Οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας

Διαβάζω πολλές απόψεις για την ιστορία με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και την καρναβαλική σαχλαμάρα του.Άλλες θεωρούνται ακραίες και άλλες πιό μετριοπαθείς. Δεν θέλω να βάλω ετικέτες στις αντιδράσεις.Ουσιαστικά, οι αντιδράσεις είναι τύπου νά χουμε να λέμε σε κομματικό επίπεδο, λαμβάνοντας την μια ή την άλλη θέση βάσει κομματικού ή ιδεολογικού στρατοπέδου. Γιατί όλοι αδρανείς παραμένουμε, ΕΞΟΙΚΕΙΩΜΕΝΟΙ με την νεοελληνική αποβλάκωση μας. Αυτό πού διαφεύγει σε όλους είναι πώς το καρναβάλι δεν έλαβε χώρα στο συνέδριο ενός κόμματος ή στην εκδήλωση ενός κόμματος ή στο πάρτυ ενός "κυρίου". Έγινε δημόσια. Η Ασχημοσύνη έγινε από έναν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, συναίνεσε σε αυτό μια βουλευτής της ΝΔ και ο κόσμος, πού φυσικά θα ανήκει σε όλες τις κομματικές αποχρώσεις, παρακολουθούσε απαθής ή μπορεί και να χειροκροτούσε.

Με λίγα λόγια :καθολικός εθισμός, καθολική ανοχή στην σαχλαμάρα, άρχοντες και λαός άξιοι των μνημονίων. 

Σύμφωνα, με την τεταμένη σαχλαμαρολογία της εποχής, ήρθε και η "ακτιβιστική" πράξη των gay , πού έδωσαν τον ασπασμό... της αγάπης, στο μέσο μιας θρησκευτικής εκδήλωσης.Προφανώς, γιατί η Εκκλησία είναι εξουσία και οι ομοφυλόφιλοι συμπολίτες μας καταπιέζονται, από τις δογματικές δηλώσεις κάποιων, όπως επαναλαμβάνεται από την στερεότυπη ξύλινη γλώσσα των ακτιβιστών της εποχής. Αυτή η ρημάδα η διαφορετικότητα έχει τέτοια ισχύ πού δεν χαλαλίζεται ούτε στον εαυτό της, μάλλον. Αλλά προσβάλει το ίδιο το δικαίωμα στην διαφορετικότητα, προβοκάροντας μια δημόσια θρησκευτική εκδήλωση. Και φυσικά η πράξη αυτή δεν θεωρείται προσβλητική, αλλά ένα χαριτωμένο περιστατικό, άξιο λόγου στα διάφορα πάνελ, μετερίζια της ενημέρωσης και της δημοκρατίας, πού φέρνουν προ ευθυνών της την οπισθοδρομική Εκκλησία. Και ο κόσμος φυσικά καταναλώνει την είδηση και τους εμβριθείς σχολιασμούς, από ειδικούς με τεράστιο εγκέφαλο σπόγγου, αποδεικνύοντας μέσα στην παθητική του αταραξία , πώς ο σπόγγος πολλαπλασιάζεται σε αποικίες και απορροφά παντοειδείς ουσίες, ποικίλλου περιεχομένου.Εννοείται, πώς κανείς αξιοπρεπής ομοφυλόφιλος, πού τα "εχει βρεί με τον εαυτό του", δεν θα προέβαινε σε τέτοιου είδους ακτιβισμούς. Για να δηλώσει τι; Την δεδομένη διαφορετικότητα του; Ή μήπως την εξουσιαστική υπεροχή της επιλογής του πάνω στους άλλους; Σε μια εποχή που απαιτεί συντονισμένες προσπάθειες και όχι σαχλαμαρίστικους ακτιβισμούς, για την επίλυση σοβαρών και φλεγόντων προβλημάτων, ο λαός βομβαρδίζεται με συνθήματα δικαιωμάτων στην ανωμαλία και είναι υποχρεωμένος συνταγματικά να τα αποδέχεται , όπως το μωρό έχει ανάγκη το γάλα της μάνας του. Είναι δομικά στοιχεία μιας νέας προσωπικότητας: του ενήμερου και σύγχρονου χαζοέλληνα.

Τί ωραία εξοικείωση με την ρωμαϊκή καρναβαλική ασχήμια!Θυμηθείτε.Τα Χριστούγεννα 2030 θα προβλέπονται ρωμαϊκά όργια σαν εορταστικά happenings με τις ευλογίες της κοινής ανοχής.

Ας ζήσουμε χωρίς τύψεις τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας, των οποίων είμαστε οι ταπεινές ψηφίδες.Και προ πάντων χωρίς κακοφανισμούς. Είναι αντάξιες των περισσοτέρων...