Ο άγιος Ιωάννης και η αληθινή ελεημοσύνη

Από πολύ νωρίς δέχτηκε την κλήση σε όραμα να υπηρετήσει την βασίλισσα των αρετών(την αγάπη) και ανάλωσε όλη του την ζωή στην ελεημοσύνη, ιδιαίτερα από την θέση του ως πατριάρχης Αλεξανδρείας.

Κάποτε ένας πλούσιος φίλος του, του χάρισε ένα πανάκριβο πάπλωμα.Είχε όλο το δικαίωμα αυτός ο άνθρωπος να ξεκουράζεται με αυτό το πάπλωμα, ιδιαίτερα όταν η καθημερινότητα του ήταν τόσο κουραστική και βίαια, μέσα σε φτωχοκομεία και τρώγλες και στους αδύναμους και πονεμένους του κόσμου και τις βαριές ευθύνες της δεύτερης σε τάξη εκκλησίας της οικουμένης. Η σκέψη όμως τόσων αδελφών του πού κρύωναν και υπέφεραν εκεί έξω δεν τον άφηνε στιγμή να κοιμηθεί. Πριν καλά καλά ξημερώσει έστειλε το πάπλωμα στην αγορά το πούλησε και το αντίτιμο το μοίρασε στους φτωχούς. Ο φίλος ο οποίος του έκανε το δώρο πέρασε από την αγορά, είδε το πάπλωμα το αναγνώρισε, το ξαναγόρασε και του πρόσφερε. Όμως ο άγιος και πάλι το έστειλε για πούλημα και πάλι ο φίλος το αγόρασε για να του το ξαναδωρήσει και αυτό επαναλήφθηκε για μέρες. Ώσπου κάποια στιγμή ο άγιος είπε στον φίλο του:«Για να δούμε, αδελφέ μου, ποιος απ' τους δύο μας θα κουραστεί και θα παραιτηθεί πρώτος. Συ να τ' αγοράζεις και να μου το στέλνεις η εγώ να το παίρνω και να το πουλώ».Και ο κύκλος της αγάπης έκλεισε εκεί. 

Σε λίγο θα μπούμε και πάλι στην εορταστική διάθεση και ψυχαναγκαστική διαδικασία της χριστουγεννιάτικης φιλανθρωπίας.Λόγοι λαμπροί, καλή διάθεση,δημοσιεύσεις, πνεύμα και περιρρέουσα ατμόσφαιρα καλής εποχικής προσφοράς. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο άστοχη και σχεδόν άθλια είναι αυτή λέξη "φιλανθρωπία"; Για να είναι κανείς φίλος του ανθρώπου πρέπει να είναι ή εκτός ή πάνω από τον άνθρωπο. Δεν είναι τυχαίο πώς ονομάζουμε φιλάνθρωπο πάντα  μόνον τον Θεό στην εκκλησία μας.Η φιλανθρωπία κυρίως "ψωνίζει από το κατάστημα" της ανωτερότητας και κάθε υπεροχής. Έχω, κατέχω, δίνω, λαμβάνω, ικανοποιούμαι με κάθε τρόπο, συνήθως με την έξωθεν καλή μαρτυρία. Αυτός είναι ο νόμος της. Νόμος εμπορικός και ανταποδοτικός. Νόμος πού αναπαύει όσους δίνουν από το περίσευμα, μα γι αυτόν πού δέχεται είναι καταφρόνια και ψωμί πικρό. Οι πατέρες ονομάζουν την έμπρακτη και ενεργή ελεημοσύνη με μια όμορφη λέξη, βαθιά και γλυκύτατη: "φιλαδελφία". Είμαστε στον κόσμο του Θεού αδέλφια που ο καθένας μας ζεί με τον πόνο και την σκέψη, την φροντίδα του άλλου. Λέμε το ευαγγελικό εκείνο "μακάριοι οι ελεήμονες ότι ελεηθήσονται". Σημαίνει αυτούς πού έμοιασαν στον Χριστό και η ελεημοσύνη η οποία θα λάβουν είναι η χαρά και η χάρη της ομοιότητας με Αυτόν, μια χαρά την οποία η ταπείνωση και η αγάπη μιας δοτικής καρδιάς δεν θεωρεί εαυτήν άξια να την δεχθεί. Όμως ο Θεός στην στέλνει για να γίνει πλήρωμα και πληρότητα.Ο Χριστός έφθασε στο επίπεδο του ανθρώπου, έγινε άνθρωπος και όχι μόνον αυτό, αλλά έγινε και διάκονος του.Η αγάπη λοιπόν δεν βλέπει από ψηλά τον πάσχοντα και τον φτωχό, αλλά έρχεται αθόρυβα και ευγενικά να τον υπηρετήσει. Αυτός που ελεεί νιώθει οφειλέτης. Μοιράζεται ο ίδιος στους αδελφούς του σαν να τους είχε από πριν υποχρέωση. Και αυτό το νιώθουν στ αλήθεια οι καρδιές πού δόθηκαν ολοκληρωτικά στον Χριστό.