ΠΡΟΚΑΘΑΡΩΜΕΝ ΕΑΥΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΙ- Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ

"Προκαθάρωμεν ἑαυτούς, ἀδελφοί, τῇ βασιλίδι τῶν ἀρετῶν· ἰδοὺ γὰρ παραγέγονε, πλοῦτον ἡμῖν ἀγαθῶν κομίζουσα, τῶν παθῶν κατευνάζει τὰ οἰδήματα, καὶ τῷ Δεσπότῃ καταλλάττει τοὺς πταίσαντας· διὸ μετ' εὐφροσύνης ταύτην ὑποδεξώμεθα, βοῶντες Χριστῷ τῷ Θεῷ, ὁ ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν, ἀκατακρίτους ἡμᾶς διαφύλαξον, δοξολογοῦντάς σε τὸν μόνον ἀναμάρτητον".

Οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι θεοφόροι Πατέρες, όρισαν να εισοδεύουμε στο της Νηστείας μέγα πέλαγος σταδιακά και όχι απότομα, για να μην αποκάμουμε ψυχικά και σωματικά.

Έτσι την προηγούμενη εβδομάδα, την λεγόμενη "Απολυτή" δεν κρατήσαμε νηστεία, ούτε καν Τετάρτη και Παρασκευή, αλλά είχαμε κατάλυσις εις πάντα και τις επτά ημέρες.

Αυτήν την εβδομάδα, από την Κυριακή του Ασώτου έως και την Κυριακή της Απόκρεω, κάνουμε κατάλυση Κρέατος, εκτός Τετάρτης και Παρασκευής,για τελευταία φορά πριν την μεγάλη Τεσσαρακοστή. Γι αυτό και η εβδομάδα πού διανύουμε λέγεται Απόκρεως Εβδομάδα.Μάλιστα, ο λαός μας την ενδιάμεση αυτή Πέμπτη, μεταξύ των δύο νηστησίμων Τετάρτης και Παρασκευής, την ονομάζει χαρακτηριστικά "Τσικνοπέμπτη" και την τιμά με την τελευταία μεγάλη κρεωφαγία, αποδεικνύοντας πώς Ιερά Παράδοση με ελληνική λαϊκή παράδοση, πολλές φορές ταυτίζονται και συμβαδίζουν.

Η επομένη εβδομάδα, η λεγόμενη Τυροφάγος, άρχεται από Δευτέρας της Τυρινής και καταλήγει την Κυριακή της Συγχωρήσεως. Κατ αυτήν καταλύουμε τυρί, αυγά και ψάρια και τις επτά ημέρες, όχι όμως και κρέας, όπως δυστυχώς συνηθίζουν πολλοί χριστιανοί στις μέρες μας, ποιώντας την Τυροφάγο Αποκριά και την Αποκριά κοινή εβδομάδα.

Όλα τα αγαθά και αυτό της Νηστείας τα έχει διατάξει σοφά, με μέτρο και φροντίδα η Εκκλησία μας, για δική μας προκοπή πνευματική και ωφέλεια. Δεν πρέπει να φανούμε αυτοποιμαινόμενοι και καταφρονητές.

Με αυτά τα σοφά μέτρα της Εκκλησίας μας, όταν μπουμε στην τελεία νηστεία και μάλιστα ασιτία του πρώτου τριημέρου, πού τηρούν πολλοί ευλαβείς χριστιανοί, θα έχουμε παιδαγωγήσει κατάλληλα το σώμα μας, ώστε να αποδεχτεί ευκολότερα κάθε στέρηση και έλλειψη ανάπαυσης και ηδονής . Επιπλέον , θα έχουμε επιδείξει την αρμόζουσα υπακοή στην Εκκλησία μας, πού θα καλλιεργήσει την ταπείνωση την γνήσια και θα υποτάξει το θέλημα μας, στο θέλημα του Θεού! 

Περί νηστείας και Προφάσεων

Μην γελιέστε και μην ξεγελιέστε από προφάσεις, πού επιδεικνύουν κάποιοι εντός και εκτός εκκλησίας, περί "εισερχομένων και εξερχομένων", κυρίως για να κάνουν ένα "μοντέρνο άνοιγμα της Εκκλησίας προς τον κόσμο".Αυτοί είναι δούλοι της "παμφήμου δεσποίνης γαστρός", πού λέει και ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακας. Βέβαια, η νηστεία των τροφών ΔΕΝ ΣΩΖΕΙ, αλλά είναι ΣΩΣΤΙΚΟ ΜΕΣΟ. Δηλαδή δεν είναι σκοπός, αλλά απαραίτητο μέσο. Και βεβαια αποκτά νόημα όταν συνοδεύεται από ελεημοσύνη, προσευχή και αποφυγή κάθε κατάκρισης.Δεν είναι αρετή, αλλά τις αρετές στηρίζει!Και πάνω απ όλα είναι και αυτό το πλέον σημαντικό: η υπακοή στις διατάξεις της Εκκλησίας. Ο άνθρωπος πού τις χλευάζει και τις παίρνει για αστεία και ασημαντότητες, "αφού άλλα έχουν σημασία και όχι αυτά", επιδεικνύει μια αρρωστημένη υπερηφάνεια. Ξέρει καλά αυτός, αλλά όχι το άγιον Πνεύμα πού όρισε τις διατεταγμένες νηστείες! Καταλαβαίνετε την πλάνη! Είναι αποδεδειγμένο πώς όποιος δεν μπορεί να στερηθεί τα μικρά: το ψωμί, το νερό, τον ύπνο και το κρέας, ούτε τα μεγάλα στερείται: την υπερηφάνεια, την κατάκριση, την συνήθεια και την ασχημοσύνη.Έπειτα, η νηστεία είναι μικρή θυσία πού δείχνει τεράστια πρόθεση και άθλημα ωραίο και ανδρείο πού χαλιναγωγεί κάθε αλλότρια έξη. Αν η νηστεία ήταν πράγμα μικρό και ασήμαντο δεν θα νήστευε ο Κύριος, οι άγιοι και οι προφήτες. Υπόδειγμα μας έδωσε και μας χάραξε τον δρόμο. Ρωτήστε έναν νηστευτή άξιο να σας πεί για την εμπειρία της χαράς , πού γεννάει η μεγάλη θλίψη, μετά από πολύ λίγο. Ας κοιτάξουμε και τον εαυτό μας εν μέσω ακρασίας, τί θλίψη, ατονία και ραθυμία δοκιμάζουμε. Και θα καταλάβουμε πολλά.Τέλος, είναι η νηστεία στην ζωή μας η μεγαλύτερη απόδειξη φιλοτίμου: Ο αδελφός μου δεν έχει να φάει και εγώ σκέφτομαι να στερηθώ. Να στερηθώ βέβαια. Και αυτό πού περισσεύω να το διανείμω!Ο αδελφός μου πεινάει και εγώ νηστεύω και αδιαφορώ!Νηστεύω όχι για να ευφρανθώ με τα νηστήσιμα, αλλά για τον παραπάνω λόγο.Ο αδελφός μου πεινάει κι εγώ περί καταλυσίμων και νηστησίμων διαλέγομαι. Αν είχα φιλότιμο θα ήταν η ζωή μου μια διαρκής νηστεία για να φτάσουν ΟΛΑ για ΟΛΟΥΣ!