Αβραάμ Διαβόλου!

Σκέφτομαι πώς την αγία Βαρβάρα την έσφαξε ο ίδιος ο πατέρας της και πώς ο συναξαριστής τον χαρακτηρίζει "αβραάμ διαβόλου".

Σκέφτομαι όλους αυτούς τους γονείς δράκους, όχι μόνο τους κακοποιούντες τα παιδιά τους, αλλά αυτούς πού γεννάνε και αναθρέφουν άβουλα παιδιά, προσαρμοσμένα στον κόσμο και τις απαιτήσεις των γονέων.

Αυτούς πού κατασπαράσσουν την πρωτοβουλία και το θέλημα των παιδιών τους γιατί τα βλέπουν σαν επενδύσεις του εαυτού τους. 

Αυτούς πού τα αφήνουν χωρίς αγωγή και ανατροφή  και αγάπη και τα μεγαλώνουν σαν κατοικίδια προς σφαγήν.

 Γύρω μας συχνά βλέπουμε τέτοια πλάσματα πού δεν κάνουν τίποτα στην ζωή τους πολύ συχνά ή τουλάχιστον δεν κάνουν κάτι πρωτότυπο. 

Πόσοι αβραάμ διαβόλου άρα γε. 

Σκέφτομαι τον στίχο του μεγάλου Ντ. Χριστιανόπουλου για την καταπιεστική μητέρα:

μια γυναίκα στο δρόμο

μαλώνει το παιδάκι της

“δε θα πάμε στο σπίτι;

θα σε κρεμάσω ανάποδα”

γύρισα κι είδα το μικρό:

ήτανε κιόλας κρεμασμένο