Παιχνίδια αγνωμοσύνης και ευγνωμοσύνης

Μόλις άκουσα εκ ραδιοφώνου γνωστό ιεραπόστολο, με εγνωσμένη προσφορά , τον οποίο σέβομαι να μας λέει πώς οφείλουμε ευγνωμοσύνη επειδή ζούμε στην Ελλάδα και όχι στον τρίτο κόσμο. Η διαφορά όμως βέβαια είναι πώς ζούμε στον τρίτο κόσμο και ο παππούλης δεν γνωρίζει από Ελλάδα. Δεν ξέρω αν είναι η μαύρη απελπισία της μαύρης ηπείρου, πού κάνει τον άνθρωπο, να βοά από τα έγκατα για την τόση αδικία του κόσμου και για τα "καλά" της "πεπολιτισμενης" χώρας μας, αλλά δεν την μπορώ την τόση ασφάλεια και αυτό το κατηγορώ. Προφανώς, όχι γιατί δεν ζούμε στην Σιέρα Λεόνε, αλλά γιατί δεν ζούμε στην Ελβετία πού θα έπρεπε να ζούμε.

Δεν τα γράφω αυτά γιατί σκλαβώθηκα από την απαίτηση της καλοπέρασης ή επειδή αγνοώ την καταγγελία πού θα μας γίνει για τους λιμοκτονούντες και τους ασθενείς αυτού του κόσμου. Προφανώς στην Κρίση ο Κύριος ούτε πού θα γυρίσει να κοιτάξει τους περισσότερους από μας, λόγω της παθητικής μας αδιαφορίας. Αλλά δεν αντέχω και αυτή την ανυπόφορη ηθικολογία, πώς επειδή δεν είμαστε Σιέρρα Λεόνε πρέπει να είμαστε ΚΑΙ ευγνώμονες. Είναι μόνο η μερική αλήθεια. Αν μη τί άλλο Ελβετία θα επρεπε να είμαστε. Να βλέπουμε τα κρείττονα και όχι τα χειρότερα.Αυτός ο παθολάγνος πουριτανισμός μου την δίνει στα νεύρα.Νοσοκομεία δεν έχουμε, κράτος δεν έχουμε, νερό και ηλεκτρικό το χρυσοπληρώνουμε, ενώ άλλοι το στερούνται ( σε χώρα ευρωπαϊκή παρακαλώ) και οι μαθητές λιποθυμούν πάνω στα θρανία. Αυτή είναι η πραγματικότητα, πάτερ ιεραπόστολε. Δεν είμαστε ΗΠΑ, απ΄΄οπου προέρχεστε, αλλά Ελλαδίτσα.Καλή η ελεημοσύνη , καλή και η ιεραποστολή. Υπάρχει δυστυχία στον κόσμο, ναί. Το θέμα είναι να καταπολεμείται η αιτία, η θεραπεία διά της φιλανθρωπίας είναι αναγκαία και επαινετή αλλα μόνο ημίμετρο.

Πρέπει να προσεχετε τί λέτε, διδάσκαλοι, γερόντοι και συλλειτουργοί διότι παίζετε άθελα σας , το παιχνίδι του κατεστημένου. Τα ίδια μας έκανε και ο Κανάκης πού πήγε στην πρωτοβουλία της ακτιβιστικής οργάνωσης και φρόντισαν να την προβάλουν, από το εργοδοτικό του κανάλι. Τα ίδια κάνουν και τα κρατικά κανάλια με τις παλιές εποχές πού μας δείχνουν πρόσφατα ( 50, 60, χούντα)και την πόοοοοση δυστυχία υπήρχε.

Ω ναι πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για την τόση ταπείνωση. Χρεωστάμε και από πάνω σε αυτούς πού φροντίζουν για το καλό μας. Τί υποκρισία! Τί αχαριστία από μέρους μας! 

Και σε όλα αυτά εμπλέκουν και τον Θεό οι ημέτεροι εκκλησιαστικοί, γιατί ο συντηρητισμός εξυπηρετεί την εξουσία. Τί να πώ; Τί να μαρτυρήσω άρα γε! Είμαι ευγνώμων για το δώρο της ζωής στον Θεό. Αλλά επειδή το ΘΕΛΩ ΕΓΩ.

Η φιλοκαλία μετ'ευτελείας και η ευχαριστία μετά πενίας αξία έχει μόνον, αν είναι θεληματική. Αυτό είναι και το νόημα της ελευθερίας του πνευματικού ανθρώπου και του χριστιανού. Τα άλλα είναι συναισθηματολογίες.