Για την γιορτή των μαμάδων

Ένας εναλλακτικός πρόλογος για την ανάρτηση μας, πού δένει εκκλησιαστική εορτολογία και παγκοσμιοποίηση εορτών:

Τί ωραία πού γράφουνε οι συναξαριστές και οι πατέρες. Δεν ξεφεύγει η πένα τους από την Ποίηση, έστω και αν γράφουν βιογραφικά στοιχεία. Γράφει στο Συναξάρι του Θεολόγου: Εχρημάτισε γιος τριών μανάδων. Της Σαλώμης του Ζεβεδαίου πού τον γέννησε, της Βροντής όπως του είπε ο Χριστός και της Παναγίας Μαρίας της οποίας την φροντίδα του ανέθεσε! Ωραία πράγματα. Ολη η Εκκλησία μια οικογένεια, συγγενείς με τον Χριστό. Τα γράφουν για ανθρώπους πού το νιώθουν. Αμποτε να μείνουμε ...."νιωσμένοι" αεί.

Ε, ας γράψω τώρα και γω κατιτίς για την γιορτή της Μητέρας, μην είμαι ασυγχρόνιστος.

Σε κάθε αναφορά για την ημέρα της Μητέρας γίνεται παραπομπή στην "ορθόδοξη μέρα της μητέρας" πού είναι η υπαπαντή. Η Εκκλησία μας δεν χρειάζεται παγκόσμιες ημέρες και αφιερώματα,ούτε και να ακολουθεί τον κόσμο σε έκφραση. Η Υπαπαντή είναι η Υπαπαντή. Δεν χρειάζεται εκσυγχρονισμούς και επιχρωματώσεις. Τα μηνύματα των εορτών μας, είναι πάντα επίκαιρα γιατί αφορούν σε μυστήρια της θείας οικονομίας και σε θεμελιώδη ερωτήματα του ανθρώπου.Εχει δική της εορτολογία, δικό της τρόπο, δικό της ήθος η Εκκλησία. Θεσπίσαμε και τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα σαν μέρα των ερωτευμένων. Γιατί; Επειδή, σαν παπάς .... "σας πάω"! Ε λοιπόν ας εορτάζουμε και του αγίου Αντύπα την μέρα της οδοντόβουρτσας και για την Ημέρα της Μπριτζόλας( 14 Μαρτίου) ας διαλέξουμε την μνήμη του αγίου Βουκόλου, πού το όνομα του θυμίζει βοδινό.Δεν τα χρειαζόμαστε αυτά! Όποιος θέλει να γιορτάζει την Μέρα της Μαμάς σήμερα, ας το κάνει. Κακό δεν είναι. Είναι και μια ευκαιρία να ακούνε και ένα ευχαριστώ και αυτές οι καημένες. Αλλά μην ψάχνουμε εκκλησιαστικά αντίστοιχα και να μην μπερδεύουμε τα λάχανα με τα φρούτα.

 Είναι φυσικό να υπάρχει ημέρα της Μητέρας στον πολιτισμό μας τον δυτικό.Οι άνθρωποι της κουλτούρας και των ημερών μας ξεχνάνε να αγαπάνε. Παρκάρουν τους γονείς σε διαμερίσματα και γηροκομεία και ανεξαρτητοποιούνται από τα δεκαπέντε. Δεν εχουν τους δεσμούς τους ελληνικούς ή του ευρωπαϊκού Νότου.Έτσι λοιπόν όπως προγραμματίζουν την ετήσια επίσκεψη στον οδοντογιατρό ή το εξάμηνο σέρβις αυτοκινήτου, έχουν και τις γιορτές της Μάνας, του Πατέρα και άλλα οικογενειακά, για να θυμούνται και λίγο την οικογένεια και τα πρόσωπα της. Και μάλιστα με θρησκευτική σχεδόν προσήλωση τιμούν αυτές τις μέρες. Δεν έχει σημασία αν τις υπόλοιπες 364 μέρες είναι παραδομένοι στους ρυθμούς και αριθμούς της ζωής τους. Οι επέτειοι απαράβατοι και ιερές!Γιατί να θυμάσαι την μαμά σου τον Γενάρη και τον Απρίλη, όταν υπάρχει ο Μάης; Γιατί να δείχνεις ευγνωμοσύνη κάθε μέρα στον Θεό, όταν υπάρχει το thanksgiving τον Νοέμβρη; Γιατί να είσαι ελεήμων αφού προτείνεται το τελευταίο δεκαήμερο του Δεκέμβρη γι αυτό; Δεν αστειεύομαι καθόλου. Η κουλτούρα μας βασίζεται σε εθιμικούς υπολογισμούς πού γίνονται θέσφατα. Ε και εμας τους ορθοδόξους ας μην μας πάρει η κοινή μπάλα πού θυμόμαστε την Κοινωνία την Μεγάλη Πέμπτη και την ελεημοσύνη παραμονή των Χριστουγέννων.Μουτάτις μουτάντι έχουμε και εμείς τα δικά μας στεγανά πλαίσια.