Για το άρθρο του π. Βασιλείου Θερμού: Συνωμοσιολογία και αντισημιτισμός: ένα επείγον ποιμαντικό πρόβλημα

Πραγματικά, η συνωμοσιολογία και ο αντισημιτισμός όπως κάθε ακραία μορφή φανατισμού δεν ταιριάζουν σε έναν συνειδητοποιημένο ορθόδοξο χριστιανό, πού επαγρυπνεί πνευματικά, κρύβει στην καρδιά του συγχώρεση και αγάπη και δεν φοβείται συνωμότες και συνέδρια γιατί επαφίεται όλος στην μέριμνα και προστασία του Θεού. Θεωρώ πώς ναί! Η συνωμοσιολογία είναι μάστιγα στο ορθόδοξο σώμα. Δεν ταιριάζει σε γενναίους χριστιανούς και παράλληλα τους αποσυντονίζει από τον μόνο στόχο και την μόνη άσκηση πού είναι η εν Χριστώ ζωή και η ένωση με τον Χριστό. Καταντήσαμε αντί να ανταλλάσουμε πνευματικές ανησυχίες να ψάχνουμε ως ωροσκόποι χαλδαίοι στίγματα μελλόντων μέσα σε υπαρκτές ή και ανύπαρκτες συνήθως προρρήσεις γερόντων ή "γερόντων".Προσδοκούμε τον αντίχριστο λες και όχι τον Χριστό.Τα γαρ μέλλοντα ανήκουν στον Θεό, όπως και τα παρόντα. Χρειάζεται πνευματική επαγρύπνηση και όχι μονομανής εντριβή σε παραφυσικά και συνωμοσιολογικά x files, πού άλλωστε πολλές φορές δεν είναι καν ορθόδοξης , αλλά και προτεσταντικής πηγής και αμερικανικής προέλευσης.

Αντικειμενικά και παράλληλα ο αντισιωνισμός δεν είναι αντισημιτισμός. Πλην όμως δεν θεωρώ ηθικό ή ορθόδοξο ο χριστιανός να είναι αντισιωνιστής(για αντισημίτης δεν το συζητώ καν) ή αντικείμενος σε κανέναν. Εκείνοι οι διώκτες εμείς, οι διωκόμενοι. Tα έθνη κατά την διαβεβαίωση του Κυρίου θα είναι αντικείμενα εναντίον μας και αυτό δεν αποτελεί κάτι νεό ή κάτι το καταπληκτικό. Εμείς όμως δεν καλούμαστε να τα μισήσουμε ή να τα πολεμήσουμε αλλά άφοβα να δώσουμε την μαρτυρία μας για να κατανικήσουμε το ψεύδος. Δεν είναι εχθρός του χριστιανού ο σιωνιστής, επειδή ο σιωνιστής θεωρεί τον χριστιανό φυσικό του εχθρό.Αυτοί μισούν, εμείς δεν διδαχτήκαμε το μίσος από την Εκκλησία. Αντίπαλος είναι μόνον το ψεύδος. Όσο εμείς θα λάμπουμε τόσο αυτό θα μειώνεται.Αντίστοιχα αν εμείς ως Έλληνες δεν ξεχνάμε το τί είμαστε και τό τί ωφείλουμε στην πατρίδα ουδείς δύναται να μας βλάψει.


Τέλος: Επείγον και φλέγον ή πρωτεύον ποιμαντικό ζήτημα;; Δεν νομίζω. Η συνωμοσιολογία είναι ένα φαινόμενο αρχαίο όπως ο κόσμος και θα εμφιλοχωρεί  σε θρησκευτικά ή εξωθρησκευτικά περιβάλλοντα όσο η οικουμένη ζεί μέσα σε παραλογισμό, παραλογισμό όμοιο με των ημερών μας, δηλαδή πάντα.

 Άλλα πρωτεύουν: η πείνα για Χριστό και η πείνα για ψωμί. Να δύο επείγοντα ποιμαντικά ζητήματα του παρόντος τόπου και χρόνου.Να δύο επείγοντα ποιμαντικά ζητήματα κάθε τόπου και χρόνου.Ας αφοσιωθούν οι ποιμένες σε αυτά.

Και φυσικά πανεπιστημιακοί δάσκαλοι όπως ο πατήρ Βασίλειος.ΕΙΝΑΙ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥΣ! 


το άρθρο του πατρός Βασιλείου εδώ