ως μηδέν έχων και τα πάντα κατέχων...

πρακαταθήκη για την έ εβδομάδα της σαρακοστής  

«Ποιός άρχοντας, ποιός βαθύπλουτος έζησε σαν τον παπά-Πλανά, πού δεν είχε «που την κεφαλήν κλίνη»; Ποιός δοξασμένος αγαπήθηκε όσο αγαπήθηκε έκείνος πού κρυβότανε για να μη τον δη κανένας;
 

Ποιός ρήτορας στάθηκε πιο εκφραστικός από τον παπά-Νικόλα, που ψεύδιζε σαν νάτανε κανένα νήπιο;
Κι αληθινά, ποιός ήτανε πιο πλούσιος από τον αγιασμένον αυτόν γέροντα, αφού τα είχε όλα στη ζωή του, χωρίς να κρατά μία δραχμή στην τσέπη του; Αυτός ζούσε σαν εκείνους τους βλογημένους που λέγει ο Απόστολος Παύλος πως ήτανε «μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες». 

Ζητούσε πρωία τη βασιλεία του Θεού, κι όλα τα άλλα «προσετίθεντο αυτώ"(Μαρκ. δ' 24).
 

Το πιο μικρό νόμισμα δεν βραδυαζότανε στην τσέπη του. 

«Γιατί, όπως λέγει ό άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, «εκείνος όπου έχει φυλαγμένα χρήματα, είναι αδύνατο να πιστεύη και να ελπίζει στον Θεό». Και τούτο είναι φανερό από εκείνα όπου είπε ό Χριοτός και Θεος μας: «Όπου ό θησαυρός υμών, εκεί έσται και ή καρδία υμών» (Ματθ. στ'21).»

 

Φ. Κοντ.

 

 

από FB