Παραιτήθηκε χωρίς έχθρα,
σαν να γύριζε δανεισμένα πράγματα,
τα θαύματά Του και τη δύναμή Του.
Και τώρα, ήταν σαν εμάς θνητός.
Βλέπεις την προέλαση των αιώνων,
σαν την πορεία προς Εμμαούς.
Μπορεί ν’ ανάψει τις καρδιές στο δρόμο.
Λόγω της φοβερής μεγαλοσύνης
που υπάρχει στο εθελούσιο μαρτύριο,
κατεβαίνει μέχρι τον τάφο.
"Κατεβαίνω στον τάφο
και στην Τρίτη μέρα «αναστήσομαι»…
Και σαν τις σχεδίες που πλέουν στο ποτάμι,
έτσι σε μένα για την κρίση,
όπως οι μαούνες στη σειρά,
οι αιώνες, από το σκοτάδι,
θα έρχονται παρασυρμένοι…
Borís Leonídovič Pasternàk
(1890-1960)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου