Ομιλία Δ'
Στο Ευαγγέλιο της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού
[...] Ακούσετε και ευφρανθήτε, όσοι είσθε πτωχοί και ενδεείς, διότι κατά τούτο είσθε αδελφοί του Θεού' κι αν είσθε πτωχοί και ευτελείς ακουσίως, καταστήσατε εκούσιο για τον εαυτό σας το αγαθό δια της υπομονής και της ευχαριστίας. Ακούσετε οι πλούσιοι και ποθήσετε την ευλογημένη πτωχεία, για να γίνετε κληρονόμοι και αδελφοί του Χριστού, γνησιώτεροι μάλιστα εκείνων που επτώχευσαν ακουσίως' διότι εκείνος επτώχευσε για μας εκουσίως.
Ακούσετε και στενάξετε εσείς που περιφρονείτε τους αδελφούς σας, όταν υποφέρουν, μάλλον δε τους αδελφούς του Θεού, και δεν μεταδίδετε στους ενδεείς απο όσα διαθέτετε άφθονα, τροφή, σκέπη, ενδυμασία, επιμέλεια κατάλληλη, και δεν προσφέρετε το περίσσευμά σας στο υστέρημα εκείνων. Μάλλον δε ας ακούσωμε και ας στενάξωμε, αφού κι'εγώ ο ίδιος που σας λέγω αυτά, ελέγχομαι απο την συνείδησή μου ότι δεν είμαι τελείως έξω απο το πάθος' διότι, ενώ πολλοί ριγούν και στερούνται, εγώ είμαι γεμάτος και ενδεδυμένος.
Πολύ δε περισσότερο άξιοι πένθους είναι αυτοί που έχουν και κατέχουν θησαυρούς περισσότερους απο την καθημερινή ανάγκη ή και φροντίζουν να τους αυξήσουν' ενω είναι προσταγμένοι ν'αγαπούν τον πλησίον σαν τους εαυτούς των, δεν τους θεωρούν ούτε σαν το χώμα.
Διότι τι άλλο είναι ο χρυσός και ο άργυρος, που αγαπήσαμε περισσότερο απο τους αδελφούς;
Αλλά ας επιστραφούμε, ας μετανοήσωμε και ας κοινωνήσωμε εξυπηρετώντας τις ανάγκες των ανάμεσά μας πτωχών αδελφών με όσα έχομε. Και αν δεν είμαστε διατεθημένοι ν'αδειάσωμε θεοφιλώς όλα τα υπάρχοντα, τουλάχιστον να μη τα κατακρατήσωμε όλα για τους εαυτούς μας ασπλάγχνως' αλλά το μεν ας τό πράξωμε, γι'αυτό που θα παραλείψωμε, ας ταπεινωθούμε ενώπιον του Θεού, και θα επιτύχωμε απο αυτόν συγγνώμη, διότι η φιλανθρωπία του αναπληρώνει την έλλειψί μας, για να μη,
ο μη γένοιτο, ακούσωμε την απαίσια φωνή' διότι λέγει,
"τότε θα ειπή και στούς απο τα αριστερά' φεύγετε απο εμένα οι καταραμένοι ". Πόσο φοβερό είναι τούτο!
Απομακρυνθήτε απο την ζωή, εκβληθήτε απο την τρυφή, στερηθήτε το φως! [...]
Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά τα 'Εργα
Πατερικές Εκδόσεις "Γρηγόριος ο Παλαμάς"
πηγή
πηγή εικόνας
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Στις εφημερίδες δημοσιεύθηκαν τον τελευταίο καιρό πολλά περιστατικά από διαθήκες πλουσίων Χριστιανών, καθώς επίσης και τα όσα διαμείφθησαν μεταξύ των κληρονόμων τους και των συγγενών τους.
Δεν θα ασχοληθώ με την πλευρά αυτή του θέματος, αλλά θα σημειώσω μια άλλη παράμετρο που με ενδιαφέρει περισσότερο.
Διαβάζοντας τα κείμενα που έχουν γραφεί για το θέμα αυτό δεν μπόρεσα να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να είναι κανείς ευσεβής Χριστιανός και να συσσωρεύη πολλά κτήματα και χρήματα, αγροκτήματα, διαμερίσματα και μετρητά σε Τράπεζες του εξωτερικού, για να τα έχη για τα γεράματά του!
Μου είναι ακατανόητη η σύνδεση μεταξύ πνευματικής ζωής και φιλοπλουτίας - φιλοχρηματίας.
Πράγματι, η συσσώρευση μεγάλου πλούτου και πολλών υλικών αγαθών δείχνει μια ανασφάλεια και απώλεια της προσωπικής πίστης στον Θεό. Εκείνος που πιστεύει στον Θεό, μπορεί να έχη ένα μικρό ποσό και κάτι απαραίτητα για τις πρώτες ανάγκες του, αλλά δεν μπορεί να έχη κολλημένο τον νού του στα χρήματα και τα κτήματα.
Ακόμη η φιλοκτημοσύνη και η φιλαργυρία δείχνει και μια ανελεήμονα καρδιά. Δεν μπορώ να καταλάβω τί είδους χριστιανική καρδιά έχει αυτός που δεν συγκινείται από την φτώχεια και την δυστυχία που επικρατεί γύρω μας και γι' αυτό συγκεντρώνει χρήματα και κτήματα, κάνει αγοραπωλησίες σε προχωρημένη ηλικία για να τα απολαμβάνη, για να αυξάνη το εισόδημα. Αυτή η νοοτροπία μόνον χριστιανική δεν είναι.
Βέβαια, μπορεί μέσα του ο άνθρωπος της κατηγορίας αυτής να έχη ως σκοπό να συγκρεντρώνη χρήματα, ώστε να τα δωρήση μετά τον θάνατό του σε αγαθοεργούς σκοπούς. Αλλά και εδώ κρύπτεται μια σκοπιμότητα, αφού διακρίνεται από την νοοτροπία του να απολαμβάνη κανείς τα υλικά αγαθά όσο ζη και όταν δεν τα χρειάζεται να τα δίνη σε άλλους, για να τον θυμούνται. Δηλαδή, πριν τον θάνατο ο άνθρωπος αυτός καλλιεργεί την φιλοκτημοσύνη, μετά τον θάνατο καλλιεργεί την φιλοδοξία με την υστεροφημία.
Τέτοιες υστερόβουλες πράξεις συνήθως δεν τις ευλογεί ο Θεός, ο Οποίος θέλει να μη κολλάμε τον νού μας σε υλικά αγαθά, αλλά να συγκινούμαστε από το δράμα των πτωχών συνανθρώπων μας, να πεθαίνουμε ως πτωχοί, και να μη ενδιαφερόμαστε για το πάθος της φιλοδοξίας μετά τον θάνατό μας. Απόδειξη του ότι μάλλον δεν ευλογεί ο Θεός τέτοιες νοοτροπίες είναι το γεγονός ότι συνήθως όσα αποκτούνται με τέτοιους τρόπους και κληρονομούνται με τέτοιους σκοπούς κατασπαταλούνται και εξανεμίζονται εύκολα. Γι' αυτό και χαίρομαι για εκείνους που αποφασίζουν και γίνονται δωρητές και ευεργέτες ή διαθέτουν την περιουσία τους σε πτωχούς, όσο ζούν.
Ο άνθρωπος, ιδιαιτέρως ο Χριστιανός, πρέπει να εμπνέεται από φιλάνθρωπα αισθήματα και κυρίως να διακρίνεται από ένα βαθύ αίσθημα ότι ο κόσμος ανήκει στον Θεό και εμείς, που είμαστε παιδιά Του, έχουμε ίσα δικαιώματα απέναντι στην πατρική κληρονομιά. Οπότε δεν έχουν νόημα οι ιδιοκτησίες και κυρίως οι υπερβολικές. Και όσοι έχουν υλικά αγαθά θα πρέπη να τα προσφέρουν στα άλλα αδέλφια τους που υποφέρουν, όχι ωσάν να είναι γενναιόδωροι και να προκαλούν την ευγνωμοσύνη τους, που μπορεί να θεωρηθή μια μορφή δουλείας, αλλά ως οφειλέτες στον Θεό που είναι Κύριος του κόσμου και ως διαχειριστές του Θεού προς τους συνανθρώπους τους που είναι παιδιά Του και δικά τους αδέλφια.
Δεν μπορώ να καταλάβω το να είναι κανείς Χριστιανός πλούσιος! Και μάλιστα δεν μπορώ να καταλάβω να είναι κανείς μοναχός, Κληρικός και Επίσκοπος πλούσιος!
Aπριλιος 2005 π.Ιερόθεος Βλάχος,επίσκοπος Ναυπάκτου πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου