Ο ΧΡΗΣΙΜΟΣ ΗΛΙΘΙΟΣ

Είναι λίγο βαρύς ο τίτλος, αλλά απόλυτα πετυχημένος και περιεκτικός για τον παρακάτω αναλυόμενο χαρακτήρα του νεοέλληνα. 

Περιδιαβαίνω, με σχεδόν αρρωστημένη περιέργεια τα ποστ και τα σχόλια για τα προσφυγικά γεγονότα. Και λέω αρρωστημένη, γιατί γνωρίζω εκ των προτέρων το χάος και την απελπισία της σκέψης πού κατατρέχει την πλειονότητα. Μια επιλεκτική, εποχική ευαισθησία, γαρνιρισμένη με μπόλικες τύψεις και ενοχές, εσω και προς αλλήλους κατευθυνόμενες. 

Η πλέον πετυχημένη έκφραση πού διάβασα προσφάτως για όλο αυτό το φαινόμενο, είναι η περί της έξυπνης βιομηχανίας τύψεων και ενοχών. 

Αφ ενός ρίχνονται κατά ριπάς βλήματα προς όλους και όλα και ειδικά προς την Εκκλησία, τους ανθρώπους της και τους ιερείς, πού έχουν το χοντρό πορτοφόλι και διαβιούν με προκλητικό συβαριτισμό, αδιαφορώντας για τους καημένους τους πρόσφυγες. Προσωπικά, τόσα χρόνια μέσα στην Εκκλησία, ποτέ μου δεν εντόπισα κάποιον από αυτούς τους ευαισθητοποιημένους να είναι κοντά στον άπορο, τον πεινασμένο, τον πονεμένο, τον ορφανό, τον απελπισμένο. Μόνο τους κακούς παπάδες, τους φασίστες χριστιανούς και όλους εμάς τους θεούσους γνώρισα για φιλάνθρωπους και άνθρωπους της αγάπης. Όλοι αυτοί οι ακτιβιστές, οι ανθρωπιστές και οι κατήγοροι, από πού προέκυψαν; Δεν τους είδα ποτέ στο νοσοκομείο, στο πεζοδρόμιο, στο φτωχόσπιτο, στο άσυλο. στην γωνιά του δρόμου. Στην καθέδρα των υποδείξεων και στην σκιά της αδιαφορίας τους γνώρισα πολλάκις.

Αφ ετέρου δάκρυα κροκοδείλια και στεναγμοί για τους καημένους τους ξένους πού μας ήρθαν.Αυτομαστιγώματα γιατί όλοι φερουμε πάνω μας την αμαρτία του κόσμου, δακρύβρεχτες αναρτήσεις και ευκαιριακές δράσεις πού ελκύουν το εύγε και τον έπαινο των πολλών.Ευκαιριακή και επιλεκτική αγάπη με το κιλό. Μπροστά στο πτώμα του παιδιού πού ξέβρασε η θάλασσα, όλοι τραβούσαν τα μαλλιά τους και αυτοσυστήνοταν για δολοφόνοι και αυτουργοί. Αυτοί πού έκαναν το έγκλημα, αυτοί που στήνουν δίκες, οι έμποροι των εθνών και του ανθρωπισμού, σήκωσαν το δάχτυλο και μας έδειξαν όλους εμάς για ενόχους και μας γέμισαν τύψεις. 

Ο χρήσιμος ηλίθιος του τίτλου λοιπόν, μια ζωή κομπλεξικός και υποδεέστερος μπροστά σε αυτά τα ιερά τέρατα πού ξέρουν το καλό μας, τρώει μια χαρά την φόλα. Ο χρήσιμος ηλίθιος πού δεν έφταιξε σε τίποτα,επωμίζεται το αίμα και τους φόνους πού διαπράττουν αυτοί. Ο Χρήσιμος ηλίθιος πού υφίσταται από πρώτο χέρι την συνέπεια και την ασφυξία τολμώ να πώ, όλων αυτών των μετακινήσεων, των θλίψεων, των διωγμών και της ανέχειας πού ζούν αυτοί οι κατατρεγμένοι ανθρώποι, αυτός πού εισπράττει την μιζέρια της κατάστασης και αυτός πού πρώτος θα τρέξει να βοηθήσει, ηδονίζεται με τις ενοχές πού του καθυποβάλλουν. 

Αυτό είμαστε.Fashion victims και ηδονολατρικά μίζεροι. 

 Εντωμεταξύ, οι αυτουργοί μια χαρά κάνουν την δουλειά τους, στις πλάτες όλων μας.

Και εμείς όλοι τους βγάζουμε ΛΑΔΙ.