A΄
Σαν δέντρο ευσκιόφυλλο και όαση αναψυχής
στην έρημο της μεγάλης Τεσσαρακοστής, προβάλει η Εκκλησία μας , στο
μέσον των αγίων Νηστειών, τον Τίμιο Σταυρό του Σωτήρα μας και μας
προσκαλεί σε προσκύνηση μετά φόβου διά τας αμαρτίας ημών και μετά χαράς
διά την σωτηρία πού προσφέρει στον κόσμο.
Η ευαγγελική περικοπή είναι από το κατά
Μάρκον ευαγγέλιο, πού αναγινώσκεται αυτήν την ευλογημένη περίοδο στην
Εκκλησία μας, γιατί παρουσιάζει τον Κύριο Ιησού Χριστό ως εξουσιαστή και
σημειοφόρο, νικητή επί του θανάτου, διά του Σταυρού και της Ανάστασης
Του. Η εξουσία του Χριστού στον Μάρκο και στην σύνολη ορθόδοξη παράδοση,
δεν είναι εξουσία καταδυνάστευσης και τυρρανίας, αλλά απελευθέρωσης,
λύτρωσης, σωτηρίας, θεϊκή δύναμη πού προβάλλεται στο παράλογο του
Σταυρού και στην δύναμη την λυτρωτική της αναστάσεως.Αυτή η περικοπή μας
οδηγεί και στην κατανόηση την εορτολογική της σημερινής ημέρας.
Η περικοπή μας μεταφέρει λίγο πριν την
Μεταμόρφωση του Κυρίου . Εκεί ο Χριστός, στο Θαβώρειο όρος, ενώπιον των
αγίων Του μαθητών, παρουσίασε την δόξα Του, κατά δύναμιν αντιληπτή από
τις πνευματικές αισθήσεις των μαθητών, για να τους ενθαρρύνει πρώτον, εν
όψει των Παθών και του εξευτελισμού Του από τον ιουδαϊκό λαό, αλλά και
για να τους αποκαλύψει την χάρη και το μέγεθος της βασιλείας Του, πού θα
εγκαινιαστεί με την επικείμενη εκ νεκρών Ανάσταση Του. Αυτός είναι και ο
πρώτος λόγος της σταυροπροσκύνησης: η προπομπή και ο προεόρτιος
θρίαμβος της σταυροαναστάσεως, του Πάσχα.
Επίσης, χρονικά η περικοπή συνδέεται με
την θεραπεία ενός δαιμονισμένου παιδιού, την οποία θα ακούσουμε ως
ευαγγελικό ανάγνωσμα την Κυριακή πού έρχεται.Ο Σταυρός λοιπόν τίθεται εν
τω μέσω της νηστείας προς ενίσχυσιν, προς άντληση υπομονής και
αγιαστικής δύναμης, ώστε να καθάρουμε τα πάθη και να κάνουμε ορθή χρήση
των ευλογιών και του σημείου του, ως φυγαδευτήριον δαιμόνων και
ενισχυτικό προς κάθαρσιν παθών. Επίσης, η προτροπή του Κυρίου πώς η
προσευχή και η νηστεία διώκει την δύναμη του εχθρού, προβάλουν το
σταυρικό ασκητικό ήθος, ως το καταλληλότερο μέσο και κέντρον των ημερών
προς την τελείωση μας.
Τρίτον. Κυρίως η περικοπή αναφέρεται
στην αυταπάρνηση, την ελευθερία και την ομολογία του Χριστού. Παράδειγμα
λοιπόν και προϋπόυθεση πνευματική γίνεται ο Σταυρός του Κυρίου, αλλά
και ο σταυρός πού καλείται να άρει ελεύθερα ο χριστιανός αγωνιστής.Αν ο
Κύριος ετάθη επί του Σταυρού και υπέφερε πάθη, ευτελισμούς και θάνατο,
καλούμαστε και εμείς να σταυρωθούμε στις επιθυμίες της σάρκας, να
υπομείνουμε στερήσεις, κόπους, θλίψεις , να αρνηθούμε το διαρκώς
επαναστατημένα μας εγώ, να μετατραπούμε σε ζωντανή ομολογία Εσταυρωμένου
Χριστού, να νεκρώσουμε την θρασύτητα του σαρκικού φρονήματος. Δει ημάς
διά πολλών θλίψεων και κόπων εισελθείν εις την βασιλεία.Ο Σταυρός
τίθεται για να δοκιμάσει την πιστότητα και γνησιότητα μας: Ποιά είναι η
στάση μας έναντι του Εσταυρωμένου και ευτελισμένου Θεού; Είναι όνειδος ή
ζωοποιό κλέος ο ταπεινός και νεκρωμένος Χριστός για μας; Αντέχουμε τον
διωγμό και τον παραλογισμό της θυσιαστικής αγάπης, το μαρτύριο της
σταύρωσης του εγώ, σε έναν καθόλου ευνοϊκό και μη αγαπητικό κόσμο;Τέλος ,
αγγέλεται η ελευθερία, η ελεύθερη άρση. Η σαρακοστή και η χριστιανική
πολιτεία είναι για ελεύθερους, δυνατούς ανθρώπους. Ο Χριστός είναι
επιλογή. Η σωτηρία είναι δεδομένη άνωθεν και εφ άπαξ. Απόκειται όμως
στην ελεύθερη εκλογή του ανθρώπου να την αποδεχτεί.
Προσκυνώντας λοιπόν τον Σταυρό του
Κυρίου και ενθυμούμενοι με δέος και περίσκεψη πνευματική, τα κυριακά
λόγια και την αχραντη Θυσία του Εσφαγμένου Αμνού, πορευόμαστε
ενισχυμένοι και κατηχημένοι στην πιό ακρότατη μύηση του νοήματος της
πίστης μας πού είναι η θυσιαστική αγάπη και η σταυρική πορεία προς την
τελείωση μας, η εκλογή της συμφιλίωσης με τον Θυσιαζόμενο Θεό.
Και ήδη αρρυόμενοι τις ευλογίες και την
χάρη του Σταυρού, προσδοκούμε και ομολογούμε την χαρά και την ελπίδα της
επικείμενης Ανάστασης.
Καλή Ανάσταση!
20-3-2014
ππκ
Β΄
"ημείς κηρύσσομεν Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον"
ΝΑΙ, αγαπητοί μου αδελφοί, αυτό κηρύττουμε, αυτό ομολογούμε και πάλι σ'Αυτόν πιστεύουμε, Αυτόν πιστεύουμε, Αυτόν αγαπάμε, Αυτόν ήρθαμε να συναντήσουμε σήμερα εδώ ή μάλλον Αυτός μας προσκάλεσε για να μας αγαπήσει, επειδη πιστεύει σε μας, όσο εμείς πιστεύουμε σ'Αυτόν: Ο Ιησούς Χριστός ο σταυρωμένος.
Σταυρώσιμο είναι το ήθος της ορθοδοξίας.
Γιατί , ορθοδοξία σημαίνει μυστικός πόνος, κρυφός καημός,θυσία,αυταπάρνηση,αυτοκένωση,συνναληλία, αλλήλων τα βάρη βαστάζετε,στεναγμός ανεκλάλητος, χαρμολύπη,αυτομεμψία,ταπείνωση,λαθότητα,διά Χριστόν μωρία,του κόσμου αποταγή, μετάνοια αγόγγυστη,συμμαρτυρία και μαρτύριο Χριστού. Αυτο σημαίνει ορθοδοξία: ταπείνωση,κλάμα στην γωνιά του δρόμου,μύηση στον πόνο,συσταύρωση με την οδύνη του άλλου προσώπου,συνταύτιση νοερή και πραγματική με τον θλιβόμενο,τον πενθούντα,τον υστερούμενο,σκύψιμο πάνω από τις πληγές,γονυκλισία καρδίας και εσώτερης φωτιστικής,καυστικής οδύνης εν των ταμείω ημών. Ορθοδοξία σημαίνει πάλη και δάκρυ και αίμα και να μην ζεις εσύ πλέον , αλλά να ζή εν σοι Χριστός. Ορθοδοξία σημαίνει εκούσια στέρηση κάθε ανακούφισης, να ανιχνεύεις τον πόνο στην χαρά και στην χαρά να μην λησμονείς την θλίψη. Να καίγεσαι και να αγαπάς, να μην βρίσκεις ησυχία για την ανημποριά και την αδικία του κόσμου. Και κάτι πιό βαθύ και οδυνηρό και μεγάλο και σπάνιο: να έχεις αυτοεξουθενωθεί και ταπεινωθεί τόσο ώστε να παραμένεις νεκρός μπροστά σε κάθε προσβολή και εξουθένωση από τους άλλους και συνάμα να παραμένεις χαρούμενα νηφάλιος όταν διώκεσαι,μαρτυρείς, συκοφαντείσαι, βάλλεσαι πανταχόθεν από την ασφυκτική και αλγεινή κακία του κόσμου ή να ασθενείς και τότε ακριβώς να χαίρεσαι , να είσαι ισχυρός και να πανηγυρίζεις!
Επιγραμματικά, αναφερθήκαμε στο σταυρώσιμο ήθος της ορθοδοξίας, επιδερμικά γιατί δεν έχουμε την εμπειρία και το ήθος. Αλλά ορθοδοξία δεν είναι μόνο πόνος και θλίψη,οδύνη,δέος, θάνατος και γολγοθάς. Υπάρχει και το αναστάσιμο ήθος: μυστήριο,ευχαριστία,δοξολογία,βάπτισμα, εορτή,ζωή,χαρά,πίστη και ελπίδα και αδιάλειπτη προσευχή,νήψη,άφεση,μνήμη αγίου,ελευθερία,πνευματική ευχαρίστηση,ανακούφιση στα μεγαλύτερα βάσανα,ποτήριο, κοινωνία, αδελφότητα,αγάπη, αγιασμός, θαύμα, φωτισμός,θέωση.
Έτσι λοιπόν, το ήθος της ορθοδοξίας μας είναι σταυρώσιμο και αναστάσιμο μαζί, σταυροαναστάσιμο. Σταυρός και ανάσταση είναι τόσο αλληλένδυτα δεμένα μεταξύ τους στην παράδοση μας, πού δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για Σταυρό χωρίς να μνημονεύουμε Ανάσταση και αντιστρόφως. Με τον Σταυρό κατεπόθη ο θάνατος, με τον Σταυρό είδομεν την ανάσταση, αλλά και με τον σταυρό τον δικό μας θα δούμε μόνο ανάσταση προσωπική και πραγματική.
Γι'αυτό και χωρίς υπερβολή και χωρίς φόβο να αλλοιώσουμε το μήνυμα της Γραφής, προσθέτουμε καταχρηστικώς αλλά όχι αστόχως: ¨ημείς κηρύττομεν Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον και τούτον δε αναστάντα"! Αυτός ο σταυρωμένος και αναστημένος Χριστός είναι ο Κύριος μου, ο φίλος και αγαπητός μου. Εκείνος είναι πού ανεβαίνει στον Σταυρό, όταν εγώ σταυρώνομαι και εκείνος είναι πάλι που από τον Άδη μέσα, συγκαταβαίνοντας και καταβαίνοντας στο σκοτεινό του πόνου μου κελί πού με ανασταίνει και με ελευθερώνει. Εκείνος είναι ο γνωστός και ο αγαπητός και ο Κύριος μου, πού καταδέχεται να συμπορεύεται στον γολγοθά μου και μεθοδεύει και την δική μου ανάσταση.
Αυτόν τον Εσταυρωμένο και αναστάντα Ιησού Χριστό, ασπαζόμαστε και προσκυνούμε σήμερον, τιμώντας και ασπαζόμενοι τον Τίμιο Σταυρό Του.Είναι ημέρα σήμερον σταυροαναστάσιμη: Όχι μόνο αντλούμε χαρά και σιγουριά, εν τω μέσω της τεσσαρακοστής, εν ημέρα θλίψεως,όχι μόνο λαμβάνουμε υπόδειγμα σταυροαναστάσιμης βιοτής και χαρμολύπης, αλλά κυρίως προκηρύττουμε της Αναστάσεως τα τρόπαια, προεορτάζουμε την πασχαλινή πανήγυρη, ομολογούμε την πεποίθηση την βιωματική πώς ο Χριστός ανέστη! Έτσι εορτάζουμε στο σήμερον μυστικώ τω τρόπω την μεγάλη παρασκευή και το πάσχα ταυτοχρόνως, εν τη παρουσία του οδυνηρού αλλά και τροπαιούχου Σταυρού!
Αυτή η χαρά, η πίστη, η ζωηφόρος βάσανος και η διά της οδύνης χαρά ας φωτίσει και ας χαράξει την καρδιά μας, αδερφοί μου την σημερινή εύσημο ημέρα και στιγμή: αυτή η σταυροαναστάσιμη ομολογία και ασφαλής πίστη και πρόγευση της αναστάσεως, της κλητής και αγίας ημέρας του Πάσχα.
Ο σταυρός του Χριστού να είναι το οδόσημο της σαρακοστινής μας πορείας.
Καλή ανάσταση
ΝΑΙ, αγαπητοί μου αδελφοί, αυτό κηρύττουμε, αυτό ομολογούμε και πάλι σ'Αυτόν πιστεύουμε, Αυτόν πιστεύουμε, Αυτόν αγαπάμε, Αυτόν ήρθαμε να συναντήσουμε σήμερα εδώ ή μάλλον Αυτός μας προσκάλεσε για να μας αγαπήσει, επειδη πιστεύει σε μας, όσο εμείς πιστεύουμε σ'Αυτόν: Ο Ιησούς Χριστός ο σταυρωμένος.
Σταυρώσιμο είναι το ήθος της ορθοδοξίας.
Γιατί , ορθοδοξία σημαίνει μυστικός πόνος, κρυφός καημός,θυσία,αυταπάρνηση,αυτοκένωση,συνναληλία, αλλήλων τα βάρη βαστάζετε,στεναγμός ανεκλάλητος, χαρμολύπη,αυτομεμψία,ταπείνωση,λαθότητα,διά Χριστόν μωρία,του κόσμου αποταγή, μετάνοια αγόγγυστη,συμμαρτυρία και μαρτύριο Χριστού. Αυτο σημαίνει ορθοδοξία: ταπείνωση,κλάμα στην γωνιά του δρόμου,μύηση στον πόνο,συσταύρωση με την οδύνη του άλλου προσώπου,συνταύτιση νοερή και πραγματική με τον θλιβόμενο,τον πενθούντα,τον υστερούμενο,σκύψιμο πάνω από τις πληγές,γονυκλισία καρδίας και εσώτερης φωτιστικής,καυστικής οδύνης εν των ταμείω ημών. Ορθοδοξία σημαίνει πάλη και δάκρυ και αίμα και να μην ζεις εσύ πλέον , αλλά να ζή εν σοι Χριστός. Ορθοδοξία σημαίνει εκούσια στέρηση κάθε ανακούφισης, να ανιχνεύεις τον πόνο στην χαρά και στην χαρά να μην λησμονείς την θλίψη. Να καίγεσαι και να αγαπάς, να μην βρίσκεις ησυχία για την ανημποριά και την αδικία του κόσμου. Και κάτι πιό βαθύ και οδυνηρό και μεγάλο και σπάνιο: να έχεις αυτοεξουθενωθεί και ταπεινωθεί τόσο ώστε να παραμένεις νεκρός μπροστά σε κάθε προσβολή και εξουθένωση από τους άλλους και συνάμα να παραμένεις χαρούμενα νηφάλιος όταν διώκεσαι,μαρτυρείς, συκοφαντείσαι, βάλλεσαι πανταχόθεν από την ασφυκτική και αλγεινή κακία του κόσμου ή να ασθενείς και τότε ακριβώς να χαίρεσαι , να είσαι ισχυρός και να πανηγυρίζεις!
Επιγραμματικά, αναφερθήκαμε στο σταυρώσιμο ήθος της ορθοδοξίας, επιδερμικά γιατί δεν έχουμε την εμπειρία και το ήθος. Αλλά ορθοδοξία δεν είναι μόνο πόνος και θλίψη,οδύνη,δέος, θάνατος και γολγοθάς. Υπάρχει και το αναστάσιμο ήθος: μυστήριο,ευχαριστία,δοξολογία,βάπτισμα, εορτή,ζωή,χαρά,πίστη και ελπίδα και αδιάλειπτη προσευχή,νήψη,άφεση,μνήμη αγίου,ελευθερία,πνευματική ευχαρίστηση,ανακούφιση στα μεγαλύτερα βάσανα,ποτήριο, κοινωνία, αδελφότητα,αγάπη, αγιασμός, θαύμα, φωτισμός,θέωση.
Έτσι λοιπόν, το ήθος της ορθοδοξίας μας είναι σταυρώσιμο και αναστάσιμο μαζί, σταυροαναστάσιμο. Σταυρός και ανάσταση είναι τόσο αλληλένδυτα δεμένα μεταξύ τους στην παράδοση μας, πού δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για Σταυρό χωρίς να μνημονεύουμε Ανάσταση και αντιστρόφως. Με τον Σταυρό κατεπόθη ο θάνατος, με τον Σταυρό είδομεν την ανάσταση, αλλά και με τον σταυρό τον δικό μας θα δούμε μόνο ανάσταση προσωπική και πραγματική.
Γι'αυτό και χωρίς υπερβολή και χωρίς φόβο να αλλοιώσουμε το μήνυμα της Γραφής, προσθέτουμε καταχρηστικώς αλλά όχι αστόχως: ¨ημείς κηρύττομεν Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον και τούτον δε αναστάντα"! Αυτός ο σταυρωμένος και αναστημένος Χριστός είναι ο Κύριος μου, ο φίλος και αγαπητός μου. Εκείνος είναι πού ανεβαίνει στον Σταυρό, όταν εγώ σταυρώνομαι και εκείνος είναι πάλι που από τον Άδη μέσα, συγκαταβαίνοντας και καταβαίνοντας στο σκοτεινό του πόνου μου κελί πού με ανασταίνει και με ελευθερώνει. Εκείνος είναι ο γνωστός και ο αγαπητός και ο Κύριος μου, πού καταδέχεται να συμπορεύεται στον γολγοθά μου και μεθοδεύει και την δική μου ανάσταση.
Αυτόν τον Εσταυρωμένο και αναστάντα Ιησού Χριστό, ασπαζόμαστε και προσκυνούμε σήμερον, τιμώντας και ασπαζόμενοι τον Τίμιο Σταυρό Του.Είναι ημέρα σήμερον σταυροαναστάσιμη: Όχι μόνο αντλούμε χαρά και σιγουριά, εν τω μέσω της τεσσαρακοστής, εν ημέρα θλίψεως,όχι μόνο λαμβάνουμε υπόδειγμα σταυροαναστάσιμης βιοτής και χαρμολύπης, αλλά κυρίως προκηρύττουμε της Αναστάσεως τα τρόπαια, προεορτάζουμε την πασχαλινή πανήγυρη, ομολογούμε την πεποίθηση την βιωματική πώς ο Χριστός ανέστη! Έτσι εορτάζουμε στο σήμερον μυστικώ τω τρόπω την μεγάλη παρασκευή και το πάσχα ταυτοχρόνως, εν τη παρουσία του οδυνηρού αλλά και τροπαιούχου Σταυρού!
Αυτή η χαρά, η πίστη, η ζωηφόρος βάσανος και η διά της οδύνης χαρά ας φωτίσει και ας χαράξει την καρδιά μας, αδερφοί μου την σημερινή εύσημο ημέρα και στιγμή: αυτή η σταυροαναστάσιμη ομολογία και ασφαλής πίστη και πρόγευση της αναστάσεως, της κλητής και αγίας ημέρας του Πάσχα.
Ο σταυρός του Χριστού να είναι το οδόσημο της σαρακοστινής μας πορείας.
Καλή ανάσταση
Χιλια ευχαριστουμε πατερ!
ΑπάντησηΔιαγραφή