Δύο περιπτώσεις ιερέων κατανυκτικές

Στην πληθώρα των καταγγελτικών άρθρων και των αναλύσεων προβληματισμού πού προκαλούν μελαγχολία θα σας παρουσιάσω δύο περιπτώσεις ιερέων πού θα σας γεμίσουν πνευματική χαρά και κατάνυξη.

Χαίρομαι να σας πληροφορώ για ευγενικές ψυχές και πνευματικούς ανθρώπους. Πάνω στην αγία τράπεζα συνηθίζουμε να έχουμε μια εικόνα του επιταφίου, πού από κάτω γράφει ΠΡΟΣΕΧΕ ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ.Προσωπικά έχω τόσο εξοικειωθεί με αυτήν την εικόνα ο ανόητος, πού δεν μου φέρνει καμιά κατάνυξη πλέον. Μπορεί να την έχω εκεί για να βαυκαλίζομαι για την δήθεν πνευματικότητα μου. Κάποιος πολύ γνωστός Γέροντας έτυχε να περάσει από τον ναό μας , σε έναν σαββατιάτικο εσπερινό. Και όταν την είδε εκστασιάστηκε και συγκινήθηκε μέχρι δακρύων. Εμένα τώρα είναι να μην με ελέγξει μια τέτοια ευγένεια ψυχής, μια τέτοια πνευματικότητα;

Ξέρω έναν παπά- δεν θα πώ το όνομα του βέβαια- πού διάβαζε βίους αγίων, πατερικά ή γεροντικά και εφωράθη να μονολογεί εις εαυτόν: "Τ'ακούς αμαρτωλέ παπά; Ακούς τί πρέπει να κάνεις και δεν έκανες;Για σένα λέει η ανάγνωση". Εμένα αυτό μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και κατάνυξη, γιατί δεν φαίνοταν να έχει εξωτερική αρετή καμία. Και για ακόμα μια φορά φάνηκαν ανόητες οι εύκολες κρίσεις.

Αν είχαμε οφθαλμό να δούμε την αγιότητα πού ανθεί μυστικά και ιεροκρυφίως γύρω μας, θα είμασταν πιό αναπαυμένοι.