Επειδή με ρωτάνε με ΠΜ, ας παραθέσω καποιες
πληροφορίες πού συγκεντωσα ένθεν κακείθεν.
Ας το καταλάβουμε ΑΛΛΟ
ΓΕΡΟΝΤΑΣ, ΑΛΛΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΛΛΟ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΣ.
Το επαναλαμβάνω για να γίνει
συνείδηση, γιατί εντοπίζουμε και προσωπολατρείες και αντιεκκλησιαστική
φατριαστική συμπεριφορά εκ μέρους των χριστιανών μας. Επίσης,
μπερδεύουμε το μοναχικό ήθος με το κοσμικό ήθος, πράγμα πού ειναι
προσβολή για το όγδοο μυστήριο , κατά αγ.
Γρηγόριον Θεολόγον, του μοναχισμού.Την έννοια του υποτακτικού με το
πνευματικοπαίδι και της πνευματικής πατρότητας με την ιερά εξομολόγηση.
Γέροντας είναι ο πνευματικός πατερας των μοναχών.Οι μοναχοί έχουν Γέροντα. Ένας γέροντας σε μοναστήρι μπορεί να είναι πνευματικός και εξομολόγος κοσμικών πού επισκεπτονται γι αυτο τον λόγο το μοναστήρι, αλλά πάντα θα είναι ο πνευματικός ή ο εξομολόγος τους ή και τα δύο, αλλά όχι ο γέροντας τους. Στον Γέροντα κάνουμε υπακοή σαν μοναχοί και δείχνουμε εμπιστοσύνη σαν κοσμικοί. Υπάρχει διαφορά. Επίσης, οι αδελφότητες στον κόσμο, έχουν Πνευματικό προιστάμενο και όχι Γέροντα, καν αυτός είναι Γέροντας για τους μοναχούς ή Γέροντας στην Εκκλησία.
Πνευματικός είναι ο άνθρωπος πού έχει χάρη από τον Θεό, να νουθετεί και να μας καθοδηγεί στην εν Χριστώ ζωή, να του εναποθέτουμε τα προβλήματα και τους πνευματικούς μας προβληματισμούς, να μας ποιμαίνει και να μας καθοδηγεί πνευματικά.Πνευματικός μπορεί να είναι ένας απλός μοναχός, ο οποίος δεν ειναι εξομολόγος, ακόμα και ένας λαϊκός! Σπάνιο αλλά όχι απίθανο. Το Πνεύμα όπου θέλει πνεί.Πνευματικός ήταν ο γέροντας Παΐσιος, ο οποίος δεν ήταν ούτε ιερέας, ούτε εξομολόγος.
Εξομολόγος είναι ο ιερέας εκείνος, άγαμος ή έγγαμος, πού έχει ειδική άδεια από τον οικείο αρχιερεα, να τελεί το μυστήριο της εξομολόγησης. Στον εξομολόγο πάμε, αφού έχει προηγηθεί μετάνοια και απόφαση, για να του πούμε τις αμαρτίες μας και αυτός μας διαβάζει την συγχωρητική ευχή εις άφεσιν αμαρτιών και ενίοτε, όποτε και αν χρειαστεί μας δίνει νουθεσίες και ίσως κάποιον κανόνα. Ησυγχώρηση των αμαρτιών τελείται με την μετάνοια την δική μας και την συγχωρητική ευχή από χειροτονημένο ιερέα εξομολόγο και όχι με τα επιτίμια και τους κανόνες, πού είναι παιδαγωγικά μέσα στην ευχέρεια του πνευματικού εξομολόγου.
Το ιδανικό είναι ο πνευματικός μας να είναι εξομολόγος, και εξομολόγος μας να είναι ο πνευματικός μας, αλλά όχι απαραίτητο. Πνευματικός εξομολόγος ήταν λχ ο γέροντας Πορφύριος.Έχουμε έναν πνευματικό και πολλούς εξομολόγους.
Ο
πνευματικός θα μας οδηγήσει στην εξομολόγηση, ο εξομολόγος θα
εξομολογήσει, ο πνευματικός εξομολόγος και τα δύο.
από το FB
Προβαίνω στην παράθεση αποσπασμάτων για να κάνω ερώτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφή...Πνευματικός εξομολόγος ήταν λχ ο γέροντας Πορφύριος.
...Στον Γέροντα κάνουμε υπακοή σαν μοναχοί και δείχνουμε εμπιστοσύνη σαν κοσμικοί....
Νομίζω ότι κάπου υπάρχει μια σύγχυση στο θέμα μεταξύ "Γέροντα" και "Πνευματικού".
Και για να μην παρεκτραπούμε, όταν λέμε "Γέρων" στην Εκκλησιαστική γλώσσα, κατά κανένα τρόπο δεν εννοούμε τον μεγάλο, τον γέρο στην ηλικία. Ο όσιος Δαυΐδ ο εν Ευβοία έφερε την προσωνυμία "Γέρων" από την ηλικία των 20 ετών, άν δεν με απατά η μνήμη μου.
Σύμφωνα με τα γραφόμενα της ανάρτησης, ο άγιος Πορφύριος, που έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του ΚΥΡΙΩΣ στον κόσμο και η συντριπτική πλειοψηφία των πνευματικών τέκνων του ήταν λαϊκοί θα έπρεπε να λέγεται "Πνευματικός" και όχι "Γέρων", και θα έπρεπε εμείς οι λαϊκοί απλά να του "έχουμε εμπιστοσύνη" και να μην του κάνουμε υπακοή. Αυτό όμως, το "να του έχουμε (απλά) εμπιστοσύνη", δεν απαντάται πουθενά αγιογραφικά. Δια της υπακοής μόνον σώζεται ο άνθρωπος, και πρέπει να πάρουμε ως παράδειγμα τον Κύριο ο Οποίος έκανε υπακοή μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.
Συμβαίνει, με την ευλογία του Κυρίου και από το 1983-2013, να έχω Γέροντα το πνευματικό τέκνο του Αγίου Πορφυρίου, τον π. Φώτιο τον Κερασιώτη (από την Κερασιά του Αγίου Όρους), ο οποίος κατά τα τελευταία 14 χρόνια της ζωής του ήταν ο Γέροντας της γυναικείας Ι.Μ.Δαμάστας στην Λαμία, και ΠΑΝΤΑ μου μιλούσε για την υπακοή. ΠΟΤΕ δεν μου έθεσε θέμα εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του. Και μάλιστα μου έλεγε "Εγώ λέω ότι λέει ο νόμος του Θεού. Όποιος τον ακούει και τον τηρεί, αυτός κάνει θαύματα". Και επ' αυτού έχω γεγονότα που το αποδεικνύουν.
Δεν διαφωνώ καθόλου στο ότι δεν πρέπει να συγχέουμε το μοναχικό με το κοσμικό ήθος, αλλά θα πρέπει να έχουμε πάντα υπ' όψιν μας ότι "φώς μοναχοίς, άγγελοι, και φώς λαϊκοίς, μοναχοί".
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχει και ακολουθείται διαδικασία/ακολουθία με την οποία η κάποιος χειροθετείται "Γέροντας" καθώς και διαδικασία/ακολουθία με την οποία κάποιος λαμβάνει την εξουσία από τον οικείο Μητροπολίτη να εξομολογεί, χωρίς να παραβλέπουμε το γεγονός ότι επειδή Το Πνεύμα όπου θέλει πνεί, η Χάρις του Θεού να αναδεικνύει κάποιον Γέροντα, όπως τον Άγιο Παΐσιο στον οποίο έκανε υπακοή ο μακαριστός Πατριάρχης Δημήτριος και μάλιστα, όπως μαρτυρεί ο ίδιος ο Άγιος, όχι μόνον μια φορά, για θέματα που αφορούσαν την Εκκλησία.
Λίγη προσοχή εδώ. Ένας Πατριάρχης, όχι όποιος κι όποιος, έρχεται στο Όρος και πηγαίνει και βρίσκει τον απλό μοναχό (που όμως η Χάρις του Κυρίου έχει αναδείξει σε Γέροντα) για να τον ρωτήσει τι πρέπει να κάνει στα θέματα που αφορούν την Εκκλησία!!!
Επειδή στην ανάρτηση κάνετε τον διαχωρισμό μεταξύ "Γέροντα" και "Πνευματικού", θα ήθελα να με πληροφορήσετε άν για να γίνει κάποιος "Πνευματικός" υπάρχει κάποια διαδικασία/ακολουθία; Ή μήπως ο Γέρων και ο Πνευματικός είναι ένα και το αυτό και λόγω υπερβάλλοντος ζήλου (θεμιτόν άλλωστε) προς το μοναχικόν και αγγελικόν σχήμα έγινε ο διαχωρισμός αυτός μεταξύ Γέροντος και Πνευματικού;
Προσωπικά δεν βλέπω καμμία διαφορά, άν εξαιρέσουμε, ας μου επιτραπεί η έκφραση, την "Γεροντολαγνεία" που υπάρχει στην σημερινή κοινωνία, και όλοι προσφωνούν τους πάντας "Γέροντα" για ευνόητους λόγους, και εδώ είναι το ανησυχητικό, χωρίς καν να γνωρίζουν την έννοια και την σημασία της λέξεως στα Εκκλησιαστικά πνευματικά δρώμενα.
Τελικά, αλήθεια, ανάμεσα στους χιλιάδες ιερείς που έχουμε, πόσοι φέρουν επάξια τον τίτλο του "Γέροντος" με την ευλογία της Εκκλησίας και μέσα από την ειδική προς τούτο ακολουθία χειροθέτησής τους σε "Γέροντες";;;
Και ένα τελευταίο, επειδή γράφετε "Έχουμε έναν πνευματικό και πολλούς εξομολόγους", έχουμε ΕΝΑΝ εξομολόγο ΜΟΝΟΝ, και εάν για κάποιο λόγο κάποτε είμαστε μακρυά του και δεν μπορούμε να τον δούμε αυτοπροσώπως, του παίρνουμε ευλογία να εξομολογηθούμε σε κάποιον άλλον, και πάλι επιστρέφουμε στον εξομολόγο μας.
Αυτά διδάχθηκα τα 30 χρόνια κοντά στον π. Φώτιο.
Την ευχή του να έχουμε.
Δεν μπορώ να καταλάβω πού ακριβώς διαφωνούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και την ευχή σας π. Παντελεήμων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαφωνούμε στο ότι ο όρος «Πνευματικός» κολλάει και στον Γέροντα και στον εξομολόγο. Πνευματικοί (άνθρωποι) είναι και οι δύο με διαφορετικές αποστολές ο καθένας τους.
Ο Γέροντας δίνει κατευθύνσεις ζωής, ενώ ο εξομολόγος απλά εξομολογεί.
Υπάρχει άλλη ευχή που διαβάζεται για να χειροθετηθεί κάποιος σε Γέροντα και άλλη σε εξομολόγο. Αντίστοιχη ευχή που να διαβάζεται σε κάποιον για να γίνει Πνευματικός δεν γνωρίζω.
Αν ο Γέροντας τυγχάνει να είναι και εξομολόγος, τότε έχουμε τον τέλειο συνδυασμό. Ο Γέροντας έχει την ανώτατη πνευματική εξουσία στην Εκκλησία.
Ότι και να είμαστε, είτε μοναχοί, είτε λαϊκοί, στον Γέροντα κάνουμε Υ-Π-Α-Κ-Ο-Η. Δεν λέω ότι πάντα τα καταφέρνουμε, αλλά αυτό πρέπει να προσπαθούμε.
Είναι προφανές πώς δεν διαβάσατε προσεχτικά την ανάρτηση μου Κάτι σας διαφεύγει ή μου διαφεύγει! Διαβάστε την προσεχτικά γιατί λογω ασθενείας δεν μπορώ να επαναλαβάνομαι συνεχως στα σχόλια. Να στε καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή