Η τρέλα για τον Χριστό και η αληθινή τρέλα

Σήμερα είναι η μνήμη του αγίου Θεοδώρου, μάρτυρα στην Αλεξάνδρεια.

O άγιος μάρτυς αυτός, από άλλους φέρεται ως απλός χριστιανός, από άλλους ως επίσκοπος Αλεξανδρείας. Επειδή κήρυττε τον Χριστό με θάρρος τον συνέλαβαν και του φόρεσαν ακάνθινο στεφάνι και τον περιέφεραν στους δρόμους της πόλης εμπαίζοντας τον, όπως ακριβώς έκαναν οι ιουδαίοι στον Κύριο. Τέλος, τον αποκεφάλισαν και έλαβε και τον αμαράντινον στέφανον.

Δεν είναι αυτός ο άγιος η ζωντανή εικόνα του αληθινού αγωνιστή χριστιανού; Αυτού πού υπέταξε τον εαυτό του στον ζυγό του Κυρίου και κάθε κακοπάθεια και εμπαιγμό για το Όνομα Του το θεωρεί κέρδος και τιμή και αξία; Περιφέρεται ο άνθρωπος του Θεού σε αυτόν τον αποτρελαμένο πιά κόσμο με το όνειδος του Χριστού, του χριστιανού να τον συνοδεύει παντού. Και δέχεται κριτική και πόλεμο, πολλές φορές μέχρι ηθικής και φυσικής εξόντωσης, επειδή κατά τον μέγα Αντώνιο ο κόσμος τον θεωρεί τρελό, επειδή δεν είναι σαν τους άλλους ανθρώπους.

Τί μεγαλείο και τί χαρά να εμπαίζεσαι για το όνομα Χριστός! Θέλει γενναίες ψυχές και όχι στάσιμους και λιμνάζοντες "χριστιανούς" μόνον κατ όνομα. Θέλει αυστηρή άσκηση και τεράστια αγάπη για να σταθείς σε ένα τέτοιο ύψος και να αγωνίζεσαι να μην πέσεις ούτε δεξιά, ούτε αριστερά από μια τέτοια ηρωϊκή και θαυμάσια παράλογη σχοινοβασία.

Πολλοί από εμάς απαρνηθήκαμε τον ακάνθινον στέφανον. Φορέσαμε μια κορώνα και σαν τον αρχιερέα εκείνο του παλαιού νόμου και γράψαμε μια λέξη πάνω στο πέταλο της. 'Οχι πιά "αυτός πού ανήκει στον Κύριο", αλλά την λέξη "εγώ".Και ξεχάσαμε την ευαγγελική περικοπή αυτή πού λέει με απόλυτο τρόπο "Ο Υιός του Ανθρώπου ήλθε για να σωθεί ο κόσμος δι αυτού" και νομίζουμε πώς είμαστε εμείς οι σωτήρες του κόσμου. Αυτός ο στρεβλός ιεραποστολισμός, ο ζηλωτισμός πώς θα σώσουμε την άσωτη εκκλησία και τους αδελφούς μας είναι η καθαρή και κατ εξοχήν τρέλα. Μια σπορά αηδίας πού έπεσε από τον διάβολο μέσα στους θρήσκους ανθρώπους. Αυτός ο άνθρωπος είναι ο κατ εξοχήν άθεος, ο βλάσφημος κατά του αγίου Πνεύματος, πού χρίστηκε μόνος του σωτήρας.Αυτός πού απαρνήθηκε την θυσία και την αγάπη, ο ξένος σταυρού. Αυτός πού αξίωσε την αποκλειστικότητα στον αμπελώνα του Κυρίου Του, την ιδιοκτησία, αυτός πού απέκτεινε τους κληρονόμους. Ο τρελός.

Όταν βαπτιστήκαμε και χριστήκαμε ,λάβαμε τον αρραβώνα της ζωής, λάβαμε όμως και μια υπόσχεση θανάτου. Τώρα σβήνει το δικό μας φως για να φανεί το Φως του Χριστού. Μακάρι να Το κρατήσουμε αναμμένο στην λυχνία μας και να μην σβήσει ποτε.