Από τις φετινές πασχαλινές μας εμπειρίες

ο επιταφιος μας

Όποιος βρεθεί , σαν και εμάς εφέτος, σε κάποιο μοναστήρι ή μικρό εκκλησάκι ή παράμερη ενορία, να κάνει μεγαλοβδομάδα και πάσχα, καταλαβαίνει και βιώνει και νιώθει τα βιώματα του πάθους, του σταυρού , της ταφής της ανάστασης μετά. Ακολουθεί βήμα βήμα τον Χριστό ως τον σταυρό και τον τάφο Του. Κόμπος κόμπος στάζει το αίμα του γλυκύ Ιησού μέσα στην καρδιά του.Κάθε ύμνος και ιερόν λόγιον, ψαλμένο και λεγμένο ταπεινά με αυστηρό και κατανυκτικό ήθος και ύφος, σιγανά βγαλμένο από την ψυχή, μονότονα στερεωμένο και αρχαϊκό σαν τα αιώνια βουνα και βάθη της θαλάσσης έρχεται αυθεντικό και αναλλοίωτο. Δεν το ορίζει η επιτήδευση και η προσπάθεια. Χωρίς μέριμνες βιοτικές, ευθύνες, περισπασμούς, πειρασμούς και βάρη οξειδώσεως στην νοτιά των ανθρώπων είναι η ψυχή και στο σώμα. Βρίσκεται ο πιστός μαζί με την Παναγιά, τον Θεολόγο, τον Αριμαθαίο και τον Νικόδημο μαζί με τον παθόντα Χριστό και παρακολουθεί ζωντανά τα φρικτά γεγονότα με τις γυναίκες τις συνακολουθήσασες Αυτώ από της Γαλιλαίας. Ο πόνος και η κατάνυξη, η ελπίδα είναι αλήθινα βιώματα και όχι καταναγκαστικά και επίπλαστα. Ξεπερνιέται το συναίσθημα και είναι Παρόν στο νυν και το το Δράμα. Ζωντανό! Δακρύζεις στο Σήμερον Κρεμάται και συγκλονίζεσαι στο Σε τον Αναβαλλόμενον, αφού έχεις αποκαθηλώσει τον Κύριο σου και Τον μετέφερες σαν βρέφος ανυπεράσπιστο και Τρομερό Νικητή Θεό ταυτόχρονα στην αγκαλιά Σου!Δέος Ιερόν! Με τέτοια αίσθηση πενθοχαρμόσυνη, ανεκλάλητα πενθοχαρμόσυνη, θα ανταμοιφθείς διπλά και τρίδιπλα στην Ανάσταση!

...Εφέτος ζήσαμε μία από τις ωραιότερες Αναστάσεις στην ιερατική μας διακονία. Ειπώθηκαν όλα χωρίς βιασύνη. Το ευαγγέλιο και το Χριστός Ανέστη ειπώθηκαν μέσα σε κατανυκτική ησυχία και δεν αφήσαμε τίποτα άψαλτο ή τουλάχιστον δεν αφέθηκε τίποτα πού να μην ακουστεί. Ούτε φασαρίες, ούτε οιστριλατισμοί φολκλόρ, ούτε βιασύνες και άγχη, ούτε ιεροψάλτες και εκκλησιάσματα των δύο ημερών κατ ενιαυτόν πού θέτουν όρους διαρκείας και ρυθμού. Ο ασπασμός έγινε στην ώρα του με συγκινητική μετοχή και το Χριστός Ανέστη-Αληθώς Ανέστη καρδιακότατα. Η Θεία Λειτουργία ως αρμόζει στην ιερότητα και την σοβαρότητα του μυστηρίου. Χωρίς προχειρότητες και βιασύνες και στο τέλος κοινώνησαν ΟΛΟΙ.Η αγάπη της Γερόντισσας και των αδελφών μας επεφύλασσε σε όλους πασχαλινή τράπεζα, αφού ευλογήσαμε αυγά και τυρί, με τα παραπάνω δώρα, κουλουράκια πασχαλινά και γάλα φρέσκο. Στο τέλος ακούσαμε και ένα Ευχαριστώ για την Μεγάλη Εβδομάδα και το Πασχα, παρόλο πού εμείς ολίγο συμβάλαμε.Τα εύσημα στις μοναχές και στο εκκλησίασμα το βιωματικό και χριστιανικότατο.Ούτε γκρίνιες, ούτε παρατηρήσεις, ούτε απαιτήσεις. Να σας πώ κάτι. Συμμέτοχος νιώθω κι εγώ στις προχειρότητες και τα έκτροπα, πού εμείς οι ίδιοι οι ιερείς επιτρέψαμε και επιβάλαμε πολλές φορές. Να όμως πού ένα περιβάλλον και ένα εκκλησίασμα μπορεί να σε κάνει, εσένα τον ιερέα λειτουργό και προσεχτικότερο και πιό σεβαστικό στα ιερά μυστήρια. Και η ικανοποίηση σε σένα επιστρέφει πολλαπλάσια.Να πού τα πανηγυριώτικα είναι η επιφάνεια και η πομφόλυξ. Η ουσία είναι βαθύτερα . Στην αρχοντική απλότητα. Στο γνήσιο βίωμα πού έχουμε , όχι ξεχάσει, ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΕΙ και μόνο οι λίγοι το θυμούνται να το τηρούν.

από επίκαιρες εξομολογησεις μας στο ΦΒ