Η προσευχή για τον κόσμο και η διαφθορά των ανθρώπων

Γεροντας Σωφρόνιος του έσσεξ

[...] Έτσι στη ζωή μας, όπου και να στρέψεις την προσοχή σου, δεν υπάρχει ισορροπία ούτε αρμονία. Μερικοί πάσχουν από ανεπάρκεια επικοινωνίας, άλλοι πνίγονται από αφθονία συναντήσεων και πάσχουν από ανεπάρκεια της ησυχίας της απομονώσεως.
Όλη η συνειδητή ζωή μου πέρασε κατά το μάλλον ή ήττον με προσευχή για τον κόσμο. Η επιθυμία της καρδιάς μου είναι να δω όλους και τον καθένα φορείς εκείνου του Θείου πληρώματος ζωής, που έφερε ο Χριστός στον κόσμο: «Ο κλέπτης ουκ έρχεται, ει μη ίνα κλέψη και θύση και απολέση. Εγώ ήλθον, ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν»;. Η επίγεια ιστορία είναι γεμάτη από εκβιασμούς, φόνους και ατέλειωτα εγκλήματα, ακόμη και ως τις ήμερες μας. Αυτό βέβαια καταπονεί πολύ την ψυχή. Η διαστροφή των ανθρώπων, η πνευματική τους τυφλότητα δεν έχουν όρια. Πράγματι ο Χριστός είναι βασιλιάς «ουκ… εκ του κόσμου τούτου». Το φως Του έλαμψε ανάμεσά μας. Και η καρδιά γεμίζει από αγάπη προς Αυτόν.

Όταν κάποτε σκέφτομαι εκείνο το ασύγκριτο προνόμιο που δόθηκε σε μένα ως ιερέα και μοναχό, τότε η συνεί­δησή μου δεν μπορεί να κατανοήσει γιατί μου δόθηκε αυτό. Πώς να εξηγήσω μια τέτοια επιλογή; Γνώρισα τον εαυτό μου και σταθερά τον γνωρίζω και αντιλαμβάνομαι ότι με κανέναν τρόπο δεν δικαιώνω το δώρο αυτό. Και τόσο ισχυρά επιθυμεί η ψυχή μου το δώρο αυτό για όλο τον κόσμο.
Μετά την επιστροφή μας από τη Μόσχα ασχολήθηκα με τη διόρθωση της μεταφράσεως του νέου μου βιβλίου. Το χειρόγραφο δόθηκε στον έκδοτη τον Μάρτιο. Ως τώρα δεν έχω απάντηση, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Γνώριζα, όταν έγραφα, ότι ή θεωρία μου για τον Άνθρωπο δεν αντιστοιχεί με τη θεωρία της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων, όπου και αν αυτοί ζουν. Δεν μπορώ όμως να μιλήσω διαφορετικά. Ποτέ μου δεν προετοιμάστηκα να γίνω συγγραφέας. Ολοένα και περισσότερο αισθάνομαι τη δυσκολία να βρω τρόπο για να μεταδώσω στους άλλους εκείνο που ο ίδιος παρέλαβα. Και δέχθηκα τέτοιον πλούτο, μπροστά στον οποίο όλα όσα γνώρισα νωρίτερα ωχριούν τελείως. Δεν αισθάνθηκα όμως ποτέ την παρόρμηση να εξέλθω «ανά τας οδούς και τας ρύμας». Είμαι ικανοποιημένος με την κατάσταση αυτή που δημιουργήθηκε. Ζω μόνος σε ένα απομονωμένο σπιτάκι. Οι ναοί στους οποίους λειτουργώ είναι ακριβώς δίπλα. Μεριμνώ για τους ανθρώπους, αλλά λιγότερο σε σύγκριση με το παρελθόν. [...]

(Αρχ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, «Γράμματα στη Ρωσία» – επιστολή 57, -αποσπάσματα-. Εκδ. Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου –Έσσεξ, σ. 249-251) Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας

Τρελογιάννης