Toυ πτωχού Λαζάρου και του πλουσίου γείτονα του αύριο η παραβολή. Ο -πλούτος όπως κάθε άψυχο πράγμα είναι ουδέτερη υπόθεση, ούτε καλή ούτε κακή. Η διαχείριση του ποιεί τον πλούτο κακό ή αγαθό απόκτημα. Μερικοί άνθρωποι ευτύχησαν να τον έχουν , με τις ικανότητες τους , αλλά και με τις αδικίες τους. Όμως σε κάθε περίπτωση είναι παραχώρηση και δώρημα Θεού, όπως όλα τα έμφυτα και τα επίκτητα.
Κανένας πλούσιος δεν είναι άχρηστος παρά μόνον αν είναι ΑΝΕΛΕΗΜΩΝ ή και αντιστρόφως μόνον όταν είναι ελεήμων είναι ΧΡΗΣΙΜΟΣ, σε καμία άλλη περίπτωση.
Ο πλούτος είναι τάλαντο δοσμένο από τον Θεό, πολλαπλασιάζεται σε χάρη όταν σκορπιέται σε χέρια αναγκεμένων και πενήτων, αλλιώς γίνεται θάνατος και κατάρα. Αλλά και όσοι πτωχοί ας παίρνουν παράδειγμα τον Λάζαρο της παραβολής. Ελεάζαρ θα πεί δίκαιος. Δεν φτάνει να είσαι φτωχός για να έχεις την ευαρέσκεια του Θεού, αλλά να φιλοσοφείς την ταπείνωση σου με ευχαριστία.Πόσοι φτωχοί δεν είναι άδικοι; Πόσοι από μας πού θεωρούμαστε φτωχοί δεν είμαστε ΠΛΟΥΣΙΟΙ, αφού δεν μοιραζόμαστε τα ελάχιστα με τους φτωχότερους;
Τέλος, η κατάληξη του πλουσίου ας παραδειγματίζει κάθε σύγχρονο εκμεταλλευτή. Αν η αδιαφορία και η αυτομόνωση μόνον του πλουσίου της παραβολής(διότι δεν τον κατηγορεί το ευαγγελιο για άλλο έγκλημα) τον οδήγησε στην αφόρητη κόλαση, πόσο μάλλον η σκληρότητα και ο κυνισμός των συγχρόνων εκμεταλλευτών;
Ψάξτε και βρείτε τον Θεό στον αδελφό σας, όσον είναι νωρίς γιατί ιδού ο πλούτος έγινε ο σατανάς σας ενώπιον του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου