Επιστρέφοντας με τον Σταυρό...

Εξηγόρασας ημάς, εκ της κατάρας του νόμου, τω τιμίω σου αίματι τω Σταυρώ προσηλωθείς και την λόγχη κεντηθείς, την αθανασίαν επήγασας ανθρώποις, Σωτήρ ημών δόξα σοι.

Ψάλλοντας ξανά και ξανά το θαυμάσιο αυτό τροπάριο της μεγάλης Παρασκευής αισθάνεσαι έναν θρίαμβο μια νίκη, ένα πέρασμα τροπαιοφόρο μέσα στις δυσχέρειες και τον δαιμονισμό του κόσμου. Αυτή η λυτρωτική αίσθηση πού εκπέμπει και αποπνέει το τροπάριο είναι μια δοξαστική επέμβαση στους θρασείς και καταγέλαστους πειρασμούς του κόσμου, στον φόβο , την αγωνία, τον αφανισμό, τον θάνατο.

Αυτός πού έγινε κατάρα, μας λύτρωσε από την κατάρα του νόμου. 

Το Αίμα έγινε ζωή. Έλαβε ξανά τον σκοπό και την ουσία για την οποία το πρώτον δημιουργήθηκε. 

Η Λόγχη έγινε σημείο κατάδειξης στην σωτηρία: Από την πλευρά την άχραντη, πηγή αθανασίας.

Στην ποιμαντική και ιατρική παράδοση της εκκλησίας το τροπάριο αυτό συναντάται και ως φάρμακο. 
Ο Σταυρός και η λόγχη είναι ίαμα και νυστέρι για πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.

Δεν μπορεί παρά ο χριστιανός να πορεύεται τροπαιοφόρος μέσα στον ηττοπαθή και πολυδοκιμαζόμενο κόσμο. 

Αυτό δεν είναι σύνθημα. Είναι βίωμα. Και εμφαίνεται από την σταθερή και ακράδαντη πίστη στην ανάσταση.

(Μετά από πολύμηνη απουσία και την αρχική απόφαση να κλείσω τα ιστολόγια μου, όπως κλείνει παντού και πάντοτε ένας κύκλος, επιστρέφω στην γειτονιά των ιστολόγων και αποκλειστικά στο ΙΕΡΕΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ με επιλεγμένες αναρτήσεις μου από το Facebook, το οποίο μονοπωλούσε τον τελευταίο καιρό την διαδικτυακή μου δραστηριότητα. Καλώς σας ξαναβρήκα λοιπόν και εύχομαι να τα λέμε νοερώς ή και διά ζώσης συχνότερα).