η προσφορά της δικής μας μικρής αγάπης, ως ανταπόκρισης στην άπειρη δική Του. Έτσι γινόμαστε «κατά χάριν» υιοί του Θεού, όχι με εξωτερικούς τύπους και πλαστά σχήματα, για να εντυπωσιάσουμε τους ανθρώπους, αλλά «εν τη ανακαινώσει του νοός ημών και τη ειρήνη των λογισμών και τη αγάπη του Κυρίου και τω ουρανίω έρωτι». Γινόμαστε «καινή κτίσις». για την οποία ο ερχομός του «Κυρίου γέγονε» (αγ. Μακάριος)...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου