Κυριακή πριν την Ύψωση του Σταυρού

«Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Μονογενή Του Υιό,έτσι ώστε όποιος πιστεύει σ΄ Αυτόν να μην χαθεί, αλλά να έχει ζωή αιώνιο».

Αδελφοί,

Η Εκκλησία μας με αυτήν εδώ την Κυριακή, μας προετοιμάζει για την μεγάλη δεσποτική εορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού. Με το ευαγγελικό λοιπόν ανάγνωσμα της Κυριακής, παρουσιάζει το μεγαλείο και το ουσιαστικό νόημα της σταυρικής θυσίας:Είναι η εκούσια παράδοση του Θεού πού εκενώθη στον άνθρωπο, σε σταυρικό, επονείδιστο και μαρτυρικό θάνατο, για να σωθεί ο κόσμος δι'αυτού.

Στην ευαγγελική περικοπή γίνεται λόγος για τον Μωϋσή και το φίδι πού ύψωσε στην έρημο.Κοιτάζοντας το, οι εβραίοι λυτρώνονταν από το δηλητήριο των φιδιών, πού τους βασάνιζαν στην έρημο. Από τον ίδιο τον Χριστό, αυτή η ύψωση ερμηνεύεται ως τύπος του σταυρού. Βλέποντας οι ιουδαίοι υψωμένη την αιτία, των τύπο του θανάτου τους, λυτρώνονταν από τον θάνατο,πού προκαλούσαν τα φίδια. Βλέποντας και εμείς οι χριστιανοί, υψωμένο αυτό πού ήταν όργανο κατάρας και θανάτου, τον Τίμιο Σταυρό, θυμόμαστε πώς διά του θανάτου κατελύθη ο θάνατος. Είναι πολύ σημαντική η αναφορά του Κυρίου στον Μωϋσή την συγκεκριμένη στιγμή. Ο Μωϋσής στο Σιναίο όρος παρέλαβε τον Νόμο και εσφράγισε το συμβόλαιο της διαθήκης μεταξύ του Θεού και του λαού Του, αυτό πού λέγεται παλαιά διαθήκη, με ζωοθυσίες και αίμα ζώων. Εδώ όμως έχουμε την καινή διαθήκη, μια νέα συμφωνία μεταξύ Χριστού και Εκκλησίας, πού σφραγίζεται με το πανάγιο αίμα του Χριστού. Μια θυσία απόλυτης αγάπης. Ούτως ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον...

Στα κηρύγματα των παλαιών διδασκάλων βρίσκεται μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Ένας ληστής παραδίνεται στην πιό σκοτεινή και άθλια φυλακή και στις άγριες διαθέσεις του δουλεμπόρου. Το μέλλον του είναι σκοτεινό και αβέβαιο. Βρίσκεται προ των πυλών του θανάτου και αναμένει την πώληση του σε έναν τυρρανικό αφέντη, ο οποίος θα του φερθεί με την ανάλογη σκληρότητα πού αντιστοιχεί στο άγριο του χαρακτήρα και των εγκλημάτων πού διέπραξε και αφού τον εκμεταλλευτεί επαρκώς θα τον θανατώσει ως άχρηστο πλέον. Ανέλπιστα όμως ο ίδιος ο βασιλιάς κατεβαίνει από τον χρυσό θρόνο του παλατιού του, αναμιγνύεται με τον κόσμο των δούλων και των εγκληματιών, δίνει ένα ποσό αξίας ανυπολόγιστης και μεγαλύτερης από την αντικειμενική αξία του δούλου αυτού και έπειτα του δίνει το χαριστήριο της ελευθερίας, ανέλπιστα και χωρίς προφανές συμφέρον και αντάλλαγμα. Μια πράξη παράλογης, υπέρλογης, θεϊκής μεγαλοψυχίας!

Αυτή η απλή και συγκλονιστική παραβολή καταδεικνύει το μέγεθος της θεϊκής αγάπης και φιλανθρωπίας, την εξέλιξη του δράματος της ανθρωπότητας, τα λυσίποινα από το τραγικό αδιέξοδο του θανάτου, πού πλήρωσε ο ίδιος ο σαρκωμένος Θεός. Το αίμα του Χριστού μας εξαγόρασε από την δουλεία του θανάτου και μας απελευθέρωσε ο θάνατος Του.  O αφέντης πού κάνει την εξαγορά δεν εκδικείται, δεν τυρρανεί, αλλά προσφέρει ανυπολόγιστο αντίτιμο: το Τίμιο Αίμα Του και σώζει τον δούλο εγκληματία άνθρωπο από τα δεσμά και την ειρκτή του θανάτου.Αυτή είναι η ιστορία του πεπτωκότος ανθρώπου και του εκούσια Εσταυρωμένου Θεού.

Στην ορθόδοξη παράδοση μας η σταυρική θυσία του Χριστού δεν τελείται ως ικανοποίηση της προσβληθείσας δικαιοσύνης.Είναι μια πράξη άφατης και ανεπανάληπτης αγάπης. Ο αναμάρτητος επιβαρύνεται την ποινή και τα επίχειρα του εγκλήματος. Ο αθώος πληρώνει με θάνατο αυτό πού νομοτελειακά θα επλήρωνε ο υπαίτιος άνθρωπος: τον θάνατο. Και με τον θάνατο Του θανατώνει τον θάνατο. 

Ανοίξτε βιβλία φιλοσοφίας, ιερά βιβλία θρησκειών, εγκυκλοπαίδειες, ανατρέξτε στους σοφούς και τους προφήτες των ιδεών και των ειδώλων, ανιχνεύστε ψυυχολογίες και κοσμοθεωρίες: Δεν θα βρείτε τέτοια αγάπη και θυσία, τέτοιο υπέρλογο ενδιαφέρον του θείου για το εκπεσόν ανθρώπινο.Μέσα από τις μορφές των παντοκρατορικών και εξουσιαστικών ψευδοθεών, της δικαίας εκδικήσεως και των μιαρών ανθρωπομορφισμών, θα προβάλει διαμάντι ανόθευτο η μορφή του Εσταυρωμένου Θεού των χριστιανών. Η αυθεντικότητα. Το όντως μεγαλείο. Η θεϊκότητα πού δεν αμφισβητείται στην έκφραση της για τον άνθρωπο.

Ο Σταυρός του Χριστού τίθεται εν τω μέσω της Εκκλησίας για να μας υπενθυμίζει κάθε ώρα και στιγμή την θυσία Του για όλους εμάς. Δεν είναι το παράδειγμα καταναγκαστικό και δεν είναι η θέα του τρομοκρατική, να γεννάει τύψεις και ενοχές . Γιατί ο Σταυρός τίθεται μόνο ως παράκληση, ως παρηγοριά, να μας θυμίζει πού μπορεί να φτάσει η Άκρα Αγάπη, να θέτει κανείς την ζωή του αντίλυτρο για αυτούς πού αγαπά! Η θέα του Σταυρού μας εγείρει στο πνευματικό φιλότιμο. Και όση ανακούφιση και χαρμονή μας δίνει το παρηγορητικό του θέαμα, τόσο περισσότερο ενδυναμωνόμαστε και παίρνουμε καλή δέσμευση και διδασκαλία: Να κάνουμε την ζωή μας θυσιαστική για αυτούς πού αγαπά η καρδιά μας. Να θυσιαστούμε και εμείς ως μιμητές του Μάρτυρα Θεού μας. Διά της θυσίας να θανατώσουμε τον παμφάγο και αδίσταχτο θάνατο , τον θάνατο πού γεννάει η αμαρτία. Και με το σταυρικό ήθος να ομοιάσουμε το κατά δύναμιν στον Νικητή του Θανάτου.

Το ευχόμαστε.

π. Παντ.Κρούσκος 6-9-2013