Η εβδομάδα του Λαζάρου

Στο αρχαίο τριώδιο η εβδομάδα πού πέρασε ήταν αφιερωμένη στην παραβολή του ανθρώπου πού έπεσε στους ληστές ή όπως την μάθαμε μικροί στο κατηχητικό, στον καλό σαμαρείτη. 

Η εβδομάδα πού διανύουμε είναι αφιερωμένη στον πλούσιο και τον γείτονα του φτωχό Λάζαρο. 

Αν διαβάσει κάποιος τα τροπάρια των καθημερινών θα τα ερμηνεύσει ως κατάλοιπα του παλιού αυτού εορτολογίου. 

Την εβδομάδα αυτή προϋπόθεση πρώτη και εσχάτη είναι η φιλοπτωχεία πού κοσμεί και πληρώνει τους νηστευτές και η αποστροφή για την αδιαφορία μπροστά στο κοινωνικό δράμα και την εξάρτηση από τον πλούτο.

Ετσι η προηγούμενη εβδομάδα ήταν καιρός ανάπλασης και ίασης της ψυχής μας. Αυτή εδώ είναι ευκαιρία επίσκεψης και μέριμνας του αδελφού μας. 

Με αυτές τις δύο προϋποθέσεις θα μπούμε στην αγία και Μεγάλη Εβδομάδα και θα μιμηθούμε τον Χριστό πού φέρθηκε σαν καλός σαμαρείτης πάνω στον σταυρό, αλλά και σαν φτωχός και ταπεινός δίκαιος για εμάς τους πτωχεύσαντας τη αμαρτία, ως άλλος παθών Λάζαρος.

Ο Λάζαρος ήταν ένας μάρτυρας πού δεν πεθύμησε την θέση του πλουσίου, αλλά ούτε γόγγυσε.

Δυστυχώς και ανάμεσα στους φτωχούς υπάρχει κακία και φθονος. Γι αυτό ορίζουμε την πενία ως κακό πού χρήζει θεραπείας. Γιατί είναι γεννήτρια της δουλείας, της κλοπής, της πορνείας, της απελπισίας, της απιστίας. 

Δεν φιλοσοφούνε όλοι την ζωή. Η φτώχεια επίσης μπορεί να είναι κατάρα ή ευλογία. Οι υπεραπλουστεύσεις είναι πάντα επικίνδυνες. Το διακύβευμα της  παραβολής δεν είναι η κατανομή του πλούτου και η μεταφυσική κατάληξη της αστικής και της εργατικής τάξης. 

Είναι η διαχείριση του ε ν δ ι α φ έ ρ ο ν τ ο ς και της α δ ι α φ ο ρ ί α ς!

Η παραβολή είχε στόχο τους φαρισαίους, είχε στόχο την οικονομία, δηλαδή την διαχείριση του πλούτου. Δεν είναι αυτονόητη εύνοια του Θεού , ούτε αιτία κομπασμού.Οι φαρισαίοι είναι τόσο αξιοθρήνητοι τελικά όσο και αυτοί πού τους φθονούν. Δραματική αλήθεια πού δύσκολα την δεχόμαστε! 

Ο πλούσιος της παραβολής φρόντιζε να είναι ευπρόσωπος στους ανθρώπους οι οποίοι τον μακάριζαν για την ευμάρεια και την υλική του ευτυχία. 

Ενώ σε αντίθεση με το τί νόμιζε ο μέσος θρησκευτικός άνθρωπος της Ιουδαίας για την ευλογία του πλούτου,από φαρισαϊκό δόγμα και προκατάληψη, θεωρούσαν τον δίκαιο και λεπρό Λάζαρο καταραμένο και αμαρτωλό για την κατάσταση του.

Φανταστείτε πόσο σκανδάλισε ο Χριστός τους ακροατές της παραβολής όταν είπε πώς ο λεπρός και φτωχός, πού κατά τους ιουδαίους εθεωρείτο στιγματισμένος πήγε στον Παράδεισο, ενώ ο "ευλογημένος" πλούσιος στον Άδη. 

Άλλα τα μέτρα των ανθρώπων και άλλα του Θεού. 

Η καταραμένη ανθρωπαρέσκεια, η τυφλή συνείδηση, οι κοινωνικές συμβάσεις, τα λόγια και οι πράξεις οι θεατρικές,ο συρμός και η ετικέτα. Τα στάνταρ των ανθρώπων.

Πόσο διαφορετικά από αυτό πού μας ζητάει ο Χριστός. 

Καθαρότητα πνευματική και όχι εξωτερική.

Με αυτό τον φόβο και την αγωνία να αγγίξουμε το πάσχα!