ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Προχτές, μαζί με την εξαγγελία περί νέας φορολόγησης των οικημάτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, η κρατικοδίαιτη υπάλληλος-δημοσιογράφος της ΕΡΤ, αναφέρθηκε στην απαλλαγή της Εκκλησίας από το έκτακτο μέτρο, πλην των οικημάτων πού αξιοποιούνται εμπορικά, και  παρέπεμψε όλους ημάς τους φιλοθεάμονες καταναλωτές-τηλεθεατές σε σχετικό ρεπορτάζ. Εκεί δύο κυρίες, μέσης ηλικίας και επιμελώς στολισμένες (είναι δύσκολο σήμερα σε μια άκρως καταναλωτική κοινωνία να διακρίνει κανείς σε ποιά κοινωνική τάξη ανήκει κάποιος) τόνιζαν και ξανατόνιζαν πώς πάντα η Εκκλησία εξαιρείται από τα φορολογικά, "πράγμα άδικο εξάλλου" , αφού "αυτή έχει τα φράγκα"(sic). Βεβαίως, δεν υπήρξε τρίτος ερωτώμενος/η πού να προβάλει κάποια διαφορετική άποψη και πιστεύω πώς δεν υπάρχει σεβαστό ποσοστό ανάμεσα στους ταλαίπωρους συνανθρώπους-συμπολίτες μας, πού να σκέφτεται διαφορετικά. 

Η εκκλησιομαχία και το αντίχριστο πνεύμα δεν έλειψε ποτέ από την "φιλόχριστη" Ελλάδα. Πρόσφατο παράδειγμα ο "πολυπολιτισμικός" βουλευτής, πού από μηδενικό της σόου μπιζ, κέρδισε εντέλει το δικαίωμα να μετεωρίζεται στην Βουλή, σύμφωνα με παλαιότερη στιχουργία του και δυσανασχετεί για την πραγματικότητα του αγιασμού και του εκκλησιασμού στα Σχολεία. Αυτό το παράδειγμα μόνο από την αμέσως σύγχρονη πραγματικότητα.

Δυστυχώς οι αντιεκκλησιαστικές δυνάμεις και οι εκκλησιομάχοι προωθητές της ενημέρωσης και της πληροφόρησης έχουν καταστήσει τον απώτερο σκοπό τους πραγματικότητα. Η Εκκλησία έχοντας "λαϊκή βάση" , για να χρησιμοποιήσουμε έναν τετριμμένο κοσμικοπολιτικό όρο, συμπεριλαμβάνεται δυστυχώς στην πίτα διάγραμμα της λαΐκής αποδοκιμασίας και δυσαρέσκειας μαζί με τους ανίκανους και διεφθαρμένους πολιτικούς, δημοσίους λειτουργους και άλλες εστίες διαφθοράς, κατέχοντας για την κοινή μέση γνώμη -πάντα- ένα ιδιαίτερο κομμάτι. Δεν είναι βέβαια μυστικό πώς η πλειονότητα, αν όχι το συντριπτικό σύνολο των αγανακτισμένων σε σχετικούς δημοσίους διαλόγους  θεωρεί την Εκκλησία σύμμαχο και συνδαιτημόνα στο αισχρό συμπόσιο του κερδοσκοπικού ωφελιμισμού των οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων και αποκλίνουσα από τις παραδοσιακές της αξίες και τον πιστό της λαό.

Δεν θα  αναλωθούμε σε σχετικές και τετριμμένες αυτοκριτικές, που εξυπηρετούν μάλλον το δραματικό στοιχείο και δίνουν πλέον έναν τόνο υποκριτικής απολογητικής από την μεριά μας. Νομίζω πώς η Εκκλησία πρέπει να κάνει ξεκάθαρο στον λαό και τα έργα και τις προθέσεις της. Η ανάγκη δημόσιας πληροφόρησης για το κοινωνικό της έργο είναι αγιογραφικά ερειδόμενη και αυτό ακριβώς έκαμε και ορθώς έκαμε η Ιερά Σύνοδος μέσω σχετικής εγκυκλίου την οποία παραθέτουμε παρενθετικά:

 

 

Αντί οποιοδήποτε σχολίου του ιστολογίου μας , για την φίμωση των χριστιανομάχων και την ορθή ενημέρωση του πάλαι ποτέ υπερήφανου λαού που κατήντησε παραπλανημένο πόπολο:

Η Εκκλησία της Ελλάδος, ελπίζουσα ότι ο δημοσιογραφικός θόρυβος, ο οποίος προκλήθηκε σχετικώς προς την φορολόγηση της Εκκλησίας, οφείλεται σε έλλειψη λεπτομερούς ενημερώσεως όσων τον προκάλεσαν, επιθυμεί να ενημερώσει δημοσίως ότι η Εκκλησία της Ελλάδος, οι Ιερές Μητροπόλεις με τα εκκλησιαστικά τους ιδρύματα, οι Ιερές Μονές και οι Ενορίες, οι οποίες είναι ξεχωριστά μεταξύ τους νομικά πρόσωπα, καταβάλλουν κάθε χρόνο στις κατά τόπους Δ.Ο.Υ. τις παρακάτω νομοθετημένες φορολογικές υποχρεώσεις τους:

1. Φόρο επί των κατ’ έτος μισθωμάτων, που εισπράττουν από ακίνητα, με συντελεστή 20% επί της αξίας τους,
2. Συμπληρωματικό φόρο επί των εισοδημάτων τους από οικοδομές και εκμισθώσεις γαιών με συντελεστή 3%,
3. Προκαταβολή του φόρου (για το επόμενο έτος) με συντελεστή 55% επί της αξίας του παραπάνω συμπληρωματικού φόρου,
4. Φόρο επί της ακίνητης περιουσίας τους με συντελεστή 3‰ επί της αντικειμενικής αξίας τους (εκτός εάν πρόκειται για οικοδομήματα λατρευτικής, εκπαιδευτικής, θρησκευτικής η κοινωφελούς χρήσεως π.χ. Ι. Ναοί, γηροκομεία, χώροι συσσιτίων),
5. Φόρο επί των κληρονομιών και δωρεών με συντελεστή 0,5% επί της αξίας τους,
6. Τέλος χαρτοσήμου και δικαιώματα ΟΓΑ συνολικού ποσοστού 2,40% επί κάθε χρηματικής παροχής πιστών προς τους Ι. Ναούς λόγω ιεροπραξιών.

Επίσης τα παραπάνω νομικά πρόσωπα της Εκκλησίας παρακρατούν και αποδίδουν στις Δ.Ο.Υ. τα παρακάτω φορολογικά έσοδα:

1. Φόρο μισθωτών υπηρεσιών για τους εκκλησιαστικούς υπαλλήλους και συνεργάτες τους, που αμείβονται από τον προϋπολογισμό τους,
2. Φ.Π.Α. με τους προβλεπομένους συντελεστές για υπηρεσίες και αγαθά,
3. Φόρο εισοδήματος με συντελεστή 8% σε όλα τα τιμολόγια παροχής υπηρεσιών,
4. Φόρο εισοδήματος με συντελεστή 4% σε όλα τα δελτία αποστολής αγαθών και με συντελεστή 1% για τα υγρά καύσιμα.

Τέλος, η Εκκλησία της Ελλάδος επιθυμεί να τονίσει αφ’ ενός ότι η απαλλαγή από τον φόρο ακινήτης περιουσίας για τα ακίνητα λατρευτικής, θρησκευτικής και κοινωφελούς χρήσεως ισχύει από το έτος 2008 για όλα τα θρησκεύματα και δόγματα, που έχουν ακίνητη περιουσία εντός Ελλάδος και αφ’ ετέρου ότι, παρότι τα έσοδά Της προέρχονται μέχρι σήμερα από το υστέρημα πιστών και χρησιμοποιούνται για την συντήρηση των θρησκευτικών και κοινωφελών Της ιδρυμάτων, ουδέποτε ζήτησε κάποια άνιση φορολογική μεταχείριση σε σχέση με τους υπολοίπους φορολογούμενους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς της Χώρας. ( ο υπερτονισμός της γραμματοσειράς ανήκει σε μας)

Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος

Παράλληλα, θα πρέπει να υπερτονιστεί, όχι σαν σοφιστική και τραγωδική αντιπαράθεση αλλά σαν εναργής δραματική πραγματικότητα, στην οποία ο κοινός νους αρνείται να ενσκήψει πώς , αν η φορολογία επί των εκκλησιαστικών επεκταθεί και σε αυτά τα οικήματα πού εξαιρούνται

αυτομάτως θα φορολογηθούν, χιλιάδες μερίδες συσσιτίων, μυριάδες είδη πρώτης ανάγκης από εκκλησιαστικά "κοινωνικά παντοπωλεία" και φιλανθρωπικά συστήματα , η στέγη αναξιοπαθούντων και γερόντων. Με λίγα λόγια και χωρίς να φοβόμαστε την δύναμη των λέξεων θα φορολογηθεί ο πόνος και η παράκληση των πλέον αδυνάτων.

Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα ένα νέο κύμα αγανακτισμένων, που θα αποτελείται πλέον από τους ελαχίστους της γης. Και εδώ πρέπει να πετάξουμε την μάσκα και να τα πούμε ορθά κοφτά: Το κράτος δεν ευεργετεί, αλλά φοβάται και  υπολογίζει την Εκκλησία, εξαιρώντας τα φιλανθρωπικά οικήματα από την φορολόγηση. Το κράτος αδύναμο και ανίκανο να ανταπεξέλθει σε πρακτικούς μηχανισμούς προνοίας και φροντίδας, επαναπαύτηκε στην ζωντανή φροντίδα της Εκκλησίας. Το κράτος διαπιστώνει , ίσως χωρίς να λείψουν ίχνη ιδεολογικής και πολιτικής δυσαρέσκειας, πώς έχει ανάγκη την Εκκλησία. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για ευαρέσκεια αλλά για κοινή πολιτική κίνηση. Η Εκκλησία δεν ευεργετήθηκε, η Εκκλησία κέρδισε το αφορόλογητο των φιλανθρωπικών καταστημάτων και των ενοριών της με την παρουσία της και την προσφορά της στην κοινωνία. Και φυσικά όλα αυτά στηρίζονται και τελούνται από το υστέρημα του φτωχού. Ουσιαστικά , πρόκειται για νίκη του ίδιου του πολίτη, όσο και αν δεν το συνειδητοποιεί. Σε μία άλλη παράμετρο, άσχετη με την ανάρτηση όσο και σχετική το Κράτος δεν θα υποκαταστήσει-υποσκελίσει-υπερκοντίσει την Εκκλησία ποτέ.  Και κάτι εξ ίσου σημαντικό : οι μηχανισμοί φορολόγησης δεν βαραίνουν τους εξαιρούμενους αλλά τους φορολογούντες. Το "διαίρει και βασίλευε" και η τακτική του "αποδιοπομπαίου τράγου" είναι πάντα σε τετριμμένη χρήση από τις εκάστοτε εξουσίες...

Δυστυχώς, η φορολόγηση όλων μας είναι μία ζοφερή πραγματικότητα. Βρισκόμαστε σε έναν κλοιό πού όλο σφίγγει με θύματα όχι τους πολλούς πλέον αλλά τους πάντας πλην ολίγων.  Σαν συνετοί και φρόνιμοι ιερωμένοι θα μπορούσαμε να συστήσουμε τα νόμιμα τα οποια στηρίζονται και στην αγία Γραφή "απόδοτε τα του Καίσαρος των Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ".

Είναι δύσκολο όμως να στηρίξεις μια τέτοια κοινωνική και πολιτική θεολογία πάνω από ένα πτώμα πού σήπεται και ιδιαιτέρως αν αυτό το πτώμα ανήκει στην ίδια σου την μάνα. Η Εκκλησία δήλωσε πώς ακολουθώντας την Παράδοση της θα βάλει πλάτες στην πατρίδα για το χατήρι του λαού. Όμως πάντα για το χατήρι του λαού και της πατρίδας. Κάθε άλλη θεώρηση και προσδοκία από μέρους των κρατούντων αλλά και των κρινόντων είναι μία ακόμα ψευδαίσθηση. Και αυτό το γνωρίζουν και το υπολογίζουν καλώς.