Εαρ Νικοποιόν!

 

Πώς δεν ταιριάζει η ελληνική μας άνοιξη και πασχαλιά με την αναθεματισμένη κρίση!


Σκέφτομαι την κατάληξη αυτών πού έφεραν τον χειμώνα.Μνημονεύω το τέλος του σεφερικού Αρδιαίου, του απαισίου τυρράνου.

Δεν ταιριάζουν οι ορθολογιστές βρυκόλακες  με το τοπίο. Δεν αρμόζουν σε τέτοιο φως, οι γηραιοί και απεχθείς Ηρώδεις.

 Σχεδόν γίνομαι "παγανιστής φυσιολάτρης" με την λογοτεχνική έννοια.( Είναι βλάσφημοι αυτοί ενώπιον αυτής της ομορφιάς. Μια παραφωνία.)

Ω γλυκύ μου έαρ, πόσοι οι σταυρωτήδες σου!
 
Δοκιμάζω την γλυκειά θλίψη των ρωμηών, όταν στόλιζαν με μαγιάτικα ρόδα την αλωμένη, γονατισμένη Πόλη.

Ο Ήλιος λάμπει επί αδίκων και δικαίων και βρέχει ο ουρανός επί των τεράτων και επί δράκων και της άχαρης ζωής. Μουντός ο ουρανός. Όχι κυρ- Οδυσσέα δεν θέλει δουλειά για να γυρίσει ο ήλιος. Τέρμα οι συμβολισμοί. Τέτοιο κάλλος δεν θέλει ντύματα και παρομοιώσεις σαχλές και ακροβατισμούς νομπελικούς. Αβάσταχτο και ανάξιον κάλλος!Στέκεται η ομορφιά σου από μόνη της. Και τίποτα δεν σου παρομοιάζει. Σκάρτες και ψυχρές οι ιδέες, ανώφελοι των ανθρώπων οι αγώνες. Το καλλος θα νικήσει από μόνο του. Είναι κτίσμα του Ζωγράφου των Ανθέων.

Ἔρχεται φέτος κουρασμένη
ἡ Ἄνοιξη
(νά) κουβαλάει τόσα χρόνια
τὰ λουλούδια πάνω της.
Σκοτεινοὶ ἄνθρωποι
στὶς γωνιὲς τὴν παραμονεύουν
γιὰ νὰ τὴν τσακίσουν.
Αὐτὴ ὅμως
μὲ κρότο
ἀνάβει ἕνα-ἕνα
τὰ λουλούδια της
στὰ μάτια τοὺς τὰ ρίχνει
(γιά) νὰ τοὺς στραβώσει.

(οι εχθροί της άνοιξης , μίλτος σαχτούρης)

Είθε Κυρά του Μάρτη, Υπερευλογημένη Ευαγγελίστρια.
Να νικηθεί ο θάνατος. Πλήν όχι θανάτω αλλά με την ΖΩΗ!