Περί της παραιτήσεως του Πάπα

H παραίτηση του πάπα, ένεκα γήρατος,  τροφοδότησε κάποιες παραφημολογίες περί ελεύσεως του Αντιχρίστου, πού ερείδονται στις "προφητείες του αγίου Μαλαχία" , ενός λατίνου γκουρού( πολλοί τον ταυτίζουν με τον ίδιο τον μάντη Νοστράδαμο).

To δυστυχές είναι πώς κάτι τέτοιες φημολογίες, επηρεάζουν και πολλούς από τους ορθοδόξους, ενώ η προέλευση τους είναι προφανής και γνωστή και μάλιστα μαντική-αιρετική. Δεν μπορώ να εννοήσω πώς η παραίτηση ενός ποντίφηκα αποτελεί δραματικό γεγονός συντελείας και ταραχής για έναν ορθόδοξο πιστό. Μάλλον τα αποτελέσματα και η επιρροή θα είναι σε πολιτικό και οικουμενιστικό επίπεδο , παρά σε πνευματικό εσχατολογικό. Η ενασχόληση μας με την προσφάτως ενσκήψασα προφητολογία, αυθεντική ή πλαστή είναι δείγμα τρανής απιστίας αφ'ενός και αφ'ετέρου κρυφής αυταρέσκειας και υπερηφάνειας. Απιστίας γιατί ενω είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι με λάβαρα Σταυρό και Ανάσταση, δεν εμπιστευόμαστε(πιστεύουμε) τον Χριστό, ως Κύριο της πρόνοιας και της ιστορίας. Αυταρέσκειας δε, διότι οι κάθε λογής προφητείες, γαργαλίζουν αυτό πού έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας: την δική μας δικαίωση έναντι αμαρτωλών, αλλοεθνών, φυσικών και πνευματικών εχθρών, την καταστροφή του άλλου.Αλλά ίσως ξεφεύγουμε από το θέμα...

 Διάβασα μόλις κάπου ότι ο Δάντης στην Θεία Κωμωδία τοποθετεί έναν πάπα στην Κόλαση , επειδή έκανε την μεγάλη αμαρτία να παραιτηθεί! Δεν μπορώ να τους καταλάβω τους λατίνους. Από την μια αποθεώνουν τον θρόνο αυτό και από την άλλη θεωρούν ότι τρίζει όταν κάποιος άνθρωπος δείξει μια λογική αδυναμία; Ή μήπως η παραιτηση του λατίνου υπερανθρώπου θεωρείται η μεγαλύτερη πτώση μιας ολόκληρης κοσμοθεωρίας; Έλεγχος ενός τεράστιου ειδωλικού συστήματος πού καταρρέει μαζί με την απόδειξη πώς ο υπεράνθρωπος είναι τελικά γυμνός, αδύνατος και ανυπεράσπιστος, όπως κάθε άνθρωπος; Φυσικά τρίζει το ίδιο το αλάθητον με αυτή την παραίτηση. Όμως εμείς συγκαταρρέουμε και είμαστε τόσο περιδεείς μπροστά στην είδηση;Θεωρώ πως στην Ανατολή κάτι τέτοιο θα θεωρείτο δείγμα ταπείνωσης, σοφίας, αυτογνωσίας, ωριμότητας. Θα το επαινούσαν μάλιστα παρεκτός σε καιρό διωγμών, άσχετα αν οι δικοί μας ηγέτες, εκκλησιαστικοί και πολιτικοί έπαψαν να εμπνέονται από την ελληνική και την ανατολική φιλοσοφία και ίσως σπανίως θα προέβαιναν σε μια παραίτηση λόγω σωματικής αδυναμίας.

Η απόφαση του Πάπα , αν ευσταθούν οι λόγοι παραίτησης του, είναι απόφαση ανθρώπου ώριμου και συγκροτημένου, πού δεν περιμένει να τον άρουν σηκωτό από την cathedra.Είναι επίσης αποτέλεσμα -μάλλον- της ισχυρής πίεσης πού δέχτηκε σαν άνθρωπος,όταν αποδείχτηκε η χρεωκοπία της ιεροκρατίας με τα σκάνδαλα στην Ιρλανδία και αλλού. Σενάρια- όχι λιγότερο απίθανα- θέλουν τον Πάπα να παραιτείται υπέρ του επικρατέστερου διαδόχου του πού θα προωθήσει την παγκόσμια διακυβέρνηση. Και αυτό είναι γεγονός, ότι θα γίνει και δεν κρύβεται., αλλά θέλω να πιστεύω πώς παραμένει σενάριο( ως λόγος παραίτησης βέβαια).

Ο φερόμενος ως επικρατέστερος υποψήφιος είναι ο γκανέζος και έγχρωμος Πίτερ Τουρκσον( αυτού ή περίπτωση είναι πού τροφοδοτεί την προφητολογία του τελευταίου πάπα της συντελείας, ως Πέτρος και έγχρωμος διότι έτσι θέλει η προφητεία).Είναι φυσικά ακραιφνώς ρατσιστικό, η ουσία του ρατσισμού μάλιστα, να προωθείται ως νέος πάπας, επειδή ακριβώς είναι έγχρωμος, όπως υποστηρίζεται από "προοδευτικούς" κύκλους. Ως έγχρωμος και έλκοντας την καταγωγή του από τριτοκοσμική χώρα, πληροί τα προσόντα και τις προυποθέσεις να γίνει ο νέος πάπας σύμβολο της Νέας Εποχής, πού καταργεί τα όρια και σπάει τις προλήψεις. Βέβαια, ο αντιρατσισμός είναι ζήτημα εξελίξεων και παιδείας του ιδίου του ανθρωπίνου γένους και τέλος-δηλαδή σκοπός- παγκοσμίων και χρονίων πολιτισμικών διεργασιών και όχι σερβιριζόμενο συνθηματικό αποτέλεσμα, για να πειστούμε πώς έφτασε αυτή η εποχή επι τέλους. Ας πράξουν οι καρδινάλιοι κατά το πνεύμα της εποχής λοιπόν, αλλά ας είμαστε προετοιμασμένοι να το δεχτούμε, σε πολλές εκφράσεις του.

 

Τέλος,τo παράδοξο κατ'εμέ δεν είναι πού παραιτήθηκε ένας πάπας μετά από τόσους αιώνες, αλλά πού τόσοι μορφωμένοι άνθρωποι και καλόβολοι άνθρωποι( πάπες,καρδινάλιοι, θεολόγοι) δεν εγκαταλείπουν την χυδαία ειδωλολατρία του υπερουμανισμού και των δοξασιών για να επιστρέψουν στην αρχαία παράδοση.

Ας ευχηθούμε μόνο να είναι φιλορθόδοξος και φιλάνθρωπος ο νέος επίσκοπος,πού θα εκλεγεί,αφού μέσα στην ατμόσφαιρα την λατινική του άρθρου, δεν μπορούμε παρά να πιστεύουμε και να ομολογούμε το dum spiro spero.Στον εαυτό μας και στην ανθρωπότητα, στον διάλογο για την ένωση των διεστώτων, στο όραμα για μια συμφιλίωση, μέσα σε ελάχιστες και σκοτεινές πιθανότητες και περιόδους κρίσης και πενίας από κάθε τί ελπιδοφόρο, χρεωστούμε μόνον την ελπίδα...